Maríu jartegnir - Frá drápi mannz

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif Dansk.gif


Maríu jartegnir


Frá drápi mannz


C. R. UNGER

Christiania 1871


B (Varianter fra A)


Frá drápi mannz

Svá sem öllum er kunnigt í frásögnum margfalliga dýrligum frú sancte Marie, hversu miskunnsamliga hon helpr öllum þeim, er henni þióna, svá er ok víst at vita, at hörð refsing gengr[1] eptir við þá, er í mótgerðum eru við hana, svá sem lutr sá berr vitni, er nú skal frá segia. Þat er sagt, at í einhverri[2] borg vóru þrír riddarar, þeir er umsát gerðu einum borgarmanni ok villdu hafa líf hans. Ok er hann varð varr við [umsát þeira ok atför[3], þá flýði hann til Maríu kirkiu, ok vænti[4] sér þar [miskunnar ok[5] friðar, ok at þeir mundu hallda grið[6] heilagrar kirkiu. En er þeir sá, at hann var þar kominn, þá hliópu þeir í kirkiuna ok drápu þenna mann fyrir altari sællar Marie. En litlu síðar þá kom elldr í hús þat, er þeir sváfu í, ok urðu þeir eigi varir fyrr við, en þeir kendu hita svá mikinn, at þeim var eigi [ván brautkvámu[7]. Þá sneruz þeir til iðranar fyrir [glœp sinn[8] ok báðu [frú sanctam[9] Mariam sér miskunnar[10] ok fyrgefningar. En þat brióst, er miskunnar brunninn ól, þá má alldri þorna af miskunn. Ok þat reyndu þessir þrír riddarar, at en sæla dróttning sá iðran þeira ok leysti þá or eldz háska. Ok vóru þeir þá nakkvat[11] sakaðir. Ok eptir þat er þeir vóru heilir, þá fóru þeir til byskups ok tóku skriptir af honum, ok var þeim þat skriptat, at vápn þau, er þeir höfðu haft til at drepa klerk þenna með, þá vóru slegin af iárn ok negld á þá, ok skylldu þau á þeim vera, þar til er[12] þau sprytti siálf af[13]. Ok eptir þetta þá fóru þeir menn víða [um heim[14] til heilagra staða. Ok sagði sá, er Maríu iartegnir hefir dictat, at hann fann einn af þessum riddarum ok sá síðu hans, ok var þá holldit hlaupit upp yfir iárnit ok þrútit miök, ok sagði hann siálfr fra þessum atburð, ok lagði þat við, at honum var vitrat, at hann skylldi fara til[15] Laurentius, ok hann mundi þar fá bót síns meins.

Nú er hér sýnt, at en sæla María lét mikla hegning [fyrir koma við[16] sína mótgerðarmenn, en þat sama þó leiddi þá til hiálpsamligrar iðranar. En hvat sé örvæna, at nökkurir menn[17] undriz, fyrir hveria sök en sæla Maria léti eigi þann mann, er flýit hafði til kirkiu hennar, undan lifláti komaz. En slíkri þarflausu hugsan þá svarar svá einn vitr máttr: Guðs dómar eru leyndir, ok skal þá eigi[18] með ofdirfð rannsaka. En þat má hverium manni ifalaust vara, at engi leitar sá skióls til guðs móður, at eigi muni[19] hiálp af hlióta. En þat er lesit um heilaga menn, at[20] þeir leysa giarnara sálur or háska en líkami, fyrir því at eigi er líkami meira verðr hiá önd, en stundligr lutr hiá eilífum. En sú hin dýra dróttning, er allt þiggr af sínum syni, þat er hon biðr, þá skulu menn[21] því trúa, at hon muni þat lífit hafa þegit þessum manni, er engi deyr ífrá, ok biðium vér, at þat hit sama þiggi hin sæla María [oss af guði[22], sem hon sér at betr[23] gegnir.




Fotnoter:

  1. kemr A.
  2. einni hverri A.
  3. [svik þeira A.
  4. vætti A.
  5. [mgl. A.
  6. saal. A; frið B.
  7. [brotkvomu sinnar kostr A.
  8. [glœpi sína A.
  9. guðs móður A.
  10. hiálpar A.
  11. nöckuð A.
  12. guð villdi at tilf. A.
  13. þeim tilf. A.
  14. [mgl. A.
  15. hins helga tilf. A.
  16. [koma yfir A.
  17. mgl. A.
  18. engi A.
  19. man hann A.
  20. er A.
  21. vér A.
  22. [saal. A; g. m. (d. e. guðs móðir) B.
  23. betz A.