Forskjell mellom versjoner av «XV. Kong Olavs drøm»
(Kong Olavs drøm) |
m |
||
Linje 14: | Linje 14: | ||
− | Er Ólafr konungr hafði fylkt liði sínu, þá váru bœndr enn hvergi<ref>ingensteds.</ref> nær komnir. Þá mælti konungr at liðit skyldi niðr setjast ok hvíla sik. Settist konungr þá sjálfr niðr ok alt lið hans, ok sátu rúmt. Hann hallaðist<ref>hellet sig.</ref> ok lagði hǫfuðit í kné Finni Árnasyni. Þá rann á hann svefn, ok var þat um | + | Er Ólafr konungr hafði fylkt liði sínu, þá váru bœndr enn hvergi<ref>ingensteds.</ref> nær komnir. Þá mælti konungr at liðit skyldi niðr setjast ok hvíla sik. Settist konungr þá sjálfr niðr ok alt lið hans, ok sátu rúmt. Hann hallaðist<ref>hellet sig.</ref> ok lagði hǫfuðit í kné Finni Árnasyni. Þá rann á hann svefn, ok var þat um hríð.<ref>en stund.</ref> Þá sá þeir her bónda, ok sótti þá liðit til móts við þá,<ref>eg. til møte med dem, d. e. imot dem.</ref> ok hǫfðu upp sett merki sín, ok var þat hinn mesti múgr<ref>den største mengde, d. e. en meget stor mengde.</ref> manns. Þá vakti Finnr konung ok sagði honum at bœndr sóttu þá til þeirra. En er konungr vaknaði, mælti hann: Hví vaktir þú mik, Finnr! ok lézt<ref>lot (for lét-t; 2nen pers. ent. imperf.; se bauzt [[X. Kong Olav i Verdalen|Kap. X.]]).</ref> mik eigi njóta<ref>nyte.</ref> draums míns? Finnr svarar: Ekki mundi pik þat dreyma, at eigi mundi skyldra<ref>skyldigere; mere fornødent.</ref> at vaka ok búast við<ref>ruste sig imot.</ref> hernum er at oss ferr; eða sér þu eigi hvar nú er kominn bóndamúgrinn? Konungr svarar: Ekki eru þeir enn svá nær oss, at eigi væri betr at ek hefða sofit. Þá mælti Finnr: Hvat dreymdi þik, konungr! er þér þykkir svá mikil missa<ref>så stort savn.</ref> í at þú vaknaðir eigi sjálfr? Þá segir konungr draum sinn, at hann þóttist sjá stiga<ref>stige (stigi).</ref> ok ganga þar eptir í lopt<ref>luft.</ref> upp svá langt, at hann þóttist sjá at himininn opnaði,<ref>upers. «himmelen åpnedes».</ref> ok þangat var stiginn til. Var ek þá, segir hann, kominn í hit efsta stig,<ref>det øverste trin (stig).</ref> er þú vaktir mik. Finnr svarar: Ekki þykkir mér draumr sá<ref>dem. pron.</ref> svá góðr sem þér mun þykkja; ætla ek þetta munu vera fyrir feigð<ref>«feigd»; det å være døden nær; «at dette betyr at du snart skal dø».</ref> þinni, ef þat er nǫkkut annat en svefnórar<ref>søvnørske.</ref> er fyrir þik bar. |
'''____''' | '''____''' |
Nåværende revisjon fra 14. jun. 2018 kl. 17:54
Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
---|---|---|---|---|---|---|
Denne teksten finnes på følgende språk ► |
Er Ólafr konungr hafði fylkt liði sínu, þá váru bœndr enn hvergi[1] nær komnir. Þá mælti konungr at liðit skyldi niðr setjast ok hvíla sik. Settist konungr þá sjálfr niðr ok alt lið hans, ok sátu rúmt. Hann hallaðist[2] ok lagði hǫfuðit í kné Finni Árnasyni. Þá rann á hann svefn, ok var þat um hríð.[3] Þá sá þeir her bónda, ok sótti þá liðit til móts við þá,[4] ok hǫfðu upp sett merki sín, ok var þat hinn mesti múgr[5] manns. Þá vakti Finnr konung ok sagði honum at bœndr sóttu þá til þeirra. En er konungr vaknaði, mælti hann: Hví vaktir þú mik, Finnr! ok lézt[6] mik eigi njóta[7] draums míns? Finnr svarar: Ekki mundi pik þat dreyma, at eigi mundi skyldra[8] at vaka ok búast við[9] hernum er at oss ferr; eða sér þu eigi hvar nú er kominn bóndamúgrinn? Konungr svarar: Ekki eru þeir enn svá nær oss, at eigi væri betr at ek hefða sofit. Þá mælti Finnr: Hvat dreymdi þik, konungr! er þér þykkir svá mikil missa[10] í at þú vaknaðir eigi sjálfr? Þá segir konungr draum sinn, at hann þóttist sjá stiga[11] ok ganga þar eptir í lopt[12] upp svá langt, at hann þóttist sjá at himininn opnaði,[13] ok þangat var stiginn til. Var ek þá, segir hann, kominn í hit efsta stig,[14] er þú vaktir mik. Finnr svarar: Ekki þykkir mér draumr sá[15] svá góðr sem þér mun þykkja; ætla ek þetta munu vera fyrir feigð[16] þinni, ef þat er nǫkkut annat en svefnórar[17] er fyrir þik bar.
____
Intetkjønnsordene bøies i alm. på følgende måte:
Den svake bøining | Den sterke bøining | |||
Ent. | nom. | aug-a øie | orð ord | epli eple |
gen. | aug-a | orð-s | epli-s | |
dat. | aug-a | orð-i | epli | |
akk. | aug-a | orð | epli | |
Fl. | nom. | aug-u | orð | epli |
gen. | aug-na | orð-a | epl-a | |
dat. | aug-um | orð-um | epl-um | |
akk. | aug-u | orð | epli |
De sterke intetkjønnsord hvis stamme inneholder a, får u-omlyd (se ovenfor Kap. VII.) i nom. og akk. fl.; f. eks. lǫnd, fǫt av land, land; fat, kar; heruð av herað, herred. Merk hjǫrtu av hjarta, hjerte.
Fotnoter
- ↑ ingensteds.
- ↑ hellet sig.
- ↑ en stund.
- ↑ eg. til møte med dem, d. e. imot dem.
- ↑ den største mengde, d. e. en meget stor mengde.
- ↑ lot (for lét-t; 2nen pers. ent. imperf.; se bauzt Kap. X.).
- ↑ nyte.
- ↑ skyldigere; mere fornødent.
- ↑ ruste sig imot.
- ↑ så stort savn.
- ↑ stige (stigi).
- ↑ luft.
- ↑ upers. «himmelen åpnedes».
- ↑ det øverste trin (stig).
- ↑ dem. pron.
- ↑ «feigd»; det å være døden nær; «at dette betyr at du snart skal dø».
- ↑ søvnørske.