Ynglinga saga (FJ 1900)
Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
---|---|---|---|---|---|---|
Denne teksten finnes på følgende språk ► | ||||||
K. 1. Hér segir frá landa-skipan[1]
[Sml. Snorra-Edda, fort. kap. 3.]
[Kringla heimsins, sú[2] [er mannfólkit byggvir[3], er mjǫk vágskorin; ganga [hǫf stór[4] ór[5] útsjánum[6] inn í jǫrðina. Er þat kunnigt, at haf gengr frá[7] Nǫrvasundum[8] [ok alt[9] út til Jórsala-landz; af hafinu gengr langr hafsbotn til landnorðrs, er heitir Svarta-haf. Þá[10] skilr heims-þriðjungana[11]; heitir fyrir austan Ásíá, en fyrir vestan kalla sumir Európá[12], en sumir Éneá. En norðan at[13] Svarta-hafi gengr Svíþjóð[14] in mikla eða in kalda; Svíþjóð[15] ina[16] miklu kalla sumir menn eigi minni en Serkland it mikla: sumir[17] jafna henni við Bláland it mikla; inn nørðri[18] hlutr Svíþjóðar[19] liggr óbyggðr af frosti ok kulða[20], svá[21] sem [inn syðri[22] hlutr Blálandz er auðr af sólar-bruna[23]. Í Svíþjóð[24] eru [stórheruð mǫrg[25]; [þar eru[26] ok[27] margs konar þjóðir[28] ok margar tungur: þar [eru risar [ok þar eru[29] dvergar[30], [þar eru[31] blámenn, ok [þar eru[32] [margs konar undarligar þjóðir; [þar eru[33] ok[34] dýr ok drekar furðuliga[35] stórir. Ór norðri frá fjǫllum þeim, er fyrir útan eru byggð alla, fellr á um Svíþjóð[36], sú er at réttu heitir [Tanais, hon var forðum kǫlluð[37] Tanakvísl eða Vanakvísl; hon kømr[38] til sjávar[39] inn í Svarta-haf. Í Vanakvíslum var þá kallat Vanaland eða Vanaheimr. [Sú á[40] skilr heims-þriðjungana[41]; [heitir fyrir austan Ásíá[42], en fyrir vestan Európá[43].
K. 2. Frá Óðni[44]
[Sml. Snorra-Edda, fort. k. 4, beg., 8, slutn, Háv. 154. 156.]
Fyrir austan Tanakvísl[45] í Ásíá var kallat Ásaland[46] eða Ásaheimr, en hǫfuðborgin, er [var í[47] landinu, kǫlluðu þeir Ásgarð. En í borginni var hǫfðingi sá, er Óðinn [var kallaðr[48]; þar var blótstaðr[49] mikill. Þat var þar siðr, at xii. hofgoðar[50] váru œztir; skyldu þeir ráða fyrir blótum ok dómum[51] manna í milli[52]; [þat eru[53] díar kallaðir eða drótnar: þeim skyldi þjónostu veita [ok lotning alt fólk[54]. Óðinn var hermaðr mikill ok mjǫk víðfǫrull ok eignaðisk mǫrg ríki; hann var svá sigrsæll, at[55] í hverri orrostu fekk[56] hann gagn: ok svá kom, at hans menn trúðu því, at hann ætti heimilan sigr í hverri orrostu. Þat var háttr hans, ef hann sendi menn sína til orrostu eða aðrar sendifarar[57], at hann lagði áðr[58] hendr í hǫfuð þeim ok gaf þeim bjának[59]: trúðu þeir[60], at þá myndi[61] vel farask. Svá var[62] ok um hans menn, hvar sem þeir urðu[63] í nauðum staddir á sjá[64] eða á[65] landi, þá kǫlluðu þeir á nafn hans, ok þótti[66] jafnan fá af því fró[67]; þar þóttusk þeir eiga alt traust, er[68] hann var. Hann fór opt[69] svá langt í brot[70], at hann dvalðisk í ferðinni mǫrg misseri[71].
K. 3. Frá Óðni ok brœðrum hans[72]
[Sml. Gylf. k. 6; Lokas. 26.]
Óðinn átti ii. brœðr; hét annarr Vé, en annarr Vílir. Þeir brœðr hans stýrðu ríkinu[73], [þá er[74] hann var í brottu[75]. Þat var eitt sinn, þá[76] er Óðinn var farinn langt í brot[77] ok hafði [lengi dvalzk[78], [at Ásum þótti[79] [ørvænt hans[80] heim. Þá [tóku brœðr hans at skipta [arfi hans[81], en konu hans, Frigg, gengu þeir báðir at eiga. En lítlu síðarr[82] kom Óðinn heim, tók[83] hann þá við konu sinni.
K. 4. Ófriðr við Vani[84]
[Sml. Gylf. k. 23, 57, beg; Sigrdr. 13-14; Völuspá 24.]
Óðinn fór [með her á hendr Vǫnum[85], en þeir urðu vel við ok vǫrðu land sitt, ok hǫfðu[86] ýmsir sigr; herjuðu[87] hvárir land annarra ok gerðu skaða[88]. En er þat leiddisk hvárum tveggjum[89], lǫgðu þeir milli[90] sín sættar-stefnu[91] ok gerðu frið ok seldusk gíslar[92]; fengu Vanir [sína ina ágæztu[93] menn[94], Njǫrð inn auðga ok [son hans Frey[95], en Æsir [þar í mót þann, er Hœnir hét[96], ok kǫlluðu hann allvel til hǫfðingja fallinn; hann var mikill maðr ok [inn vænsti[97]; með honum sendu Æsir þann, er Mímir hét, inn[98] vitrasti maðr, en Vanir fengu þar í mót þann, er spakastr var í þeira flokki: [sá hét Kvasir[99]. En er Hœnir kom í Vanaheim, þá var hann þegar[100] hǫfðingi gǫrr; Mímir kendi honum ráð ǫll. En er[101] Hœnir var[102] staddr á þingum eða stefnum, svá at Mímir var eigi nær[103], ok kœmi nǫkkur vanda-mál fyrir hann, þá[104] svaraði hann æ inu sama - »ráði aðrir« kvað[105] hann. Þá grunaði [Vani, at Æsir[106] myndi[107] hafa falsat þá í manna-skiptinu[108]; þá tóku þeir Mími[109] ok[110] hálshjoggju[111] ok sendu hǫfuðit[112] Ásum; Óðinn tók hǫfuðit ok smurði urtum þeim, er eigi mátti[113] fúna, ok kvað þar[114] yfir galdra ok magnaði svá, at þat mælti við hann ok sagði honum marga leynda hluti[115]. Njǫrð ok Frey setti Óðinn blótgoða[116] ok váru þeir díar með Ásum. Dóttir Njarðar var Freyja; hon var blótgyðja; hon[117] kendi fyrst með Ásum seið, sem Vǫnum var títt. Þá er Njǫrðr var með Vǫnum, þá[118] hafði hann átta systur sína, því at þat váru þar lǫg; váru [þeira bǫrn[119] Freyr ok Freyja, en þat var bannat með Ásum at byggva[120] svá náit at frændsemi[121].
K. 5. Frá Gefjun[122]
[Sml. Snorra-Edda, fort. kap. 4, 8 slutn., 10, 11 beg., Gylf. k. 1, 2.]
Fjallgarðr [mikill gengr[123] af[124] landnorðri til útsuðrs; sá[125] skilr Svíþjóð[126] ina miklu ok ǫnnur ríki. Fyrir sunnan fjallit er eigi langt til Tyrklandz; þar átti Óðinn eignir[127] stórar. Í[128] þann tíma fóru[129] Rúmverja-hǫfðingjar víða um heiminn ok brutu undir sik allar þjóðir, en [margir hǫfðingjar[130] flýðu fyrir þeim ófriði af [sínum eignum[131]; en fyrir því[132], at Óðinn var forspár ok fjǫlkunnigr, þá vissi hann, at[133] hans afkvæmi[134] myndi[135] um norðrhálfu[136] heimsins byggva[137]. [Þá setti hann[138] brœðr sína, [Vé ok Vili[139], yfir Ásgarð, en hann fór ok [díar allir með honum[140] ok mikit mannfólk[141]. [Fór hann[142] fyrst vestr í Garðaríki ok þá[143] suðr í Saxland. Hann átti [marga sonu[144]. Hann eignaðisk [ríki[145] víða um[146] Saxland ok setti þar sonu sína til landz-gæzlu. Þá fór hann norðr til sjávar[147] ok tók sér[148] bústað í ey einni; þar[149] heitir [nú Óðinsey í[150] Fjóni[151]. Þá sendi hann Gefjun norðr yfir[152] sundit á[153] landa-leitan: [þá kom hon[154] til Gylfa ok gaf hann henni eitt plógsland; þá fór hon í Jǫtunheima ok gat þar iiiiͣ. sonu við jǫtni nǫkkurum; hon brá þeim í yxna[155]-líki ok fœrði þá fyrir plóginn ok dró[156] landit út á hafit ok vestr gegnt Óðinsey, [ok er þat kǫlluð Selund[157]; þar byggði hon síðan. Hennar fekk Skjǫldr, sonr[158] Óðins; þau bjoggu at Hleiðru. Þar er vatn eða sjár[159] eptir; [þat er kallat Lǫgrinn[160]; svá liggja firðir[161] í Leginum, sem nes í Selundi[162]; svá kvað Bragi inn gamli:
En er Óðinn spurði, at góðir landz-kostir váru austr[182] at Gylfa, fór hann[183] þannok[184], ok gerðu þeir Gylfi[185] sætt sína[186], því at Gylfi[187] þóttisk engi[188] krapt til hafa [til[189] mótstǫðu við Ásana[190]. Mart áttusk þeir [Óðinn við ok Gylfi[191] í brǫgðum ok sjónhverfingum, ok urðu[192] Æsir jafnan ríkri[193]. Óðinn tók sér bústað við Lǫginn, þar sem nú [eru kallaðar[194] fornu Sigtúnir[195], ok[196] gerði þar mikit hof ok blót[197] eptir siðvenju Ásanna[198]; hann eignaðisk þar[199] lǫnd[200] svá vítt, sem hann lét heita Sigtúnir[201]. Hann gaf bústaði[202] hofgoðunum; Njǫrðr bjó í Nóatúnum, en[203] Freyr at Upsǫlum, Heimdallr at Himinbjǫrgum[204], Þórr á Þrúðvangi, Baldr á Breiðabliki; ǫllum fekk hann þeim góða bólstaði[205].
K. 6. Frá atgǫrvi Óðins[206]
[Sml. Háv. 148, jfr 151.]
Þá er Ása-Óðinn kom á Norðrlǫnd ok með honum díar, er þat sagt með sannendum[207], at þeir hófu[208] ok kendu íþróttir þær, er [menn hafa lengi síðan[209] með farit. Óðinn var gǫfgastr af ǫllum, ok af[210] honum námu þeir[211] allar íþróttirnar[212], þvíat hann kunni [fyrst[213] allar ok þó flestar[214]. En þat er at segja, fyrir hverja sǫk hann var svá mjǫk tígnaðr, þá báru þessir hlutir til: hann var svá fagr ok gǫfugligr álitum[215], þá er hann sat með [sínum vinum[216], at ǫllum hló hugr við. En þá er hann var í her, þá[217] sýndisk hann[218] grimligr sínum[219] óvinum; en þat bar til þess[220], at hann kunni þær íþróttir, at hann skipti litum ok líkjum á[221] hverja lund, er hann vildi; ǫnnur var sú, at hann talaði svá [snjált ok[222] slétt, at ǫllum[223], er á[224] heyrðu, þótti þat eina satt; mælti hann alt hendingum, svá sem nú er þat[225] [kveðit, er[226] skáldskapr heitir; hann ok hofgoðar hans heita ljóðasmiðir, þvíat sú íþrótt hófsk af þeim í Norðrlǫndum. Óðinn kunni svá[227] gera, at í orrostu[228] urðu óvinír hans blindir eða daufir eða óttafullir, en vápn þeira bitu eigi[229] heldr en vendir, en hans menn fóru[230] brynjulausir ok váru galnir sem hundar eða vargar, bitu[231] í skjǫldu sína, váru[232] sterkir sem [birnir eða griðungar[233]; þeir drápu mannfólkit, en hvártki eldr né jarn orti á þá; þat er kallaðr[234] berserksgangr.
K. 7. Frá íþróttum Óðins[235]
[Sml. Háv. 152. 154; SnE. Gylf. kap. 43 slutn.: Sigrdr. 13-14; Háv. 157. SnE. Gylf. kap. 38; Lokas. 24.]
Óðinn skipti hǫmum, lá þá búkrinn sem [sofinn eða dauðr[236], en hann var þá fugl eða dýr[237], fiskr eða ormr, ok fór á einni svipstund[238] á fjarlæg[239] lǫnd at sínum erendum[240] eða annarra manna. Þat kunni hann enn[241] at[242] gera með orðum einum at sløkva eld ok kyrra sjá[243] ok snúa vindum, hverja leið er hann vildi, [ok hann[244] átti skip þat[245], er Skíðblaðnir hét[246], er hann fór á[247] yfir [hǫf stór[248], en þat mátti vefja saman sem dúk. Óðinn [hafði með sér hǫfuð Mímis[249], ok sagði þat[250] honum mǫrg[251] tíðendi ór[252] ǫðrum heimum, en stundum vakði[253] hann upp dauða menn ór jǫrðu eða settisk undir hanga; fyrir[254] því var hann kallaðr drauga-dróttinn eða hanga-dróttinn. Hann átti[255] hrafna iiͣ, er hann hafði tamit við mál; flugu[256] þeir víða um lǫnd ok sǫgðu honum mǫrg tíðendi. Af [þessum hlutum[257] varð hann stórliga fróðr. Allar þessar íþróttir kendi hann með rúnum ok ljóðum þeim, er galdrar heita: fyrir[258] því eru Æsir[259] kallaðir galdra-smiðir. Óðinn kunni þá íþrótt, er[260] mestr máttr fylgði, ok framði sjálfr, er seiðr heitir, en af því mátti hann vita ørlǫg manna ok óorðna hluti, svá ok at[261] gera mǫnnum bana eða óhamingju eða vanheilendi[262], svá ok at taka [frá mǫnnum vit[263] eða afl ok gefa ǫðrum. En þessi fjǫlkyngi, er[264] framið[265] er, fylgir [svá mikil[266] ergi, at eigi þótti karlmǫnnum skammlaust[267] við[268] at fara, ok var gyðjunum kend sú íþrótt. Óðinn vissi um[269] alt jarðfé, hvar fólgit var, ok [hann kunni[270] þau ljóð, er upp lauksk fyrir honum jǫrðin [ok bjǫrg ok steinar[271] ok haugarnir[272], ok batt hann með orðum einum þá, [er fyrir bjoggu[273], ok gekk inn ok tók þar slíkt[274], er hann vildi. Af þessum[275] krǫptum varð hann mjǫk frægr, óvinir hans óttuðusk hann, en vinir hans[276] treystusk honum ok trúðu á krapt hans ok á[277] sjálfan hann. En hann kendi flestar íþróttir sínar blótgoðunum: váru þeir næst honum um allan fróðleik ok fjǫlkyngi. Margir aðrir námu þó mikit af, ok hefir þaðan af dreifzk fjǫlkyngin[278] víða[279] ok haldizk lengi[280]. En Óðin ok þá [hǫfðingja xii.[281] blótuðu menn ok kǫlluðu[282] goð[283] sín ok trúðu á[284] lengi síðan. Eptir Óðins nafni var[285] kallaðr[286] Auðon[287] ok hétu menn svá sonu sína, en af Þórs nafni er kallaðr[288] Þórir eða Þórarinn, eða dregit af ǫðrum heitum til, svá sem Steinþórr[289] eða Hafþórr[290], eða enn[291] breytt á fleiri vega.
K. 8. Laga-setning Óðins[292]
[jfr. SnE. Gylf. kap. 23.]
Óðinn setti lǫg í landi sínu, þau er gengit hǫfðu fyrr með Ásum; svá setti hann, at alla dauða menn skyldi brenna ok bera á bál með þeim eign þeira; [sagði hann[293] svá, at með þvílíkum auðœfum skyldi hverr koma til Valhallar, sem hann hafði[294] á bál; þess skyldi hann ok njóta, er hann [sjálfr hafði[295] í jǫrð grafit, - en ǫskuna[296] bera út[297] á sjá eða grafa niðr í jǫrð, en eptir gǫfga menn skyldi [haug gera[298] til minningar, en eptir alla þá menn[299], er nǫkkut mannz[300]-mót var at, skyldi reisa bautasteina, ok helzk sjá[301] siðr lengi síðan. Þá[302] skyldi blóta í[303] móti vetri til árs, en at miðjum vetri blóta[304] til gróðrar, it þríðja at sumri, þat var sigrblót. Um alla Svíþjóð guldu menn Óðni skatt, penning fyrir [nef hvert[305], en hann skyldi verja land þeira fyrir ófriði ok blóta þeim til[306] árs. Njǫrðr fekk konu þeirar[307], er Skaði hét; hon vildi ekki[308] [við hann samfarar[309] ok[310] giptisk síðan[311] Óðni: áttu[312] þau marga sonu: einn þeira[313] hét Sæmingr: um hann orti Eyvindr skáldaspillir þetta[314]:
Til Sæmings talði Hákon jarl inn ríki langfeðga-kyn sitt. Þessa Svíþjóð kǫlluðu[323] þeir Manheima[324], en ina miklu [Svíþjóð kǫlluðu þeir[325] Goðheima[326]: ór Goðheimum[327] sǫgðu þeir mǫrg tíðendi[328].
K. 9. Dauði Óðins[329]
[Kap. slutn. jfr. SnE. Gylf. kap. 24. beg.]
Óðinn varð sóttdauðr í Svíþjóð, ok er[330] hann var at kominn dauða[331], lét hann marka sik geirs-oddi ok eignaði sér alla vápndauða[332] menn, sagði hann sik[333] [mundu fara[334] í Goðheima[335] ok fagna þar vinum sínum. Nú hugðu Svíar, at hann væri kominn í [inn forna[336] Ásgarð ok myndi þar lifa at eilífu. Hófsk þá af[337] nýju átrúnaðr við Óðin ok áheit. Opt þótti Svíum hann vitrask sér[338], áðr stórar orrostur yrði; gaf hann þá sumum sigr, en sumum bauð hann til sín; þótti [hvártveggi kostr góðr[339]. Óðinn var brendr dauðr, ok var sú brenna [gǫr allveglig[340]. Þat var[341] trúa þeira, at því hæra, sem reykinn lagði[342] í loptit[343] upp, at[344] því háleitari væri[345] sá [í himninum[346], er brennuna átti, ok þess auðgari, er meira fé brann með honum. [347]Njǫrðr af Nóatúnum gerðisk þá valdzmaðr yfir Svíum ok[348] helt upp blótum; hann kǫlluðu [Svíar þá[349] dróttin sinn; tók hann þá skattgjafar[350] af þeim. Á hans dǫgum var friðr allgóðr[351] ok allz konar ár, svá mikit, at Svíar trúðu því, at Njǫrðr réði fyrir ári ok fyrir[352] fésælu[353] manna. Á hans dǫgum dó flestir díar ok váru allir [blótaðir ok brendir[354] síðan. Njǫrðr varð sóttdauðr; lét hann ok marka sik Óðni, áðr hann dó; Svíar brendu hann ok grétu allmjǫk[355] [yfir leiði hans[356].
K. 10. Dauði Freys[357]
[SnE. Gylf. kap. 24. 37. jfr. formáli II og Skáldsk. k. 43; Gylf. 35; Hist. Norw. 97; Ari Geneal. II.]
Freyr tók þá við[358] ríki eptir Njǫrð: [var hann[359] kallaðr dróttinn yfir Svíum ok tók[360] skattgjafar[361] af þeim. Hann var vinsæll ok ársæll, sem faðir hans. [362]Freyr reisti at Upsǫlum hof mikit ok setti þar hǫfuðstað[363] sinn, lagði þar til [allar skyldir sínar[364], lǫnd ok [lausan eyri[365]. Þá hófsk Upsala-auðr ok hefir haldizk æ síðan. Á hans dǫgum hófsk Fróða-friðr; þá var ok ár um ǫll lǫnd: kendu[366] Svíar þat Frey; var hann því[367] meirr dýrkaðr, en ǫnnur goðin[368], sem á hans dǫgum varð landz[369]-fólkit auðgara, en fyrr, af friðinum ok ári[370]. Gerðr Gymis-dóttir hét kona hans; sonr[371] þeira hét Fjǫlnir. Freyr hét Yngvi ǫðru nafni. Yngva nafn [var [lengi[372] síðan[373] haft í hans ætt fyrir tígnar-nafn, ok Ynglingar váru síðan [kallaðir hans ættmenn[374]. Freyr tók sótt, en[375] er at honum leið sóttin[376], leituðu menn[377] sér ráðs ok létu fá menn til hans koma, en bjoggu haug mikinn ok létu[378] dyrr á ok iiͣi.[379] glugga. En er Freyr var dauðr, báru þeir hann leynliga í hauginn ok sǫgðu Svíum, at hann lifði, ok varðveittu hann þar iiͣi.[380] vetr, en skatt ǫllum[381] heltu þeir í hauginn, í einn glugg gullinu, [en í[382] annan silfrinu, [í inn[383] iiͣi[384]. eirpenningum. Þá helzk ár ok friðr. Freyja helt þá upp blótum, þvíat hon ein lifði þá eptir goðanna, ok varð[385] hon þá[386] in frægsta[387], svá at með hennar nafni skyldi kalla allar[388] konur tígnar, svá sem nú heita, frúvur[389]; svá [hét ok[390] hver freyja yfir sinni eigu[391], en[392] sú húsfreyja[393], er bú á[394]. Freyja var heldr marglynd. Óðr[395] hét bóndi hennar; dœtr hennar hétu[396] Hnoss ok Gersimi; þær váru fagrar mjǫk; af þeira nafni eru svá kallaðir inir dýrstu gripir. Þá er allir Svíar vissu, at Freyr var dauðr, en[397] helzk ár ok friðr, þá trúðu þeir, at svá myndi vera, meðan Freyr[398] væri á Svíþjóð ok vildu eigi brenna hann, ok kǫlluðu hann veraldar-goð, blótuðu[399] mest til árs ok friðar alla ævi síðan.
K. 11. Dauði Fjǫlnis konungs[400]
[Hist. Norw. 97; Ari Gen. II.]
Fjǫlnir, sonr[401] Yngvifreys[402], réð þá fyrir Svíum ok Upsala-auð; hann var ríkr ok ársæll [ok friðsæll[403]. Þá var Friðfróði at Hleiðru[404]. Þeira í[405] millum[406] var [heimboð ok vingan[407]. Þá er Fjǫlnir fór[408] til Fróða á Selund[409], þá var þar fyrir búin[410] mikil veizla ok boðit til víða um lǫnd. Froði átti mikinn húsa-bœ; þar var gǫrt [ker mikit[411], margra álna hátt ok okat með stórum timbrstokkum; þat stóð í undirskemmu, en lopt[412] var[413] yfir uppi ok opit gólfþilit, svá at þar var niðr helt leginum en kerit blandit[414] fult mjaðar. Þar var drykkr furðu-sterkr. Um kveldit[415] var Fjǫlni fylgt til herbergis í it [næsta lopt[416], ok hans sveit með honum. Um nóttina gekk hann út í svalar[417] at leita sér staðar; var hann svefnœrr ok dauða-drukkinn: en er hann snerisk aptr til herbergis, þá gekk hann fram eptir svǫlunum ok til annarra loptdura[418] ok þar inn, misti[419] þá fótum ok fell í mjaðar-kerit ok týndisk þar; svá segir Þjóðólfr inn Hvinverski[420].
[427]Sveigðir[428] tók ríki eptir fǫður[429] sinn. Hann strengði þess heit, at leita Goðheims[430] ok Óðins ins gamla. [Hann fór með xii. mann[431] víða um heiminn[432]; hann kom út í[433] Tyrkland ok í Svíþjóð[434] ina miklu ok hitti þar marga frændr sína ok[435] var í þeiri fǫr[436] v. vetr; þá kom hann aptr til Svíþjoðar[437]; dvalðisk hann þá enn[438] heima um hríð. Hann hafði fengit konu þá, er Vana hét, út í Vanaheimi[439]; var þeira sonr[440] Vanlandi.
K. 12. Frá Sveigði[441]
[Hist. Norw. 97-8; Ari Gen. II.]
[Sveigðir[442] fór[443] enn at leita Goðheims. Ok í austanverðri Svíþjóð heitir[444] bœr mikill at Steini; þar er steinn svá[445] mikill sem stórt[446] hús. Um kveldit eptir sólarfall, [þá er Sveigðir gekk frá drykkju til[447] svefnbúrs, sá[448] hann til steinsins, at dvergr sat undir steininum. Sveigðir ok hans menn váru mjǫk druknir ok runnu til steinsins. Dvergrinn stóð í durum[449] ok kallaði á Sveigði, bað[450] hann þar inn ganga, ef hann vildi Óðin hitta. Sveigðir hljóp í[451] steininn, en steinninn lauksk þegar aptr [ok kom Sveigðir eigi aptr[452]; svá segir Þjóðólfr [inn Hvinverski[453]:
K. 13. Frá Vanlanda[463]
[Hist. Norw. 98; Ari Gen. II.]
Vanlandi hét sonr[464] Sveigðis, er ríki[465] tók eptir hann ok réð fyrir Upsala-auð; hann var hermaðr mikill ok hann fór víða um lǫnd. Hann þá vetrvist á Finnlandi með[466] Snjá[467] inum gamla ok fekk þar[468] dóttur hans, Drífu. En at vári fór hann [á brot[469], en Drífa var eptir, ok hét hann at koma aptr á þriggja vetra fresti, en hann kom eigi á x. vetrum. Þá sendi Drífa eptir Hulð[470] seiðkonu, en sendi Vísbur, son þeira Vanlanda, til Svíþjóðar. Drífa keypti at Hulð[471] seiðkonu[472], at hon skyldi síða Vanlanda til Finnlandz eða deyða[473] hann[474] at ǫðrum kosti. En er seiðr var framiðr, var[475] Vanlandi at Upsǫlum; þá gerði hann fúsan at fara til Finnlandz, en[476] vinir hans [ok[477] ráða-menn[478] bǫnnuðu honum[479] ok [sǫgðu, at[480] vera myndi[481] fjǫlkyngi Finna [í fýsi[482] hans; [þá gerðisk[483] honum svefnhǫfugt [ok[484] lagðisk hann til svefns[485]; en er hann hafði lítt sofnat[486], kallaði hann ok sagði, at mara trað hann; menn hans fóru til ok vildu hjálpa honum; en er þeir tóku uppi[487] til hǫfuðsins, þá trað hon fótleggina, svá at nær brotnuðu[488]; þá tóku þeir til fótanna, þá kafði hon hǫfuðit[489], svá at þar dó hann. Svíar tóku lík hans ok var hann brendr við á þá, er Skúta[490] hét[491]; þar váru settir bautasteinar hans; svá segir Þjóðólfr:
K. 14. Dauði Vísburs[502]
[Hist. Norw. 98. Ari Gen II.]
Vísburr tók arf eptir Vanlanda[503] fǫður[504] sinn. Hann gekk at eiga dóttur Auða ins auðga ok gaf henni at mundi iii. stórbœi ok gullmen: þau áttu ii. sonu, Gísl[505] ok Ǫndur; en[506] Vísburr lét hana eina ok fekk[507] annarrar konu, en hon fór til fǫður síns með[508] sonu sína. Vísburr átti son, er[509] [Dómaldi hét[510]; stjúpmóðir Dómalda lét síða at honum ógæfu. En er synir[511] Vísburs váru xii. vetra ok xiii., fóru þeir á fund hans ok heimtu mund móður sinnar, en hann vildi eigi gjalda; þá mæltu þeir, at gullmenit skyldi verða at bana inum bezta manni í ætt hans, ok fóru [í brot[512] ok heim[513]. Þá var enn fengit at seið ok siðit til þess, at þeir skyldu[514] mega drepa fǫður sinn. Þá sagði Hulð[515] vǫlva þeim[516], at hon myndi svá síða ok þat með, at ættvíg skyldu[517] ávalt[518] vera í ætt þeira[519] Ynglinga síðan; þeir játtu því. Eptir þat sǫmnuðu þeir liði ok kómu at Vísbur um nótt á óvart ok brendu hann inni; svá segir[520] Þjóðólfr:
K. 15. Dauði Dómalda[528]
[Hist. Norw. 98; Ari Gen. II]
Dómaldi tók arf eptir [fǫður sinn[529], Vísbur, ok réð lǫndum. Á hans dǫgum gerðisk í Svíþjóð sultr[530] ok seyra. Þá eflðu Svíar blót stór at Upsǫlum. It fyrsta haust blótuðu[531] þeir yxnum[532], ok batnaði ekki[533] árferð[534] at heldr; en[535] annat haust[536] hófu þeira mannblót, en árferð var sǫm[537] eða verri. En[538] it iiͣi. haust kómu Svíar fjǫlment til Upsala, þá er blót skyldu[539] vera; þá áttu hǫfðingjar ráðagerð sína ok kom þat[540] ásamt með þeim, at hallærit myndi standa af Dómalda, konungi[541] þeira, ok þat með, at þeir skyldu[542] [honum blóta[543] til árs sér ok veita honum atgǫngu ok drepa hann ok rjóða stalla með[544] blóði hans, ok svá gerðu þeir; svá segir Þjóðólfr:
K. 16. Dauði Dómars[553]
[Hist. Norw. 98; Ari Gen. II]
Dómarr hét sonr[554] Dómalda, er þar næst réð ríki. Hann réð lengi fyrir lǫndum, ok var[555] þá góð árferð ok friðr um hans daga. Frá honum er ekki[556] [sagt annat[557], en hann varð sóttdauðr at Upsǫlum ok var[558] fœrðr á Fýrisvǫllu ok brendr þar á árbakkanum, ok eru þar bautasteinar hans; [svá segir Þjóðólfr[559]:
K. 17. Dauði Dyggva[567]
[Hist. Norw. 98; Ari Gen. II; Rígsþ. 48; Bugge Norr. fornkv. 149-50.]
Dyggvi[568] hét sonr[569] hans, er þar næst réð lǫndum, [ok er[570] frá honum ekki [sagt annat[571], en hann varð sóttdauðr; [svá segir Þjóðólfr[572]:
Móðir Dyggva var Drótt[583], dóttir Danps konungs, [sonar Rígs[584], er fyrstr[585] var konungr kallaðr á danska tungu. Hans áttmenn[586] hǫfðu ávalt[587] síðan konungs-nafn fyrir it œzta[588] tígnar-nafn. Dyggvi var fyrst konungr[589] kallaðr sinna ættmanna, en áðr váru þeir drótnar kallaðir, en konur þeira drótningar, [en drótt hirðsveitin[590]. En Yngvi [eða Ynguni[591] var kallaðr hverr þeira ættmanna alla ævi, en Ynglingar allir saman. Drótt drótning var systir Dans konungs ins mikilláta, er Danmǫrk er við kend.
K. 18. Frá Dag spaka[592]
[Hist. Norw. 99, Ari Gen. II.]
Dagr hét sonr[593] Dyggva konungs, er konungdóm tók eptir hann; hann var maðr svá spakr, at hann skilði fugls[594] rǫdd. Hann átti spǫrr einn[595], er honum sagði mǫrg tíðendi; flaug hann[596] á ýmsi lǫnd. Þat var eitt sinn, at spǫrrinn flaug[597] á Reiðgotaland[598] [á bœ þann[599], er[600] á[601] Vǫrva[602] hét[603]; hann flaug í akr karls ok fekk þar[604] matar; karl kom þar ok tók upp stein ok laust spǫrrinn til bana. Dagr konungr[605] varð illa við, er spǫrrinn kom eigi heim; gekk hann þá til sonarblóts til fréttar[606] ok fekk þau svǫr[607], at spǫrr hans var drepinn á Vǫrva[608]. Síðan bauð hann[609] út her miklum ok fór til Gotlandz; en er hann kom á Vǫrva[610], gekk hann upp með her sinn ok herjaði; fólkit[611] flýði víðs vegar undan[612]. Dagr konungr sneri herinum til skipa, er kveldaði, ok hafði drepit mart fólk ok mart handtekit. En er þeir fóru yfir á nǫkkura, [þar sem hét[613] Skjótansvað[614] eða Vápnavað, þá rann fram ór skogi [einn verkþræll[615] á[616] árbakkann ok[617] skaut heytjúgu[618] í lið[619] þeira, ok[620] kom[621] í hǫfuð konungi[622] skotit; fell hann þegar af hestinum ok fekk[623] bana[624]. Í þann[625] tíma var sá hǫfðingi gramr[626] kallaðr, er herjaði, en hermenninir gramir. Svá segir[627] Þjóðólfr:
K. 19. Frá Agna[640]
[Hist. Norw. 99; Art Gen. II.]
Agni hét sonr[641] Dags, er konungr var eptir hann, ríkr maðr ok ágætr, hermaðr mikill, [atgervimaðr mikill[642] um alla[643] hluti. Þat var eitt sumar[644], er[645] Agni konungr fór[646] með her sinn á Finnland, gekk þar upp ok herjaði. Finnar drógu saman lið mikit ok fóru til orrostu; Frosti er nefndr hǫfðingi þeira. Varð þar orrosta mikil ok fekk Agni konungr[647] sigr; þar fell Frosti ok [mikit lið[648] með honum. Agni konungr fór herskildi um[649] Finnland ok lagði undir sik [ok fekk[650] stórmikit[651] herfang; hann tók ok hafði með sér Skjálf, dóttur Frosta, ok Loga, bróður hennar. En er hann kom[652] austan, lagði hann til Stokksunda[653]; hann setti[654] [tjǫld sín[655] suðr[656] á fitina; þar var þá skógr. Agni konungr átti þá gullmenit, þat er Vísburr hafði átt. Agni konungr gekk at eiga Skjálf; hon bað konung at gera erfi eptir fǫður sinn; hann bauð þá [til sín mǫrgum ríkismǫnnum[657] ok gerði[658] veizlu mikla. Hann var allfrægr[659] orðinn af fǫr[660] þessi. Þá váru þar drykkjur miklar. En er Agni[661] konungr gerðisk drukkinn, þá bað Skjálf hann[662] gæta[663] mensins, er hann hafði á hálsi[664]: hann tók til ok batt ramliga menit á háls sér, áðr hann gengi[665] at sofa. En landtjaldit stóð við skóginn ok hátt tré yfir[666] tjaldinu, þat er skýla[667] skyldi við sólarhita[668]. [En er Agni[669] konungr[670] var sofnaðr, þá tók Skjálf[671] digrt snœri ok festi undir menit; menn hennar slógu þá tjaldstǫngunum[672], en kǫstuðu lykkju snœrissins [upp í limar tréssins[673], drógu þá[674] síðan, svá at konungr hekk næst[675] uppi við limar, ok var[676] þat hans bani. Skjálf[677] ok hennar menn hljópu á[678] skip ok reru [í brot[679]. Agni konungr var þar[680] brendr ok er þar síðan kǫlluð Agnafit á austanverðum Taurinum vestr frá Stokssundi[681]. Svá segir Þjóðólfr:
K. 20. Frá Alreki ok Eiríki[692]
[Hist. Norw. 99; Art Gen. II.]
Alrekr ok Eiríkr hétu synir Agna, er konungar váru eptir hann; þeir váru [ríkir menn ok hermenn miklir[693] ok íþróttamenn. Þat var siðvenja[694] þeira, at ríða hesta[695], temja bæði við gang ok við[696] hlaup; kunnu þeir þat allra manna bezt; [lǫgðu þeir[697] á þat it[698] mesta kapp, hvárr[699] betr reið eða [betri hesta[700] átti[701]. Þat var eitt[702] sinn, at þeir brœðr riðu ii. frá[703] ǫðrum[704] mǫnnum með ina beztu hesta sína, [ok riðu[705] út á vǫllu nǫkkura ok kómu eigi aptr, [ok var þeira[706] leita farit, ok funnusk[707] þeir[708] báðir dauðir ok lamit hǫfuð[709] á báðum[710], en ekki[711] vápn hǫfðu þeir, nema bitlana af hestunum[712], ok þat hyggja menn, at þeir hafi drepizk þar með; svá segir Þjóðólfr:
K. 21. Frá Álfi ok Yngva[724]
[Hist. Norw. 99, Ari Gen. II.]
