Maríu jartegnir - Af iarlsdóttur einni
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
Af iarlsdóttur einni
Innhold
B (varianter fra A)
Svá er sagt, at ein iarlsdóttir var fœdd með þeiri vanheilsu, at hon mátti ekki ganga, ok svá þótti sem engi væri bein í fótum hennar ok ekki afl. En svá bar í móti, at þá er iarlinn andaðiz faðir þeirar meyiar, þá varð [fátœkt um móður[1] hennar. Þá lét hon gera dóttur sinni handknakka, ok fór hon svá um borgina at biðia sér matar, at hon gékk á handknökkum [ok knióm[2]. Móðir hennar kunni illa fátœki þeira[3] ok sakaði um þat meyna iðuliga. Þat er sagt einnhvern dag, at mærin fór grátandi frá fundi móður sinnar, [svá at[4] hon gruflaði út or borginni, ok hafði hon handknakka sína með sér. Hon gaf[5] staðar undir nökkurri eik, ok grét miök fátœki sitt [ok válat[6]. Henni kom í hug at heita á frú sanctam Mariam til dugnaðar, ok er hon hafði lengi beðit hana grátandi, þá sofnaði hon. En þegar kom til hennar sæl María ok mælti svá við hana: „Fagnaðu, dóttir! því at nú munt þú heil verða at vilia guðs sonar míns. En þú far til borgarinnar, ok seg, at ek vil hér láta gera kirkiu.“ En síðan tók en sæla María handknakka meyiarinnar ok rétti upp yfir höfuð sér. En eikin laut í móti, svá at hin sæla María festi í enar [efstu limar[7] trésins. Síðan vaknaði mærin alheil, ok sá fyrst til borgarinnar ok þakkaði guði iartegn þessa, ok síðan sá hon, hvar handknakkar hennar héngu. Eptir þat reis hon upp ok rann til borgarinnar ok sagði iartegn þessa. En síðan var kirkia giör hiá eikinni, ok veitaz[8] þar margfalldar iartegnir fyrir verðleik ok árnaðarorð sællar Marie. En siá iarlsdóttir þionaði þar, meðan hon lifði, guði ok frú sancte Marie.
St2
Ein iarlsdottir var fædd med þeiri vanheilsu, at hvn mꜳtti ecki ganga, ok sva þotti, sem eingi væri bein i fotum henni ok ecki afl. Enn er fadir hennar andadiz, þa var modir hennar verlaus eptir, taka þa at ganga skiott peningar af hondum henni, þar til at þær bꜳdar verda fatækar. Þa let hun gera dottr sinni handknacka, ok foru þær suo vm borgina at bidia ser matar, at hvn geck ꜳ handknockunum ok ꜳ knianum. Þetta var i borg þeiri i Fracklandi, at Paris heitir. Sua er sagt, at modir meyiarinnar kvnne illa fatæki þeira, iduliga meyna ꜳsakandi vm sinn krankleik, er henni var hardla vsiꜳlfrꜳdr, ok sagdiz allt torvelldi af henni vera hliotandi. Þetta angrar meyna hardla miok med avdrvm krankleika, svo at vm sidir þickiz hvn varla mega vidr vera. Ok einnhvern dag, sem modir hennar er vm þvilika luti talandi ok þenna guds vesling vm fyr greindan lut ꜳsakandi, þa skridr hun gratandi af fvndi modr sinnar ok grỏflar vt af borginne, nemandi stadar vndir einhverri eik, harmandi sꜳrliga sitt fꜳtæki ok vanheilso ok einna mest vandlyndi modr sinnar fyrir rangar ꜳsakanir ser veittar vm vsialfrꜳdligan krankleika sinn. Henni kemr i hug ath heita ꜳ guds modr Mariam til dugnadar ok uidrhiꜳlpar, morg tꜳr af sinum augum vthellandi ok miskunnar modrina i sifellu bidiandi, at fyrir hennar frꜳbæra milldi se hvn nockura fro sinna meina fꜳndi. Nv sem hvn sꜳlug hefir lengi pinst i sꜳrligvm grati, ok svo storliga mædd af stridu erfidi, er hun var dragandi sinn þungan likama, var þat miok mikil ofrꜹn sva veykum limvm, þa sigr ꜳ hana litill svefnhꜹfgi edr vmegin, i hverium henni birtiz sialf hialparædrin fvll miskunnar, buit skiol fatækra ok veniulict fulting nꜹdstaddra, signut fru sancta Maria guds modir, hardla blidliga til hennar talandi: „Vaknadu, dottir min, þuiat þv skalt nv heil verda, ok far heim til borgarinnar, ok seg borgarmonnum, at ek uil her i þessum stad lꜳta kirkio gera.“ Enn sidan tok hun handknackana meyiarinnar rettandi upp yfir hꜹfvt ser, enn eikin lytr frvinne beygiandi sinar limar ꜳ moti hennar blezudum lofum. Enn drotningin festir upp handknackana i limarnar tressins. Sidan uaknar mærin alheil ok sierr fyrst til borgarinnar, þackar hun af aullum hug allzualldanda gudi ok hans dyrligri modr ok mey Marie[9], er þuilika iartein var gerandi ok ser þvilika heilsvbot veitandi. Rennr nu med fagnadi heim i borgina, ollum sik heila synandi ok allan atb(u)rd sannligha vỏttandi ok drottningarinnar bodskap segiandi. Lofudu allir nafn guds, er heyrdu. Var i fyr sꜹgdvm stad vid eikina kirkia funderut til lofs ok dyrdar sælli Marie. Þionadi iarllsdottir þar alla ævi gudi med hreinlifvi. Verda at þeiri kirkiv margar iarteinir fyrir verdleika ok arnadarord haleitrar guds modr, henni se eil(i)fr heidr ok oþrotnandi dyrd vm veralldir verallda. Amen.
Fotnoter:
