Forskjell mellom versjoner av «Svipdagsmål. I. Grogalder»

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
m
(Retta skriveveilor, brigda aa > å.)
Linje 50: Linje 50:
 
:min einaste son,
 
:min einaste son,
 
:kva heve so ilt deg hendt,
 
:kva heve so ilt deg hendt,
:naar du mor di manar,
+
:når du mor di manar,
 
:som i mold er lagd
 
:som i mold er lagd
 
:og longo or livheim gjengi?»
 
:og longo or livheim gjengi?»
Linje 61: Linje 61:
 
:ho som far min famna.
 
:ho som far min famna.
 
:Av ho meg sende
 
:Av ho meg sende
:paa ukjend veg
+
:ukjend veg
 
:Menglad til møtes.»
 
:Menglad til møtes.»
  
Linje 68: Linje 68:
 
:4.
 
:4.
 
:«Lang er leidi
 
:«Lang er leidi
:langt er aa fara,
+
:langt er å fara,
 
:langt mun hugen leike.
 
:langt mun hugen leike.
 
:Um soleis det gjeng,
 
:Um soleis det gjeng,
 
:som du set deg fyre,
 
:som du set deg fyre,
:daa er lukka deg laga.»
+
:er lukka deg laga.»
  
  
Linje 82: Linje 82:
 
:Aldri, eg ottast,
 
:Aldri, eg ottast,
 
:eg att mun koma,
 
:eg att mun koma,
:for ung tykkjest sveinen endaa
+
:for ung tykkjest sveinen endå
  
  
Linje 101: Linje 101:
 
:Urd skal kverve,
 
:Urd skal kverve,
 
:kvar du fer,
 
:kvar du fer,
:vondt fraa dine vegjer.
+
:vondt frå dine vegjer.
  
  
Linje 107: Linje 107:
 
:Eg gjel deg den tridje,
 
:Eg gjel deg den tridje,
 
:um treiske elvar
 
:um treiske elvar
:lurer paa ditt liv;
+
:lurer ditt liv;
 
:Horn og Rud
 
:Horn og Rud
 
:horvast til Hel,
 
:horvast til Hel,
Linje 116: Linje 116:
 
:Eg gjel deg den fjorde,
 
:Eg gjel deg den fjorde,
 
:um deg fiendar møter
 
:um deg fiendar møter
:grime paa gaglveg:
+
:grime gaglveg:
 
:deg til hande
 
:deg til hande
 
:hugen seg vende,
 
:hugen seg vende,
Linje 128: Linje 128:
 
:Um leggen eg kved deg
 
:Um leggen eg kved deg
 
:løysnings-galdrar,
 
:løysnings-galdrar,
:og laas sprett av lemom,
+
:og lås sprett av lemom,
 
:band av beinom.
 
:band av beinom.
  
Linje 134: Linje 134:
 
:11.
 
:11.
 
:Eg gjel deg den sette,
 
:Eg gjel deg den sette,
:um paa sjø du kjem
+
:um sjø du kjem
 
:verre enn folk veit;
 
:verre enn folk veit;
:luft og laag
+
:luft og låg
 
:lognast umkring deg
 
:lognast umkring deg
 
:og gjeve deg fredfull ferd.
 
:og gjeve deg fredfull ferd.
Linje 144: Linje 144:
 
:Eg gjel deg den sjuande,
 
:Eg gjel deg den sjuande,
 
:um styggvêr kjem
 
:um styggvêr kjem
:og frost paa høge fjell:
+
:og frost høge fjell:
 
:isende kalde
 
:isende kalde
 
:skal ’kje ilt deg gjera,
 
:skal ’kje ilt deg gjera,
Linje 151: Linje 151:
  
 
:13.
 
:13.
:Eg den aattande gjel deg,
+
:Eg den åttande gjel deg,
 
:vert du ute um natt,
 
:vert du ute um natt,
:paa skume skodde-veg:
+
:skume skodde-veg:
 
:meinlaus du vere,
 
:meinlaus du vere,
 
:møter du og
 
:møter du og
Linje 162: Linje 162:
 
:Eg gjel deg den niande,
 
:Eg gjel deg den niande,
 
:gjeld det um ord
 
:gjeld det um ord
:aa skifte med spjotsterke jotun;
+
:å skifte med spjotsterke jotun;
:maal og mannvit
+
:mål og mannvit
 
:i munn og hjarta
 
:i munn og hjarta
 
:fulla vert guten gjevi.
 
:fulla vert guten gjevi.
Linje 171: Linje 171:
 
:Før deg aldri
 
:Før deg aldri
 
:i ulukke frami,
 
:i ulukke frami,
:vike so mein fraa din veg!
+
:vike so mein frå din veg!
:Paa jordfast stein
+
:jordfast stein
 
:stod eg innandørs,
 
:stod eg innandørs,
 
:medan eg galdrar deg gol.
 
:medan eg galdrar deg gol.
Linje 180: Linje 180:
 
:Talen til mor di
 
:Talen til mor di
 
:take du imot,
 
:take du imot,
:gjev paa ordi gaum.
+
:gjev ordi gaum.
:Daa skal heider
+
:skal heider
 
:og heppe deg fylgje,
 
:og heppe deg fylgje,
:naar mors ord du minnest.»
+
:når mors ord du minnest.»
  
 
[[Kategori:Alfabetisk indeks]]
 
[[Kategori:Alfabetisk indeks]]

Revisjonen fra 27. feb. 2014 kl. 03:31

Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes i flere utgaver på følgende språk ► Original.gif Norsk.gif Dansk.gif Svensk.gif
Norsk.gif Dansk.gif Svensk.gif
Dansk.gif Svensk.gif
Dansk.gif Svensk.gif
Dansk.gif


Edda-Kvæde

Norrøne fornsongar

(Andre utgåve, 1928)


På nynorsk ved

Ivar Mortensson-Egnund


Svipdagsmaal

I. Grogaldr


W. G. Collingwood: Groas galder
Sonen:
1.
«Vakne Groa,
vakne du gode,
eg vekkjer ved daudheims dørar;
um i minnet du bèr
det du baud sonen din
til gravhaugen gange.»


Groa:
2.
«Kva er deg so ant um,
min einaste son,
kva heve so ilt deg hendt,
når du mor di manar,
som i mold er lagd
og longo or livheim gjengi?»


Son:
3.
«Ho leide trautar
la meg den meinvise,
ho som far min famna.
Av ho meg sende
på ukjend veg
Menglad til møtes.»


Groa:
4.
«Lang er leidi
langt er å fara,
langt mun hugen leike.
Um soleis det gjeng,
som du set deg fyre,
då er lukka deg laga.»


Son:
5.
«Du galdrar meg gale
som gode er,
du berging gjeve ditt barn.
Aldri, eg ottast,
eg att mun koma,
for ung tykkjest sveinen endå.»


Groa:
6.
«Galdr den fyrste
eg fullgod deg gjel.
Rane gol han for Rind:
av akslom du skake
det deg atalt tykkjest,
sjølv leid du sjølvan deg.


7.
Eg gjel deg den andre,
um utrygg du sviv
og vonlaus mun vanke;
Urd skal kverve,
kvar du fer,
vondt frå dine vegjer.


8.
Eg gjel deg den tridje,
um treiske elvar
lurer på ditt liv;
Horn og Rud
horvast til Hel,
tverre, kvar du trød.


9.
Eg gjel deg den fjorde,
um deg fiendar møter
grime på gaglveg:
deg til hande
hugen seg vende,
vondt seg snu til venskap!


10.
Eg gjel deg den femte,
um fjetra du vert,
og lemer vert lagde i band.
Um leggen eg kved deg
løysnings-galdrar,
og lås sprett av lemom,
band av beinom.


11.
Eg gjel deg den sette,
um på sjø du kjem
verre enn folk veit;
luft og låg
lognast umkring deg
og gjeve deg fredfull ferd.


12.
Eg gjel deg den sjuande,
um styggvêr kjem
og frost på høge fjell:
isende kalde
skal ’kje ilt deg gjera,
ver heil i led og lem.


13.
Eg den åttande gjel deg,
vert du ute um natt,
på skume skodde-veg:
meinlaus du vere,
møter du og
kristen kvinnmann daud.


14.
Eg gjel deg den niande,
gjeld det um ord
å skifte med spjotsterke jotun;
mål og mannvit
i munn og hjarta
fulla vert guten gjevi.


15.
Før deg aldri
i ulukke frami,
vike so mein frå din veg!
På jordfast stein
stod eg innandørs,
medan eg galdrar deg gol.


16.
Talen til mor di
take du imot,
gjev på ordi gaum.
Då skal heider
og heppe deg fylgje,
når mors ord du minnest.»