Griplur I-VI
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
er
Finnur Jónsson
gaf út 1896
Am 604 g, 4º, 146 a, 8º (brot), Wolf. AM 387, 2º
I.
1.
Fyrri þá (l) að (1) eg (1) feingunst (1) viðr
fornar rímur að (2) telja,
líst mér þessi (3) leikna (3) siðr
lángar stundir dvelja.
2.
Orðið hefr mér einka-leitt
Óska bland um tíma,
Lokið er því (4) að (4) eg nenni neitt
nær til gamans að ríma.
3.
Opt er kveðið af ýtum þeim,
er unnu (5) fljóðum björtum,
útí lönd og austr um (6) heim,
ángist báru í hjörtum.
4.
Hitti marga harmrinn beiskr
hér á þessu landi,
þeir (7) sem drukku dygðugt (8) meiskr
af dýru (9) Venris (10) blandi.
5.
Helgi skáld fyr hrínga gátt
heit ei gamni neinu,
meyjunum (11) sendi hann mærðar þátt
á (12) mjúku bréfinu (13) einu.
6.
Eigi var Helga um (14) hyggju grund
hægt fyr vífið bjarta,
kvað hann þá (15) optum kurteist sprund,
að (16) kránkt (16) bjó honum í hjarta.
7.
Gunnlaug (17) frá ég að (18) gullas Bil
gjörði (19) sorgir móðar (20),
mörgum (21) kvað hann þó meyjunum til
mansöngs vísur góðar.
8.
Vessa eg aldri um (22) vífa krans
af Venris (23) látum neinum,
færum heldur fyrðum dans
af fróðum sagnagreinum.
9.
Ólaf nefni eg ítran (24) gram,
Átti (25) að stýra Hörðum;
Lofðúng helt með landi fram
lægis dýrum vörðum.
10.
Gnóðar-Ásmundr grams var feðr,
gumna fára (26) líki,
sá bauð jafnan sverða veðr,
svipti (27) af kóngum ríki.
11.
Kári byggir knarrar stafn
kóngs (28) og hermenn góðir,
honum var (29) fár (29) að afli jafn;
Örnólf hét hans bróðir.
12.
Rjóða (30) þeir með ræsir brand (31),
Refsa (32) vóndum mönnum,
fekk sá eingi af fyrðum grand,
er fór með kaupskap sönnum.
13.
Fylkir (33) sína (33) fyrða (33) gleðr
Fríðum (34) Draupnis (34) sveita,
sá var bóndi brögnum meðr,
burgeis (35) mátti heita.
14.
Sá hét Gripr er gjörði kíf,
gjarn við stál að skarta,
dreingrinn átti dygðugt víf,
dóttur Hróks ens svarta.
15.
Átti Gripr og Gunnlöð sjá
- gjörast af (36) vísur klókar -
arfa sex og aðra þrjá
allir kallast Hrókar.
16.
Grips son frá eg að Hrómund hét,
hann var ellstur bræðra,
hreysti aldri hjartað lét,
hvergi fanst hans (37) æðra.
17.
Hrólf skal nefna Högna og Gaut,
Háka og Þröst enn sétta,
Ángantýr og (38) Helgi hlaut
hendr í stríð að rétta.
18.
Logi var ýngstur(39) lítill sveinn,
er listug hjónin gátu.
Hrómund stóð í herför einn,
en (40) heima aðrir sátu.
19.
Óttast hvórki sviða né sár
seggr í randa (41) flaugum,
breiðr um(42) herðar (43), bjartr á hár
blíðr og snarr í augum.
20.
Flýði (44) hann (44) aldri (44) fylkíng úr,
flein í skjöldu keyrði,
en í dreingskap dyggr og trúr,
sem dugandi manni heyrði.
21.
Illsku-þjóð með afli drap,
aldri (45) hræddr í pínum (46);
hafði (47) hann allan hetjuskap
af Hróki frænda sínum.
22.
Vóru með kóngi kexar (48) tveir,
er kunnu galdra marga,
Bíldr og Vóli, bræðu þeir (49),
báða kalla eg arga.
23.
Vísir þiggr af Vóla ráð,
var það ófyrsynju;
kvis hefr (50) hann (50) fyr kurt og dáð,
en (51) klæðist (52) aldri brynju.
24.
Verra (53) mann (53) í vópna skak
valla trú eg að fyndi,
undirförull og illr á bak,
öngum (54) trúr í lyndi.
25.
Heldu (55) nú fyr Nóreg austr (56)
niflúngs menn (57) á ferjum,
lofðúngs herr á lægir traustr
legst (58) að Elfarskerjurm.
26.
Virðar (59) unnu víða (59) greitt
víg á bauga (60) meiðum;
[lágu nú við annes (61) eitt
Ólafs menn á skeiðum.
27.
»Þið skuluð gánga þvert yfir ey«
þeingill talar við Kára,
»vita ef hittið víkíngs fley
og (62) vaxi kífið sára«.
28.
Kári og Ornólf kanna land,
klæði og vópn sín feingu,
þeir hafa skjöld og skygðan brand,
skjótt yfir eyna geingu.
29.
Herskip náðu (63) sex að sjá
Sjófar (64) hömrum undir,
skreyttur dreki lá skeiðum hjá,
skorinn á margar (65) lundir.
30.
Kári réð að kalsa (66) skæðr
og kveðr þá vísur margar:
»hverr er þann að (67) höldum ræðr?
- hafi þig allir vargar«.
31.
Dólgur (68) einn á drekanum stendr
digr og ansa náði:
»Hrángaðr er eg að heiti kendr;
hverr (69) ertú enn bráði?«.
32.
»Kára og Örnólf kenna mátt
kóngs á (70) bræddum stafni;
þig skal eg Hrángaðr höggva í smátt;
hafi þig úlfar (71) að tafni«.
33.
»Kom þú á morgun Kári hér
með köskum dreingjum þínum;
bauta (72) skal (72) eg (72) á brjósti þér
með brynþvara oddi mínum«.
34.
Fyrr (73) skulu úlfar (74) eta þitt hold,
Auðnan (75) trú eg þér (76) þverri;
Eg (77) veit (77) ei fyr ofan mold
annan Hrángað verri.
35.
Kant (78) að (79) segja Kára þú (80),
kappinn, það (81) vær beiðum,
hversu leingi hafi (82) þér (82) nú (82)
hernað (83) plagað á skeiðum?«.
36.
»Sextigi lét (84) eg seggjum hætt (85)
sumur í stála hjaldri;
[og svó margar mútur grætt (86);
minkan (87) fekk (88) eg aldri«.
37.
Skildi svó með, skötnum þeim,
þeir skeindust leingi í orðum;
Kári og Örnólf koma þá heim,
er kóngrinn sat yfir borðum.
38.
Þegnum hermir þeira tal,
þrumdi á borðum alda,
þeingill segir að þjóðin skal
þegar til rómu halda.
39.
Fýsast bræðr á frægðir meir
en flóttamenn til skógar;
hvórki skorti, er hittust þeir,
högg né vísur nógar.
40.
Bardaginn var með brögnum skæðr,
bráðir feingust hrafni;
ramliga tóku röskvir bræðr,
að ryðjast umm í stafni.
41.
Hrángaðr á það Herjans tundr
- höldum vil eg það glósa -,
mátti hvern dag menja lundr
menn fyr vópnum kjósa.
42.
Brodda þélin björt og löng
bilar í öngvu hjaldri,
hana bar garpr í geira söng,
- get eg hun sljóvgist aldri.
43.
Hrángaðr svó við hildi tér:
»hér sé eg brodda fljúga,
þú skalt Kári kenna af mér
kesju oddinn bjúga«.
44.
»Þó mín bresti brynjan ný
og blæði úr hverju sári,
fregni ei það fljóð í bý,
að flýi hann undan Kári«.
45.
Kári ruddi randir svó
Rétt með snildar-greinum,
aldri færi en fimm og tvó
hann feldi í höggi einu.
46.
Hrángaðr upp á hilmis skeið
hljóp að Ólafs þegnum,
kesja hans var kynstra breið,
er Kára stóð í gegnum.
47.
Þegar (89) aö (89) Kári (89) kendi hel,
sem kunni spjót að nista (90):
»ljúfi herra, lifi nú vel,
Lóðurs ætla eg gista«.
48.
Barma sendi báða tvó
brátt til heljar pínu,
Örnólf þegar með afli vó
upp á spjóti sínu.
49.
Öldin gekk þá ekki hljóð
um Ólafs snekkju lánga,
Hrángaðr, tók að hrópa á þjóð:
»á hönd oss megi þér gánga«.
50.
Gripsson frá eg að geingi hratt
með gaddakylfu eina,
seggrinn hafði síðan hatt,
sá mun kunna að skeina.
51.
Berserk þenna bíta ei sverð,
brodda (91) flaug né örva,
því lét kappinn koma í ferð
kylfu af stáli gjörva.
52.
Garprinn hafði grátt og hvítt
geitaskegg sér bundið,
kemr þar að með kappið strítt,
að Kára getr hann fundið.
53.
»Hér hef eg fundið frægsta bræðr
falla á kóngsins snekkju;
vilda þeim; er vígi ræðr,
veita heljar rekkju«.
54.
Reisti upp í randa seið
rekkrinn kóngsins merki;
hrökk þá alt á Hrángaðs (92) skeið,
þá Hrómund lemr hinn sterki.
55.
Hrángaðr spurði hreyti (93) auðs:
»hverr er nistir yarga,
sá með lurki lemr til dauðs
liðsmenn vóra marga?
56.
Hverr er þessi enn heimski raumr,
hölda fellir sára?,
ertu fretkall flatr og aumr
og faðir ens illa Kára?«.
57.
»Hrómund nefna höldar mig;
hefna vilda eg bræðra;
kylfa mín skal koma við þig,
ef kemr í brjóst þér æðra«.
58.
Berserk frá eg í brodda dögg
bilar hann (94) ei við þetta,
og með lurki lemstrar-högg
lætr hann Hrángað (95) detta.
59.
Kappans frá eg að kylfuslag
kemr í hjálminn djúpa,
víkíngrinn fekk (96) vestan (96) dag,
varð hann þegar ap krjúpa.
60.
Hrángaður með hrausta lund
hratt gjörir á fætur spretta,
Laufa Týr mun litla stund
lifa við höggið þetta.
61.
»Verið hef eg í vópna,dögg,
svó vaskar kempur finni,
þó hef eg aldri þvílíkt högg
þegið á æfi minni«.
62.
