Maríu jartegnir - Fra presti þeim er söng Salus sancta parens
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
Fra presti þeim er söng Salus sancta parens
B (Varianter fra A)
Frá presti einum
Prestr einn var siðlátr ok atferðargóðr ok úfróðr miök. Hann kunni þá eina messu, er sungin er de sancta Maria, ok þetta er upphaf: Salve sancta parens. Þá messu söng hann hvern dag, ok þar með þiónaði hann sancte Marie [með allri[1] sinni kunnandi. Þat var sagt byskupi af rógsmönnum, at prestr sá var svá fávíss, at hann mátti eigi með tíðir fara. Byskup heimti hann til sín ok leitaði [eptir, hver kunnátta hans var[2]. Svá reyndiz, at prestr kunni [enga messu nema eina de sancta Maria at syngia[3]. Þá tók byskup af honum tíðagörð ok fyrirbauð honum messusöng. Prestr fór miök hryggr af fundi byskups. Á enni næstu nótt eptir sýndiz María drótning byskupi ok [talar til hans[4] nökkut reiðuliga: „Af hví varð þér þat fyrir at hrella prest minn ok taka af honum tíðagerð? Vittu þat víst, ef þú lofar honum eigi at syngia messu mína at veniu sinni, þá muntu deyia á þrettánda[5] degi héðan frá.“ Við sýn þessa ok orð [sællar Marie[6] varð byskup klökkr, ok reis upp skiótliga[7] ok kallaði prestinn til sín. Ok er prestr kom, féll byskup til fóta honum ok bað hann fyrirgefa sér þat, er hann hafði misgört eða mismælt við hann. Hann bauð honum ok þar með, at [þaðan frá skylldi (hann) enga messu syngia nema þá eina, er (hann) hafði vaniz at syngia de[8] sancta María, ok bað hann hvern dag syngia hana. Prestr gerði sem byskup bauð honum. Eptir þetta hafði byskup góða virðing á presti þessum, ok fyrir ástar sakir við guð ok sæla Mariam fœddi hann ok klæddi þenna prest til dauðadags.
D (Varianter fra E)
Fra presti þeim er sỏng Salus sancta parens
Prestr nockur gods lifnadar, sa sem hafdi sæmiliga framferd vm alla hluti, sỏng at kirkiu nockurri. Hann var [ecki miog boklærdr[9], kunni hann eigi at syngia meir enn eina messu, hueria er hann sagdi dagliga med miklum goduilia alla daga sins lifs til heidrs guds modur Marie. Wpphaf messunnar er Salue sancta parens. Prestrinn er hropadr vm sina vankunnandi fyrir byskupe. Hann kallar prestinn til sin ok spyr eptir, huort þat er[10] satt, sem segizt af honum. Prestrinn gengr vid, ath þat er satt, ok segizt ongva messu adra kunna enn af worri frv ok þui alldri adra syngia[11]. Byskupinn verdr akafliga reidr ok segir, ath hann suikr[12] lydinn. Tekr hann fyrir þetta af prestinum sinn messusỏng. Prestrinn huerfr ogladr [aptr til sins hus[13], þuiat hann er ræntr sinv embætti. A næstu nott vitrazt sæl guds modir byskupinum i draumi nockut reidulig ok sagdi til hans: „Sakir huers hỏndladir þu suo hardliga minn canceler, ath þu fyrirbautt honum [ath gera [14] guds þionustu ok mina? Wit fyrir wist, at ꜳ enum þrituganda degi hedan skalltu deyia[15], vtan þu biodir sem skiotazt, ath hann fremi þat sama guds embætti, sem hann [war adr[16] wanr. Byskupinn verdr miok ottandi af þessari vitran, stendr vpp þegar ok sendir til prestzins, biodandi hann koma ꜳ sinn fvnd sem skiotazt[17]. Sem prestrinn kom, fell byskup til fota honum, bidiandi litillatliga hann fyrirlata sier, er hann taladi ok gerdi hardliga til hans. Eptir þat baud hann prestinum, ath hann segdi alldri[18] adra messu, enn þa sem hann var vanr ath syngia af vorri frv. Hann gerir iafnan sidan sæmiliga til þessa prestz ok gefr honum fyrir guds elsku mat ok klædi, suo leinge sem hann lifdi. Suo huggadi guds modir þann prest, sem henne þionadi, [af þessa meingerd[19], ok let honum gefazt þa hluti, er hann naudsyniadi. Enn sem hann var andadr, leiddi hon hann inn fyrir sina verdleika i himinriki til eilifs lifs. Af þessum hlut ok þeim, sem hier fylgir, ma synazt, huersu mikinn verdleik sannr goduili hefir fyrir gudi, þo at eigi fylgi mikil kunnatta.
St2
Sa var prestr einn, at enga messu kunni at syngia til fullz nema Mario messu Salve sancta parens. Sꜹng hann hana huernn dag henni til dyrdar. Prestrinn var borinn i rog vid byskup af fakunnandi sinni ok færdr fyrir hann. Byskup mælti til prestzins hart ok spurdi, huart þat væri satt, at hann kynne eina at eins messv riett at syngia. Prestr sagdi þat satt. Byskup vard reidr ok kallar hann suikara ok tok af honum messusaung. Prestr for heim hryggr ok þottiz mikit latit hafa. Enn næstu nott eptir uitradiz Maria byskupinum ok mælti vid hann reiduliga: „Hui dirfdiz þu at taka saung af þenustumanne minum? At uisu skaltu ei lifa um .xxx. daga, ef þu gefr honum ei aptr blidliga alt embætti.“ Byskupinn vard hræddr miog ok sendi þegar eptir prestinum. Ok þegar hann kemr, fellr byskup til fota honum ok kuad sik misgiort hafua, ok bydr honum skylduliga at syngia aldri adra messu enn Mario messu. Byskup virdi hann ꜳvallt micils sidann ok giordi alla luti vel til hans, medan hann lifdi. Sua frelsadi guds modir Maria sinn þenostumann undan þessa heims meinmælum, enn leiddi hann eptir anlat sitt til eilifs lifs.
Fotnoter:
- ↑ [af A.
- ↑ [til, hverr kunnleikr hans væri A.
- ↑ [saal. A; eina messu B.
- ↑ [mælti við hann A.
- ↑ þrítugunda A.
- ↑ [þessi A.
- ↑ skyndiliga A.
- ↑ [saal. A; hann skylldi enga messu syngia út af B.
- ↑ [litt lærdr ꜳ bok E.
- ↑ sie E.
- ↑ seigia E.
- ↑ suike E.
- ↑ [heim E.
- ↑ [mgl. E.
- ↑ andazt E.
- ↑ [er E.
- ↑ fyrst E.
- ↑ aungua E.
- ↑ [mgl. E.