Yngvi ok Álfr váru[725] synir Alreks[726], er konungdóm tóku [í Svíþjóð þar næst[727]. Var Yngvi [hermaðr mikill ok allsigrsæll[728], [fríðr ok íþróttamaðr inn mesti, sterkr[729] ok[730] inn snarpasti í orrostum, mildr[731] af fé ok gleðimaðr mikill; af[732] slíku ǫllu varð[733] hann [frægr ok vinsæll[734]. Álfr konungr, broðir hans, sat[735] at lǫndum [ok var ekki í hernaði[736]; hann[737] var kallaðr Elfsi[738]; hann var [maðr þǫgull[739], ríklundaðr[740] ok óþýðr; móðir hans[741] hét Dageiðr[742], dóttir Dags konungs[743] ins ríka[744], er Dǫglingar eru frá komnir. Álfr[745] átti konu[746], er Bera hét[747], kvinna[748] fríðust ok skǫrungr mikill[749], gleðimaðr [inn mesti[750]. Yngvi Alreksson[751] var þá [enn eitt haust[752] kominn ór víkingu til Upsala ok var þá inn frægsti. Hann sat opt[753] við drykkju[754] lengi um[755] kveldum; Álfr konungr gekk opt[756] snimma at sofa. Bera drótning sat opt[757] á kveldum ok hjǫluðu[758] þau Yngvi[759] [sín í millum[760]; Álfr rœddi [opt um[761], [bað hana fara[762] fyrr at sofa, sagði, at hann vildi ekki vaka eptir henni[763]. Hon [svarar ok segir[764], at sú kona væri sæl[765], er heldr skyldi eiga Yngva en Álf; hann reiddisk því mjǫk, er hon mælti þat opt. [Eitt kveld gekk Álfr[766] inn í hǫllina, þá er þau[767] Yngvi ok Bera sátu í hásæti[768] ok tǫluðusk viðr[769]. Hafði Yngvi [um kné sér mæki[770]. Menn váru mjǫk druknir ok gáfu engan gaum at, [er[771] konungrinn kom inn[772]. Álfr konungr[773] gekk at hásætinu, brá[774] sverði undan skikkju[775] ok lagði í gegnum[776] Yngva[777], bróður sinn. Yngvi[778] hljóp upp[779] ok brá mækinum ok hjó Álf bana-hǫgg, ok[780] fellu þeir báðir dauðir á gólfit. Váru þeir [Álfr ok Yngvi[781] heygðir á Fýrisvǫllum: svá segir Þjóðólfr:
K. 22. Fall Hugleiks konungs[796]
Hugleikr hét sonr[797] Álfs, er konungdóm tók yfir Svíum eptir þá brœðr, þvíat synir Yngva váru þá[798] bǫrn[799]. Hugleikr konungr[800] var engi hermaðr ok[801] sat hann at lǫndum í kyrrsæti; hann var[802] auðigr mjǫk[803] ok[804] sínkr af fé; hann hafði[805] mjǫk í hirð sinni [allz konar leikara[806], harpara ok gígjara ok fiðlara; hann hafði ok með sér seiðmenn ok[807] allz konar fjǫlkunnigt[808] fólk. Haki ok Hagbarðr hétu brœðr[809] ok váru [ágætir mjǫk[810]; þeir váru sǽkonungar[811] ok hǫfðu lið mikit, fóru stundum[812] báðir samt, stundum sér hvárr[813]. Margir kappar váru með[814] hvárum tveggja þeira[815]. Haki konungr fór með her sinn til Svíþjóðar á hendr Hugleiki[816] [konungi, en Hugleikr konungr samnaði her fyrir[817]. Þá kómu til liðs við hann brœðr tveir[818], Svipdagr ok Geigaðr[819], ágætir menn báðir ok inir mestu kappar. [Haki konungr hafði með sér xii. kappa; þar[820] var þá Starkaðr gamli[821] með honum[822]; Haki konungr var ok inn mesti kappi. Þeir hittusk[823] á Fýrisvǫllum; varð þar [mikil orrosta[824]; fell brátt lið Hugleiks[825]; þá sóttu fram kapparnir[826] Svipdagr ok Geigaðr[827], en kappar Haka gengu vi. móti[828] hvárum þeira, ok urðu þeir handteknir; þá gekk Haki konungr inn í skjaldborg at Hugleiki[829] konungi ok drap hann þar[830] ok sonu hans iiͣ; eptir þat[831] flýðu Svíar, en Haki konungr lagði lǫnd[832] undir sik ok gerðisk konungr yfir Svíum. Hann sat þá[833] at lǫndum iiͣi. vetr, en í því kyrrsæti fóru kappar hans frá honum ok[834] í víking ok féngu sér svá[835] fjár.
K. 23. Dauði Guðlaugs konungs[836]
[Jǫrundr ok Eiríkr[837] váru[838] synir Yngva Alrekssonar; þeir lágu úti [á herskipum[839] þessa hríð alla ok váru hermenn miklir. Á einu sumri herjuðu þeir í Danmǫrk, ok þá hittu þeir Guðlaug Háleygja-konung[840] ok áttu við hann orrostu, ok[841] lauk svá, at skip Guðlaugs[842] var hroðit, en [hann varð[843] handtekinn; þeir fluttu hann til landz á Straumeyjarnes[844] ok hengðu hann þar, urpu menn hans þar[845] haug eptir hann; svá segir Eyvindr skáldaspillir:
Eiríkr ok Jǫrundr brœðr urðu af verki þessu frægir mjǫk, þóttusk þeir miklu meiri menn en áðr. Þeir spurðu, at Haki konungr í Svíþjóð[860] hafði sent[861] frá sér kappa sína; þá[862] halda þeir til Svíþjóðar[863], [ok draga[864] síðan her at sér. En er Svíar spyrja, at Ynglingar eru þar komnir, þá drífr[865] ógrynni[866] liðs[867] til[868] þeira. Síðan leggja þeir [í Lǫginn upp[869] ok halda til Upsala á hendr Haka konungi, en hann [ferr í móti[870] þeim á Fýrisvǫllu ok hafði lið miklu minna. Varð[871] þar mikil orrosta, [gekk konungr[872] fram svá hart, at hann feldi alla þá, er [honum váru næstir[873], ok at lykðum feldi hann Eirík konung [ok hjó niðr merki þeira[874] brœðra[875]; þá[876] flýði Jǫrundr konungr til skipa[877] ok alt lið hans. Haki konungr [fekk svá stór sár[878], at hann sá, at [hans lífdagar[879] mundu[880] [eigi langir[881] verða[882]; þá lét [hann taka[883] skeið[884], [er hann átti[885], ok lét hlaða[886] dauðum mǫnnum ok vápnum, lét[887] þá flytja út til hafs ok leggja stýri í lag ok[888] draga upp segl, en[889] leggja eld í tyrvið ok gera bál á skipinu; [veðr stóð[890] af landi[891]; Haki var þá at kominn dauða eða dauðr, er hann var lagiðr[892] á bálit; [siglði skipit síðan loganda út[893] í haf ok[894] var[895] þetta allfrægt[896] lengi síðan.
K. 24. Dauði Jǫrundar[897]
[Hist. Norw. 100, Ari Gen. II.]
[Jǫrundr, sonr[898] Yngva konungs, var konungr at Upsǫlum; hann réð þá lǫndum ok[899] var optliga[900] á sumrum í hernaði. Á einhverju[901] sumri fór hann með her sinn til Danmerkr[902]; hann herjaði um Jótland ok fór um haustit inn[903] í Limafjǫrd ok herjaði þar; hann lá liði sínu í Oddasundi. Þá kom þar með her mikinn Gýlaugr[904] Háleygja[905]-konungr, sonr[906] Guðlaugs[907], er fyrr var getit. Hann leggr til orrostu við Jǫrund[908], en er landzmenn urðu[909] þess varir, drífa[910] þeir til[911] ǫllum áttum[912] [bæði með[913] stórum[914] skipum ok smám; verðr [þá[915] Jǫrundr[916] ofrliði borinn ok hroðit skip hans; hljóp hann þá á sund ok varð[917] handtekinn ok leiddr á land upp; lét þá Gýlaugr[918] konungr[919] [reisa gálga, leiðir hann Jǫrund þar til ok lætr[920] hengja hann[921]; [lýkr svá hans ævi[922]; svá segir Þjóðólfr:
K. 25. Dauði Auns konungs[932]
[Hist. Norw. 100, Ari Gen. II.]
Aun eða Áni hét sonr[933] Jǫrundar[934], er konungr var yfir Svíum eptir fǫður sinn; hann var vitr maðr ok blótmaðr mikill, [engi var hann[935] hermaðr, [sat hann[936] at lǫndum. Í þann tíma, er þessir konungar váru at Upsǫlum, er nú var[937] frá sagt, var[938] yfir[939] Danmǫrku[940] fyrst Danr inn mikilláti; hann varð allgamall; þá [sonr hans[941], Fróði [inn mikilláti eða[942] inn friðsami, þá hans synir Hálfdan ok Friðleifr; þeir váru hermenn miklir. Hálfdan var ellri ok fyrir þeim [um alt[943]; hann fór með her sinn til Svíþjóðar á hendr Auni[944] konungi, ok áttu þeir orrostur nǫkkurar[945] ok hafði Hálfdan jafnan sigr ok at lykðum flýði Aun konungr í vestra Gautland. Þá hafði hann [verit konungr[946] yfir Upsǫlum [xxv. vetra[947]; [hann var[948] ok[949] í Gautlandi [xxv. vetra[950], meðan Hálfdan [konungr var[951] at Upsǫlum. Hálfdan konungr[952] varð sottdauðr at Upsǫlum ok er hann þar heygðr. Eptir þat kom Aun konungr enn til Upsala, þá var hann lx.[953]; [þá gerði hann[954] blót mikit [ok blét[955] til langlífis sér ok gaf Óðni son sinn ok var honum blótinn[956]. Aun konungr fekk[957] andsvǫr af Óðni, at hann skyldi enn[958] lifa lx. vetra. Aun var þá enn konungr[959] at Upsǫlum [v. vetr ok xx[960]. Þá kom Áli[961] inn frœkni með her sinn til Svíþjóðar[962], sonr[963] Frilleifs[964], á hendr Auni[965] konungi, ok áttu þeir orrostur, ok[966] hafði Áli jafnan sigr; þá flýði Aun konungr í[967] annat sinn ríki sitt [ok fór í[968] vestra Gautland. Áli var konungr at Upsǫlum [xxv. vetra[969], áðr Starkaðr inn gamli drap hann. Eptir fall Ála fór Aun konungr[970] aptr til Upsala ok réð þá[971] ríkinu [enn xxv. vetra[972]. Þá [gerði hann blót mikit ok[973] blótaði[974] ǫðrum syni sínum; þá sagði Óðinn honum[975], at hann skyldi æ lifa, meðan hann gæfi Óðni son sinn [it tíunda hvert ár[976], ok þat með[977], at hann skyldi [heiti gefa[978] nǫkkuru[979] heraði í landi sínu eptir tǫlu sona sinna, þeira er hann blótaði[980] til Óðins. En þá[981] er hann hafði blótat vii. sonum sínum, þá lifdi hann x. vetr, svá at hann mátti ekki[982] ganga; [var hann[983] þá [á stóli borinn[984]; þá blótaði hann inum viii.[985] [syni sínum, ok[986] lifði hann þá enn[987] x. vetr [ok lá þá í kǫr; þá blótaði hann[988] inum ix.[989] [syni sínum[990] [ok lifði[991] þá enn x. vetr[992]; þá drakk hann horn sem lébarn[993]. Þá átti Aun[994] einn son eptir ok vildi hann þá[995] blóta þeim, ok þá vildi hann gefa Óðni Upsali ok þau heruð, er þar liggja til, ok láta [kalla þat[996] Tíundaland; Svíar bǫnnuðu honum þat, ok varð þá ekki blót[997]. Síðan andaðisk Aun konungr, ok er hann[998] heygðr at Upsǫlum. Þat er síðan kǫlluð[999] Ánasótt, er maðr deyr verklauss af elli. Svá segir Þjóðólfr:
K. 26. Dauði Egils konungs[1 014]
[Hist. Norw. 100; Ari Gen. II.]
Egill hét sonr[1 015] Auns ins gamla, er konungr var eptir fǫður sinn í Svíþjóð[1 016]; hann var engi hermaðr ok sat [at lǫndum[1 017] í kyrrsæti. Tunni hét þræll hans, er verit hafði með [Ána inum gamla[1 018], féhirðir hans. En er Aun[1 019] var andaðr, þá tók Tunni óf[1 020] lausafjár ok gróf í jǫrð[1 021]. En er Egill var konungr, þá[1 022] setti hann Tunna með[1 023] þrælum ǫðrum; hann kunni því stórilla ok hljóp [í brot[1 024] ok með honum margir þrælar, [ok tóku[1 025] þá upp lausaféít, [er[1 026] hann[1 027] hafði fólgit; gaf[1 028] hann þat mǫnnum sínum, en þeir tóku hann til hǫfðingja; síðan dreif til hans mart[1 029] illþýðis-fólk[1 030], [lágu[1 031] úti[1 032] á mǫrkum, stundum[1 033] hljópu þeir í heruð[1 034] ok ræntu menn eða[1 035] drápu. Egill konungr spurði þetta [ok fór [leita þeira með liði sínu[1 036]. En er hann [hafði tekit sér náttstað á einni nótt[1 037], þá kom þar Tunni með liði sínu ok hljóp á þá óvara ok drápu[1 038] lið mikit af[1 039] konungi. En er Egill konungr[1 040] varð varr við ófrið[1 041], þá[1 042] [snørisk hann[1 043] til viðtǫku[1 044], setti[1 045] upp merki sitt, en lið [flýði mart[1 046] frá honum. Þeir Tunni sóttu at[1 047] djarfliga; sá þá Egill[1 048] konungr engan annan sinn[1 049] kost, en flýja; þeir Tunni ráku þá flóttann[1 050] alt til skógar; síðan fóru þeir aptr í byggðina, herjuðu[1 051] ok ræntu ok[1 052] fengu þá enga mótstǫðu[1 053]. Fé þat alt, er Tunni tók í heraðinu[1 054], gaf hann liðsmǫnnum[1 055]; varð hann af[1 056] því vinsæll ok fjǫlmennr. Egill konungr samnaði her ok fór [til orrostu[1 057] [í móti[1 058] Tunna; þeir bǫrðusk ok hafði Tunni sigr, en Egill konungr[1 059] flýði ok lét [lið mikit[1 060]. [Þeir Egill konungr ok Tunni áttu viii.[1 061] orrostur, ok hafði Tunni [sigr í ǫllum[1 062]. Eptir þat flýði Egill konungr[1 063] landit ok [út í Danmǫrk[1 064] [á Selund[1 065] til Fróða ins frœkna. Hann hét Fróða konungi[1 066] [til liðs skatti af Svíum[1 067]: þá[1 068] fekk Fróði honum her[1 069] ok kappa sína. For þá Egill konungr til Svíþjóðar[1 070]; en er Tunni spyrr þat, fór hann í móti honum með [sitt lið[1 071]; varð þá[1 072] orrosta mikil; þar[1 073] fell Tunni, en[1 074] Egill konungr[1 075] tók þá [við ríki sínu[1 076]; Danir fóru aptr[1 077]. Egill konungr sendi Fróða konungi [góðar gjafar[1 078] [ok stórar[1 079] á hverjum misserum, en galt engan skatt Dǫnum, ok helzk þó vinfengi þeira Fróða. Síðan er Tunni fell, réð Egill konungr[1 080] ríkinu iii. vetr. Þat[1 081] varð í Svíþjóð[1 082], at griðungr[1 083] sá, er til blóts var ætlaðr, var[1 084] gamall ok [alinn svá kappsamliga, at hann var[1 085] mannýgr[1 086], en er menn vildu taka hann[1 087], þá[1 088] hljóp hann á skóg ok varð galinn ok var lengi á viðum[1 089] ok[1 090] inn mesti spellvirki við menn. Egill[1 091] konungr var veiðimaðr mikill; hann reið [um daga[1 092] optliga á markir dýr at veiða. Þat var eitt sinn, at hann[1 093] var riðinn á[1 094] veiðar með[1 095] menn sína; konungr[1 096] hafði elt dýr eitt lengi ok hleypði eptir í[1 097] skóginn frá ǫllum mǫnnum; [þá verðr hann[1 098] varr við griðunginn ok[1 099] reið til[1 100] ok vill[1 101] drepa hann; griðungr[1 102] snýr[1 103] í móti ok kom konungr lagi á hann ok skar ór spjótit: griðungr[1 104] stakk hornunum á siðu hestinum[1 105], svá at hann fell[1 106] þegar flatr ok svá konungr[1 107]; þá hljóp konungr á fœtr ok vill[1 108] bregða sverði[1 109]; griðungr[1 110] stakk [þá hornunum[1 111] fyrir brjóst honum[1 112], svá at á kafi stóð; þá kómu at konungs menn ok drápu griðunginn[1 113]; konungr lifði lítla hríð ok er hann[1 114] heygðr at Upsǫlum; svá segir[1 115] Þjóðólfr:
K. 27. Fall Óttars konungs[1 126]
[Hist. Norw. 100-1; Ari Gen. II.]
Óttarr hét sonr[1 127] Egils, er ríki [ok konungdóm tók[1 128] eptir hann[1 129]; hann vingaðisk ekki við Fróða[1 130]; þá sendi Fróði[1 131] menn til Óttars konungs at heimta skatt þann, er Egill[1 132] hafði heitit honum; Óttarr svarar[1 133] svá, at Svíar hefði aldregi skatt[1 134] goldit Dǫnum, segir[1 135], at hann myndi ok[1 136] svá gera; fóru [aptr sendimenn[1 137]. Fróði var hermaðr mikill. Þat var á einu sumri, at Fróði fór með her sinn til Svíþjóðar[1 138], gerði[1 139] þar uprás[1 140] ok herjaði, drap mart fólk, en sumt hertók hann; [hann fekk[1 141] allmikit herfang; hann brendi ok víða byggðina ok gerði it mesta hervirki. Annat sumar[1 142] fór Fróði konungr [at herja í Austrveg[1 143]; þat spurði Óttarr[1 144], at Fróði konungr var eigi í landinu[1 145]; þá stígr[1 146] hann á herskip ok ferr út í Danmǫrk ok herjar þar ok fær enga mótstǫðu[1 147]; hann spyrr, at samnaðr mikill var á Selundi[1 148], stefnir hann þá vestr í Eyrarsund[1 149], siglir þá suðr til Jótlandz ok leggr í Limafjǫrð[1 150], herjar þá á Vendli, brennir þar ok gerir mjǫk aleyðu[1 151]. Vǫttr[1 152] ok Fasti hétu jarlar Fróða; þá hafði Fróði[1 153] sett til landvarnar [í Danmǫrk[1 154], meðan hann var[1 155] [ór landi[1 156]. En er jarlar spurðu, at Svíakonungr herjaði í Danmǫrk, þá samna þeir her ok hlaupa á skip ok sigla suðr til[1 157] Limafjarðar, koma þar[1 158] mjǫk á óvart Óttari konungi, leggja þegar til orrostu; taka Svíar vel í[1 159] mót; fellr[1 160] lið [hvárra tveggju[1 161], en svá sem lið[1 162] fell af Dǫnum, kom annat meira þar[1 163] ór heruðum[1 164], ok svá[1 165] var [til lagt[1 166] [ǫllum [þeim skipum[1 167], er í nánd[1 168] váru; lýkr svá orrostu, at þar fell Óttarr konungr ok mestr hluti liðs hans; Danir tóku lík hans ok fluttu til landz ok lǫgðu upp á haug einn[1 169], létu þar[1 170] rífa dýr ok fugla[1 171] hræin. Þeir gera trékráku[1 172] eina ok senda[1 173] til Svíþjóðar[1 174] ok[1 175] segja[1 176], at eigi var meira verðr Óttarr konungr þeira. Þeir kǫlluðu síðan Óttar vendilkráku. Svá segir[1 177] Þjóðólfr:
K. 28. Kvánfang Aðils konungs[1 190]
[Hist. Norw. 101; Ari Gen. II; Hrólfss. kap. 8-9, 13, 14 ff.]
Aðils hét sonr[1 191] Óttars konungs[1 192], er [konungdóm tók[1 193] eptir hann; hann var lengi konungr[1 194] ok[1 195] mjǫk auðigr. Var hann ok nǫkkur sumur í víking[1 196]; Aðils konungr kom með her sinn til Saxlandz; þar réð fyrir konungr[1 197], er Geirþjófr hét, en kona hans[1 198] hét Álof[1 199] in ríka[1 200]; ekki er getit barna þeira; konungr var eigi [í landinu[1 201]. Aðils konungr ok [menn hans[1 202] runnu upp til konungs-bœjar[1 203] ok ræntu þar, sumir reka ofan hjǫrð til strandar[1 204]-hǫggs[1 205]; hjarðarinnar hafði[1 206] gætt ánauðigt fólk, karlar ok konur, ok hǫfðu þeir þat alt með sér. Í því liði var mær ein undarliga fǫgr; sú nefndisk Yrsa. Fór þá Aðils konungr heim með herfang[1 207]. Yrsa var ekki með ambáttum; [brátt fannsk[1 208] þat[1 209], at hon[1 210] var vitr[1 211] ok vel orðum farin [ok allra hluta vel kunnandi[1 212]; fannsk[1 213] mǫnnum[1 214] mikit um hana ok þó[1 215] konungi mest; kom þá svá, at Aðils[1 216] gerði brullaup[1 217] til hennar; var [þá Yrsa[1 218] drótning í Svíþjóð ok þótti hon inn mesti skǫrungr.
K. 29. Dauði Aðils konungs[1 219]
[SnE. Skáld. kap. 44 og ellers som ved foregående kap; Skjöldungasaga.]
Helgi konungr Hálfdanar-son reð þá fyrir Hleiðru[1 220]; hann kom til Svíþjóðar með her [svá mikinn[1 221], at Aðils konungr sá engan [annan sinn kost[1 222], en flýja undan. Helgi konungr gekk þar á land með her sinn ok herjaði, fekk[1 223] mikit herfang; hann tók hǫndum Yrsu drótning[1 224] ok hafði með sér til Hleiðrar[1 225] ok gekk at eiga hana[1 226]; þeira sonr[1 227] var Hrólfr kraki. En er Hrólfr var þrévetr, þá[1 228] kom Álof drótning til Danmerkr[1 229]; sagði hon þá Yrsu[1 230], at Helgi konungr, maðr[1 231] hennar, var[1 232] faðir hennar, [en Álof móðir hennar[1 233]. Fór þá Yrsa aptr[1 234] til Svíþjóðar[1 235] til Aðils[1 236] ok var þar drótning, meðan hon lifði síðan[1 237]. Helgi konungr fell í hernaði. Hrólfr kraki var þá viii. vetra [ok var[1 238] þá til konungs tekinn at Hleiðru. [Aðils konungr átti deilur miklar við [konung þann[1 239], er [Áli hét[1 240] inn upplenzki[1 241]; hann var ór[1 242] Nóregi. Þeir[1 243] áttu orrostu á Vænis ísi; þar fell Áli konungr, en Aðils[1 244] hafði sigr; frá þessarri[1 245] orrostu er langt sagt í Skjǫldunga sǫgu, ok svá frá því, er Hrólfr kraki kom til Upsala [til[1 246] Aðils[1 247]. Þá søri[1 248] Hrólfr kraki[1 249] gullinu á Fýrisvǫllu[1 250]. Aðils konungr var mjǫk kærr at góðhestum[1 251]; [hann átti[1 252] ina beztu hesta í þann tíma; Sløngvir[1 253] hét hestr hans, en annarr Hrafn; þann tók hann af Ála dauðum, [ok þar[1 254] undir alinn[1 255] annarr hestr[1 256], er Hrafn hét; þann[1 257] sendi hann til Hálogalandz Goðgesti konungi; þeim reið Goðgestr konungr[1 258] ok fekk eigi stǫðvat, áðr hann fell af baki ok fekk bana; [þat var[1 259] í Ǫmð[1 260] á Hálogalandi. Aðils konungr var at dísablóti ok reið hesti um dísar-salinn; hestrinn drap fótum[1 261] [undir honum[1 262] ok fell[1 263] ok[1 264] konungr [af fram[1 265], ok kom hǫfuð hans á stein, svá at haussinn brotnaði, en heilinn lá á steininum[1 266]; [þat var[1 267] hans bani; hann[1 268] dó at Upsǫlum ok er[1 269] þar heygðr; kǫlluðu Svíar hann [ríkan konung[1 270]; svá segir[1 271] Þjóðólfr:
K. 30. Fall Hrólfs kraka[1 287]
Eysteinn hét sonr[1 288] Aðils, er[1 289] þar næst réð Svíaveldi. Á hans dǫgum fell[1 290] Hrólfr kraki[1 291] at Hleiðru. Í þann tíma herjuðu konungar mjǫk í[1 292] Svíaveldi bæði Danir ok Nordmenn. Váru[1 293] margir sækonungar, þeir er réðu liði miklu ok áttu engi lǫnd; þótti sá einn með fullu [mega heita[1 294] sækonungr, er[1 295] hann svaf aldregi[1 296] undir sótkum ási[1 297] ok drakk aldregi[1 298] at arins-horni.
K. 31. Dauði Sǫlva konungs[1 299]
[Hist. Norw. 101; Ari Gen. II.]
Sǫlvi hét sækonungr, sonr[1 300] Hǫgna í[1 301] Njarðey[1 302], er þá herjaði í Austrveg; hann átti[1 303] ríki á Jótlandi. Hann helt liði sínu til Svíþjóðar[1 304]; þá var Eysteinn konungr á veizlu í heraði[1 305] því, er Lófund[1 306] hét[1 307]; þar kom Sǫlvi konungr[1 308] [á óvart um nótt[1 309] ok tók hús á konungi ok brendi hann inni með hirð sína alla[1 310]. Þá ferr Sǫlvi til Sigtúna ok beiðir sér konungs-nafns [ok viðrtǫku[1 311], en Svíar samna her ok vilja verja [land sitt[1 312], ok varð[1 313] þar orrosta svá mikil, at þat er sagt[1 314], at eigi sleit á xi. dœgrum[1 315]; þar[1 316] fekk Sǫlvi konungr sigr, ok var[1 317] hann þá[1 318] konungr yfir Svíaveldi[1 319] langa hríð, til[1 320] þess er Svíar sviku hann, ok var hann þar[1 321] drepinn. Svá segir[1 322] Þjóðólfr:
K. 32. Dráp Yngvars konungs[1 332]
[Hist. Norw. 101; Ari Gen. II.]
Yngvarr hét sonr[1 333] Eysteins konungs[1 334], er þá var konungr yfir Svíaveldi[1 335]. Hann var hermaðr mikill ok var opt á herskipum, þvíat þá var áðr[1 336] Svíaríki [mjǫk herskátt[1 337] bæði af Dǫnum ok Austrvegs-mǫnnum. Yngvarr konungr gerði[1 338] frið við Dani, tók[1 339] þá at herja um[1 340] Austrvegu[1 341]. Á einu sumri hafði hann[1 342] her úti ok fór til Eistlandz ok herjaði þar um[1 343] sumarit, [sem hét[1 344] at Steini; þá kómu Eistr[1 345] ofan með [mikinn her[1 346] ok áttu þeir orrostu; [var þá[1 347] landherrinn svá drjúgr, at Svíar fengu eigi[1 348] mótstǫðu[1 349]; fell þá[1 350] Yngvarr konungr, en lið hans flýði; [hann er[1 351] heygðr þar við sjá sjálfan; þat er á[1 352] Aðalsýslu; fóru Svíar heim eptir[1 353] ósigr þenna; svá segir Þjóðólfr:
K. 33. Frá Ǫnundi konungi[1 361]
[Hist. Norw. 101; Ari Gen. II.]
Ǫnundr hét sonr[1 362] Yngvars, er þar næst tók konungdóm í Svíþjóð[1 363]; um hans daga var friðr góðr í Svíþjóð[1 364], ok varð hann mjǫk[1 365] auðigr at lausafé. Ǫnundr konungr fór með her sinn til Eistlandz at hefna fǫður[1 366] síns, gekk þar upp[1 367] með her sinn ok herjaði víða um landit ok fekk herfang mikit, ferr aptr um[1 368] haustit til Sviþjóðar. Um hans daga var ár mikit í Svíþjóð;[1 369] Ǫnundr[1 370] var allra konunga vinsælstr[1 371]. Svíþjóð[1 372] er markland mikit, ok liggja þar svá eyðimerkr, at margar dagleiðir eru yfir. Ǫnundr konungr lagði á þat kapp mikit ok kostnað[1 373], at ryðja markir ok byggva[1 374] [eptir ruðin[1 375]; hann lét ok[1 376] leggja[1 377] vegu yfir eyðimerkr ok funnusk[1 378] þá[1 379] viða í mǫrkunum skóglaus lǫnd, ok[1 380] byggðusk þar þá[1 381] stór heruð; varð af [þessum hætti[1 382] land[1 383] byggt, þvíat landz[1 384]-fólkit var gnógt[1 385] til[1 386] byggðarinnar[1 387]. Ǫnundr konungr lét brjóta[1 388] vegu um[1 389] alla Svíþjóð bæði um markir ok mýrar ok fjallvegu: fyrir[1 390] því[1 391] var hann [Braut-Ǫnundr kallaðr[1 392]. Ǫnundr konungr setti bú sín í hvert stórheráð á Svíþjóð, ok fór um alt landit at veizlum.
K. 34. Upphaf Ingjaldz illráða[1 393]
[Hist. Norw. 101-2; Ari Gen. II]
Braut-Ǫnundr átti son, er Ingjaldr hét. Þá [var konungr á[1 394] Fjaðryndalandi[1 395] Yngvarr[1 396]; [hann átti sonu tvá við konu sinni, hét annarr Álfr[1 397], en annarr[1 398] Agnarr: þeir váru mjǫk jafnaldrar Ingjaldz. Víða um Sviðjod váru í þann tíma [heraðs-konungar Braut-Ǫnundar ok réð fyrir Tíundalandi Svipdagr blindi[1 399]; þar eru Upsalir; þar er[1 400] allra Svía[1 401] þing; váru þar þá[1 402] blót mikil[1 403]; sóttu þannug[1 404] margir konungar; [var þat[1 405] at miðjum vetri. Ok einn vetr, [þá[1 406] er fjǫlment var komit[1 407] til Upsala, [var þar Yngvarr konungr ok synir hans; þeir váru vi. vetra gamlir[1 408]. Álfr, sonr[1 409] Yngvars konungs, ok[1 410] Ingjaldr, sonr[1 411] Ǫnundar konungs, þeir eflðu til sveina-leiks, ok[1 412] skyldi hvárr ráða fyrir sínu liði; ok er þeir lékusk viðr[1 413], var Ingjaldr ósterkari en Álfr, [ok þótti honum[1 414] þat [svá ilt[1 415], at hann grét mjǫk[1 416]; ok[1 417] þá kom til Gautviðr, fóstbróðir hans, ok leiddi hann [í brot[1 418] til Svipdags blinda, fóstrfǫður[1 419] hans, ok sagði honum, at illa[1 420] hafði at farit, [ok hann var ósterkari [ok óþrótkari[1 421] [í leiknum[1 422], en Álfr, [sonr Yngvars konungs[1 423]; [þá svaraði[1 424] Svipdagr, at þat væri mikil[1 425] skǫmm; annan dag eptir lét Svipdagr taka hjarta ór vargi ok steikja[1 426] á teini, ok[1 427] gaf síðan Ingjaldi konungssyni at eta, ok þaðan af varð[1 428] hann [allra manna grimmastr ok verst skaplundaðr[1 429]. Ok er Ingjaldr var roskinn, þá[1 430] bað Ǫnundr[1 431] konu til handa honum, Gauthildar, dóttur Algauta konungs, hann var sonr[1 432] Gautreks konungs[1 433] ins milda, sonar[1 434] Gauts[1 435], er Gautland er við kent; Algautr[1 436] konungr þóttisk vita, at [hans dóttir[1 437] myndi vel[1 438] gipt, ef hon væri syni Ǫnundar konungs[1 439], ef hann hefði skaplyndi fǫður síns, ok var [send mærin[1 440] til Svíþjóðar[1 441] [ok gerði [Ingjaldr brullaup[1 442] til hennar[1 443].
K. 35. Dauði Ǫnundar[1 444]
[Som ved kap. 33.]
Ǫnundr konungr fór milli búa sinna á einu hausti með hirð sína, [ok fór[1 445] þangat, sem kallat[1 446] er Himinheiðr; þat[1 447] eru fjalldalir nǫkkurir[1 448] þrǫngvir, en há fjǫll [tveim megin[1 449]. Þá var mikit regn, en áðr hafði snæ[1 450] lagt[1 451] á fjǫllin; [þá hljóp[1 452] ofan skriða mikil[1 453] með grjóti ok leiri; [þar varð fyrir Ǫnundr konungr ok lið hans, fær[1 454] konungr[1 455] bana ok mart lið með honum[1 456]; svá segir[1 457] Þjóðólfr:
K. 36. Brenna at Upsǫlum[1 465]
[Hist. Norw. 101-2; Ari Gen. II.]
[Ingjaldr, sonr[1 466] Ǫnundar konungs, var konungr at Upsǫlum[1 467]. Upsala-konungar váru œztir konunga[1 468] í Svíþjóð[1 469], þá er þar váru margir heraðs-konungar, [frá því er[1 470] Óðinn var hǫfðingi í Svíþjóð[1 471]; [váru [einvaldzhǫfðingjar þeir[1 472], er at Upsǫlum sátu, um[1 473] alt Svíaveldi[1 474] til þess er Agni[1 475] dó, [en þá[1 476] kom ríkit[1 477] fyrst[1 478] í brœðraskipti, svá sem fyrr er ritit[1 479], [en síðan[1 480] dreifðisk[1 481] ríki[1 482] ok konungdómr í ættir, svá sem þær greindusk, en sumir konungar ruddu marklǫnd stór ok byggðu þar ok jóku[1 483] þannug[1 484] ríki sitt[1 485]. En þá[1 486] er Ingjaldr tók [ríkit ok[1 487] konungdóm, váru margir heraðs-konungar, [sem fyrr er ritit[1 488]. Ingjaldr konungr lét búa veizlu mikla at Upsǫlum ok ætlaði[1 489] at erfa [Ǫnund konung[1 490], fǫður sinn; hann lét búa sal einn, engum mun minna eða óvegligra, en Upsalr var, [er hann kallaði[1 491] vii.-konungasal; [þar váru[1 492] í gǫr vii. hásæti. Ingjaldr konungr sendi menn um alla Svíþjóð ok bauð til sín konungum ok jǫrlum ok ǫðrum merkismǫnnum[1 493]; til þess erfis kom Algautr[1 494] konungr, mágr Ingjaldz[1 495], ok Yngvarr[1 496] konungr af Fjaðryndalandi[1 497] ok synir hans[1 498] tveir[1 499], [Agnarr ok Álfr[1 500], Sporsnjallr[1 501] konungr af Næríki[1 502], Sigverkr[1 503] konungr af Áttundalandi[1 504]; Granmarr konungr af Suðrmannalandi var eigi kominn. Þar var vi.[1 505] konungum skipat í inn nýja sal; [var þá eitt hásæti autt, þat er Ingjaldr konungr hafði búa látit. Ǫllu liði því, er til var komit, [var skipat[1 506] í inn nýja sal[1 507]. Ingjaldr konungr [hafði skipat[1 508] hirð sinni ok ǫllu liði sínu í Upsal[1 509]. Þat var siðvenja[1 510] í þann tíma, þar[1 511] er[1 512] erfi skyldi gera eptir konunga eða jarla, [þá skyldi sá[1 513], er gerði[1 514] ok til arfs skyldi leiða[1 515], sitja á skǫrinni fyrir hásætinu alt þar til er inn væri borit full[1 516], þat er kallat var Bragafull; [skyldi sá þá[1 517] standa upp í móti Bragafulli[1 518] ok strengja heit[1 519], drekka af [fullit síðan[1 520]; síðan[1 521] skyldi [hann leiða[1 522] í hásæti, [þat sem átti faðir hans[1 523]; var hann þá kominn til [arfs allz[1 524] [eptir hann[1 525]. [Nú var svá hér[1 526] gǫrt, at þá er Bragafull kom inn, stóð upp Ingjaldr konungr ok tók við einu [miklu dýrs-horni[1 527]; strengði hann þá heit, at hann skyldi auka ríki sitt hálfu í hverja hǫfuðátt[1 528] eða deyja ella, drakk af[1 529] síðan af[1 530] horninu. Ok er menn váru[1 531] druknir um kveldit, þá[1 532] mælti Ingjaldr konungr til Fólkviðar[1 533] ok Hulviðar[1 534], sona Svipdags, at þeir skyldu vápnask ok lið þeira, sem ætlat var, um kveldit; þeir gengu út ok[1 535] til ins[1 536] nýja sals, báru þar [eld at[1 537], ok því næst tók salrinn at loga, ok brunnu þar inni vi. konungar ok lið þeira alt, ok[1 538] þeir, er út leituðu, þá[1 539] váru skjott drepnir; eptir þetta lagði Ingjaldr konungr undir sik [ǫll þessi ríki[1 540], er konungar[1 541] hǫfðu att, ok tók skatta af.
K. 37. Kvánfang Hjǫrvarðs[1 542]
[Lin. 6712-16 sml. Egilss. 14716-17.]
Granmarr konungr spurði þessi[1 543] tíðendi, ok[1 544] þóttisk hann[1 545] vita, at honum myndi slíkr kostr hugaðr, ef hann gyldi eigi varúð[1 546] við. Þat sama sumar kømr liði sínu Hjǫrvarðr [konungr, er Ylfingr var[1 547] kallaðr[1 548], til Svíþjóðar[1 549], ok lagði í fjǫrð þann, er [Myrkva-fjǫrðr hét[1 550]. En er Granmarr konungr spyrr þat[1 551], sendir hann menn til hans ok býðr honum til veizlu ok ǫllu liði hans; [hann þekðisk þetta[1 552], þvíat hann hafði ekki herjat á[1 553] ríki Granmars konungs; [ok er[1 554] hann kom til veizlunnar, [þá[1 555] var þar fagnaðr mikill; ok[1 556] um kveldit, er full skyldi drekka, þá[1 557] var þat siðvenja[1 558] konunga, þeira er at[1 559] lǫndum sátu eða veizlum, er[1 560] þeir létu gera, at drekka skyldi[1 561] á kveldum tvímenning, hvár[1 562] sér karlmaðr ok kona, svá sem ynnisk, en þeir sér, er fleiri væri[1 563] saman. En þat váru[1 564] víkingalǫg[1 565], þótt þeir[1 566] væri at veizlum, at drekka sveitar-drykkju[1 567]. Hásæti Hjǫrvarðs[1 568] konungs var búit gagnvart[1 569] hásæti Granmars konungs, ok sátu [allir hans menn[1 570] á þann pall. Þá mælti Granmarr konungr við Hildigunni dóttur sína, at hon skyldi búa sik ok bera ǫl víkingum[1 571]; hon var allra kvinna[1 572] fríðust. Þá[1 573] tók hon silfrkálk einn ok fyldi[1 574] [ok gekk[1 575] fyrir Hjǫrvarð konung ok mælti: »[Allir heilir[1 576] Ylfingar at Hrólfs minni kraka«, ok drakk af til hálfs [ok seldi[1 577] Hjǫrvarði konungi[1 578]. Nú tók hann kálkinn ok hǫnd hennar með ok mælti, at hon skyldi [ganga at[1 579] sitja hjá honum; hon segir[1 580] þat ekki[1 581] víkingasið at drekka hjá konum tvímenning. Hjǫrvarðr sagði[1 582], lét þess vera[1 583] meiri ván[1 584], at hann myndi þat skipti á gera, at láta heldr[1 585] víkingalǫgin ok drekka[1 586] tvímenning við hana. Þá settisk Hildiguðr[1 587] hjá honum ok drukku þau bæði saman, ok tǫluðu mart um[1 588] kveldit. Eptir um daginn, er þeir konungar[1 589] hittusk[1 590], [Granmarr ok Hjǫrvarðr, þá[1 591] hóf Hjǫrvarðr upp[1 592] bónorð sitt ok bað Hildigunnar. Granmarr konungr bar þetta mál[1 593] fyrir konu sína, Hildi, ok aðra ríkismenn, [ok sagði, at þeim[1 594] myndi vera [mikit traust[1 595] at Hjǫrvarði konungi, [ok nú varð[1 596] rómr at ok þótti þetta ǫllum ráðligt ok[1 597] lauk svá, at Hildiguðr[1 598] var fǫstnuð Hjǫrvarði konungi ok gerði hann brullaup[1 599] til hennar; skyldi þá[1 600] Hjǫrvarðr konungr dveljask með Granmar konungi, fyrir[1 601] því at hann átti engan son til ríkis [at varðveita með sér[1 602].
K. 38. Orrosta Ingjaldz konungs ok Granmars[1 603]
Þat sama haust samnaði Ingjaldr konungr sér liði ok ætlar á hendr þeim mágum; hann hefir her[1 604] af ǫllum þeim ríkjum[1 605], er [áðr hafði[1 606] hann[1 607] undir sik lagt. Ok er þeir [spyrja þat mágar[1 608], samna þeir liði í sínu ríki, ok kømr til liðs við þá Hǫgni konungr ok Hildir, sonr[1 609] hans, er réðu fyrir eystra Gautlandi. Hǫgni var faðir Hildar, er [átti Granmarr konungr[1 610]. Ingjaldr konungr gekk á land[1 611] með ǫllum [her sínum[1 612] ok hafði lið miklu meira; sigr þá[1 613] saman orrosta[1 614] ok [er hǫrð[1 615]; en[1 616] er lítla hríð hafði barzk[1 617] verit, þá flýja[1 618] þeir hǫfðingjar, er réðu fyrir Fjaðryndalandi[1 619] ok vestr-Gautum ok af Næríki[1 620] ok Áttundalandi[1 621] ok allr sá herr, er af þeim[1 622] lǫndum hafði farit, ok fóru[1 623] til skipa sinna. [Eptir þetta var[1 624] Ingjaldr konungr staddr nauðuliga ok fekk sár mǫrg[1 625] ok komsk við þetta á flótta til skipa sinna, en[1 626] þar fell Svipdagr blindi, fóstri hans, ok [synir hans báðir[1 627], Gautviðr ok Hulviðr[1 628]. Ingjaldr konungr fór[1 629] aptr við svá búit til Upsala ok undi illa sinni[1 630] ferð, ok þóttisk þat finna, at honum myndi vera[1 631] herr sá ótrúr, er hann[1 632] hafði ór [sínu ríki[1 633], [því er[1 634] hann fekk með hernaði. Eptir þetta var ófriðr mikill[1 635] millum[1 636] Ingjaldz konungs ok Granmars konungs. Nú[1 637] er langar hríðir hafði þannug[1 638] fram farit[1 639], kómu [vinir beggja[1 640] því[1 641] við, [at þeir[1 642] sættusk[1 643], ok lǫgðu[1 644] konungar[1 645] stefnu með sér [ok hittusk[1 646] ok gerðu frið [millum sín[1 647], [Ingjaldr konungr ok Granmarr konungr ok Hjǫrvarðr konungr, mágr hans[1 648]; [skyldi friðr sá[1 649] standa millum[1 650] þeira, meðan þeir [lifði iii. konungar[1 651]; var þat bundit eiðum ok tryggðum. Eptir um várit fór Granmarr konungr til Upsala at blóta, sem siðvenja var til, móti sumri, at[1 652] friðr væri; fell honum þá[1 653] svá spánn, sem hann myndi eigi[1 654] lengi lifa; [fór hann þá[1 655] heim í ríki sitt.
K. 39. Dauði Granmars konungs[1 656]
[Af Upplendinga konungum kap. 1.]
Um haustit eptir[1 657] fór[1 658] Granmarr konungr ok Hjǫrvarðr konungr[1 659], mágr hans, at taka veizlu[1 660] í ey[1 661] þeiri, er Síli[1 662] hét[1 663], at búum sínum, ok þá[1 664] er þeir váru at veizlunni, kømr[1 665] þar Ingjaldr konungr [með her sinn á einni nótt[1 666] ok tók hús á þeim ok brendi þá[1 667] inni með ǫllu liði sínu. Eptir þat lagði hann undir sik ríki þat alt, er [átt hǫfðu konungar[1 668], ok setti [yfir hǫfðingja[1 669]. Hǫgni konungr ok Hildir, sonr[1 670] hans, riðu opt upp[1 671] í Svíaveldi ok drápu menn Ingjaldz konungs, þá er hann [hafði sett[1 672] yfir [þat ríki[1 673], er átt hafði Granmarr konungr, mágr þeira[1 674]. Stóð þar[1 675] langa hríð mikil[1 676] deila millum[1 677] Ingjaldz konungs ok Hǫgna konungs[1 678]. Fekk Hǫgni konungr[1 679] [þó haldit[1 680] [sínu ríki[1 681] fyrir Ingjaldi konungi alt[1 682] til dauðadags. Ingjaldr konungr átti ii. bǫrn við konu sinni ok[1 683] hét it ellra Ása, en annat Óláfr trételgja, [ok sendir Gauthildr, [kona Ingjaldz konungs[1 684], sveininn til[1 685] Bóva, fóstra síns[1 686], í vestra Gautland. [Hann var[1 687] þar upp fœddr ok Saxi, sonr[1 688] Bóva, er kallaðr var flettir[1 689]. Þat er sǫgn manna, at Ingjaldr konungr[1 690] dræpi xii. konunga ok sviki alla í griðum; hann var kallaðr Ingjaldr inn[1 691] illráði; hann var konungr yfir mestum hlut Svíþjóðar. Ásu dóttur sína gipti hann Guðrøði[1 692] konungi á Skáni; [hon var skapglík[1 693] feðr[1 694] sínum; [Ása olli[1 695] því, [er hann[1 696] drap Hálfdan, bróður sinn. Hálfdan var faðir Ívars ins víðfaðma. Ása réð ok bana[1 697] Guðrøði[1 698] bóanda[1 699] sínum.
K. 40. Dauði Ingjaldz illráða[1 700]
[Hist. Norw. 102.]
Ívarr inn víðfaðmi kom á Skáni eptir fall[1 701] Guðrøðar[1 702], fǫðurbróður síns, ok dró[1 703] þegar[1 704] her mikinn saman, fór þegar upp á Svíþjóð. Ása in illráða var áðr[1 705] farin[1 706] á fund fǫður síns. Ingjaldr konungr var þá staddr [á Ræningi[1 707] at veizlu, er hann spurði[1 708], at herr Ívars [konungs var þar[1 709] nær kominn; þóttisk Ingjaldr[1 710] engan styrk [hafa til[1 711] at berjask [við Ívar; honum[1 712] þótti ok sá [sýnn kostr, ef hann legðisk[1 713] á flotta, at hvaðanæva mundu fjandmenn hans[1 714] at drífa. Tóku þau Ása þat ráð, er frægt[1 715] er orðit, at þau gerðu fólk alt dauða-drukkit, síðan [létu þau[1 716] leggja eld í hǫllina; brann þar hǫllin ok [alt fólk, þat er inni var[1 717], með Ingjaldi konungi[1 718]; svá segir[1 719] Þjóðólfr:
K. 41. Frá Ívari víðfaðma[1 733]
[Þáttr af Upplend. konungum kap. 1; jfr. Sögubrot k. 3; Herv. k. 16.]
[Ívarr[1 734] víðfaðmi lagði undir sik alt Svíaveldi[1 735]; hann eignaðisk ok[1 736] alt Danaveldi ok mikinn hlut Saxlandz ok alt Austrríki ok inn vta[1 737] hlut Englandz. Af hans ætt eru[1 738] komnir Dana-konungar ok Svía-konungar, þeir er þar hafa einvald haft. Eptir Ingjald illráða[1 739] hvarf Upsala-veldi ór [ætt Ynglinga[1 740] þat er [langfeðgum mætti[1 741] telja.
K. 42. Frá Óláfi trételgju[1 742]
[Af Upplendinga konungum kap. 1; Hvers. Nor. byggð. kap. 1; Hist. Norw. 102; Ari Gen. II.]
Óláfr, sonr[1 743] Ingjaldz konungs, [þá er hann[1 744] spurði fráfall fǫður síns, þá fór hann með [þat lið[1 745], er honum vildi fylgja[1 746], þvíat allr múgr Svía[1 747] hljóp upp með einu samþykki at rækja ætt Ingjaldz konungs ok alla hans vini. [Óláfr fór fyrst upp á Næríki[1 748]; en er Svíar spurðu til hans, þá mátti hann ekki þar vera. Fór hann þá vestr markleiði til ár þeirar, er norðan[1 749] fellr í[1 750] Væni ok[1 751] Elfr hét[1 752]; þar dveljask þeir, [taka þar at ryðja[1 753] mǫrkina ok[1 754] brenna ok byggva[1 755] síðan; [urdu þar[1 756] brátt stór heruð[1 757]; kǫlluðu þeir þat Vermaland; þar[1 758] váru[1 759] góðir[1 760] landz-kostir[1 761]. En er [spurðisk til Óláfs [í Svíþjóð[1 762], at hann ryðr[1 763] markir[1 764], kǫlluðu þeir hann trételgju, ok þótti hæðiligt hans ráð. Óláfr fekk [þeirar konu[1 765], er Sǫlveig[1 766] hét [eða Sǫlva[1 767], [dóttir Hálfdanar[1 768] gulltannar vestan af[1 769] Sóleyjum. Hálfdan var sonr[1 770] Sǫlva Sǫlvarssonar, Sǫlvasonar ins gamla, er fyrstr ruddi Sóleyjar. Móðir Óláfs trételgju hét Gauthildr, en hennar móðir Álof[1 771], dóttir Óláfs ins skygna, konungs[1 772] af Næríki[1 773]. Óláfr ok Sǫlva[1 774] áttu iͣi. sonu, Ingjald ok Hálfdan; hann[1 775] var upp fœddr í Sóleyjum með Sǫlva móðurbrœðr[1 776] sínum; hann var kallaðr Hálfdan hvítbeinn.
K. 43. Brendr inni Óláfr trételgja[1 777]
[Jfr. Af Uppl. kon. kap. 1; Flat. II, 3.]
Þat var mikill mannfjǫlði, er útlagi[1 778] fór af Svíþjóð fyrir Ívari konungi. [Þeir spurðu[1 779], at Óláfr trételgja hafði landz[1 780]-kosti góða á Vermalandi[1 781], ok[1 782] dreif þannug[1 783] til hans svá mikill mannfjǫlði, at landit fekk eigi borit; gerðisk þar [hallæri mikit ok sultr[1 784]; kendu þeir þat konungi sínum, svá sem Svíar eru vanir at kenna konungi bæði ár ok hallæri. Óláfr konungr var lítill blótmaðr; [þat líkaði Svíum[1 785] illa ok þótti þaðan mundu[1 786] stanða hallærit[1 787]; [drógu Svíar þá[1 788] her saman, [gerðu fǫr[1 789] at Óláfi konungi ok tóku hús á honum ok brendu hann inni, ok gáfu hann Óðni ok blétu[1 790] honum til árs sér; þat var við Væni; svá segir[1 791] Þjóðólfr:
Þeir er vitrari váru af Svíum fundu[1 806] þá[1 807], [at þat olli hallærinu[1 808], at mannfólkit var meira[1 809], en landit mætti[1 810] bera[1 811], [en konungr hafði engu um valdit[1 812]. Taka nú[1 813] þat ráð, at[1 814] fara með [herinn allan[1 815] vestr yfir[1 816] Eiðaskóg, ok koma[1 817] fram í Sóleyjum mjǫk á óvart; þeir drápu Sǫlva konung ok[1 818] tóku hǫndum Hálfdan hvítbein; þeir[1 819] taka hann til[1 820] hǫfðingja yfir sik ok gefa honum konungs-nafn. Lagdi hann þá[1 821] undir sik Sóleyjar; síðan fór hann með herinn út[1 822] á Raumaríki ok herjar þar ok fekk [fylki þat[1 823] af hernaði.
K. 44. Frá Hálfdani[1 824]
[Af Upplend. kon. kap. 1; Hist. Norw. 102; Ari Gen. II.]
Hálfdan[1 825] hvítbeinn[1 826] var[1 827] [konungr ríkr[1 828]; hann átti Ásu, dóttur Eysteins ins hardráða, Uplendinga-konungs; hann réð fyrir Heiðmǫrk. Þau Hálfdan áttu ii. sonu, Eystein ok Guðrøð[1 829]. Hálfdan eignaðisk mikit af Heiðmǫrk ok Þótn ok Haðaland ok mikit af Vestfold. Hann varð gamall maðr[1 830]; hann[1 831] varð sóttdauðr á Þótni [ok var síðan[1 832] fluttr út á Vestfold ok heygðr þar, sem hét[1 833] Skæreið[1 834] í Skíringssal[1 835]; svá segir[1 836] Þjóðólfr:
K. 45. Frá Ingjaldi[1 844]
Ingjaldr, bróðir Hálfdanar, var konungr í Vermalandi, en[1 845] eptir dauða hans lagði Hálfdan konungr[1 846] [Vermaland undir sik[1 847] ok tók skatta af ok setti þar jarla yfir, meðan hann lifði.
K. 46. Dauði Eysteins konungs[1 848]
[Af Upplend. konungum kap. 2; Hist. Norw. 102-3; jfr. Sögubrot fin.]
Eysteinn, sonr[1 849] Hálfdanar hvítbeins, [er konungr var[1 850] eptir hann á Raumaríki ok á[1 851] Vestfold, [hann átti Hildi, dóttur Eiríks Agnarssonar, er konungr var á Vestfold[1 852]. Agnarr, faðir Eiríks, var sonr[1 853] Sigtryggs konungs á[1 854] Vindli. Eiríkr konungr átti engan son; hann dó, þá er Hálfdan konungr[1 855] hvítbeinn lifði. Tóku þeir feðgar, Hálfdan ok Eysteinn, þá undir sik alla Vestfold; réð Eysteinn Vestfold[1 856], meðan hann lifði. Þá var sá konungr á Vǫrnu, er Skjǫldr hét[1 857]; hann var allmjǫk fjǫlkunnigr. Eysteinn konungr fór með herskip nǫkkur[1 858] yfir á Vǫrnu ok herjaði þar, tók[1 859] [slíkt, er[1 860] fyrir varð, [klæði ok aðra gripi [ok gǫgn bóanda[1 861], ok hjoggu strandhǫgg[1 862]; [fóru í brot[1 863] síðan. Skjǫldr konungr kom til strandar með her sinn, var [Eysteinn konungr þá[1 864] í brottu[1 865] ok kominn yftr fjǫrðinn, ok sá Skjǫldr segl þeira; [þá tók hann[1 866] mǫttul sinn ok veifði ok blés við; þá er þeir siglðu inn um[1 867] Jarlsey, [sat Eysteinn konungr[1 868] við stýri; [skip annat[1 869] siglði nær þeim[1 870]; báru-skot nǫkkut var í; [laust[1 871] beitiássinn af ǫðru skipi[1 872] konung[1 873] fyrir borð[1 874]; [þat var[1 875] [hans bani. Menn hans náðu líkinu; var þat flutt inn á Borró[1 876], ok orpinn haugr eptir[1 877] á rǫðinni[1 878] út við sjá við Vǫðlu; svá segir[1 879] Þjóðólfr:
K. 47. Dauði Hálfdanar konungs[1 890]
[Af Upplend. konungum kap. 2; Hist. Norw. 103; Fms. I, 1; Flat. I, 39.]
Hálfdan hét sonr[1 891] Eysteins konungs[1 892], er konungdóm tók[1 893] eptir hann; hann var kallaðr Hálfdan inn mildi ok inn matar-illi; svá er sagt, at[1 894] hann gaf þar[1 895] [í mála mǫnnum sínum[1 896] jammarga gullpenninga, sem adrir konungar[1 897] silfrpenninga, en hann svelti menn [at mat[1 898]. Hann var hermaðr mikill ok[1 899] var lǫngum í víkingu [ok fekk sér fjár[1 900]. Hann átti Hlíf, dóttur Dags konungs af Vestmǫrum. Holtar á Vestfold[1 901] var hǫfuðbœr hans; þar[1 902] varð hann sóttdauðr ok er hann[1 903] heygðr á Borró[1 904]; svá segir[1 905] Þjóðólfr:
K. 48. Dauði Guðrøðar[1 915]
[Af Upplend. kon. kap. 2; Þáttr af Hálfd. svarta kap. 1; jfr. Fsk. Kap. 1: Óláfs þ. Geirst. álfs; Hist. Norw. 103.]
Guðrøðr[1 916] hét sonr[1 917] Hálfdanar, er konungdóm tók eptir hann; hann[1 918] var kallaðr Guðrøðr[1 919] inn mikilláti[1 920], en sumir kǫlluðu hann veiðikonung. Hann átti [þá konu, er Álfhildr hét, dóttir Alfarins konungs[1 921] ór Álfheimum, ok hafði með henni hálfa Vingulmǫrk: þeira sonr[1 922] var Óláfr, [er síðan var kallaðr[1 923] Geirstaða-álfr. [Álfheimar váru þá kallaðir millum[1 924] Raumelfar ok Gautelfar. En er Álfhildr var ǫnduð, þá sendi Guðrøðr[1 925] menn sína vestr á Agðir til [konungs þess, er þar réð fyrir; sá [er nefndr[1 926] Haraldr inn granrauði; [skyldu þeir[1 927] biðja Ásu, dóttur hans, til handa[1 928] konungi, en Haraldr[1 929] synjaði. Kómu[1 930] sendimenn aptr[1 931] ok sǫgðu konungi [sitt erendi[1 932]. [En nǫkkurri stundu síðarr[1 933] skaut Guðrøðr[1 934] konungr skipum á vatn[1 935], fór síðan með [liði miklu[1 936] út á Agdir, kom[1 937] mjǫk[1 938] á óvart [ok veitti[1 939] uprás, kom um nótt á[1 940] bœ Haraldz konungs[1 941]; en [er hann[1 942] varð varr við, at herr var kominn á [hendr honum, þá[1 943] gekk hann[1 944] út með [þat lið[1 945], sem[1 946] [hann hafði[1 947]; varð[1 948] þar orrosta, [ok liðs-munr[1 949] mikill[1 950]. [Þar fell[1 951] Haraldr[1 952] ok Gyrðr[1 953], sonr[1 954] hans; tók[1 955] Guðrøðr[1 956] konungr herfang mikit; hann hafði heim með sér Ásu, [dóttur Haraldz konungs[1 957], ok gerði brullaup[1 958] til hennar; þau áttu son, er Hálfdan hét; en þá er Hálfdan var vetrgamall[1 959], [þat haust[1 960] fór Guðrøðr[1 961] konungr at veizlum; hann lá með skipi sinu í Stíflusundi; [váru þar[1 962] drykkjur miklar; [var konungr mjǫk drukkinn[1 963]; ok [um kveldit[1 964], er myrkt var, gekk konungr af skipi; en er hann kom á bryggju-sporð, þá[1 965] hljóp maðr at[1 966] honum ok lagði spjóti í gǫgnum hann[1 967]; var þat hans bani[1 968]; sá maðr var þegar drepinn. En um[1 969] morguninn[1 970] eptir[1 971], [er ljóst var, þá var [maðr sá[1 972] kendr, [var þat[1 973] skósveinn Ásu drótningar; dulði hon þá[1 974] ekki, at þat[1 975] váru[1 976] hennar ráð; svá segir[1 977] Þjóðólfr:
K. 49. Dauði Óláfs konungs[1 991]
[Af Upplend. kon. kap. 2; jfr. Óláfs þ. Geirst. álfs.]
Óláfr tók[1 992] konungdóm eptir fǫður[1 993] sinn; hann var ríkr maðr[1 994] ok hermaðr mikill: [hann var[1 995] allra manna[1 996] fríðastr [ok mestr vexti[1 997]. Hann hafði Vestfold, þvíat[1 998] Álfgeirr konungr [tók þá[1 999] undir sik Vingulmǫrk[2 000] alla; setti hann þar yfir Gandálf konung[2 001], son sinn. Þá gengu þeir feðgar mjǫk á Raumaríki ok eignuðusk[2 002] mestan hlut þess [ríkis ok[2 003] fylkis. Hǫgni hét sonr[2 004] Eysteins ins ríka[2 005] Uplendinga-konungs[2 006]; hann lagði þá[2 007] undir sik Heiðmǫrk alla[2 008] ok Þótn ok Haðaland. Þá hvarf ok undan þeim Guðrødar[2 009]-sonum Vermaland, ok snørusk þeir þá at skattgjǫfum til Svía-konungs. Óláfr var þá á tvitøgs-aldri, er Guðrøðr andaðisk; en er Hálfdan[2 010], bróðir hans, gekk til ríkis með honum, þá skiptu þeir ríkinu[2 011] með sér; hafði Óláfr inn eystra[2 012] hlut, en Hálfdan inn syðra[2 013]. Óláfr konungr hafði [atsetu á Geirstǫðum[2 014]; hann tók fótar-verk ok andaðisk þar af, ok er hann heygðr á Geirstǫðum; svá segir[2 015] Þjóðólfr:
K. 50.[2 031]
[Af Upplend. kon. kap. 2; jfr. Óláfs þ. Geirst. álfs.]
Rǫgnvaldr hét sonr[2 032] Óláfs konungs[2 033], er konungr var á Vestfold eptir fǫður[2 034] sinn; hann var kallaðr heiðum-hæri; um hann orti Þjóðólfr inn hvinverski [Ynglinga-tal; þar segir hann svá[2 035]:
Noter:
- ↑ Overskriften hentet fra J2 (= J1, Sp). I 18 findes blot Ynglinga saga (men i margen er J2s overskr. senere tilskreven). Her hefr vpp konvnga bok eptir savgn ara prestz froða Oc héfr fyrst vm þriþivnga. skipti heímsins. ᴇɴ siðan fra avllvm noregs konvnɢvm F (med rødt blæk).
- ↑ [K, F; Sva er sagt, at Kringla su J2, Sp.
- ↑ [ul. J1; byggvir: sål. F, J2; byggir K.
- ↑ [stór hꜹf F; stor havf J2, Sp.
- ↑ vestann or J2, Sp.
- ↑ utsænum J2, Sp; oc tf. J2, Sp.
- ↑ af F.
- ↑ norva sundum K, J1, osv.; naurfasundum J2, Sp; níorvasundum F.
- ↑ [ul. 308.
- ↑ ,sa er J2, sa F.
- ↑ þriðvnnga (sål.) F.
- ↑ sål. (ɔ: eu-) AM i K og 18; evropa F, J2.
- ↑ af F.
- ↑ sviðioþ AM i K, F.
- ↑ sviðioþ AM i K, F.
- ↑ enu J2.
- ↑ en sumir J2, Sp.
- ↑ nø̨rþri AM i K. (Ásg. nǫrðri), norþri J1, 18; neyrðri F; nǫrðri J2,' nordri Sp.
- ↑ sviðioþ AM i K, F.
- ↑ kulþa AM i K, Sp; kvlþa F; kulda J2.
- ↑ ul. F.
- ↑ [einn J2.
- ↑ híta F.
- ↑ sviðioþ AM i K, F.
- ↑ [morg stor herut J2 (hvilket viser, at stor heroð og stor herot F er at opfatte som ét ord).
- ↑ [ul. F.
- ↑ ul. Sp.
- ↑ vndarligar tf. F.
- ↑ [ok þar eru: ul. Sp.
- ↑ [ero dvergar. ok risar F.
- ↑ [ok F; oc þar eru J2, Sp.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ [sva J2, Sp.
- ↑ [ul. F (jfr anm. til 3. þjóðir).
- ↑ furðu J2.
- ↑ sviðioþ AM i K, F.
- ↑ [ul. F.
- ↑ sål. AM i K (f. kemr); kemr F, J2, Sp.
- ↑ sål. AM i K (f. siaf-),' siafar F; siofar J2, Sp.
- ↑ [sva J2 (ved misforståelse), sua Sp.
- ↑ sål. AM i K (f. þriðjunga), 18, J1; þriðionnga F; þriþiunga J2, Sp.
- ↑ Asíá i Finnur Jónssons tekst.
- ↑ [heitir fyrir vestann Evropa, enn fyrir austann Asia J2, Sp; Európa sål. AM i K (f. ev-); evrópa F; sem fyʀ var sagt tf. F.
- ↑ Overskriften fra F; Fra Asia mǫnnum AM i K, J1, 18; Her segir fra Oðni J2, Sp.
- ↑ vanakvisl J2.
- ↑ asialand F.
- ↑ [sål. AM i K (f. í var), J1, 18, F, Sp; i var J2.
- ↑ [er kallaðr J2, het F.
- ↑ blotskapr F.
- ↑ hǫfðingjar F, J2, Sp.
- ↑ dǫma J2, Sp. (som v.l.).
- ↑ millom J2, Sp (i mgl. i K, men er tf. af AM og findes i alle øvrr.)
- ↑ [þeir voro J2, Sp.
- ↑ [allt folk ok lótnínng F.
- ↑ ul. J1, 18.
- ↑ hafði J2, Sp.
- ↑ sål. alle.
- ↑ ul. J2.
- ↑ bianac K, 18, J1; biánac 308; bíaɴak F; bannac (sål. først skr., men i er senere af Ásg. indsat) J2, biannac Sp.
- ↑ þi tf. J2, Sp.
- ↑ þeim tf. F.
- ↑ bar J2.
- ↑ voro F.
- ↑ sio J2, Sp.
- ↑ ul. F, J2.
- ↑ þóttuz F, J2, Sp.
- ↑ gagn F.
- ↑ sem F.
- ↑ iafnan F.
- ↑ brott J2, Sp.
- ↑ missǫre J2.
- ↑ Overskr. fra F; Fra Vǫnum ok Oþne J2, Sp, [„alius“] (men i det følg. er kap. inddel. anderledes). I K har AM skr. som overskr. Fra brøðrom oðens; denne overskr. findes også i 18, 308, J1, Sp.
- ↑ þa rikinu J2, Sp.
- ↑ [meðan F; er J2, Sp.
- ↑ brautu J2, Sp.
- ↑ ul. F, J2.
- ↑ brautu J2, Sp (tt).
- ↑ [dvalzc lengi i (sen. tilf. af Ásg.) brott J2, Sp; lengi heiman verit F.
- ↑ [þa þotti asum J2, Sp.
- ↑ [hans ørvænt J2, F, Sp.
- ↑ [skipto bræðr hans arfínom F; [arfi hans: arfinum J2, Sp.
- ↑ sål. K, J2, F.
- ↑ ok tók J2, F, Sp.
- ↑ Overskr. fra K skr. af AM, 308, J1, 18; Sp (som v.l.): om ofrid uid uane (sic); Sø̨ttir vana ok ása F; ingen kap. i J2.
- ↑ [a hendr vꜹnom með her F.
- ↑ fengu J2; fingu Sp.
- ↑ ok h. J2, Sp.
- ↑ a tf. F.
- ↑ tveɢia J2 (i Sp. først skr. så, men a siden rettet til om).
- ↑ millum J2, Sp.
- ↑ fund J2, Sp.
- ↑ gislar K; gislaʀ F; gisla J2; gislav Sp.
- ↑ agø̨tozto F.
- ↑ [sinn inn agæzta mann J2.
- ↑ [frey son hans F.
- ↑ [þann i mot er het Hǫnir J2; þar í mót ul. J1; heitr Sp; h. K.
- ↑ [i K har der, som det af AM i K, 18, 308 fremgår, stået væsti (fejlskr,), vø̨ɴ F.
- ↑ hann var híɴ F.
- ↑ [er kvasir het J2, Sp; navnet skrives i hdskrr. uden nogen antydning af, at a er langt; jfr. Årb. n. Oldkh. 1891. side 151.
- ↑ ul. J2.
- ↑ ef F, J2, Sp.
- ↑ varþ F.
- ↑ ner K; nǿ̨r F; við J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ sagði F.
- ↑ [æse at vanir J2 (ur.).
- ↑ mvndo F.
- ↑ sciftum J2.
- ↑ hǿ̨ní F (ur.).
- ↑ ul. Sp.
- ↑ det sidste i er i K tilf. af AM og bestyrkes ved 18; halshioggu F, J2, Sp.
- ↑ hofoð F; ul. J2.
- ↑ sål. K, F; máttu J2, Sp, J1, 308, 18 (ur.).
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ fyrir tf. J2, Sp.
- ↑ hof goða F.
- ↑ ok F; oc hon J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [born þeira F.
- ↑ sål. F (byɢtt), byggia K, J2, Sp.
- ↑ frensymi Sp (frendsemi J2).
- ↑ Overskr. fra K (AM: Fra Gefian), Sp (v.l.), J1, 18, (i alle: -an); Oðinn skípti riki F; Fra sonum Oþins J2, Sp.
- ↑ [gengr mikill J2, Sp.
- ↑ fra J2, Sp.
- ↑ sa er F.
- ↑ Sviðþjóð AM i K, F.
- ↑ eigur Sp.
- ↑ oc J2.
- ↑ voro J2 (ur.).
- ↑ [margar þioðir J2, Sp.
- ↑ [eignom (-um) sínom F, J2, Sp.
- ↑ þi J2.
- ↑ af tf. J2, Sp.
- ↑ afspreingi 308 (vilkårl. ændr.).
- ↑ ul. F; myndu dreyfaz J2, Sp (dreifas).
- ↑ -halfr J2, -halfur Sp.
- ↑ sål. F; byggia K, Sp; ul. J2.
- ↑ [Setti hann þa F.
- ↑ [vili ok vé F; Ve oc Vili J2, Sp (vila v.l. vili); vila skr. K.
- ↑ [með honum díar allir F, J2, Sp.
- ↑ folk F, J2, Sp; annat tf. F, J2, Sp.
- ↑ [ul. F.
- ↑ þaðan F.
- ↑ [sono marga F.
- ↑ ul. F.
- ↑ [víða J2, Sp.
- ↑ siofar F, J2.
- ↑ sål. AM i K (for Ásg.s þar), 18, J1, Sp, J2, ser þaʀ F.
- ↑ þat F.
- ↑ a F.
- ↑ [nú . . . í Fjóni: ul. J2; í Fj. ul. Sp.
- ↑ vm F; i J2, Sp.
- ↑ i F, J2.
- ↑ [hon kom F.
- ↑ oxna F, J2.
- ↑ þá tf. J2, Sp.
- ↑ [ero þat kollvð sø̨lund F; ok er þat land kallat sælund J2, Sp.
- ↑ son F, J1, Sp; s. de øvrr.
- ↑ sior F, J2, Sp(?).
- ↑ [þvi kallaz lꜹgriɴ J2, Sp.(forskr.); þat er logriɴ kalł F.
- ↑ vikr J2.
- ↑ sælunde J2, Sp.
- ↑ findes også i Gylf. k. 1, SnE. I 32.
- ↑ sål. alle.
- ↑ glꜹð K, J2, F (ꜹ́), 18 (d), glaud Sp.
- ↑ dívprꜹðvls F; diuprauðul K, J2, Sp, Worm. (SnE.).
- ↑ sål. K Gísl. (Skjalded. besk. i form. hens. s. 26-8 [308-10]); ꜹðla K, J2, 18, F, Reg. (SnE); auþla Sp; ǫðla cod. Worm. (SnE).
- ↑ sva at K, Sp; sva at J2, F, 18.
- ↑ rennirꜹcnom K; rennirꜹknum J2, Sp (au); rennirꜹknom F (rennirꜹ-, rennirav- Reg., Worm.).
- ↑ rꜹc K, J2; rꜹ́kn F (dittogr.).
- ↑ hꜹca K, 18, J1.
- ↑ báro K; baru J2, baro F.
- ↑ ꜹxn J2, Sp (au); yxn K, F; ǫxn Worm.
- ↑ atta F; viij K, J2, Sp; aatta Worm.
- ↑ þar er K, J2; þar ær Sp; þar er F.
- ↑ gengo K, Sp; g̅g̅o (-u) J2, F.
- ↑ fyr K: f' J2, Sp; firi F.
- ↑ víneyar (vi-) K, J2; uineyar Sp; vín eyíȃʀ F; vinæyia Worm. Bör der skrives: vini-eyjar?
- ↑ sål. K Gísl; (l.c.), valrꜹf K, J2, F (cod. reg; valrof cod. Worm.); ualrauf Sp.
- ↑ fiogur K, J2, Sp; fíogvr F.
- ↑ hꜹfvð K; hꜹfut J2; hofvt F; haufuð Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ ul. K, 18.
- ↑ sål. K, 18, J1; þannig F; þangat J2, Sp.
- ↑ gylfir F.
- ↑ ul. F.
- ↑ gylfir F.
- ↑ ongan F; engann J2, Sp; eigi J1.
- ↑ ul. F.
- ↑ [at standa moti asum J2; asvna F.
- ↑ [Oþinn ok ɢylfir við F; Gylfi oc Oþinn við J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ (rikir ur. J1, 18, 308); rikari F, J2, Sp.
- ↑ [sål. K, F (kallaðir ur. J1, 18, 308); er kallat J2, Sp (kaullad).
- ↑ sigtun Sp.
- ↑ hann J2, Sp.
- ↑ hofblot J2.
- ↑ þeira asa J2.
- ↑ ul. F.
- ↑ (land 308); łð F, Sp; land J2.
- ↑ sigtvn F, Sp.
- ↑ bú stað F.
- ↑ ul. F.
- ↑ hvnbjǫrgum J2.
- ↑ bvstaði F, J2, Sp.
- ↑ Overskr. fra K, J1, 18; Talþar iþrottir O. F; Fra Oðni oc Asum J2, Sp (Oþin ur.).
- ↑ saɴynndom F.
- ↑ hofþu J2, Sp.
- ↑ [lengi siðan hafa menn F, J2, Sp.
- ↑ at J2, Sp.
- ↑ ul. J2.
- ↑ iþrottir F.
- ↑ fyrstr J2 (first Sp).
- ↑ [fyrstr flestar allar F.
- ↑ i alítom F; at al. Sp.
- ↑ [vinum sinum F, J2, ok tf. K ur.
- ↑ ul. F, J2.
- ↑ ul. K.
- ↑ oc hræðiligr J2.
- ↑ ul. J2; þui Sp.
- ↑ ul. J2 (tilf. over l. i Sp).
- ↑ [ul. J2.
- ↑ þaē (= þeim?) tf. Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ ul. F; i K står ordet efter sem, men her af AM udstreget og indsat efter er; her står det også i 18, J1.
- ↑ [er qveðit er, oc J2, Sp.
- ↑ oc sva J2, Sp; sva at F.
- ↑ oʀ̄ K (oro 18, J1; orostu 308, Sp); or̄o F; oʀ̄o J2; der skal dog muligvis læses orrostum.
- ↑ engi J1.
- ↑ voru J2, Sp (ur).
- ↑ oc bitu J2, Sp.
- ↑ eɴ vorv F.
- ↑ [griþungar eða birnir J2.
- ↑ sål. F; kalł K, 18; callaþ J1; kallat J2, Sp.
- ↑ Overskr. fra K (AM), 18, J1, Sp; sagðar iþrottir Oþins J2; Sagt fra fiolkyngi O. F.
- ↑ [dꜹðr eðr sofinn J2.
- ↑ eða tf. F.
- ↑ stund F.
- ↑ fiaʀlæg K (AM), 18, F.
- ↑ eyrinndom F; ǫrendum J2.
- ↑ ul. F.
- ↑ ok at K, men ok er udstr. af AM.
- ↑ sio J2, Sp.
- ↑ [Oþinn F.
- ↑ ul. K, 18, J1; J2, Sp foran skip.
- ↑ h. K, 18; het F; heitir J2, Sp.
- ↑ efter hǫf F.
- ↑ [stór hꜹf F.
- ↑ [tok hꜹfut mímis ok hafði með ser sem fyʀ var sagt F; Mims J2 og tf.: sem fyʀ er ritat oc mælti þat við hann (denne tilf. også i Sp).
- ↑ ul. J2.
- ↑ ul. F, J2.
- ↑ ꜹðrum lꜹndum eðr tf. J2.
- ↑ vakði F; vakti de øvrr.
- ↑ ul. F.
- ↑ oc tf. J2, Sp.
- ↑ oc flꜹgu J2, Sp.
- ↑ [þvi F.
- ↑ ul. F.
- ↑ æsirnir J2, Sp.
- ↑ sva at F, J2, sa at Sp.
- ↑ ul. J2.
- ↑ vanheilindi F; vanheilandi Sp.
- ↑ [vit fra monnum J2.
- ↑ ef F, J2, Sp.
- ↑ framin 308; framit alle øvrr. (ntr.?)
- ↑ [su J2.
- ↑ sål. F, J2, Sp. mgl. i de øvrr.
- ↑ með J2, Sp.
- ↑ of F.
- ↑ [kvɴi hann F.
- ↑ [biorginn oc steinarnir J2.
- ↑ hꜹgar F.
- ↑ [sem fyrir vorv F.
- ↑ allt slikt F.
- ↑ þeim F.
- ↑ ul. J2.
- ↑ tf. i K af AM; findes i alle øvrr.
- ↑ fjolkynge J2.
- ↑ ul. J2.
- ↑ siðan tf. F.
- ↑ [xii hofþingia J2, Sp; xíj F.
- ↑ þa tf. F.
- ↑ guð J2, Sp.
- ↑ þa tf. F.
- ↑ er F.
- ↑ sål. F, J2, Sp; całł K, 18, J1.
- ↑ Auðun J2, F, Sp.
- ↑ sål. J2, Sp; kałł alle de øvrr.
- ↑ Steinðoʀ F.
- ↑ Hafðoʀ F.
- ↑ ul. J2.
- ↑ Overskr. fra K (AM), J1, 18, J2, Sp; Sagt fra laga setningo. | Oðins kongs. ok hverso með davða мenn skyldi fara F (Oðins-fara er sikkert skriverens eget tillæg, tilsat for at fylde spaltens sidste linje, jfr. punktum efter setningo.
- ↑ [hann sagði F.
- ↑ hefði J2, Sp.
- ↑ [hefði J2; hefði sialfr Sp.
- ↑ skyldi tf. F, J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [gera haug J2, Sp.
- ↑ ul. J2.
- ↑ mann F.
- ↑ sa J2.
- ↑ Þar J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [hvert nef F.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ sål. AM i K (e̅g̅ Ásg. og J2) og de øvrr.
- ↑ [samfarȃʀ við hann F.
- ↑ hon J2, Sp.
- ↑ sidar Sp.
- ↑ oc attu J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ þessa visu 18 (villkårl.).
- ↑ scialdbløtr K; scialdblætr J2, Sp; skalld blø̨tr F.
- ↑ scatfœri K, J2, Sp.
- ↑ [i iarnviðe J2, Sp (-vidiu).
- ↑ þa er K, F, J2, Sp.
- ↑ meíʀ F; mǽr K; mær J2, Sp.
- ↑ sål. alle.
- ↑ bygðu K, F; bioɢu J2, Sp som v.l.
- ↑ ꜹndvr dís K; ꜹndur dís F; ꜹnðorgna J2, Sp.
- ↑ kalla J2, Sp.
- ↑ sål. F (á), Sp; mannheima alle øvrr.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ Goðheim J2, en tf. J2, Sp.
- ↑ Goðheimi J2 (Goðheimumi ! Sp).
- ↑ oc mꜹrg undr tf. J2, Sp.
- ↑ Overskr. fra K (AM), 18, J1; Andlat Oðins konungs J2, Sp (v.l.); Oðinn konvngr varþ sott davðr F.
- ↑ þa er J2, Sp.
- ↑ bana F; þa tf. J2, Sp.
- ↑ vapnbitna J2, Sp.
- ↑ þa tf. J2, Sp.
- ↑ [sål. alle (myndu J2, Sp) undt. Ásg. i K (omv.; rettet af AM).
- ↑ sål. F; Goðheim alle øvrr.
- ↑ [forna F; fornan J2, Sp.
- ↑ sål. F, Sp; at alle øvrr, undt. Ásg. i K (rettet af AM).
- ↑ fyrir ser F, J2.
- ↑ [þa hvartveɢi goðr J2, Sp; þar goðr kostr hvartveggi F.
- ↑ [allvirðulig goʀ, oc allveglig J2, Sp.
- ↑ þá tf. Ásg. i K, slettet af AM; mgl. i alle øvrr.
- ↑ legði F; leɢr J2, Sp.
- ↑ lopt J2.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ var J2, Sp.
- ↑ [a himnum J2.
- ↑ herefter kap. i J2 med overskr.: Aar mikit
- ↑ han tf. Sp.
- ↑ [þa sviaʀ̑ F; þá ul. Sp.
- ↑ sål. F, J2, Sp; -giafir de øvrr.
- ↑ goðr J2.
- ↑ ul. J2.
- ↑ farsælu J2, Sp ( v.l.).
- ↑ [brendir oc blotaðir J2, Sp.
- ↑ mjǫk J2.
- ↑ [eptir hann J2, Sp. Herefter ingen kap. i F.
- ↑ Overskr. fra K (AM), 18, J1, Sp; Fra Yngvifrey J2, Sp (v.l.).
- ↑ ul. J2, F, Sp.
- ↑ [hann var þa J2, var hann þa Sp.
- ↑ hann tf. F.
- ↑ sål. J2, Sp; -giafir alle øvrr.
- ↑ kap. i F med overskr.: Vpphaf freys
- ↑ hofstað J2, Sp.
- ↑ [alla tolla J2, Sp.
- ↑ [lꜹsa ꜹra F.
- ↑ ok kendu F, J2, Sp.
- ↑ af þi J2.
- ↑ goð J2.
- ↑ land- F; ul. J2.
- ↑ arinu F, J2.
- ↑ son F, J2, Sp.
- ↑ [var lengi: er F.
- ↑ [lengi síðan:omv. J2; síðan ul. J2.
- ↑ [hans ø̨tt menn kalladir F.
- ↑ ok F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ Svíar J2, Sp.
- ↑ ul. J2.
- ↑ ííj. F. J2
- ↑ ííj. F. J2
- ↑ allan J2, Sp.
- ↑ [ul. J2.
- ↑ [ul. J2.
- ↑ þriðia F, J2, Sp.
- ↑ var J1, J2.
- ↑ ul. J2.
- ↑ i þaɴ tima tf. F.
- ↑ efter tígnar i 18, J1.
- ↑ frovor F; frꜹvor J2, Sp (som v.l.); (freyur 308).
- ↑ [heitir F; ok: ul. J2.
- ↑ eign F, J2, Sp.
- ↑ ul. J2.
- ↑ sål. (med f) alle, undt. Sp (p).
- ↑ atti J2, Sp.
- ↑ Oddr F.
- ↑ ul. F; voru J2, Sp.
- ↑ þo tf. J2, Sp.
- ↑ hann F, J2.
- ↑ blotaðu K, 18, J1; blotuðu hann J2, Sp; ok blotvðo F.
- ↑ Overskr. fra K (AM), 18, J1, 308; Druknun fiolnis J2, Sp; Drvknaði fiolnír í Avlkeri F.
- ↑ s. K, 18, J2; son J1, F, Sp.
- ↑ Yngvifreyrs F, 18.
- ↑ [ul. J2.
- ↑ hléðro F.
- ↑ alle (undt Ásg. i K: a).
- ↑ milli J2, Sp.'
- ↑ vinfengi mikit ok heimboð J2, Sp.
- ↑ var J2.
- ↑ Sellund J2, Sællund Sp.
- ↑ ul. J2.
- ↑ [omv. F og tf. ok.
- ↑ lopthus J2.
- ↑ ul. J2, F.
- ↑ var blandit F; ul. J2; blandat Sp.
- ↑ her punktum F ur.
- ↑ [mesta (nǽ Sp) loptit J2, Sp.
- ↑ sål. J2, Sp; svalir alle øvrr.
- ↑ lopz dyra J2, Sp.
- ↑ hann tf. J2, Sp.
- ↑ vinverski F.
- ↑ þar er K, J2, F, Sp.
- ↑ sål. FJ. (Krit. stud. 25); oc sicling K; oc sikling J2, Sp; ok síg|líng F.
- ↑ svigþis K (þ f. ð AM); suigþis J2, Sp; svigðir F.
- ↑ vargr F.
- ↑ vm K.
- ↑ [(l. 5-8 se K. Gíslason Yngl. s. 189-208).
- ↑ Kap. J2, Sp. med overskr. Sveigðir hliop
- ↑ sål. F, J2, Sp; Svegðir K.
- ↑ feðr F; f. J2; faudr Sp.
- ↑ sål. alle (jfr 268).
- ↑ monnum (altså tólf) J1, 308 (ur.).
- ↑ [ul. J2.
- ↑ a J2.
- ↑ Sviðjoð F.
- ↑ hann J2, Sp.
- ↑ ferð J2, Sp.
- ↑ Sviðjoð F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ Vanaheim J2.
- ↑ son Sp, J1, 18, F; s. K, J2.
- ↑ Overskr. fra K, 18, J1 (sveg-); Sveigdir hvarf i stein F; ingen kap. i J2, Sp.
- ↑ svegðir K og allevegne i det følg.
- ↑ [þa for Sveigðir J2, Sp.
- ↑ sål. J1, F, J2, Sp; h. K, 18; hiet 308.
- ↑ ul. F, J2.
- ↑ stor 18, F, J2, Sp.
- ↑ [geck sveigðir til J2; þá er-gekk: gek sueigdr Sp.
- ↑ þa sa J2, Sp.
- ↑ dyrunum J2, Sp.
- ↑ oc bað J2, Sp.
- ↑ inn i F, J2.
- ↑ [mgl. K; optaget efter J2, Sp; ok kom Sveigðir alldri vt F.
- ↑ [ul. F, J2; sål. J1, Sp; vinverski K, 18.
- ↑ dyrnis Sp.
- ↑ þa er K, F, J2, Sp.
- ↑ sål. J2, Sp; hín F; hiɴ K.
- ↑ sål. J2, Sp; dysla F; dulsa K.
- ↑ sål. J2; eft F; eptir K; eptr Sp.
- ↑ [salbjartr K, F, J2, sialbjartr Sp.
- ↑ [þeira sꜹcmimis K; þeiʀa sỏc mimis J2, Sp (-ok); þeira sꜹk mímís F.
- ↑ jotunbygðr K; jotunbygðir J2, Sp (men rettet til -or); jotun byðr F.
- ↑ iofro (sål.) J2, iofro Sp.
- ↑ Overskr. fra K (AM), 18, J1, Sp; Siþit at Vanlanda J2, Mȃra trað vanlanda til bana F.
- ↑ sål. Sp, 18, J1; son F; s. K, J2.
- ↑ rikit Sp.
- ↑ at F.
- ↑ Snę J2; snia Sp.
- ↑ ul. F, J2.
- ↑ [i brꜹt F.
- ↑ AM i K (ð); hvlþ F; Huld J2, Sp.
- ↑ Hulþ K, F; Huld J2, Sp.
- ↑ ul. F, J2.
- ↑ sål. K, F, J2, Sp; drepa 18, J1.
- ↑ ul. J2.
- ↑ þa var J2, Sp.
- ↑ ok F.
- ↑ ul. Sp.
- ↑ [ul. J2.
- ↑ þat J2, Sp.
- ↑ [kvoðu J2, kodu at Sp; sꜹgðo honvm at F.
- ↑ myndo Sp.
- ↑ [til farfysi J2, Sp.
- ↑ [þvi nø̨st gerði F; þa gerþi J2, Sp.
- ↑ rettet fra og i FJs tekst.
- ↑ [oc sofnaði hann J2.
- ↑ sofit F.
- ↑ sål. AM i K (for upp), 18, J1; ul. F, J2, Sp (tf. som v.l.).
- ↑ mundi brotna J2, Sp.
- ↑ hofvð F.
- ↑ Skyta J2, Sp.
- ↑ h. K, 18, F; heitir J1, J2, Sp.
- ↑ Eɴ K; En̄ J2; Ę F.
- ↑ uitt Sp.
- ↑ [vítta véttr K; vitta vettr J2, Sp; vítía vø̨tr F.
- ↑ þa K, F; oc J2, Sp.
- ↑ se K. Gíslason Yngl 208-10.
- ↑ sål. J2, F, Sp; um K.
- ↑ troþo F.
- ↑ sål. K, J2, Sp; grimilldr F.
- ↑ baka J2, Sp.
- ↑ bǫþi J2; boði Sp; se K. Gíslason Yngl. 210.
- ↑ Overskr. fra K (AM), 18, J1; Visbuʀ̇ íH̨i brendr F; Fra Visbur J2, Sp.
- ↑ vandlanda F.
- ↑ fǫþur K (þ for ð AM); feðr F; f. J2, faudr Sp.
- ↑ sål. K, F (i); Geisl J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. F, men er med henvisningstegn tf. i margen, som det synes, med en anden og senere hånd.
- ↑ við F.
- ↑ ok AM i K.
- ↑ [omv. J2, Sp.
- ↑ seynir F.
- ↑ [brꜹt F.
- ↑ [í-heim: heim siþan J2, Sp.
- ↑ skylldi F.
- ↑ Hulðr AM (i K), 18, J1, Sp; hvlþ F; huld J2.
- ↑ ul. F.
- ↑ skylldi F.
- ↑ sål. K, 18; avallt F, J1; iafnan J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ q. J2; quod Sp.
- ↑ viðburs F.
- ↑ sål. J2, Sp; byrðe K; byrði F; se K. Gíslas. Yngl. 210-11.
- ↑ sål. J2, Sp (f); siar var K; siafar F.
- ↑ svelgia alle; se K. Gísl. Yngl. 212.