Hrángaðr kvað það hreystiorð,
er hann réð dreingi að kvista:
»hverr sem kappinn kemr fyr borð
í kveld skal Óðin gista (97)«.
63.
Kylfuhögg að kappinn sló,
kom svó fast við vánga,
hjálminn (98) inn að heila dró,
haus varð sundur gánga.
64.
Berserk frá eg brandrinn rauðr
beit úr greipar iljum,
litlu síðar liggr hann dauðr
laminn í (99) sundr á þiljum.
65.
Hrómund spurði hilmirs sveit,
hvórt þeir kjósa vildi
höggin (100) nú sem hrottinn beit
eða hætta á kóngsins mildi.
66.
»Vær höfum látið vaskan mann,
er vakti rómu stránga,
kjósa munum vér kostinn þann
kóngi á hendr að gánga«.
67.
Sveitin var til sættar lyst,
Sefaðist herrinn stinni.
Hér mun eg láta fræðið fyst
falla niðr að sinni.
II.
l.
Kvinnum svinnum kann eg mín (101) í kvæðum prísa,
enn skal henni önnur rísa
orðum skorðuð (102) lystar-vísa.
2.
Hinn er kvinnur hata með sút á hverri stundu
dást, og fást, að dregla grundu,
dauðans nauðir hægri mundu.
3.
Hríð af stríði hrökkvist mér um hjartans torgir,
lángt og kránkt er að lifa með sorgir,
láta úr máta yndis borgir.
4.
Einginn dreingja undrist það fyr örva rjóðum,
sveitin teit þó syrgi af fljóðurn,
sætan bætir harma þjóðum.
5.
Ángrið stángar yndis past fyr auðar grundir,
þegna gegna þýðu-fundir
þreyir (103) af (103) meyjum allar stundir.
6.
Ekki blekkja orð þín mig í afmors fræðum,
Þýðust hlýði kvinnan kvæðum,
kær, og nær um Gripsson ræðum.
7.
Hrómunds sóma heyri nú með heiðr og dáðir:
mörgum vörgum miðlar bráðir,
meingið geingr á Ólafs náðir.
8.
Hrángaðr ángr af höggi fekk, sem hróðrinn greiddi,
Hrómund sló í haus og meiddi,
hinn frá sinni æfi leiddi.
9.
Garprinn snarpur Gripsson spyrr, er gæddi hrafni;
hessu að þessi héti að nafni,
er hallaðist (104) fallinn upp að stafni.
10.
»Heiti eg teitur Helgi enn frækni Hrángaðs bróðir,
þú gaft (105) nú með þundar vóðir
þegni (106) gegnum dauða-slóðir«.
11.
»Þegninn gegn skal þiggja líf, þó þjóðir firni,
fæddr og græddr (107), á (107) fenja (107) birni
fljótt og ótt sem hugrinn girni«.
12.
Talaði halr á Hrángaðs skeið í hreggi þriðja:
»þenna sennu (108) ætla eg Iðja
öngvan slöngva lífs (109) að biðja.
13.
Kjöri eg með hjörvi að hitta þann, er hefr með galdri
"særðan færðan" (110) seima Baldri,
sættast mætti eg við hann aldri.
14.
Hvergi ergist hjartað mitt, þó heptist pína,
æru fæ eg aldri mína,
ef ellin fellir bræður þína«.
15.
Hrómund undrast hreystiorð, er halrinn vakti,
sundur lundr af sárum flakti
seima (111) beima (111) í orðum hrakti.
16.
»Ekki blekkja orð þín mig né ólmslig ræða,
læt eg mætan lífga og græða
lund af undum Hildar klæða«.
17.
Hlýra enn dýra Hrángaðs tók enn hildar-sækna,
Hrómund frómi lét hann lækna;
lýðir (112) þýða Helga enn frækna.
18.
Seggur leggr í Svíþjóð austur sunda Hrafni,
tiggja þiggr hann tígn í stafni,
tveir eru þeir með Haddíngs nafni.
19.
Errinn (113) verr (113) hann jöfra stafn með afli og hreysti
sverði og gerðum sínum treysti,
siklíngs miklar (114) þrautir leysti.
20.
Allir snjallir Ólafs menn með afrek mestum
leysa og geysa fley úr festum,
fríðir ríða báru hestum.
21.
Venda og lenda vestr um haf, þar virðar deyja,
seggir leggja suðr til eyja,
sóknir tóku víða að heyja.
22.
Höldum (115) völdu höggin stór með heiptar-máli,
eyddu og deyddu alt með stáli,
undu upp stundum (116) logandi báli.
23.
Harri (117) snarr í eina ey nam upp að gánga,
stillir vill þar strandhögg fánga;
stygðist bygð við pínu lánga.
24.
Beimar heiman bygðum úr með brandinn flýja,
hræðilig sár fekk hirðin nýja (118),
hrínga þíng með orku knýja.
25.
Jörð og hjörð var Ólafs mönnum innan handa (119)
fáka ráku fleygir randa
feitar geitr (120) og kýr til stranda (121).
26.
Leitar sveit þegar líðr á dag til líða (122) sinna,
kátir gátu kall að finna,
kvæða ræður er búinn að inna.
27.
Bendir (123) stendur baugs á einu bjargi sléttu
Kúnginn (124) úngan kallsí léttu
kveðr og gleðr með nafni réttu.
28.
»Víkíng ríkur, viti þér fátt af vórum grönnum,
aldir gjalda yðrum mönnum
áðr en náð (125) er (125) skipi og hrönnum.
29.
Hölda fjöldinn híngað drífr af hverjum sandi,
skilja vilja með skygðum brandi
skjöldungs öld frá góssi og landi«.
30.
»Kallinn valla kveinar sér af klókskap seggja -
hætlig ætlan eyjarskeggja
ej (126) mun beima að velli leggja«.
31.
Frétta af létta fyrðar hann með fylkirs ráði,
gánga þángað Gripsson náði
er garprinn karpar (127) fyri á láði.
32.
»Hverr er þersi kávís kaIl, er kappa tælir
hirð og stirðan herskap fælir,
hvesskyns keski skrafar og mælir?«.
33.
»Nýtir ýtar Mána (128) mig að máli kenna,
keldu elds (129), nema kotbæ þenna
knáttag (130) fátt af aurum spenna.
34.
Feingr er eingi að fara í kot og fá þar bauga,
væri nær að vekja upp drauga,
verkin sterk, og gánga í hauga.
35.
Ræna vænir rekkar mig, en rausnin dvínar,
föllast gjölla frægðir þínar;
fari þér þar með kollur mínar«.
36.
Kalli er valla kaupi að slá við kennir dáðar (131),
þollur, kollur þínar báðar
þigg að tiggja, Grettis láðar.
37.
Hratt og satt ef segir þú mér til seims og hrínga,
frægð (132) er nægð, að fá sér þínga,
ferðum (133), sverða og (134) brynju stínga«.
38.
»Hundíngs kund hafa heiðnir dreingir heygt fyr löngu,
nár er blár og nýtur öngu,
nauða-dauðr í ranni þröngu.
39.
Þráinn hét sá, er Valland vann og var þar stillir,
berserk þersi brögnum spillir,
blámanns námu galdrar illir.
40.
Sveigðu og reigðu seggir eikur saman að bragði,
drógu skóg að dökku flagði,
draug í haug með gulli lagði.
41.
Sverð og gerðar, silfr og gull má sækja þángað;
fá hefr Þráins til fundar lángað,
fekk hann rekka neglum stángað.
42.
Betra get eg að berjast þar sem brandar sýngi;
hastr (135) og fastr (135) af fræníngs býngi,
fyldr og tryldr er Þráinn af kýngi«.
43.
»Hvert um þvert er að halda leið á hilmis skeiðum
hitta mitt að haugi breiðum,
hrúgu (136) kúga af skálki leiðum?«.
44.
»Dægra (137) um ægi er siglíng sex í (138)suðr að halda,
þá má blámanns bólið kalda
birtast skirt (139), þegar mínkar alda«.
45.
Víkur "eikr" (140) að Ólafs skeiðum elda Rínar
kall tók allar kollur sínar,
kvíða og stríð úr brjósti dvínar.
46.
Sagði af flagði Gripsson gram og gulli nógu,
seglin veglig seggir drógu,
súðir prúðar öldur (141) þvógu.
47.
Dýrir stýra dægur sex á dælu Hrafni;
halrinn talaði, hetjum jafni,
haugrinn draugs var þá fyr stafni.
48.
Virða hirð og vísir kemr að valskri grundu,
annes kanna öll (142) af stundu
ótt og fljótt og hauginn fundu.
49.
Rekkar þekkir rjúfa haug að ráðum gjörðu
besserks þess (143) að bóli hörðu,
brjóta grjótið niðr að jörðu.
50.
Dreingir geingu að dökkum haugi (144) dagana fjóra,
kátir gátu komið á ljóra,
kenna (145) þenna galdra stjóra.
51.
Bólginn dólgur, blár sem hel, á breiðum stóli,
grimmr og dimmur (146) galdra skóli
gljáði (147) Þráins af nöðru-bóli.
52.
»Hverr (148) skal kerskur (149) hjörva lundr (150) í hauginn (151) renna?
Læt eg mætan lundinn (152) þenna
ljósa kjósa gripina þrenna«.
53.
Máli Váli mildígs svarar, er mart kann raupa;
»feing vill eingi fjörvi kaupa;.
finnr (153) ej (153) hinn, er til vill hlaupa.
54.
Blámaðr (154) rámur belgir hvópt og blæs að eldi,
glotti [hrottinn, gómum skeldi (155),
grár og blár um kampa veldi.
55.
Hundíngs (156) kundur hnöppum (157) blæs að hyrnum rauðum,
heitum, reit hefr hlaðið með nauðum
hann (158) sér manna-búkum dauðum«.
56.
Rómund frómur (158a) ræðir þá með röddu hári:
»mundi hundrinn (159) mæta (159) sári,
merkr og sterkr ef (160) lifði Kári.
57.
Mest í festi makligt væri mér að renna,
draug í haugi dökkvan (161) spenna,
duga mun hugr við kompán þenna.
58.
Kjörig með (162) hjörvi (162) að kífa fyrr (163) við kappa (164) otta (165),
rekkum ekki dugir að dotta,
drafl er afl að spara við hrotta«.
59.
Oss (166) mun (blossa) brugðið við (167) (kvað báru spennir)
- tveir eru (168) meir en tuttugu þrennir -
tröll ef öllum þessum rennir«.
60.
Hnígr og sígur halrinn inn í haug með festi,
nógt (169) um (169) þókti nadda lesti
nær (170) sem (170) væri frykrinn mesti.
61.
Meiðir reiður (171) mörgum safnar mætum baugi,
Gripsson hripsar gull frá draugi,
gilliga (172) vill hann ryðja úr haugi.
62.
Fyrðar byrðar fagrar upp í festum (173) venda,
halrinn valdi hrínga brenda.
Háttr og þáttr er kominn á enda.
III.
1. (174)
Kveðr (175) eg (175) aldrei (175) svó kurteis (176)
kátum (177) menja þöllum,
orð svinnust gefr mér seima (178) skorð
sorg í móti öllum.
2.
Þeira lát og listarfar (179)
líst mér harmrinn mesti.
Greinum hitt, að Gripsson bar
gull og silfr í festi (180).
3.
Hrómund þótti úr haugi mál,
heldur líðr (181) á stundir,
kall var þá (182) að kynda bál
katli sínum undir.
4.
Funi var (183) millum (183) fóta hans,
fullur (184) ketill af búkum;
ásjón hefr hann einskis manns
jafnt og segir af púkum.
5.
Þótti nokkuð þrautasamr (185)
Þráinn í fyrrum (186) öldrum (187);
var hann í fystu Vallands gramr
og vann þó alt með göldrum.
6.
Snemma var hann í illsku ern
um æsku tíma (188) vakra,
og með grimd yfir garpinn hvern
hann gekk sem Loki (189) yfir akra.
7.
Þegar er (190) auði (191) þundar vífs (192)
þoldi hann (193) ekki (193) stýra,
hann var settr í hauginn lífs
og hjá honum gull eð dýra.
8.
Sverð á einum súlustaf
sér hann uppi hánga,
sá mun bjóða berserk af,
er (194) bregður (194) gramnum lánga.
9.
Brigðill (195) fans (195) ei betri neinn;
en brandrinn þessi (196) fráni;
það er enn mæti Mistilteinn,
mart lið veitti Þráni.
10.
Gripsson var (197) til gjallars (198) fúss,
glóar af snáka bóli.
[Vill þá tala með (199) herra húss,
hefr (200) sig framan (201) að stóli.
11.
Hrómund (202) kvaddi heiptar-lund
hal með orðum slíkum:
»séð hef eg öngvan svartari hund
seimi stýra ríkum (203)«.
12.
Hrómund (204) talar af (205) hreysti og mekt:
»hríngum hef eg svarfað (206),
aptans bíður ófröm sekt,
eg hef þetta (207) starfað.
13.
Oss (208) er (208) mál (208) úr yðrum haug,
[eingi trúeg því (209) hamli.
(- ei var hýrt að horfa á draug -)
Hversu máttu, enn gamli?«.
14.
»Nú er í reiðíng (210) ráðið mítt,
rekkar (211) trúeg það prófi,
mitt (212) er ángur mikið og strítt -
má eg þó enn að hófi.
15.
Einskis (213) kynna eg yðra dul (214),
- ansar Þráinn í pínum (215) -
ef þú létir þenna þul
þegja á stóli sínum«.
16.
»Öllum hef eg þig auði rænt,
elli- þrymr enn -móði,
minn er hríngr og men svó vænt
og (216) Mistilteinn enn góði«.
17.
»Segðu (217) ei hvór sigri (218) veldr (218)
- svarar hann menja-lund -
[fyrr en þú úr haugi heldr (219)
heill af okkrum fundi«.
18.
»Sáttu ekki (220) sverða meiðr,
safnað hafði (221) eg baugum,
er (221) þú húktir, hundrinn leiðr,
hvað var þér í augum?
19.
Fyrri (222) hefði (223) flagðið þurt (224)
fjárins mér að synja;
allan hef (225) eg (225) þinn (225) auð á (226) burt (227);
ekki hefr þú að skynja«.
20.
Seggrinn frá eg að sæmdar-trauðr
svaraði garpnum væna:
»orðinn er eg að (227a) öllu blauðr,
ef einn (228) skaltú mig ræna« (229).
21.
"Stelunst (230) eg (231) ei frá stála bör
- stýfir (232) talaði randa (232) -
karpar (233) þú með kyndug svör
en kant ei upp að standa«.
22.
»Kunna eg fyrr að koma í rjár (234),
köppum varð að nauðum;
[þér mun eg synja (235) sverðs og fjár,
sjá þú við mér dauðum«.
23.
»Stattu á (236) fætur (236) stúrulaust,
stakað (237) mun verða flagði,
miklu er þitt (238) minna traust,
en Máni kall af þér sagði.
24.
Hugrinn (239) þinn er harla (240) flatr
- Hrómund talar af (241) kappi -,
skríð þú af stóli, skálkrinn latr,
skilinn (242) frá (242) öllu happi«.
25.
"Fremd er eingi (243) að fella mig
með fránum hjalta-vendi;
eg vil reyna afl við þig,
ef (244) ekki er (244) vætta í hendi«.
26.
Hrómund (245) kastar hrotta þá,
handa (246) afli treysti,
Þráinn var (247) glaðr, er (248) þetta sá,
þúngan ketilinn leysti.
27.
»Riga (249) þú þér í rúmi blauðr,
ragari en nokkuð kvendi,
sæktú að mér svartr og dauðr,
sverð er burt úr hendi«.
28.
Nú (250) mun ráð að fara á fætr,
frýr þú hugarins draugi,
dagrinn líður drjúgt (251) til (251) nætr,
dimma tekr í haugi.
29.
Það (252) mun ráð að rísa viðr
[og reyna galdra-ímu (253)
katli mínum kasta eg niðr,
kom þú svó (254) til glímu«.
30.
Gripsson (255) lítur garpinn (256) blá
geingr (257) í móti draugi,
rennast (258) til (258) og ráðast á
rammir tveir í haugi.
31.
Skrykkjum (259) geingur skáli flagðs,
skelfur alt í næri;
það (260) mun (260) kenna (260) kempu bragðs
að koma við Þráin í tæri.
32.
Gripsson (261) lætur grjót og tré
gánga upp enn mæti,
þá varð leiðr að lúta á kné
loddarinn öðrum fæti.
33.
»Stökunst (262) eg (262) meira (262), sterkr ertú,
stirnar kall við elda,
fæti öðrum fell eg nú,
fast mun taka að kvelda«.
34.
Þá (263) varð (264) hár af hræva daun
haugrinn upp að fyllast,
næsta kom hann í nóga raun,
nú tók Þráinn að tryllast.
35.
Hrómund (265) talar í huganum glaðr
- horfið var þá meingi -:
»ekki ertú sem menskur maðr,
má þig fella (266) eingi«.
36.
Eigi (267) sparði álma bör (268)
illskumaðr að klóra;
koma í með þeim pilta-pör,
pústra gefa þeir stóra.
37.
Aurnir (269) hafði (270) illar klær,
ekki (271) má honum þakka,
Gripssyni (272) lét (272) hann gánga þær,
Greip(273) til upp á hnakka.
38.
Niðr um háls og herðarblað
hreif (274) hann (274) góma fleinum (275)
lætur gefa á lendum stað,
leysir (276) hold frá beinum (277).
39.
Frægðar maðrinn (278) forðar (278) sér,
fángið tekr (279) að grána -
»svíða nokkuð síður þér?
seg þú mér ef blánar!«
40.
»Hafðag (280) á því hugarins skyn,
- Hrómund talar enn færi -
hvaðan eð leiða katta kyn
komið í hauginn (281) væri.
41.
Fæ eg það séð að fríða þig
fæstir kostir góðir,
kalla eg ráð þú klórir ei mig,
katta bannsett móðir«.
42.
»Gunnlöð hefr ei Grips í bý
getið sér arfa slíkan,
[þú munt fæddr af (282) flatri þý,
fýlu tel eg þig líkan.
43.
Hræddr (283) er orðinn hugrinn þinn,
hvikar (284) þú allr úr fángi,
kreppist (285) þú við kláðann (286) minn,
þótt (287) kall hafi negl á gángi.
44.
Sé eg að þér mun sárna hryggr,
svó skal eg að þér kreppa (288),
munt (289) þú (289) aldri menja Yggr
mér úr höndum sleppa.
45.
Blána (290) mun þér bakið og hryggr,
ef báðar hendur hrífa,
naktan skal eg þig nadda Yggr
með nöglum sundur rífa«.
46.
Mjög (291) var orðið myrkt í haug,
mátti þanninn verða,
með fótar bragði fornan draug
feldi beytir sverða.
47.
»Láta skaltu eð leiða fjör,
- kvaðs (292) lestir (292) unda nöðru -
nú hef eg (293) flagðs enn frána hjör
feingið í sinni öðru«.
48.
Þetta var þér þrautar-ráð
- þegninn svarar (294) enn bleiki -
skygðum hefr þú skjóma náð,
hann (295) skiptir (295) með okkur leiki.
49.
Svó (296) hef eg leingi (297) loðað (297) á fé
og lifað í haugi mínum,
ei er (298) gott, þó góðir sé,
gripum að treysta sínum.
50.
Garprinn (299) jafnt (299) og (299) sjálfum sér
sverði þessu (300) trúði,
nú (301) skal verða að meini mér
Mistilteinn enn prúði«.
51.
»Grein þú (302) mér - að (303) Gripsson kvað,
galdra kallinn eini,
hvessu marga hildi að
þú hjótt með Mistilteini«.
52.
»Sæmíngr (304) kóngr í Sámsey (305) hét,
við sóttunst grímu alla (306)
sagði hann, þá (307) sverðið lét,
seinlega munda eg falla.
53.
Í (307a) sextíi hef eg og seytján betr
sumur í víkíng haldið,
og svó úti (308) alla (308) vetr
ýta dauða valdið.
54.
Hundrað sinnum hólmi á
eg (309) hjó (309) með sverði hreinu,
fyrðar urðu að fölvum ná,
fekk eg aldri skeinu«.
55.
»Leingi hefr þín lundin sterk
lýðum aflað nauða;
það er hið hæsta happaverk
að höggva þig til dauða«.
56.
Mætan reiddi (310) Mistiltein
af (311) miklu (311) orkuláni,
hjó (312) hann (312) í sundur hálsins bein
höfuðið (313) fauk af Þráni.
57.
Lýkur svó við ljótan (314) skupp
leyfður fleina sendir (315)
brendi kall á báli upp,
burt (316) úr haugi vendir (317).
58.
Hilmir spurði Hrómundn nú,
í hauginn réð að gánga;
»hversu skilduð (318) Þráinn og þú
þrautar-glímu lánga?«.
59.
