Maríu jartegnir - Frá riddara konungs
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
Frá riddara konungs
Innhold
B (Varianter fra A)
Frá riddara konungs
Murieldis hét ein kona, hon var gipt riddara þeim, er Rodgeirr hét. Hana dreymði, at hon þóttiz bera merki, þat var rautt at lit, en hon fór þá með sveinbarn. Ok er hon vaknaði, þá tók hon vitfirring ok mælti margar órar, ok sagði, at henni þótti sem trúa sú, er hon hafði, fœri [út í millum geirvartnanna henni or brióstinu[1], ok bar fiándinn slík skrimsl fyrir hana. Frændr hennar ok bóndi harmaðu[2] miök mein hennar. Síðan var henni fylgt til heilagra staða, því at þat þótti líkligazt, at hon mundi þar[3] bót fá. Henni vígðu lærðir[4] menn vatn, ok í hvert sinn er hon bergði því, þá œddiz[5] mein hennar, ok tók hon at beria ok veifa höfði[6]. Hon var fœrð til þess staðar, er Fiskanum heitir, þar er höfuðkirkia í staðnum heilagrar þrenningar[7]. Þannveg[8] var þessi kona fœrð, en þó skipaðiz hennar mein eigi til bata, því at dróttinn varðveitti [þessa konu[9] til handa móður sinni. En þá er at kyndilmessu dró, fœrðu frændr þessa konu til Maríu kirkiu, er stóð í skógi, ok messudaginn[10] tók þessi kona heilsu sína. Siá kirkia stóð í mörk ein sér ok var fyrnd miök, ok höfðu Girkir látit gera. En af þessi iartegn reistiz upp miök siá kirkia, ok þökkuðu allir guði ok sælli Maríu [þenna atburð[11].
St2
Kona hiet Murieldis, enn bondi hennar Rogerus. Þat bar fyrir hana i svefni, at hun þottiz bera blodugt merki. Enn er hun vaknadi, þa var hun vitlavs ok mælti orar ok lez kasta mundu trunni. Etladi diofull svo at eignaz aund hennar. Enn bondi hennar ok vinir vrdu hryggir ok leitudu margra rꜳda i ok færdu hana til margra heilagra stada ok baru ꜳ hana helga doma. Enn ecki tiadi, ok æstiz þvi meir. Enn er .xii. manadir voru lidnir, þa var hun færd til Mariu kirkiu i skog nockvrn mikinn at kyndilmessv. Vakti hun þar um nottina ok var alheil vm morgininn. Lofudu allir gud ok hans mildu modr, þeir er heyrdu þessa iarteign.
Fotnoter:
