Maríu jartegnir - Vor frv frelsti mann fra dioflvm
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
Vor frv frelsti mann fra dioflvm
B (Varianter fra A)
Af bónda einum
Þat er enn sagt, at einn búandi[1], sá er akrlönd átti víða, at hann var því vanr, þá er hann lét vinna akra sína, at ganga fyrir ágirnis sökum yfir akramerki ok eria meira land en hann átti, ok tók[2] svá undir sik eignir nágranna sinna. Hann var því vanr, þó at miök géngi afskeiðis hans ágirni, at dýrka með mikilli góðfýsi guðs móður Mariam, ok hafði opt í munni hennar engiliga kveðiu. Þessi maðr tók bráða sótt ok andaðiz. En er hann var andaðr, þá kómu fiándr ok tóku öndina ok drógu til kvala. Þá kómu heilagir englar [í móti[3] ok tölðu góða luti þá, sem þessi maðr hafði gert, ok vóru fáir hiá því, sem hans glœpir vóru. Þá tóku fiándr [at hœlaz[4] ok fögnuðu, er þessi maðr var týndr. Þá sagði einn engill: „Þat er enn eigi talt[5], at þessi maðr söng opt með ástríki lofskveðiu sællar Marie.“ En þegar er óhreinir andar heyrðu getit[6], at þessi [maðr var þiónn[7] frú sancte Marie, þá þögnuðu þeir ok flýðu á braut. En guð dœmði, at þessi[8] maðr skylldi lifna ok bœta fyrir sér. Ok allir þeir sem heyrðu þessa iartegn, þá lofuðu þeir guð, ok [hina sælu Maríu[9] guðs móður.
D (Varianter fra E)
Vor frv frelsti mann fra dioflvm
Sa var einn husbondi, sem miok stundadi ꜳ akrverk. Hann syndiz meir bera ꜳhyggiu fyrir veralldar godzi en hialp sinnar sꜳlu, ok þo at þessi madr gerdi marga hluti rangliga, var þat eitt milli annarra hluta, at þa er hann ardi sina iord, geck hann yfir sin endimork, ardi [ok setti[10] ꜳ iord sinna granna, hvar[11] er hann matti, leggiandi suo med stolinni hendi iardir annarra vid[12] sin akrlond. Þessi madr hafdi þo optliga ser i hug sæla guds modur Mariam, ok heilsadi hana iafnliga med goduilia, eptir þui sem hann kunni, med Aue Maria. En sem hann var andadr, kuomv til margir dioflar treystandi sik mundu gripa hans sꜳl. Þar voru ok vid einglar guds. Ok er þeir baru fram þa fa goda hluti, sem hann hafdi gert, toku dioflarnir vpp at segia otallig[13] hans ill verk, ok er þeir hælduzt miok ok hugduzt sigrat hafa, sagdi einn eingillinn, at hann var vanr at heilsa sæla guds modur Mariam med miklvm godvilia. Ohreinir andar skammazt sin, er þeir heyra þetta, ok hurfu þegar i brott, latandi eptir þessa sꜳl. Toku guds einglar hana i sitt valld. Svo var þessa mannz ond[14] frelst af valldi dioflanna med guds myskunn, ok fordadizt eilifa fyrirdæming fyrir verdleika hans modur. Hun se at eilifv blezut med sinum syni vorum herra Jesu Kristo.
St2
Einn veraldarmadr var enn ꜳgiarnn til fiarr, opt annara eignn at þeira vleyfi hafandi, miok ranglꜳtr vm arningar ok beitingar ok adra luti, fꜳ goduerk gerandi, nema eitt lagdi hann i vana sinn, at hann heilsadi iafnan guds modr Mariam med hennar eiginligri kuediu Aue Maria. Nv berr sua til, at hinn riki madr ferr til at d(e)yia. Enn þegar at ondin er nygengin ut af likamanum, þꜳ koma at svartir dioflar þegar sꜳlina gripandi ok med ser dragandi. Enn guds englar kvomu til audrum meginn ok þottuz fꜳ god verk med honum finna. Enn dioflar gꜹmbrudu miok morgum storum syndum salina asakandi, ok spyria, huat englarnir villdv þangat: „Hofum ver þat eitt medferdar, sem ver eigum,“ segia þeir. Ok þa er þeir hælduz mest vm sigr þann, þꜳ kom einn engill at þeim sendr af Mario drotningu suo segiandi: „Sia madr sꜹng optliga framberandi med godu hugskoti versit Aue Maria til lofs (ok) dyrdar sælli guds modr.“ Enn þegar dioflar heyra þetta, þa tekr heldr at minnka holit, þickiaz vist vita, sidan Maria þickiz nockut eiga med honum at gera, at hon mun ecki lꜳta hann af takaz. Verda þeir bannsettir nv suo hræddir ok felmsfullir, at þeir lata lausa salina, ok þora vist ei at bida fruinnar tilkuomu. Var þessi hinn riki madr sva frelstr af diofla valdi eilifa miskunn fꜳndi. Guds modir var honum sva sina þenustv ombunandi. Hvn er ꜳ hægra ueg sinvm syni sitiandi i himinrikis dyrd ollu styrandi per omnia secula.
Fotnoter:
