Maríu jartegnir - Frá Ebba þióf
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
Frá Ebba þióf
B (Varianter fra A)
Frá Ebba þióf
Þat er enn sagt, at í einhverri sveit var sá maðr er Ebbo hét. Hann var þiófr mikill ok aflaði sér sveitar, ok fœddi sik ok aðra á því er hann stal til. En þó at hann lægi í þessi höfuðsynd ok óráði, þá tók hann þó í vanda sinn, at hann söng, þegar er hann vaknaði, fagnaðarkveðin frú sancte Marie, þá er Gabriel engill hafði hana kvadda. Ok í eitthvert sinn áðr hann fœri at stela, þá söng hann versit Ave Maria, ok bað sér líknar ok fyrirgefningar syndar[1]. Svá bar í móti einnhvern dag, þá er Ebbo hafði stolit, at menn [stóðu hann at því verki ok tóku hann[2]. Síðan var hann á mót fœrðr[3] ok borinn máli, ok varð hann at sök sannr ok eptir réttendum dœmðr af heiptarlausum mönnum, þeim sem refsingar áttu fyrir stiórnar sakir í því heraði, ok var sá þeira dómr, at Ebbo skylldi hengia[4] ok var snara látin[5] at hálsi honum, en fœtr hans tóku eigi á[6] iörð. Þá [gafz honum sú[7] sýn, at hin dýrliga dróttning himins ok iarðar kom[8] til hans, frú sancta María, ok tók [höndum sínum undir iliar honum[9] ok lypti honum svá upp, at eigi náði snaran at renna at hálsi honum, ok hékk hann svá tvá daga, ok á þriðia degi kómu þeir menn, er Ebbo höfðu hengðan, þar sem hann hékk, ok sá, at hann lifði ok var kátr. Þá ætluðu þeir, at snaran mundi eigi hafa at runnit, ok þá tóku þeir hann ofan, ok villdi einn þeira leggia í gegnum barka honum ok veita honum svá skaða. Þá sýndiz enn hin sæla María Ebbo, ok tók hon þá höndum sínum um háls honum, ok bar svá af honum lagit. Þá sagði Ebbo þeim, at hin sæla María dróttning hafði borgit honum, ok lýsti þá fyrir þeim, með hverium hætti fyrir hann hafði borit, ok nú trúðu þeir hans sögn ok báðu hann fara, hvert er hann villdi. En hann fór til munklífis ok gékk undir regulu ok þiónaði þar guði ok enni sælu Maríu alla æfi síðan.
D (Varianter fra E)
Af Ebbo þiof
Þiofr einn, sa er Ebbo het, greip optliga stelandi hendi annarra manna eign, ok fæddi sik þar af ok þa, sem med honum voru. Hann dyrkadi þo helga guds modur Mariam af ollv hiarta, ok eigi sidr heilsadi hann hana hiartaliga med einginligri kvediv, [þo at hann færi at ræna eda stela[10]. Þat bar til ꜳ nockurum degi, þa er hann stal, at hann var[11] gripinn af sinum ovinum ok færdr til domanda[12]. Enn er hann matti sik ecki logliga vndan færa þeim sokvm, er ꜳ hann voru bornar, var þat dæmt, at fyrir sina illa framferd skylldi hann hengia vpp ꜳ galga, at hann leti þar sitt lif. Hann er nu leiddr til snorunnar vtan alla myskunn, at hann væri[13] þegar vppheingdr. Enn sem þat er gert, ok[14] hans fætr hanga i loptinu, þa kemr heilug guds modir Maria at hialpa honum, stydiandi hann med sinum helgum hondum tuỏ[15] dægr, at þui sem honum syndizt, suo at hann þoldi[16] engan sꜳrleik af þessi pinu. Enn er þeir sem hann hofdu vppfest, kuomu til [hans ok þess stadar, sem þeir hofdu litlu adr brott farit, ok hann heck, þa[17] sa þeir hann lifanda ok suo gladan, sem hann hefde einga pinv. Hugdu þeir, at virgullinn mundi eigi hafa at runnit fullkomliga hans halsi, gengv til ok villdu leggia i gegnvm hans barka. Setti heilog Maria sina hond i moti laginv fyrir hans barka, suo at lagit matti ecki ꜳ hann koma. Enn sem þeir skilia, eptir þvi sem hann segir, at sæl Maria veitti honum hialp, vndrazt[18] þeir hardla miok ok gafu hann lidugan fyrir guds elsku ok hans helgu[19] modur. Þessi Ebbo for brott ok gerdizt munkr ok þionadi med goduilia alla sina[20] daga gudi ok hinni helgvztv guds modur Marie.
St2
Fra þeim manni skal nv segia, er iafnan sꜹng lof gudi allzualldanda ok hans dyrligv modr Maria. Sia madr hafdi opt vondar framferdir, hann hiet Ebba, hann var hinn mesti þiofr ok illgerdamadr, enn þess gꜳdi hann iafnan, þott hann stæli edr rænti, at hann kalladi ꜳ guds modr Mariam af ollu hiarta, hennar fagnaþarkuediu iduliga framberandi ok af henni ser allrar hiꜳlpar væntandi. A einshuerivm tima þa gera margir menn for at honum ok gripa hann dragandi til gꜳlga med rettum dome ok festa hann upp. Þa tok hann at nyio af aullu hiarta at heita ꜳ Mꜳriam drotning suo segiandi: „Heyrdu bæn mina, blezut modir himnakonungsins, fru sancta Maria, brunnr allrar milde ok miskunnar! ek heit ꜳ þik af ollum hug, attu hialpir mer vesulum, ella mun ek allr fyrir bordi verda. Minnztu þess, miskunnar modirin, at þott ek hafi misgiort, þa hefir ek þo ꜳvallt dyrkat þik eptir megni.“
Hann heck ꜳ galganum tuo daga. Enn menn foru til ok ætludu at taka hann ofan, enn er þeir kuomu þar, þa sa þeir, at hann lifdi. Þa vildu þeir heimta snoruna at hꜳlsi honum, þui at þeim þotti, sem ei vildi sialf at renna. Þa mælti Ebba: „Megit þer ei sia, at eigi mꜳ snaran renna at hꜳlsi mer, meþan sia hin sæla hond er medal kuerka minna ok snorunnar.“ Þa urdu þeir felmsfullir ok letu hann fusir ofann ok bꜳdu hann fyrirgefua ser, ath þeir vildu honum liftion giora. Hann sagdi þꜳ ecki misgert hafa, „þuiat þer dæmdut riett, enn mer miskunnadi brunnr mickunnarinnar blezut frv sancta Mꜳria. Hon er heilsa bꜳdi godra ok illra, lif ok græding allra syndvgra.“ Eptir þat for Ebba i munklifi lꜳtandi af ollum illgiordum ok æ, medan hann lifdi, þionandi allzualldand(a gud)i ok hans dyrligri modr Mꜳrie, henni se lof ok dyrd um vendiligar aldir. Amen.
Fotnoter:
- ↑ saal. A; synda B.
- ↑ [saal. A; tóku hann at því verki B.
- ↑ leiddr A.
- ↑ hanga A.
- ↑ lögð A.
- ↑ mgl. A.
- ↑ [gaf honum A.
- ↑ kiœmi A.
- ↑ [saal. A; hann B.
- ↑ [þa er hann for at ræna E.
- ↑ vard E.
- ↑ domara E.
- ↑ er E.
- ↑ at E.
- ↑ tuo E.
- ↑ kendi E.
- ↑ [þess stadar, sem þeir haufdu adr fyrir litlu brott farit E.
- ↑ undra E.
- ↑ elskuliguztu E.
- ↑ lifs tilf. E.