»Glíman okkar gekk í kjör,
gaf það brandrinn hreini;
setti eg af honum Heimdals hjör
með hörðum (319) Mistilteini«.
60.
Gripsson kjöri af greipar stein,
er garpr í hauginn sótti,
menið og hríng sem (320) Mistiltein,
er mestir gripirnir þótti.
61.
Allir feingu Ólafs menn
ótal gullsins brenda.
Nausta dýr með niflúng renn,
norðr (321) í (321) Björgvin (321) lenda.
62.
Sjóli leggur (322) siglíng af
og (323) sitr (323) um (324) kyrt (324) í (324) landi;
gekk sú frægð (325) um grund og haf,
er Gripsson vó (326) með brandi.
63.
Brögnum frá eg að burgeis traustr (327)
býtti Ófnis palla.
Sögunni víkr (328) í Svíþjóð austr (328),
svó (329) skal ríman falla.
IV.
1.
Fræðum gjörunst eg fallinn á,
fagra málið (330) niðr lá;
því er mér trautt (331) um (331) að tóna dans
um tígnar-Hildi nöðru lans.
2.
Nefndan (332) hef ég nótað (333) stíl,
nýjan bruggað Viðris gíl;
kvendið fær af kveikum (334) drjúgt (334),
kvæðið verðr af slíku (335) mjúkt (335).
3.
Int var næsta (336) í óði þeim,
ýtar (337) kómu úr víking heim;
settist gramr að grundu hægr,
Gripsson varð af stríði frægr.
4.
Grundi hét einn góður (338) þegn,
gefr hann (339) honum með (340) prýði og megn
rakka þann er heitir Hrókr;
hann var (341) bæði snarpr og klókr.
5.
Hrómund gaf honum hríng með gull,
- hundsins þótti launin full -
eyrir vegr og aðra sjau,
er (342) það meir en verðin (343) tvau.
6.
Vissi (344) þetta (344) vóndur trúðr (345)
Vóli kall, er (346) ei var prúðr,
drepr hann þann enn dýra hund,
dragnast (347) til á náttarstund.
7.
Vella Týr (348) til vísu tók:
»Vóli hefr þú deyddan Hrók.
[Éinhvern tíma inni eg (349) þér
fyr (350) öll þau pörin þú (351) leikur (351) mér«.
8.
Sjóli átti systur tvær,
svinnar vóru báðar þær:
Dagný (352) var til dáða (353) vend,
drós var önnur Svanhvít kend.
9.
Svanhvít (354) var fyr systrum tveim
- segja má rétt (355) af (355) báðum (355) þeim -
hún ber mekt (356) yfir meyja krans
millum (357) Víkr og Hálugalans.
10.
[Höldar lofuðu hrínga grund (358),
Hrómund gjörir sér kært við sprund (359),
varast hann ekki Vóla né (360) Bíld;
verðr (361) nú (361) eingi á rógi hvíld.
11.
Talar (362) við Hrómund hrínga Fríð
heimuglega á einni (363) tíð:
»Bíldr og Vóli við (364) brögðin nóg
bera þig opt við kóng í róg«.
12.
»Vilir þú ekki varna máls
völdug brúðrin hreyti (365) stáls,
fýlur öngvar fæla mig;
eg fer sem áðr að tala við þig«.
13.
Var (366) það enn fyr vísi (367) um dag
Vóli [talar með þetta slag (368):
»Gripsson tælir gullas Rán,
gjörir (369) hann (369) yðr svó mikla smán«.
14.
Tíkin (370) fekk (371) svó (371) túnguskæð
talað fyr (372) kóngi (372), að leggr hann fæð
Hrómund á fyr hrópið leitt;
hvórgi (373) gefr um annan (374) neitt.
15.
Þar til eflist þykkjan stirð,
þegninn (375) skilst (376) við (376) kóngsins hirð;
svó (377) gjöra (377) allir átta bræðr,
eru nú (378) þar sem faðir hans ræðr.
16.
Ólaf (379) kóng á einni tíð
orðum kvaddi meyjan blíð:
»[kempan er sú (380) frá þér flæmd
er feingið hefr þú af mesta (381) sæmd.
17.
Hér í móti hefr þú svó
huglausasta (382) bræður tvó,
trúir á þeira reflig (383) ráð,
og (384) ræktir (384) meira lygar en dáð«.
18.
»Kunnliga (385) er það komið fyr mig,
kappinn (386) taki að fífla þig,
heiti eg því, að hjörrinn skal
hepta ykkart (387) blíðutal« .
19.
»Mantu nokkuð, mildíng, þat,
máttugt tröll í haugi sat,
þorðir hvórki þú né neinn
þángað fara nema Hrómund einn?«.
20.
Fors var ei með fylkir dælt -
»fyr þau orð að (388) þú (389) hefr (389) mælt,
gista verður gálga tré
Gripsson, þótt hann frækinn sé«.
21.
Brúðrin gekk í burtu reið,
bróður svarar á þessa leið:
»fylkirs hugr er (390) forsi (390) streingdr;
fyrr mun Bíldr og Vóli heingdr«.
22.
Júngfrú (391) tældi (391) ástin ný
afreksmann í kóngsins bý;
gjörðist eigi Gripsson bráðr,
hann gekk á (392) tal (392) við mey sem áður.
23.
Sjólar tveir á svænskri grund,
[sveitir heldu á þessari stund (393),
hafa þeir báðir Haddíngs nafn;
Helgi varði þeira stafn.
24.
Helgi enn frækni hafði sigr
hvar sem (394) hann bar (395) að rómu vigr;
flesta kýngi framda lét
frilla hans er Kára hét.
25.
Gjöra þeir boð til Ólafs ótt,
auðlíng skal með sína drótt
koma um vetr á Vænis (396) ís;
vargar skulu þar eiga prís.
26.
Hann vill dubba herlið frítt
heldr en flýja Óðal sítt;
bíst (397) hann (397) þegar í branda. morð,
bræðrum gjörir og Hrónlund orð.
27.
Hrómund kveðst um hauðr og sam
hvergi skyldu fylgja (398) gram -
»Bíldr er frægstr og Vóli á valt
vinna þeir með kóngi alt«.
28.
Auðlíng bjó (399) sem áður lið,
júngfrú tók að blikna við,
hún (400) hefr sig upp á Hrómunds garð,
[að hennar kómu (401) skemtan varð.
29.
"Meira virtu mína bæn,
menja Týr - kvað brúðrin væn
heldr en breytni bróður míns,
biðja vil eg þig fylgis þíns.
30.
Býta vil eg þér bugnir (402) einn
betri finst ei (403) skjöldur (403) neinn,
skeðr (404) þig hvórki skaði né grand,
ef skjaldar hefr þú nokkuð band.
31.
Bugnir (405) finst ei betri en sá
- burðug mælti hrínga Ná -
mistu aldri mektar rendr
á meðan nokkuð eptir stendr« .
32.
Gripsson þiggur gilda (406) rít,
gladdist við það brúðrin (407) hvít,
hetjan býst til ferðar fróð;
flestu orkar kvinnan góð.
33.
Forlags (408) stundin flestu ræðr,
ferðast hann og átta bræðr;
vísir kemr til Vænis þýðr,
var þar fyri enn svænski lýðr.
34.
Að (409) morni (409) þegar er (410) vígljóst var,
vópnast menn á ísi þar;
Svíar og Norðmenn sóttust fast,
sverðið varð (411) að brotna hvast (412).
35.
Bíldur var, þegar (413) byrjari (414) fundr,
barinn í hel sem annar hundr;
ógurligt var (415) ýta fall,
eingi (416) maðr sá Vóla kall.
36.
Ólafs sverð (417) í örva dríf
járni klýfur búna hlíf;
Haddíng kóngur hitti gram,
Þeit (418) hjuggust (418) þegar að (419) brandrinn (420).
37.
Alla klýfur Olafs sverð (421)
[nam auðlíngs (422) síðu niðr frá herð;
Haddíng varð (423) af höggi nár,
hilmir fellur (424) móðr og sár.
38.
Hrómund átti hrauktjald eitt,
hinn veg stóð við vatnið breitt.
Bragnar feingu bana og sár,
bræður klæddust (425) þegar í ár.
39.
Afreksmaðrinn innir brátt:
»illa hefr mig dreymt í nátt;
ekki (426) geingur (426) alt í hag;
ekki fer eg til stríðs í dag«.
40.
Allir bræður æsast framm:
»er (427) það rétt en mesta skamm,
heita að (428) veita hilmir lið
og (429) hafa þó öngvan dreingskap við«.
41.
Bræður óðu í branda þátt
og (429) brytja ei (430) með (430) vópnum (430) smátt;
hverr lá (431) dauðr af Haddíngs ferð,
er (432) hopaði undir þeira sverð.
42.
Helgi átti höggvópn það,
hvergi (433) gefr í járni stað,
Finnsleif hét en fagra hlíf,
er frillumaðrinn (434) berr (435) í kíf.
43.
Kára var sú, er konstrin (436) nam,
komin á lopt í áltarham;
gól hun svó með (437) galdra stig,
gáði (438) eingi (439) að verja sig.
44.
Fór (440) í móti frændum Hróks,
fleina veðr (441) af magni óx,
[æfin varð ei lýðum (442) löng,
litu þeir til þar áltin söng.
45.
Hjó hann í fystu (443) Högna og Gaut,
Hrólfr og Þröstr að (444) velli laut,
Háka sem (445) Loga (446) í (447) hjörva gný
Helga enn sterka og Ángantý (448).
46.
Gumna feldi galdra dreingr (449),
Gripsson út (450) af (450) tjaldi geingr (451);
dreingmanns hjarta dýru (452) ræðr,
drepna (453) leit (453) hann sína (453) bræðr.
47.
»Nú hefr Helgi enn frækni felt
fræga (454) bræðr, en móður hrelt;
á (455) honum (455) er mér að hefna skylt,
hjrtað verðr (456) af (456) sorgum fylt«.
48.
Stefnir (457) hans (457) var (457) stáli af,
stoltar (458) skjöldr (458), er Svanhvít gaf,
aldri kom honum brynja á bein,
bar hann í hendi Mistiltein.
49.
Geysiligr var (459) gumna styrr,
Gripsson stendur (460) ekki (460) kyrr,
bragna klýfr (461) hann brandi meðr;
bugaði alt þar Hrómund veðr.
50.
»Hér er sá kominn að (462) Hrángað vó
- Helgi enn frækni talaði svó; -
sjái þér nú við sverði því,
er (463) sótti (463) kappinn hauginn í.
51.
Gripsson máttu gánga nær,
er garpa mína drepr og slær;
hlýra þinna brjóst og blóð
brandrinn minn að hjöltum óð«.
52.
»Hvergi þarf til höggs við sig
Helgi enn frækni að eggja mig;
annað hvórt skal eg eða (464) þú
öndu firður (465) liggja nú«.
53.
»þitt er sverðið þúngt og breitt,
þú fær valla (466) stálið reitt;
viltu eg fái (467) þér vópnið það,
valdið (468) getir (469) þú rómu að?«.
54.
»Eigi þarftu Helgi (470) hér
hjartaleysi (471) að eigna mér;
það (472) man (472) eg (472) högg að Hrángað (473)
hausinn allr í sundur gekk«. [fekk,
55.
»Sætu hefr þú sokkabönd,
seggrinn, vafið um (474) þína hönd;
af því fær þú öngva und;
er það satt, þú trúir á sprund.
56.
Skildu frá þér skjaldarbrot,
skjalligt (475) er það giptu þrot;
vittu þá, ef (476) vópn er reitt,
veita skal eg þér höggið eitt«.
57.
Mintist lítt á meyjar orð,
mundriða kastar niðr á storð;
báðum höndum berst hann nú,
bregðr af því sem talaði frú.
58.
Helgi reiddi (477) upp (477) hvassa egg,
hjó hann í sundur áltar legg;
Kára hvergi kynstrug (478) fló,
kraup hun niðr að (479) velli (479) og dó.
59.
Hrómund reiðir (480) Hildar blys (481) -:
»Helgi vantu eð mesta slys;
farin er heill við (482) fleina gjálfr,
frillu þína draptu Sjálfr«.
60.
Gott er ei við garp (483) að klást (483),
Gripsson undan höggi brást;
[kom þá oddrinn ótæpt (484) við,
allan reist (485) hann Hrómunds kvið.
61.
Helgi talar, en (486) hlífar tröll
að hjöltum rendi niðr í völl:
»úti er (487) nú æfin mín,
illa fór og mista. þín«.
62.
Hrómund sá (488), að Helgi lýtr,
hrævar (489) lögr (490) um garpinn (491) flýtr,
hann lét (492) ekki (492) að (493) höndum sein
hart að reiða Mistiltein.
63.
Hausinn (494) klýfr (494) og hjálminn blá,
heilinn þegar (495) á sverði lá,
jöxlum mætti eggin hörð,
urðu stór (496) í brandinn skörð.
64.
Hrómund lítur hrottann á,
Helgi verður þegar að ná.
Nú má hverr, er heyrir (497) til,
hafa að sér hið fjórða spil.
V.
1.
Astar leikur armr og veikr
amar að brjósti þröngu;
sit eg því bleikr að silkieikr
sinna til mín öngu.
2.
Þegninn fær, þá (498) þeim er kær,
þakkar (499) orðið blíða;
hinn er ær, sem ekki (500) slær
alls kyns dansa fríða.
3.
[Fæ eg það seintað (501) fljóðið hreint
fárið vildi (502) lækna.
Hitt (503) var (503) greint að (504) stálið steint
stýfði Helga enn frækna.
4.
Ægis barð í (505) jaxla garð
urði (506) hann Mistilteini;
molna (507) varð (507) í mækinn skarð,
fyr meisla hörðu beini.
5.
Brandinn (508) skók sá skyldr er Hrók,
skýlir Haddíngs meingi,
særast tók en sveitin klók
sótti að honum leingi.
6.
Fullhuginn lætr (509) framan til nætr
felda (510) dreingi tvista,
höfuð og fætur Hrómund lætr
hrattann af þeim kvista.
7.
Bana fekk hverr, er brandrinn skerr,
brátt kom nótt en dimma.
Haddíngs herr úr hildi ferr,
heptist þanninn (511) rimma.
8.
Stóran (512) leit, er (513) stefnir (513) sveit
standa mann á ísi,
garprinn veit, að gjört hefr reit
galdra kallinn vísi.
9.
Hann hefr vígt og ristið ríkt
reit (514) með göldrum (515) sínum, -
»Væri líkt, að (516) vinna (516) slíkt,
Vóla kompán mínum«.
10.
Hetjan stinn yfir hrínginn inn
hljóp að Grímnis (517) arfa,
hjaltalinn hann hefr upp sinn,
hvað (518) mun Vóli starfa?
11.
Kemr þar brátt hann kann ei fátt;
kappans (519) sverð úr hendi
blæs (520) hann hátt við (521) bragða (521) mátt,
burt (522) í ísinn rendi.
12.
Svó bar að um sára nað (523),
svikarinn (524) mátti kunna,
rataði það á (525) rifu í stað
og rendi niðr til grunna.
13.
Lyddan (526) sú með lymska trú
lær (527) að fleina sendi:
»feigr ertú á fótum nú,
fell þér sverð úr hendi«.
14.
Halrinn (528) "eigur" (528) hörku seigr
hygst (529) að (529) gjalda fóla:
»þú munt (530) feigur fantrinn deigr« -
fullhuginn greip til (531) Vóla.
15.
Misti (532) stáls, en (533) mýgir (533) áls
meiðíng hrepti (534) stránga,
varnar máls, en Vóla háls
varð í sundr að (535) gánga.
16.
Þar lá óður þeygi (536) góðr (536)
þulr enn galdra vísi;
seima (537) rjóður (537) sár og móðr
settist niðr á ísi.
17.
»Mætrar frú, er mér var trú,
mista eg ráðs (538) um stundir,
hef eg því (539) nú - segir (540) hetjan sú
hættar fjórtán (541) undir.
18.
Urðu hér - kvað álma (542) grér -
átta bræðr að krjúpa;
hjalta lér úr hendi mér
hvarf í vatnið djúpa.
19.
Sútar (543) karmur (543), sára farmr,
sækir menja skerði,
minn er harmur mikill og armr,
mestr (544) er skaðinn (545) að sverði.
20.
Bera skal fætur burgeis mætr
brátt (546) úr stála hjaldri;
þess mun eg (547) bætr, er (548) brandinn (548) lætr
bíða á æfi aldri«.
21.
Virðum þeim í vópna seim
vígin urðu að gjaldi;
kemr þá heim og kveikir eim
kempan ein (549) í tjaldi.
22.
Bakar þar viður brjóst og iðr,
brunnu (550) eldar lángir,
opinn er kviðr en ístrið (551) niðr
alt (552) úr búki hángir.
23.
[Hratt hann inn, en heimti út skinn (553),
hreinum ísturs (554) broddi,
kempan stinn tók stálkníf sinn
og (555) stíngur fyri með oddi.
24.
Reyndi lið svó (556) ræsis nið,
ríka geldur leigu,
ristinn kvið (557), því (558) ramt er við (557),
rifar (559) með basti seigu.
25.
Systur tvær með sjóla nær (560)
sóttu (561) lángt til hildar,
vænu (562) mær til (563) valsins (563) þær (564)
að (565) vitja (565) um kempur (566) gildar (566).
26.
Hittust (567) fljóð og hetjan góð,
er (568)heimti (568 sorgir aumar,
kappinn stóð við kveikta glóð,
kvið (569) með basti saumar.
27.
»Hví skal fót á hjörva mót
hafa um nætur svanni?
Viltu bót, en væna snót,
vinna sárum manni (570)?«.
28.
»Heitir sá - kvað hrínga Ná -
Hagall er þig skal græða;
kellíng má, er (571) kappinn á,
kempu (572) röskva (572) fæða«.
29.
Fóru sprund með fleina lund
og færðu (573) Hagli (574) kalli;
græddi (575) af und þann garp um stund,
að (576) grímri (576) er hveljum jalli.
30.
Hjónin klók á heiðna bók
Hrómund gjörðu (577) að lækna;
vífið ók til vals og tók
vísi á burt enn frækna.
31.
Sjóli mæddr af svanna klæddr
sóttr (578), af menjatróðum (579);
hann var fæddur heill og græddr
húss (580) af (580) bónda góðum.
32.
Hrómund fann að kellíng kann
kuklaradóm af sprundum;
hennar mann fyr (581) vífi (581) vann
og veiðir (582) fiska stundum;
33.
Þegar (583) í ár (583) að 583) þegninn stár
þrifinn á vatnið hreina,
dregr með sár úr djúpi (584) lár
dreingrinn geddu eina.
34.
Kendi mein, er krufði bein
kall með stórri breddu;
Mistiltein með (585) mætri (585) grein
í maganum fann á geddu.
35.
Fyllist sjóðr, þá (586) fleina bjóðr
færði (587) menja skerði;
ei var hljóður örva (588) rjóðr,
þá (589) auðlíng (589) tók við sverði (590).
36.
Sá (591) var einn í sóknum beinn (592)
Svía með ríkum stilli;
Haddíngs sveinn að heldr var (593) meinn,
heitir Blindr enn illi.
37.
Halrinn sá kvaðst (594) hyggja þá
að (595) Hrómund væri (596) á lífi,
»heilsu má og hressíng fá
Hagals hjá klóku vífi«.
38.
»Eigi (597) mun - kvað (597) hilmir-hun
Hrómund þora að leyna«;
Herjans sun kveðst hafa á grun,
»hirðin skal það reyna«.
39.
Hirðin stór frá höllu fór,
hefr til bæjar lángað;
kellíng sór við Kjalar og Þór,
að kæmi nokkuð þángað.
40.
Kemr frá höll með kynstrin öll
kóngsins vinr (598) að bragði,
»enn mun tröll - kvað auðar þöll -
jafnslægt (599) verða flagði.
41.
Lókrinn skal með lýða (600) val
leita verða (601) um stundir«.
Hrómund fal í hávum sal
heitu (602) katli undir.
42
Eigi (603) var hindr að (604) hér (604) kom Blindr,
Hrómunds (605) leita náði,
fór sem vindr um fornar grindr,
fann þó, ei (606) á láði.
43.
Þegar að (607) dreingr úr garði geingr,
görpum segir hann teitum:
»oss er ei (608) feingr (608) í ferðum leingr (608);
föru vær (609) aptr og leitum«.
44.
Kúrði (610) meir sá knúði geir
ketils í miðju (611) hvólfi.
»Hér fara þeir - kvað hrínga (612) Eir -
Hrómund, stattu á gólfi.
45.
Nú skal þegn, sem þjóðin fregn,
í þýjar klæði (613) færa;
þú hefr megn að mala í gegn,
mína (614) kvern að hræra«.
46.
Þegninn stóð í þýjar vóð,
þrífur (615) möndul stinnan;
Blindur óð með brögðin fróð
brátt um húsið innan.
47.
