Juleevangeliet

Velg språk	Norrønt	Islandsk	Norsk	Dansk	Svensk	Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ►

Noen spesialtegn vises ikke på iPhone/iPad.

Stjórn og andre bibeltekster

Juleevangeliet (Lukas, kapittel 2, 1-20)

Gustave Dóre:
Ok bar hon son sinn frumgetinn ok vafði hon hann í reifum ok lagði hann í etu, þvíat eigi var rúm í gestaskála

Augustus konungr sendi boðorð um allan heim at láta ríta manntal í hverri borg. ² En sjá ritning höfsk fyrst af Syrlanz jarli þeim er Cyrinus hét, ³ ok fór þá hverr til síns heraðs.

^4,5 Þá fór Joseph ór Galilea í borg Davið þá er Bethléém heitir með festarkonu sinni Marie þvíat þau váru ór kyni David. ⁶ En er þau váru þar, þá fyldusk dagar Marie, ⁷ ok bar hon son sinn frumgetinn ok vafði hon hann í reifum ok lagði hann í etu, þvíat eigi var rúm í gestaskála.

⁸ En hirðar váru í því heraði ok héldu náttvöku yfir hjörd sinni, ⁹ engill guðs stóð hjá þeim ok skein mykit ljós yfir þá, ok hræddusk þeir. ¹⁰ En engillinn mælti við þá: Eigi skulu þér hræðask, þvíat ek boða yðr mykinn fagnað, þann er vera mun öllum lyð, ¹¹ þvíat í dag er borinn grœðari heims Kristr dróttinn í borg Davið. ¹² En þat er yðr at marki at þér munuð finna barn vaft í reifum ok lagt í etu. ¹³ Þá gerðisk fjöldi engla með þessum einum engli, ok lofuðu allir guð ok mæltu:

¹⁴ Dyrð sé guði á himnum

ok á jörðu friðr mönnum

er gott vilja.

¹⁵ En er englar hurfu frá þeim, þá mæltu hirðar með sér: Förum vér alt í Bethléém, ok sjám orð þat er gorzk hefir ok dróttinn syndi oss. ¹⁶ Þá föru þeir skyndilega ok funnu Joseph ok Maria ok barn í etu lagt. ^17,18 En er þeir sá, þá kendu þeir orð þat er þeim var sagt ok undrudusk allir, er þessor tíðindi heyrðu, er hirðarnir sögðu. ¹⁹ En Maria varðveitti öll orð þessor í hjarta sínu. ²⁰ En hirðar hurfu aptr ok lofuðu guð í öllum hlutum, þeim er þeir höfðu sét eða heyrt.

Juleevangeliet
(unormalisert tekst fra håndskriftet)

Augustus konongr sende boðorð um allan hæim at lata rita manntal í hverri borg, at hann vissi hve mykin scatt hann scyldi hæimta or hverio heraðe. En sia ritning hofsc fyrst af Syrlannz iarle, þæim er Cyrinus het, oc for þa hver til sins heraðs. Đa for Joseph or Galilea i borg Dauið, þa er Bethléém hæitir, með festarkono sinni Marie, þui at þau varo or kyni Dauid. En er þau varo þar, þa fyldosc dagar Marie, oc bar hon son sin frumgeten, oc vafðe hon hann i ræifum oc lagðe hann í eto, þui at eigi var rum í gesta scala. En hirðar varo í þvi heraðe oc heldo natvꜵco yfir hiorð sinni, engil guðs stoð hia þæim oc skæin mykit lios yfir þa, oc ræddosc þæir. En engillen mælte við þa: Ęigi scolo þer ræðasc, þui at ec boða yðr mykin fagnað, þann er vera mǫn ꜵllum lyð, þui at i dag er boren grøðare hæims Cristr drottenn i borg Dauið. En þat er yðr at marke, at þer munuð finna barn vaft í ræifum oc lagt í eto. Đa gerðesc fiolðe engla með þessom æinum engle, oc louaðo aller guð oc mælto: Dyrð se guði á himnum, oc á iorðu friðr monnum er gott vilia. En er englar hurfu fra þæim, þa mælto hirðar með sér: Fꜵrum ver allt í Bethléém, oc siom orð þat er gorzc heuir oc drottenn syndi os. Đa foro þæir scyndilega oc funno Joseph oc Maria oc barn í eto lagt. En er þæir sꜵ, þa kendo þæir orð þat er þæim var sagt, oc undradosc allir, er þessor tiðende høyrðo, er hirðarner sꜵgðu. En Maria varðvæite oll orð þessor í hiarta sinu. En hirðar hurfu aptr oc lofaðo guð i ollum lutum, þæim er þeir hǫfdu sét eða hæyrt.

---

Fotnoter: