Lausavísur (Kormákr Ögmundarson)
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
Udvalg af norske og islandske skjaldekvad ved Finnur Jónsson
G.E.C. Gads Forlag - København 1929
Lausavísur
1.
Brunnu beggja kinna
björt ljós á mik drósar
(oss hlœgir þat eigi)
eldhúss of við feldan,
en til ökla svanna
ítrvaxins gatk líta
(þrá muna oss of ævi
eldask) hjá þreskeldi.
2.
Brámáni skein brúna
brims und ljósum himni
Hristar, hörvi glæstrar,
haukfránn á mik lauka,
en sá geisli sýslir
síðan gollmens Fríðar
hvarma tungls ok hringa
Hlínar óþurpt mína.
3.
Eitt lýti kvazk Áta
eldbekks á mér þekkja
Eir of aptanskœrur
allhvít, ok þó lítit -
haukmœrar kvað hári
Hlín vel borin mínu
(þat skyldak kyn kvinna
kenna) sveipt í enni.
4.
Svört augu berk sveiga
snyrti-Grund til fundar
(þykkik erma Ilmi
allfölr) ok lá sölva ;
þó hefk mér hjá meyjum,
men-Grund, komit stundum,
hrings við Hörn at manga
hagr, sem drengr hinn fagri.
5.
Öl-Ságu metk auga
annat, beðjar Nönnu
þats í ljósu líki
liggr, hundraða þriggja,
þann metk hadd, es (hodda)
hörbeiði-Sif greiðir,
(dýr verðr fægi-Freyja),
fimm hundraða snimma.
6.
Alls metk auðar þellu
Íslands, þás mér grandar,
Húnalands ok handan
hugstarkr sem Danmarkar;
verð es Engla jarðar
Eir háþyrnis geira
(sól-Gunni metk svinna
sunds) ok Íra grundar.
7.
Léttfœran skalt láta
(ljóst vendi mar) Tósti
móðr of miklar heiðar
minn hest und þér rinna;
makara 's mér mér at mæla,
an mórauða sauði
of afréttu elta,
orð mart við Steingerði.
8.
Braut hvarf ór sal sæta,
sunds erum hugr á Gunni
(hvat merkir nú) herkis
(höll) þverligar (alla);
rendak alt hit iðra
(eyrar geirs) at þeiri
(hyrs erum Hörn at finna)
hús brágeislum (fúsir).
9.
Sitja sverð ok hvetja
sín andskotar mínir,
eins karls synir, inni;
erut þeir banar mínir;
en ef á víðum velli
vega tveir at mér einum,
þá 's sem ær at ulfi
órœknum fjör sœki.
10.
Brott hefr Bersi sótta
(beiðis hann á reiði
valkjósanda at vísu
víns) heitkonu mína,
þás unni mér manna,
(mist hefk fljóðs hins tvista)
þá kystak mey, miklu
mest, daglengis flestan.
11.
Þú telr, ljós, of logna,
lín-Gefn, við þik stefnu,
en ek gerða mjök móðan
mínn fák of sök þína;
heldr vilda ek hölfu,
hring-Eir, at marr spryngi
(sparðak jó, þanns áttum,
alllítt), an þik gefna.
12.
Gerðu, vask of genginn,
Gefn, til víssar stefnu,
(nú emk hörþellu hylli
hornungr) tváa morna;
gætumk hins, at heima,
hörfit, munak sitja
(mér 's of erma Ilmi
iðjusamt) hinn þriðja.
13.
Mákak hitt of hyggja,
hví þú skyldir verða,
gollhlaðs geymiþella,
gefin tindráttar manni,
trauðla mák of tœja
tanna, silki-Nanna,
síz þik fastnaði frægja
faðir þinn blotamanni.
14.
Þarfta, hvít, at hœta,
Hlín skrautligrar línu,
(vér kunnum skil skepja)
Skíðunga mér níði;
naddhríðar skalk níða
Njót, svát steinar fljóti;
nú hef ek illan enda
Eysteins sonum leystan.
15.
Uggik lítt, þótt leggi
landvörðr saman randir
(vasat ógn verka stœri)
vellauðigr, mér dauða,
meðan skerjarðar, Skarði,
skorðu mank fyr norðan,
hvöss angrar sú, sessi,
sótt, Þórketils dóttur.
16.
Skjótt munum Skarði herðnir,
skulum tveir banar þeira,
hollr, andskota hrinda,
hjördrífr, níu, fjörvi,
meðan goðleiðum gáða
grunnleit, sús mér unni,
gengr at glæstum bingi
gollseims Njörun heima.
17.
Brim gnýr, brattir hamrar
blálands Haka standa,
alt gjalfr eyja þjalfa
út líðr, í stað, víðis;
mér kveðk heldr of Hildi
hrannbliks, an þér, miklu
svefnfátt; sörva Gefnar
sakna mank, es ek vakna.
18.
Heitask hellur fljóta
hvatt sem korn á vatni
(enn emk auðspöng ungri
ofþekkr), en bjöð søkkva,
fœrask fjöll hin stóru,
fræg, í djúpan ægi,
auðs áðr jafnfögr tróða
alin verði Steingerði.
19.
Baugi varðk at bœta
brúnleggs hvaðartveggja
(gulduð fé fyrr) bjartrar
fang hals mýils spangar;
gátut gjalli mœta
golls laufguðum þolli
(tál hefk teitimála)
tveir kossar fémeiri.
20.
Runnu, randar linna
rógviðr, at mér gnógir,
þás vér of fen fórum,
flokkum díkis bokkar ;
Gauts myndi þá gáttar
gnýsvells, ef þar fellak,
lunds (komk ljósu sprundi)
löngum minzk (ór öngum).
