Hindin (ella Bóndin við Garðsenda)

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Faeroysk.gif


Føroysk kvæði

Úr savninum hjá V. U. Hammershaimb 1847


Hindin (ella Bóndin við Garðsenda)


(Uppskrift eftir Niels Jakobsen í Sumba í 1847.)

1.
Ein býr bóndi við Garðsenda,
hann býr tar skamt av breyt,
Hindin eitur dóttir hans,
er alin upp við skreyt.

2.
Ikki vildi Eirikur
onnur klæði bera,
enn hon skuldi, Hindin unga,
bæði seyma og skera.

3.
Ikki vildi Eirikur
onnur klæði slíta,
enn hon skuldi, Hindin unga,
bæði skera og sýa.

4.
Tað var Eirikur, kongsins son,
gár í glasglugga at stá,
har kom gangandi stjúkmóðir hans,
hon vil hann við ástir fá.

5.
Svaraði Eirikur, kongsins son,
í fyrsta orði tá:
"Eg svíki ikki mín sæla faðir,
so leingi eg liva má."

6.
"Vilt tú ikki, Eirikur,
ástir við meg leggja,
eg skal tær í ríkinum
størri harm í vekja."

7.
Andan blæs hon yvir hann,
hon bað hann verða [at] vargi:
"Eingin maður í heiminum
tær veiti ella bjargi."

8.
Tí svaraði kongurin
í fyrsta orði tá:
"Hvar er Eirikur, sonur mín,
eg kann hann ikki sjá?"

9.
"Eirikur er á skógnum burtur,
mikið gull at goyma,
her er komin ein óndur vættur,
hann vil alt burt oyða."

10.
Tí svaraði kongurin
í fyrsta orði tá:
"Lovið mær í markina
tað grimma djór at sjá!"

11.
Kongur legði ørv á strong,
hann ræð nú til at skjóta,
tað var hansara sæli son,
ið honum fell til fóta.

12.
Síðla var um aftanin,
tað fyrsta svøvn hon fekk,
tað var Eirikur, kongsins son,
í dreymar fyri hana gekk.

13.
"Í gjár varð eg við hundum beittur,
í morgin rivin sundur,
søta mín, et ikki bjarnarkjøt,
tú spill ikki fagur lund!

14.
Í gjár varð eg við hundum beittur,
í morgin steiktur á teini,
søta mín, et ikki bjarnarkjøt,
tú spill ikki teg, mín reina!"

15.
Enntá var tað Hindin unga,
hon skeyt seg upp við orði:
"Hetta man vera títt sonarkjøt,
tú hevur í dag á borði."

16.
So klár stóð á hans eygum tvá,
sum sjálvur Gud honum gav,
tí hann hevði gjørt for sær
tað helga krossmál.

17.
Tí svaraði kongurin,
hann fekk sín son at kenna:
"Tína óndu stjúkmóður
skal eg á báli brenna."