Möndul (616) dró af magni (617) svó,
máttí ei orku stilla,
lítið (618) hló, en leit hann þó
til lofðúngs manna illa (619).
48.
Fleina Gaut, er frægðir hlaut (620),
[fann hann ei (621) með galdri,
[fara þeir braut, en baugalaut (622)
bað þá þrífast aldri.
49.
»Klók (623) er frú (623), en kynstrug (624) hjú
hjá kelling þeygi (625) prúðri;
ambátt sú var ekki (626) trú,
er áðan stóð hjá lúðri«.
50.
Ristill svinnr í ráðum vinnr
ræsis kempur teitar;
halrinn svinnur hvergi finnr,
hversu opt sem leitar.
51.
Firna-raumur (627), flatr og aumr
frá eg (628) að ekki (629) vinni (630).
Hverfi glaumr og hornastraumr
Hárs í fimta sinni.
VI.
1.
Reika (631) tekr en ramma þrá
rýgjar mér í vindi,
því er eg orðinn öxlum (632) frá
úngri silkilindi.
2.
Gekk eg framm á sútar sand
á sorgar-tíma örmum,
þar lá fley við frygðar-land
fult (633) af (633) af alls kyns hörmum.
3.
Stóð þar upp í stafni Pín
af (634) stríðu (634) hatri kvenna,
hun (635) bað mig koma í sess til sín
á sorgar bátinn þenna.
4.
Er (636) því (636) drjúgum daga sem húm
dapr að öðru hverju,
kom eg þar niðr í krapparúm
Kjalars (637) á hauka ferju.
5.
Rak mig burt af ræktar hafn (638),
af ráði (639) sorgar vinda,
má eg því ekki meyjar nafn (640)
í mínum kvæðum binda.
6.
Sorgum trú eg að (641) sætan kær
seint mun vilja létta,
þulda eg rímur þrjár og tvær,
þessi verðr en sétta.
7.
Um vetrinn (643) eptir bar fyr Blind
brigða (644)-marga drauma;
sagði hann þetta svænskri kind,
síst (645) mun gánga í tauma.
8.
Þar (646) fyri misti hann gleði og glaum
gjörðist fátt til náða;
halrinn skyldi herma draum,
en Haddíng kóngur ráða.
9.
»Var það fyst (647) í vórum blund,
varg sá eg austan renna,
beit hann yðr svó breiða und,
bragníng (648) mátti kenna«.
10.
»[Koma mun vindr úr skýjum (649) skæðr
skelfa (650) kóngsins veldi;
hrjóta á mig gneista glæðr,
geng eg næri eldi«.
11.
»Dreymdi mig að ælist einn
úlfr hjá Hagli (651) kalli,
sá var ei í blíðu beinn,
beit hann menn á (652) hjalli.
12.
[Jafnvel reif hann (653) yðr sem (654) mig
og alla kóngsins þegna;
heldr var (655) sýnin hræðilig,
hvað mun slíku (656) gegna?«.
13.
»Hagals er sagt við (657) húsagarð (657)
híðbjörn nokkur (658) liggi,
jafnan höfu (659) vær (659) æfiskarð
ætlað honum« (660) - kvað tiggi.
14.
»Þá (661) mun björninn (661) bíta yðr,
er (662) búist þér hann að veiða«.
»Þar er sú dygð að drauminn styðr,
djarfliga skal (663) eg það greiða« (664).
15.
»Sunnan rendi svínið mart
seggr (665) að þinni höllu,
rananum tóku (666) að róta hart
ríki þessu öllu«.
16.
»Þar mun leysa sull úr sjó,
sól (667) í heiði skína,
veröldin gleðst með vakt (668) og frjó (668),
veðr (669) og kuldar svína«.
17.
»Kómu (670) úr norðri kolsvört ský
með klær og vængi bjúga
og með þenna breiða bý
burtu (671) gjörði að fljúga«.
18.
»Húsin (672) [vór munu hefjast (673) öll,
hygg eg það fyr góðu;
gjörig (674) þar eina glæsta höll,
er (675) gamlar toptir stóðu«.
19.
»Var (676) það (677) enn í einum (678) draum,
eg (679) vil (679) greina (680) tiggja,
gildan (681) leit eg gríðar taum
[grams við ríkið (682) liggja«.
20.
»Þar er þú leist enn lánga orm
liggja fyri (683) á (683) sandi,
það (684) mun dreki með dýrligt form
duna að vóru landi«.
21.
»Lángur (685) var sá Lóðurs kundr,
leit eg austan renna,
réð á yðr og reif í sundr;
ráð þú drauminn þenna« (686).
22.
»Þar mun koma frá kóngi af (697) Hleiðr (687)
kappi nokkurs máttar (688);
fyst mun verða fundrinn reiðr
og falla niðr til sáttar«. (689)
23.
»Kom eg þar, herra, í húsið inn,
er haukar sátu á (690) stöllum;
fjaðralaus var fálkinn þinn
og flettur hamnum öllum«.
24.
»[Margir koma (692) í mildíngs (691) höll
menn (693) af (693) landi ríku;
vópnin munu þér (694) veita upp öll,
verð (695) eg reiðr af slíku«.
25.
»Dreki þinn leist (696) mér (696) færðr á flóð,
flaut (697) í báru miðri,
höfuðlaus allur herrinn stóð
í heitu vatni niðri«.
26.
»Lofa eg minni ljúfri hirð
lönd að kanna fleiri,
þá mun (698) auðlíngs ásjón; firð -
ekki er draumrinn meiri«.
27.
»Dreymdi mig að drákons feðr
drægi (699) Hagall úr Væni;
Hrómunds linda hekk sá meðr
heiðarfískrinn græni«.
28.
"Állinn (700) kemr þar (701) upp í mót,
eigi smár frá (702) grunni;
verðr hann síðan vafínn í nót
og veiddr af menja (703) runni«.
29.
»Vópnið sökk í vatnið kalt,
valla má slíkt (704) ugga;
hvórt ætlar þú Hrómund alt,
en (705) hræðslufulla dugga?«.
30.
Fráeg að kæmi (706) fylkis (706a) til
fleiri draumar sterkir,
auðlíng réð þá alla í vil
en (707) öngvan svó (708) sem merkir.
31.
»Blindur muntu (709) birta (709) mér,
beint svó að (710) ekki tálmi;
harðr var sleginn um háls á þér
hríngr af brendum málmi.
32.
Leiðum reittu letinnar klár
lítla stund til náða,
dælt mun vera - kvað dreingrinn flár (311)
drauma slíka að (712) ráða.
33.
Gálgi (713) merkir gamlan hest,
get eg að mínki náðir;
líkt mun okkur fara um flest,
feigir (714) eru við báðir«.
34.
Hrómund var hjá (715) Hagli (716) græddr
heill og vel til reika.
Þegar vill Ólafr járni klæddr
afla vargi steika (717).
35.
Fjölda (718) manns (718) að (718) fylkir dregr
frægðarmaðr (719) í hljóði,
seggja (720) liggr í Svíþjóð vegr;
sverðin (721) trú eg þeir rjóði.
36.
Óvart koma þeir eina nátt
öllum (722) Haddíngs görpum,
luðrar margir létu hátt (723),
lagið (724) er (724) vópnum snörpum.
37.
Auðlíng (725) vaknar ekki (726) fyrr
úti (727) frá eg hann liggja,
[hús er brotið (728), en höggnar dyrr
á hvíluranni tiggja.
38.
Haddíng kóngur heitir á menn,
og (729) hljóp (730) í skyrtu síða,
»hverr er sá með harki renn (731)
hygst (732) um (733) nætr að stríða?«.
39.
»Hrómund Gripsson heitir sá,
hér er (734) kominn í skemmu,
kappa gjörir að köldum ná
og (735) klýfur hjálm og emmu« (736).
40.
»[Furðu mun þér falla (737) vel,
þó fyrðar hnígi mínir,
áður dó (738) fyr oss í hel
átta bræður þínir«.
41.
»Minstu á það mildíng fátt,
mér býr nóg í hjarta;
sú (739) skal þín en seinsta (740) nátt,
ef sverðið dugir eð bjarta«.
42.
»Buðlúngs hvergi (741) brynjan (742) finst,
burt er hattur (743) þriðja,
[eg skal þó (744) meðan æfin (745) vinst
öngrar (746) sáttar (746) biðja«.
43.
Þegn hljóp (747) upp (747) í þessu einn,
þegar til vópna fexti (748)
sá (749) var ræsis rekkju sveinn,
risi og (750) tröll að vexti.
44.
Gripsson höggur glaðr til raums,
gall í stæltum fleini;
þá tók af honum (751) enda saums
egg á (752) Mistilteini (753).
45.
Haddíng verst með (754) hrotta knár,
Hrómund (755) að honum sótti,
auðlíng varð (756) á þó (757) ekki sár;
undur flestum þótti.
46.
Hvert það högg (758) á (758) hilmi (758) datt
og (759) Hrómund skyldi (760) greiða,
sverðið kemr (761) á sjóla flatt,
söng (762) í gramnum (763) breiða.
47.
[Kylfu neytti kappinn (764) vel,
kastar (765) Bæsíngs (766) líka,
þar kemr (767) loks hann lemr í hel
lofðúng þann enn ríka.
48.
Hrómund (768) talar (768) að (769)» Haddíngs (769) herr (769)
hefr (770) nú (770) feingið lægra;
sá hefr lofðúng (771) látist (771) hér,
leit eg (772) öngvan frægra.
49.
[Sjá bar fylkir (773) fremd og þrótt
sem (774) fornum (775) kóngi (776) stæði,
hefði eg aldri sjóla sótt,
ef sínum gerðum næði«.
50.
[Hverr var dauðr (777) á (778) Haddíngs (779) láð
[hinn er bjóst (780) til varnar;
þá (781) var leiðum lóki náð;
listir hans eru farnar.
51.
Bölvís (782) kall er Blindur (782) hét
bundinn var (783) með snæri,
heingdr á gálga og (784) heiðrinn lét,
hann gat þessu næri.
52.
Bragnar tóku enn (785) brenda (785) seim
og (786) báru á mörgum hestum;
seggir fóru úr (787) Svíþjóð heim
sigri prýddir mestum.
53.
Fór (788) með (788) kóngi, fegri en dript,
foldin bjartra veiga;
Hrómundi var hríngþöll gipt,
er hun (789) vill gjarna eiga.
54.
Svanhvít festi síðan hann,
seggrinn (790) allvel (790) unni;
vífið elskar virta-mann
vel sem dygðin kunni.
55.
Hrómund (791) Gripsson herrann lætr
hæstan mann í ríki;
ól við Svanhvít sonu (792) og dætr,
sá var kónga líki.
56.
Aldri trú við tiggja brá,
tókust (793) mægðir slíkar,
kappa þeim eru komnar frá
kónga-ættir rikar.
57.
[Kvæða biðja kurteis (794) sprund,
[eg kann þeim ekki neita <(795);
glósað hef eg gaman um stund;
Griplur skulu það (796) heita.
58.
Þessar rímur (797) þiggi nú,
þreyttur er eg af mæði,
þúngi mikill og þrettán bú, -
þar skal úti kvæði.
Fodnoter:
1) Fra eg feingust 146
2) v. 146.
3) þetta leikna 146; les ljóða?
4) þad 146.
5) 146; vnna 610.
6) 146; i 610.
7) þa 146
8) dyrlegt 146.
9) dyggvo 146.
10) 146; veneris 610.
11) meyiu 146.
12) 146; af 610.
13) 146; brefe 610.
14) 146; i 610.
15) 146; v.610.
16) er kallt 146.
17) -laugr 146.
18) 146; firi 610.
19) 140; giördu 610.
20) nogar 146.
21) margar 146.
22) 146; v 610.
23) veneris bæði.
24) vngan 146.
25) er atte 610.
26) 146; færra 160.
27) 146; og sette 610.
28) kiærn 146.
29) voru faer 610; var einginn l46.
30) Eftir 24 í 146.
31) grand 146.
32) og r. 610.
33) Virda sína víser 610.
34) vænum linna 610.
35) er b. 610.
36) v. 146.
37) þar 146.
38) enn 146.
39) 146; nefndur 610.
40) er 146.
41) les branda?
42) á 146.
43) enn b. v. 610.
44) Framliga gekk hann 146.
45) 146; og alldre 610.
46) pínu 146.
47) hefur 610.
48) kappar 146.
49) 146; tueir 610.
50) 146; hafa þeir 610.
51) hann 146.
52) 146; klædast 610.
53) Verre menn 610.
54) og ö. 610.
55) 146; Helldur 610.
56) 146; norðr 610.
57) inna(!) 146.
58) 146; og leggr 610.
59) skift um 146.
60) hringa 146.
61) vte lau vid eyland 146.
62) so 146.
63) nade 610; nadu þeir 146.
64) sia- 610.
65) ymsar 146.
66) 146; kalla 610.
67) er 146.
68) Dolgurinn 146.
69) edr hv. 610.
70) 146; af 610.
71) vlfur 146.
72) eg skal bauka 146.
73) 146; á eftir 36 í.610.
74) vargar 146.
75) audna l46.
76) ad 146.
77) veit eg 146.
78) kann 610, 146.
79) eg 146.
80) nu 146.
81) er b. v. 610.
82) hefur þu 146.
83) herlid 146.
84) 146; læt 610.
85) hatt 146.
86) marga hef eg modur gratt 146.
87) enn m. 146.
88) fein- 146 og endar þarmeð.
89) Les Sagði Kári að?
90) gista hdr.
91) i br. hdr.
92) Hrungadz hdr.
93) hreiste hdr.
94) v. hdr.
95) Hraunguid hdr.
96) fra veyslu hdr.
97) gis ... hdr.
98) h.alm- hdr.
99) v. hdr.
100) hoggua hdr.
101) mins hdr.
102) skordug hdr.
103) les þreyja að?
104) hallinn hdr.
105) ga.st hdr.
106) þegn i hdr.
107) giæddr af beina hdr.
108) senna hdr.
109) líf hdr.
110) eitthvað rángt.
111) seims vm beína hdr.
112) lyde hdr.
113) Einninn ver hdr.
114) margar hdr.
115) Hardliga hdr.
116) sidan hdr.
117) óljóst í hdr.
118) þetta vo. er afbakað.
119) handar hdr.
120) gylltr hdr.
121) strandar hdr.
122) lyda hdr.
123) Bendur hdr.
124) kong- hdr.
125) nair hdr.
126) æ hdr.
127) krappar hdr.
128) manikall hdr.
129) ellde hdr.
130) knarra eg hdr.
131) dada hdr.
132) fremd hdr.
133) ferdinn hdr.
134) v. hdr.
135) fastr og hastur hdr.
136) hruga hdr.
137) dægr hdr.
138) v. hdr.
139) skiott hdr.
140) les?
141) allder hdr.
142) aulld hdr.
143) nidr hdr.
144) haug hdr.
145) og k. hdr.
146) dimmr er hdr.
147) gloade hdr.
148) Huor hdr.
149) kaskur hdlr.
150) vinr hdr.
151) hogge hdr.
152) les?
153) fimr er hdr.
154) hjer byrjar Wolf.(W); -mann 610.
155) hrotti goma spelli W.
156) Vís. v. í W.
157) hnópum hdr.
158) hia hdr.
158a) frómi W.
159) h. hinn mæti W.
160) ef v. W.
161) digran W.
162) fyrr W.
163) heldr W.
164) kalla W.
165) atta 610, W.
166) vis. eftir 56 í 610; Sa 610.
167) opt 610.
168) = erum; ok W.
169) nytum 610. noktum W.
170) hid næsta 610.
171) les?: reiðer W.
172) gilldliga 610.
173) festar W.
174) Í W byrjar ríman svo: Skáldin þau sem skýra brag | skemta silkihrundum | nara í þetta nátt og dag | nálega öllum slundum.
175) Kvad eg ei 610.
176) kurteist W.
177) kærum W.
178) silke W.
179) par W.
180) hjer á eftir 8-10 í W.
181) lida 610.
182) at W.
183) er a milli W.
184) og f. 610.
185) þrautar- W.
186) fyrri 610.
187) ölldum W.
188) timann 610.
189) lok W.
190) er v. 610.
191) raði W.
192) vins W.
193) ei lengr at W.
194) og biarga 610.
195) Birgill finzt W.
196) inn b. v. W.
197) er W.
198) gjalda 610, W.
199) villdi tala við W.
200) hann h. W.
201) fram 610.
202) vís. v. í W.
203) og ríkjum hdr.
204) vís. á eftir 7 W.
205) með W.
206) safnad 610.
207) nockut W.
208) Ant er mier 610.
209) trueg þvi einginn 610.
210) reike 610.
211) reckurenn W.
212) mart W.
213) vís. á undan 14 W.
214) duol 610.
215) pinu 610.
216) v. W.
217) vís. á eftir 19 W.
218) sigr er skaptr 610.
219) ef fer þú halur úr hauge aptur 610.
220) eigi W.
221) hef.. en W.
202) vís. á eftir 22 í W.
223) hafði 610.
224) þraut 610.
225) tek eg W.
226) i W.
227) braut 610. W.
227a) með W.
228) ei 610.
229) reyna 610.
230) vís. á eftir 52 W.
231) v. 610.
232) stiller ... branda 610.
233) krappar 610.
234) ria(?) 610.
235) synia vil eg þier W.
236) upp þa W.
237) stiakad 610.
238) þetta 610.
239) vís. á eftir 28 í W.
240) hræddr og W.
241) með W.
242) og skildr af 610.
243) einginn 610.
244) v. W.
245) vís. á eftir 24 í W.
246) og h. 610.
247) varð W.
248) eð W.
249) vís. á eftir 29 í W. Rigar 610, W.
250) vís: á eftir 21 í W.
251) enn driugt er 610.
252) vís. á eftir 26 í W; Nu W.
353) kvad reckur i galldra pinu 610.
254) nu W.
255) vís. á eftit 27 í W.
256) grepp hinn W.
257) og g. 610.
258) renna at W.
259) vís. á eftir 33 í 610.
260) kenndi þetta W.
261) vís. á eftir 36 í W.
262) Stiakar næsta 610.
263) þar W.
264) nam W.
265) vís. á eftir 25 í W.
266) sigra W.
267) vís. á eftir 31. í W.
268) bur W.
269) vís. á eftir 34 í W.
270) hefer so W.
271) engi W.
272) -son lætur 610.
273) og g. 610.
274) Hann hreif med 610.
275) fleini W.
276) og l. 610.
277) beini W.
278) -madur fryiar 610.
279) tok W.
280) Hafe eg 610.
281) heiminn 610, W.
282) fæddr af einnre 610.
283) vís. á eftir 39 í W.
284) hvikazt W.
285) knepp- W.
286) klaða W.
287) þo 610.
288) kneppa W.
289) þú skalt 610, W.
290) vís. v. í W.
291) vís. á eftir 47 í 610; v. W.
292) leifer W.
293) hefur W.
294) talar W.
295) og skackar 610.
296) Vís. á eftir 50 í W; Leingi W.
297) lagizt W.
298) mun 610.
299) Ansar seggur W.
300) sínu W.
301) ef nu W.
302) Greindu W.
303) er W.
304) vís. á eftir 35 í W.
305) Samsó 610.
306) harða W.
307) þa er W.
307a) v. W.
308) einn veg allann 610.
309) hio eg W.
310) hann b. v. W.
311) mest af W.
312) höggur 610.
313) so h. W.
314) leiðan W.
315) sendi 610, W.
316) og b 610; burtu W.
317) vende 610, W.
318) skildist 610, W.
319) hvössum W.
320) og 610.
321) sudr vid Danmork W.
322) lágdi W.
323) sezt W.
324) nu kyrr at W.
325) fregn 610.
326) hio W.
327) rikr W.
328) burt .. vikr W.
329) sónar W.
330) malm er W.
331) trollum 610.
332) Næsta 610.
333) nota 610, notta W.
334) kverkum mjúkt 610.
335) þvi driukt 610.
336) næst W.
337) er ý. 610.
338) göfugr W.
339) v. W.
340) við W.
341) er 610.
342) eru W.
343) verð hans W.
344) þetta vissi 610.
345) traudr 610.
346) at W.
347) og d. 610.
348) Freyr W.
349) einn dag villdig inna W.
350) v. W.
351) sem giorir þu W.
352) Dagmær 610.
353) dygðar W.
354) vís. á eftir 22 í W.
355) þat rett af W.
356) mackt 610.
357) i milli W.
358) Hringagrund var heima nu W.
359) fru W.
360) og W.
361) vera mun W.
362) vís á eftir 13 í W.
363) Þessi W.
364) v. W.
365) dreifer W.
366) vís. á eftir 10 í W.
367) vife 610.
368) kemr a þeirra skraf W.
369) og gjörir 610.
370) vís. á eftir 12 í W; So W.
371) fa trollin W.
372) við kong W.
373) hvergi 610.
374) annad 610.
375) ad þ. 610.
