Kalfsflokkr (B1)

Fra heimskringla.no
Revisjon per 29. sep. 2017 kl. 20:18 av JJ.Sandal (diskusjon | bidrag)
(diff) ← Eldre revisjon | Nåværende revisjon (diff) | Nyere revisjon → (diff)
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif Norsk.gif Dansk.gif
Original.gif


Den norsk-islandske skjaldedigtning


ved
Finnur Jónsson
1912-1915


Bjarni Hallbjarnarson gullbrárskáld
Islandsk skjald, 11. årh.


Kalfsflokkr (c. 1050)


1. Vast, þars vígs bað kosta,
vápndjarfr Haralds arfi
(kynnisk kapp þitt mǫnnum)
Kalfr, við Bókn austr sjalfa;
gǫ́tuð gríðar sóta,
gólig gǫng til jóla;
kendr vas fyrstr at fundi
flettugrjóts ok spjóta.

2. Ǫld fekk ilt ór deildum;
Erlingr vas þar finginn;
óðu blǫkk í blóði
borð fyr Útstein norðan;
ljós es raun, at ræsir
ráðinn varð frá láði;
lǫgðusk lǫnd und Egða,
lið þeira frák meira.

3. Austr réð allvaldr rísta
ótála haf stáli;
varð at vitja Garða
vígmóðr Haralds bróðir;
enn of íðnir manna
emkak tamr at samna
skrǫkvi; at skilnað ykkarn
skjótt lézt Knút of sóttan.

4. Átt þú Engla drótni,
ógnrakkr, gjafar þakka,
jarls niðr; komtu yðru
ótála vel máli;
þér lét fold áðr fœrir
(frest urðut þess) vestan,
líf þitt esa lítit,
Lundúna gramr fundna.

5. Jǫrð rétt vígi at varða
vígreifr fyr Áleifi;
brauzt við bragning nýztan
bág; þat kveðk mik frǫ́gu;
fyrr gekt á stað Stiklar
stór verk, en óð merki,
satt 's at sókn of veittir
snjallr, unz gramr vas fallinn.

6. Hafa lézt unga jǫfra
erfð, sem til réð hverfa;
satt 's at sitja knátti
Sveinn at Danmǫrk einni;
kenduð, Kalfr, til landa
kappfúsum Magnúsi
(olluð ér því 's stillir
jǫrð of fekk) ór Gǫrðum.

7. Þér frák Þórbergs hlýri,
(þess gerðusk ér verðir)
helt því unz herr of spilti,
Haralds bróðurson góðan;
vǫkðu ǫfundmenn ykkar
iðula róg í miðlum
(óþǫrf lízk mér) arfa
Áleifs (í þeim mǫ́lum).

8. Frǫ́gum Finns hvé mági
fylgðuð, Kalfr, of dylgjur,
ok lézt á sæ snekkjur
snarla lagt at jarli;
áræði vant eyða
óðfúss sonar Brúsa,
(hléði hugr) en téðuð
heiptminnigr Þórfinni.




   1. Kalfr, vast austr við Bókn sjalfa, þars vápndjarfr arfi Haralds bað kosta vígs; kapp þitt kynnisk mǫnnum; gǫ́tuð griðar sóta gólig fǫng til jóla; vast kendr fyrstr at fundi flettugrjóts ok spjóta = Kalv, du var østerpå ved selve Bukken, hvor Haralds våbendjærve sön befalede at prøve kampen; din kappelyst lærer folk at kende: I skaffede ulven en herlig julekost; du blev set forrest ved stenskivernes og spydenes møde.
   2. Man fik kun ondt (ulykker) ud af striden; Erling blev fanget dér; de mörke planker vadede i blod nord for Utsten; nu har erfaringen tydelig vist, at kongen ved svig blev berøvet sit land; landet underkastede sig Egderne; jeg har hørt, at deres hær var talrigst.
   3. Allvaldr réð ótála rísta austr haf stáli; vígmóðr bróðir Haralds varð að vitja Garða; emkat enn tamr at samna skrǫkvi of íðnir manna; lézt skjótt at skilnað ykkarn of sóttan Knút = Kongen ristede uden tvivlrådighed østerpå havet med stavnen; Haralds kampmodige broder blev nødt til at besøge Garderige; jeg er fremdeles ikke vant til at forskönne folks handlinger med pral; hurtig besøgte du Knud, efter at I (du og Olav) var skiltes ad.
   4. Ógnrakkr jarls niðr, þú átt þakka Engla drótni gjafar; ótála komtu yðru máli vel; Lundúna gramr lét fundna þér fold, áðr fœrir vestan; þitt líf esa lítit; frest urðut þess = Jarlernes kampdjærve ætling, du har den engelske konge store gaver at takke; kraftig udrettede du dit ærinde godt; Londons konge gav dig land, for du drog vestfra; dit liv er herligt; det skete uden opsættelse.
   5. Rétt vígreifr at varða jǫrð vígi fyr Áleifi; brauzt bág við nýztan bragning; þat kveðk mik frǫ́gu; fyrr gekt stór verk a Sliklarstað, en merki óð; satt 's at of veittir snjallr sókn, unz gramr vas fallinn = Kampglad forsvarede du landet med kamp mod Olav; du yppede strid med den meget dygtige konge; det har jeg hørt; för udøvede du store gerninger ved Stiklestad, men fanen stormede frem; det er sandt, at du kæmpede modigt indtil kongen var falden.
   6. Lézt unga jǫfra hafa erfð, sem til réð hverfa; salt 's at Sveinn knátti sitja at Danmǫrk einni; kenduð, Kalfr, kappfúsum Magnúsi til landa ór Gǫrðum; ér olluð því 's stillir of fekk jǫrð = Du lod den unge konge få sin arv, således som den skulde falde; det er sandt, at Sven måtte lade sig nöje med Danmark alene; du, Kalv, viste den kappelystne Magnus vejen til hjemmet fra Garderige; du forårsagede at fyrsten fik landet.
   7. Frák bróðurson Haralds góðan þér, hlýri Þórbergs; þess gerðusk ér verðir; því helt, unz herr of spilti; ǫfundmenn vǫkðu iðula róg í miðlum ykkar arfa Áleifs; óþǫrf lízk mér í þeim mǫ́lum = Jeg har hørt, at Haralds brodersön var dig god. Torbergs broder; - og det fortjente du -; det varede ved, indtil folk forstyrrede det; misundelige folk førte idelig avindsord mellem dig og Olavs søn; det synes mig, at der var liden grund til at gøre det.
   8. Frǫ́gum, hvé fylgðuð, Kalfr, Finns mági of dylgjur, ok lézt snarla lagt snekkjur at jarli á sæ; vant eyða ófúss áræði sonar Brúsa, en téðuð heiptminnigr Þórfinni; hugr hléði = Jeg har hört, hvorledes du, Kalv, fulgte Finns svigersön i kampe og du angreb rask jarlen med dine snekker på søen; med lyst tilintetgjorde du Bruses söns angreb, idet du, kampivrig, bistod Torfin; dit mod beskyttede dig.