Nökur örindi úr »Hávamáli« (gamalt eddukvæði)

Velg språk	Norrønt	Islandsk	Norsk	Dansk	Svensk	Færøysk
Denne teksten finnes i flere utgaver på følgende språk ►

A. C. Evensen
Lesibók
Tórshavn 1911

Nökur örindi úr Háamáli
(Hávamál)

---

Óðin

Gáttir allar,

áðrenn inn tú gongur,

skulu varliga skoðast;

tí at óvist er at vita,

hvar óvinir fyri

i skjóli sita.

_________

Vápn síni

skal ei maður völli á

fet ganga fram um;

tí at óvist er at vita,

nær manni á vegum úti

tarvast spjótið at troyta.

_________

Betri byrði

ber ei maður breytum á

enn mannavitið mikið;

betri enn ogn

tykir tað í ókunnum stað,

tað er tiltak hans, ið treingir.

_________

Smalurnar tað vita,

nær tær skulu heim,

og ganga tá av grasi;

men óvísur maður

kann sær aldri

maga mál.

_________

Árla skal vakna

hann ið annans mans

fæ ella fjör vil vinna;

sjaldan liggjandi úlvur

lærbitan fær

ella sovandi maður sigur.

_________

Ganga skal,

skal ei gestur vera

altíð í einum stað;

leiður verður alvinur,

um hann leingi situr

annans mans pöllum á.

_________

Betri er egið búgv,

um lítil er búnaður,

heima er hvör sín harri;

um tvær geitir er öll ognin

og ein trong smátta,

tað er tó betri enn bøn.

_________

Um tú vinin eigir

og tú honum væl trýrt

og tú vilt av honum nýtslu nýta:

sinni skalt tú við hann blanda

og gávum skifta,

fara at finna ofta.

_________

Um tú eigir annan

og tú honum illa trýrt,

vilt tú av honum tó nýtslu nýta:

fagurt skalt tú við hann mæla,

hava fals í huga

og løna svik við lygn.

_________

Ungur var eg forðum,

ferðaðist eg einsamallur,

fór eg tá villur av veginum;

eyð mær tóktist eiga,

tá ið eg annan fann:

maður er mans gaman.

_________

Doyr fæ,

doyggja frændur,

doyr hann sjálvur somuleiðis;

eg veit ein,

ið aldri doyr:

dómur yvir deyðan mann.

---

Fotnoter