376) snyst ur W.
377) og so W.
378) þeir 610.
379) vís. á eftir 9 í W.
380) nu er su kempan W.
381) mestu 610.
382) -ustu 610.
383) reflit 610.
384) enn rækta W.
385) kíme- 610.
386) ad k. 610. kempan W.
387) yckar 610.
388) er W.
389) hefur þu W.
390) á flærdum 610.
391) vís. á eftir 15 í W; tæler W.
392) at tala W.
393) sveitum halda á þessa lund W.
394) er W.
395) ber W.
396) vænan 610.
397) biuggust 610.
398) fara með W.
499) býr W.
400) v. W.
401) hennar koma ad 610.
402) barða W.
403) til alldre W.
404) sker W.
405) Vís. v. W.
406) gyllda W.
407) meyian W.
408) -lóx 610.
409) Morgen W.
410) er v. 610.
411) tók W.
412) mart W.
413) þar 610.
414) bifadest W.
415) er W.
416) einginn 610.
417) ferd 610.
418) höggr 610.
419) v. W.
420) sverdid 610.
421) ferd 610.
422) auxl og 610.
423) var W.
424) fell þa W.
425) klædast 610; biugguzt W.
426) ei mun ganga W.
427) og er 610.
428) og 610, W.
429) v. W.
430) folkit eigi W.
431) var 610.
432) v. W.
433) ad h. 610.
434) -vinrinn W.
435) bar 610.
436) kynstur W.
437) við W.
438) ad g. 610.
439) einginn 610.
440) Fer W.
441) þing W.
442) ei var æfen lyða W.
443) sundur W.
444) a 610.
445) og 610.
446) Loka 610.
447) við W.
448) Angentyr 610.
449) prettr W.
450) upp ur W.
451) sprettr W.
452) diorfu W.
453) dauða finnr ... atta W.
454) fagra W.
455) því W.
456) var þa W.
457) Spenner at sier (!) W.
458) stolltan skiolld W.
459) er W.
460) stoð þa varla W.
461) klauf W.
462) eð W.
463) sokt hefur W.
464) edur 610.
465) firtur 610.
466) eigi W.
467) liae W.
468) er v. W.
469) fær W.
470) Hromund W, 610.
471) hræclu- (!) W.
472) man eg þat W.
473) Hrangid 610.
474) við W.
475) skiot- W.
476) hvort W.
477) reiðer W.
478) kyndug W.
479) ȸ voll W.
480) mælti í 610.
481) glís 610.
482) þin W.
483) garpa .. fázt W.
484) otæpt kom þá oddrinn W.
485) riste 610.
486) vid 610.
487) giorizt W.
488) sier W.
489) hræfua W.
490) lundr 610.
491) kappan W.
492) reð ei W.
493) a 610.
494) Hofuðit klauf W.
495) uti W.
496) þegar W.
497) hlyðer W.
498) ef W.
599) þeckar 610.
500) eigi W.
501) Furðu seint mun W.
502) vilia W.
503) þat skal W.
504) er W.
505) ok W.
506) ydde 610.
507) molna vann 610.
508) vís. v. í 610.
509) mætuʀ W.
510) feller W.
511) þann veg W.
512) Sterckan 610.
513) sa styfði W.
514) riett 610.
515) galldri W.
516) ef vinnur 610.
517) gramnis 610.
518) og h. 610.
519) kappa W.
520) bles W.
521) með bysna W.
522) so b. 610.
523) trað W.
524) svikarann W.
525) v. 610.
526) Leiðan W.
527) hlær 610, W.
528) les Halr ódeigr?
529) heipter W.
530) skalt W.
531) upp W.
532) hann b. v. 610.
533) sa er mygi W.
534) veitti W.
535) v. W.
536) þeyu fródr 610.
537) seggrinn fróður W; rjóður=hrjóðr.
538) ráð W.
539) v. 610.
540) kvað W.
541) fimtan 610.
542) aurfa W.
543) Sveiten varmur W.
544) en m. 610.
545) skaði W.
546) burt W.
547) v. W.
548) ef brandur W.
549) rosk W.
550) er b. 610.
551) istran W.
552) oll W.
553) Heimter skinn og hrindur inn W.
554) istur W.
555) v. W.
556) sa W.
557) kvidr .. vidr 610.
558) en W.
559) og r. 610.
560) þær W.
561) sokte 610.
562) vitiar 610.
563) at valnum W.
564) kiær 610.
565) vita W.
566) dreingi gildar 610.
567) Hittist 610.
568) hender W.
569) og k. 610.
570) hjer hefur W vísu þessa: Ferðast skal að frelsa hal | ef finnast mætti tiggi | eg kann val með visku tal | vígja só hann liggi.
571) su W.
572) kempur roskar W.
573) færde 610.
574) Hagale 610.
575) græddu W.
576) grimmur W.
577) giorde 610.
578) settr 610.
579) trodu 610.
580) Hagals hia 610.
581) a vatne 610.
582) veiddi W.
583) þetta ar sem W.
584) djúpri 610.
585) við mæta W.
586) v. W.
587) færer W.
588) hiorva W.
589) Hromund (?) W.
590) hjer eftir hefur W vísu: Blindur lét er Bölvís hét | búna galdra sína | það var sét að þrúður grét | þunga elda Rínar.
591) vís. eftir 31 í W.
592) seinn 610.
593) er W.
594) kvezt W.
595) v. W.
596) vera W.
597) Alldri ... seier W.
598) vinir 610.
599) -slæg 610.
600) lista W.
601) þurfa W.
602) hitu 610, W.
603) Ei W.
604) heim 670.
605) -mund W.
606) ecki W.
607) er W.
608) engi . . . fengr W.
609) við W.
610) kiende 610.
611) diupv W.
612) hölda 610.
613) klæðen W.
614) og m. 610.
615) og þ. 670.
616) vís. á eftir 49 W.
617) megne 610.
618) liten W.
619) illra 670.
620) þraut 610.
621) foru i burt 610.
622) baugalaut er bragda naut 670.
623) Klokt .. bu W.
624) kyndug W.
625) þeyu 670.
626) eigi W.
627) taumr 610.
628) v. W.
629) litit W.
630) finne 670.
631) Rekia 610.
632) oskum 610.
633) fruktað W.
634) með stygð og W
635) v. W.
636) þvi er eg W.
637) Kials(?) W.
638) hofn 610.
639) rienar 610.
640) nofn 610, W.
641) v. 610.
642)
643) vetur 670.
644) brigdu 610.
645) að s. W.
646) Hier W.
647) v. W.
648) ad b. 670.
649) þar mun vindur af skogi W.
650) og sk. 610.
651) Hagale 610.
652) af 610.
653) At hann bæði W.
654) og W.
655) er W.
656) þessu W.
657) um herra 610.
658) einn ad 610.
659) hefe eg 610.
660) hann 610.
661) Biornen .. þa W.
662) ef W.
663) vil W.
664) greina W.
665) sa eg W.
666) tok 610.
667) og s. 610.
668) makt og fró 610.
669) vetur W.
670) vís. á eftir 21 í W.
671) í b. 610.
672) vís. á eftir 19 í W.
673) munu þar huerfa 610.
674) giorum W.
675) sem W.
676) vís á eftir 16 í W.
677) þad var W.
678) vorum 610.
679) vil eg 610; eg ma W.
680) seigia W.
681) grimman W.
682) gramr um Sviþiod W.
683) a svortum W.
684) hier W.
685) vís á eftir 18 í W.
686) herra 610; þennan 610 (önnur hönd).
687) heidr 610.
688) háttar W.
689) satta W.
690) v. 610.
691) Koma þar menn í mina W.
692) komu 610.
693) úr milldings W.
694) þeir W.
695) og v. 610.
696) var þa W.
697) og fl. 610.
698) er hun W.
699) dragi 610.
700) vís á eftir 14 í 610.
701) v. W.
702) ad 610.
703) hiorfa W.
704) þat W.
705) v. 610
706) kvomu W.
706a) fylkir 610.
707) v. W.
708) þat W.
709) frá þat birtizt W.
710) v. W.
711) knar W.
712) v. W.
713) Galga 610.
714) þvi f. W.
715) með W.
716) Hagale 610.
717) steikar W.
718) Fiolde manna 610.
719) for ad þessu 610.
720) svnnan W.
721) en s. W.
722) ad ö. 610.
723) bratt 610.
724) og lagder 610.
725) hjer byrgar aftur 146.
726) eigi W.
727) en ú. W, 146.
728) brotid hus 146.
729) v. W.
730) hleypr W, 146.
731) enn 610, W.
732) og h. 610, 146.
733) a W.
734) nu b. v. 610.
735) v. W, 146.
736) einu 610.
737) þer mun falla furdu W, 146.
738) dou W, 146.
739) sia W.
740) sydsta 146.
741) ecki W, eigi 146.
742) brynia 146.
743) hattar 610.
744) so skal enn 610.
745) lífid W, 146.
746) aldri sætta W, 146 (sa-).
747) kom fram W, 146.
748) festi 610.
749) þat W, 146.
750) en W, 146.
751) hondum W.
752) med 610.
753) hjer er vísa í W, 146: Mækir fra eg ad morgum senn | mala giofena (giofinne 146) luki | feldi (hann b. v. W) alla fylkis menn | fell þeim hofud af buki.
754) firi 610.
755) en H. 610.
756) var W, 146.
757) þa 610.
758) sinn ad höggid 610.
759) v. W.
760) atte ad 610.
761) kom 146.
762) og s. 610.
763) granum 610; iarnum W.
764) Kappinn treyster kylfu W, 146.
765) og k. 610.
766) bæsing 610, 146.
767) kom W, 146.
768) Allur fra eg 610.
769) þa hadding sier W, 146.
770) hlut (hel W) gat W, 610.
771) skift um 146.
772) eg hans 610.
773) Fylkir ber so 610 (sa 146).
774) er 146.
775) fyrrum W; fire 146.
776) kongum W, 146.
777) Bana fekk hver W, 146.
778) af 610, W.
779) budlungs W, 146.
780) er bio sig titt (neitt W) 146, W.
781) þegar 610.
782) skift um W, 146.
783) var hann 610.
784) v. 146.
785) brendan 1406; e. branda 610.
786) v. W.
787) i 146.
788) Fylkis 610.
789) hann W.
790) systur kongsins W, 146.
791) vís. á eftir 56 í 610.
792) syne 146.
793) takast þar 146.
794) Visna bidia volldug W, 146.
795) valla ma þeim synia W; vilia þau eptir leita 146.
796) þær W, 146.
797) visur W, 146.