- ↑ þa er (er) alle.
- ↑ menþjof J2, Sp.
- ↑ sål. F, J2, Sp (men her er s ur. streget ud efter K;) setr K.
- ↑ Overskr. fra AM (i K), 18, J1; Blotað domallda til bána F; Drepinn Domalldi til Aars J2, Sp.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ mikill tf. F.
- ↑ K; blotuðu F, J2, Sp.
- ↑ ꜹxnum J2, Sp.
- ↑ e̅ı̅ K (ecke AM); J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ sål. F, J2, Sp; mgl. i K og de øvrr.
- ↑ in sama J2, Sp.
- ↑ ul. F, J2, Sp.
- ↑ skylldi F.
- ↑ ul. F.
- ↑ hofþingia J2, Sp.
- ↑ skylldi F; mundu J2, Sp (y).
- ↑ [omv. J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [folldruðo K; follꝺrvþo J2, Sp.
- ↑ sverðrioþendr J2, Sp.
- ↑ [af lifs vꜹnum J2, Sp; a lifs vꜹnom F; a lifs vanan K.
- ↑ drørug K.
- ↑ ;vopn F; vapn K, J2, Sp.
- ↑ [5-8 se K. Gísl. Yngl. 212-18.
- ↑ þa er alle.
- ↑ um K.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, J1; Andlat Domars konungs J2, Sp; Dómaʀ vard sottda. F.
- ↑ sål. K; son alle øvrr, undt. Sp: s. Dómalda, herefter står et k. (= konungs?) i Sp.
- ↑ varþ F.
- ↑ sål. AM i K, F, 18, J1, Sp; e̅ı̅ Ásg (K), J2.
- ↑ [omv. J2, Sp (sakt).
- ↑ hann tf. J2, Sp.
- ↑ [sem Þioþolfr q. J2, Sp.
- ↑ um K.
- ↑ hrør K; hreyr J2, Sp; reyr F.
- ↑ um K.
- ↑ hafþac J2, 18, J1; hafðag F; hafða K; hafþat Sp.
- ↑ hálfs K; halfs J2, Sp; hafs (a rettet fra et andet bogstav) F.
- ↑ um K.
- ↑ sål. K (ý); fyri J2, F, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, J1; Andlat Yngva J2, Sp; mgl. F.
- ↑ sål. Sp, men D er rettet fra Y; Yngvi, men understreget, og det rette skr. (af Ásg.) i margen J2.
- ↑ s. K, 18, J2, Sp; son de øvrr.
- ↑ [er oc J2, Sp.
- ↑ [omv. F, J2.
- ↑ [sem Þioðolfr q. J1, Sp.
- ↑ Qveþcat ec K; Kveðcat ec J2; kveðkaða ek F; kuedkad ek Sp.
- ↑ hrø̨r K; hreyr J2, Sp; reyr F.
- ↑ gafni J2, Sp.
- ↑ sål. F. Sp, AM (i K), hefir J2.
- ↑ ꝥt J2, F, Sp; þvi at K.
- ↑ iodis J2, Sp; íoþis F; ioþis K.
- ↑ alldvald Sp.
- ↑ um K.
- ↑ [at lekiom J2, Sp.
- ↑ K, J2, Sp; hófr F.
- ↑ dottur J2, men understr. og det rigt. skr. i margen; tf. over l. i Sp.
- ↑ [ríks (altså: Danps, konungs ríks,) þess F.
- ↑ fyrst F.
- ↑ sål. K; ættmenn 18, J1, J2, Sp; ǿ̨ttmenn F.
- ↑ (ávall AM i K); iafnan F, J2, Sp.
- ↑ agæzta J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ [ul. F; Yngvin skr. 18, J1; Yngunne J2, Sp (-i).
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, J1, 308; Fall Dags konungs J2, Sp; mgl. i F.
- ↑ s. K, 18, J2, Sp; son de øvrr.
- ↑ fvgla F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ kom F.
- ↑ gotland F og tf. er
- ↑ [oc kom þar fram J2, Sp (mulig har F ul. en lign. sætn; se 3. anm. til l. 11).
- ↑ sem Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ jorfa J2, Sp.
- ↑ heitir F, J2, Sp.
- ↑ ser J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ fretta F.
- ↑ andsvꜹr J2, Sp.
- ↑ jorfa J2, Sp.
- ↑ Dagr J2, Sp.
- ↑ jorfa J2, Sp.
- ↑ folk Sp.
- ↑ ul. i K; tf. af AM; findes i alle øvrr.
- ↑ heitir J2, Sp; h. K.
- ↑ [er skiotans vað heítir F.
- ↑ [verkmaðr einn J2, Sp.
- ↑ oc fram a J2, Sp.
- ↑ hann J2, Sp.
- ↑ heytyio F; heytuɢu J2, heytygu Sp.
- ↑ liðit J2, Sp(?).
- ↑ skotið F (og ul. dette ord i følg. linje).
- ↑ herefter har J2, Sp skotit.
- ↑ konungínom F; Dag konunge J2, Sp.
- ↑ þegar tf. F.
- ↑ fóro menn hans aptr til Sviþioðar tf. J2, Sp.
- ↑ tenna(!) Sp.
- ↑ er gramr er J2, Sp.
- ↑ q. J2, Sp.
- ↑ fra ec (k) alle.
- ↑ yrðe J2, Sp.
- ↑ fremdar J2, fremþar Sp.
- ↑ um K.
- ↑ þa er (er) alle.
- ↑ sål. K, F; vakins J2, Sp.
- ↑ vorva K; vꜹrva F; vꜹrfa J2, Sp.
- ↑ i F.
- ↑ um K.
- ↑ getta J2, geita Sp; gøta F.
- ↑ sleyngo þref K; slyngu þref J2, Sp; slongv þrefs F.
- ↑ slefn . . . (afrevet) J2, slefnis Sp.
- ↑ Overskr. fra AM (i K), 18, J1; Agni konungr heingdr J2, Sp; mgl. i F.
- ↑ s. K, J2, Sp; son F, 18, J1.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [hann var ok mikill at gervi maðr vm marga F.
- ↑ sinn 18, J1 (fejllæsn).
- ↑ at F, J2, Sp.
- ↑ kom F, J2, Sp.
- ↑ ul. F, J2, Sp.
- ↑ [omv. F.
- ↑ viða um J2, Sp.
- ↑ [fekk hann F.
- ↑ mikit J2, Sp.
- ↑ siglde J2, Sp.
- ↑ stokkssunda F; stocsunda Sp.
- ↑ þar tf. J2, ꝼ̑ı(!) Sp.
- ↑ [tialld sítt F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [morgum monnum til sin J2, Sp; monnum ríkom F.
- ↑ gerþo Sp.
- ↑ alfrægr J2, Sp.
- ↑ ferð J2, Sp (forskr).
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. F.
- ↑ vel tf. J2.
- ↑ ser tf. J2, Sp.
- ↑ færi J2.
- ↑ fyrir J2, Sp.
- ↑ hlifa J2; ul. F.
- ↑ solhita Sp.
- ↑ ul. J2.
- ↑ [ul. Sp.
- ↑ skiolf J2.
- ↑ landtialldzstongunum F.
- ↑ [ul. Sp; tilskr. i randen i J2; tréssins: alle.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ varþ F.
- ↑ skiolf J2, Sp.
- ↑ þa a J2, Sp.
- ↑ [brꜹtt F; i brott J2, brut Sp.
- ↑ þa Sp (ur.).
- ↑ sål. K, F; Stock(s)- alle øvrr.
- ↑ tel ec (-k F) K, F; tel J2, Sp.
- ↑ er J2, Sp.
- ↑ Skiolfar J2.
- ↑ rað alle (á K).
- ↑ þa er alle.
- ↑ gøðing K; giǫðing J2, Sp (o); gø̨þíɴ F.
- ↑ gullmenni alle.
- ↑ sål. K, F; lolka J2, Sp.
- ↑ hinn er K, J2, Sp; híɴ er F.
- ↑ sål. K; Sigyniar J2, Sp; sigmar F.
- ↑ Overskr. fra 18, J1; AM (i K) bytter navnene om; Drapuzc þeir bræðr J2, Sp; mgl. i F.
- ↑ [hermenn miklir ok rikir menn J2.
- ↑ siðvandi J2, Sp.
- ↑ oc tf. J2, Sp.
- ↑ ul. F, J2, Sp.
- ↑ [þeir lꜹgþo F; oc l. þ. J2, Sp.
- ↑ ul. 18, J1.
- ↑ þeira tf. F.
- ↑ [betra hest J2, Sp.
- ↑ ø̨tti F; ætti Sp.
- ↑ hvert tf. J2, Sp.
- ↑ af Sp.
- ↑ ꜹllum J2, Sp.
- ↑ [ul. F.
- ↑ [þeira var F; þa var þeiʀa J2, Sp; ok ul. Ásg. i K.
- ↑ sål. (-usk) K; fvɴduzt F; fund- J2, Sp.
- ↑ ul. J2.
- ↑ hofuþit F.
- ↑ hvarom tveɢia J2, Sp.
- ↑ e̅ı̅ J2 og Ásg. i K; ekci Sp.
- ↑ hestvm sinom F.
- ↑ þar er K, F; þar er J2, Sp.
- ↑ Eiriki (-e) alle.
- ↑ vapn K; vopn F; varn J2, Sp.
- ↑ ul. F, J2, Sp.
- ↑ hofuð- K; hofvð- F; hafum- J2; (?) Sp.
- ↑ sål. K. Gísl. Yngl. 218; frændr K; frendr J2, Sp; frø̨ndr F.
- ↑ um K; ul. Sp.
- ↑ kvaðo F; qvoþo K; qvoðu J2; kuadu Sp.
- ↑ fráat K; fraað J2, frad Sp; fermat F.
- ↑ sål. J2, Sp; se K. Gísl. Yngl. 219-21; gerði F; gorvi K.
- ↑ freyrs F.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, J1; Drepinn Yngvi J2, Sp; mgl. F.
- ↑ AM i K (ul. Ásg.), 18, J1, F; hetu J2, Sp.'
- ↑ konungs tf. J2, Sp.
- ↑ [eptir hann i Sviþioð J2, Sp; Svið- skr. F.
- ↑ [all sigr sø̨ll. ok mikill hermaðr F; sigrs- skr. J2.
- ↑ [hann var sterkr ok iðrottamaðr micill J2, Sp; friþr synom ok híɴ mesti iþrotta maðr. sterkr F.
- ↑ ul. J2.
- ↑ oc (in Sp) mildazti J2, Sp.
- ↑ ok af F.
- ↑ var F.
- ↑ [omv. F, J2, Sp.
- ↑ sa hann (!) F.
- ↑ [ul. Ásg. i K; tf. af AM i alle øvrr.
- ↑ ok Ásg. (ur.) i K.
- ↑ alfr elfsi F (ur.).
- ↑ [þꜹgvl maðr F.
- ↑ riklyndr J2, Sp efter óþýðr
- ↑ þeiʀa J2, Sp.
- ↑ sål. alle, undt. Sp: Dagheidr
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ rikia J2, Sp.
- ↑ konungr tf. F, J2, Sp.
- ↑ þa conu J2, Sp.
- ↑ er nefnd J2, Sp.
- ↑ sål. K, 18, J1; kvenna de øvrr.
- ↑ ok tf. J2, Sp.
- ↑ [mikill J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ iafnan J2, Sp; longom tf. F og ul. lengi (følg.).
- ↑ dryck J2, Sp.
- ↑ a J2, Sp.
- ↑ oftaz J2, Sp.
- ↑ lengi tf. J2, Sp.
- ↑ tǫluðu F, J2, Sp.
- ↑ konungr tf. F.
- ↑ [ser gaman J2, Sp; a skr. F.
- ↑ [iafnan við Bero F.
- ↑ ganga F.
- ↑ [við hana. at hon skyllde ei sitia sva lengi um aptna J2, Sp.
- ↑ [sagði F.
- ↑ [svarar-sæl: qvað þa konu sæla J2, Sp.
- ↑ [þat barst at eitt kvelld. at alfr gekk F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ hasætino J2.
- ↑ við F, J2; vıð Sp.
- ↑ [mæki um kne ser F.
- ↑ sål. J2, Sp; ul. K.
- ↑ [er þeir sa konungiɴ íɴ ganga F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ ok brá F, J2, Sp.
- ↑ skikkíoɴi F; skickio sinne J2, Sp.
- ↑ gognom F; gaugnum Sp.
- ↑ konung tf. F.
- ↑ konungr tf. F.
- ↑ við tf. F.
- ↑ ul. F, J2, Sp.
- ↑ [omv. J2, Sp; baðir F.
- ↑ sål. K, F, Avk J2, Sp.
- ↑ um K; ul. F.
- ↑ sål. K (-z); vekallz J2, Sp (s); vétialldz F.
- ↑ um K.
- ↑ dꜹglingr K; dꜹglínngr F; dꜹglingar J2, Sp.
- ↑ drorgan K (ø̨ AM).
- ↑ bęrt AM i K (Ásg. bert), bert J2, Sp; beítt F; se K. Gísl. Yngl. 221.
- ↑ valsofendr K; om hele ordet se K. Gísl. Yngl. 222-24.
- ↑ um K.
- ↑ vikía F.
- ↑ þa er K, J2, Sp, F.
- ↑ urðoz K, Sp; urðuz J2, vrþuzt F.
- ↑ sål. alle.
- ↑ um K.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, J1, J2, Sp, mgl. F.
- ↑ s. K, 18, J2, Sp; son de øvr.
- ↑ ul. F.
- ↑ at aldri tf. J2, Sp, F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ varþ J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ kallaðr helldr tf. J2, Sp.
- ↑ streget ud i K af AM; mgl. i 18 og har sål. mgl. i K-mbr.
- ↑ [leikara allz konar J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ fiolkingis J2, Sp (ky).
- ↑ ij tf. J2, Sp.
- ↑ [omv. J2, Sp.
- ↑ sål. J2, Sp; sia- de øvrr.
- ↑ enn stundum F, J2, Sp.
- ↑ þeira tf. F, J2, Sp.
- ↑ udstr. i K af AM; ul. 18, J1.
- ↑ ul. J2, Sp. Herefter nyt kap. i F.
- ↑ sål. K, J2, hygł F, Sp.
- ↑ [samnar her miklum a moti J2, Sp.
- ↑ ok tf. AM i K (ur.).
- ↑ Beigaðr J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ hinn g. 18, J1.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ hittaz F.
- ↑ [omv. J2, Sp.
- ↑ konungs tf. J2, Sp.
- ↑ kappar hans J2, Sp. F (der stiller ordene efter Geigaðr).
- ↑ Beigaðr J2, Sp.
- ↑ a moti J2, Sp.
- ↑ sål. F, J2; hugł K, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ ul. Sp.
- ↑ land J2; lꝺ Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ tf. af AM i K, 18, J1, F; ul. J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, J1; Haki siglde dauðr a (i Sp) haf J2, Sp; mgl. F.
- ↑ [omv. J2, Sp.
- ↑ hetu J2, Sp.
- ↑ [i hernaðe J2, Sp.
- ↑ Haleyia- 18, J1, F, J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ hans F.
- ↑ [gvðlꜹgr F.
- ↑ Straumeyrarnes F, J2 (her i rettet til r).
- ↑ ul. F.
- ↑ guðlaugr alle.
- ↑ viðr J2, Sp; við K, F.
- ↑ sigrs F.
- ↑ hio J2, Sp.
- ↑ enn F, J2, e͛ Sp.
- ↑ reiꝺo K (reido 18); riðo F; riðu J2, Sp.
- ↑ þar er alle.
- ↑ vicor (k F) K, F; viku J2, Sp.
- ↑ þar er alle.
- ↑ fjolkynt J2, Sp; fjolkuɴr K, F.
- ↑ um alle.
- ↑ hrø̨r K; hrǿ̨ðr F; hreyr J2, Sp.
- ↑ sål. J2, Sp; merktr K, F.
- ↑ streymeyrarnes J2, Sp (æy); straumeyrarnes F.
- ↑ svið- F.
- ↑ latit fara J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ svið- AM i K, F, 18 og J1 (d).
- ↑ [draga þar J2, draga þeir Sp.
- ↑ ferr J2.
- ↑ fioldi J2, Sp.
- ↑ F, J2, Sp; ul. K, 18, J1.
- ↑ ul. F.
- ↑ [upp i Loginn J2, Sp.
- ↑ [for motí F; feʀ a mot J2, Sp.
- ↑ verðr F, J2, Sp.
- ↑ [Haki konungr gekk F; geck Haki konungr J2, Sp.
- ↑ [næstir honum váru J2, Sp; fyrir honum voro F.
- ↑ ul. F.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ enn þa J2, Sp; Eftir þat F.
- ↑ síɴa tf. F.
- ↑ [var orþinn sva saʀ J2, Sp.
- ↑ [omv. J2, Sp.
- ↑ mundi 18, F, J2.
- ↑ [skammir J2, Sp.
- ↑ vera J2, Sp.
- ↑ [ul. F.
- ↑ eina micla tf. J2, Sp.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ þar hlaða a J2, Sp.
- ↑ siþan let hann F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ oc J2, Sp; ul. F.
- ↑ [omv. F.
- ↑ landíno F.
- ↑ lagðr J2, Sp.
- ↑ [geck scipit logandi ut um eyiar J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ er J2, Sp.
- ↑ orðit tf. J2, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, J1; Hengðr Jorundr J2, Sp; mgl. F.
- ↑ s. K, 18; son J1, F.
- ↑ [Eptir þetta varþ Jorundr Yngvason konungr yfir Sviom; hann J2, Sp.
- ↑ oppt F.
- ↑ eíno F, J2, Sp.
- ↑ sål. alle, undt. AM i K og 18: Danm͛
- ↑ ul. F.
- ↑ Gyleigr J2; Gyleygr Sp.
- ↑ ul. J2, Sp; skr. i alle uden g.
- ↑ sål. J1; s. K, J2, 18; son F, Sp.
- ↑ konungs tf. F, J2, Sp.
- ↑ konungr(!) tf. F.
- ↑ verða J2, Sp.
- ↑ þa drifa J2, Sp.
- ↑ or tf. F.
- ↑ meginn J2, Sp.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ stor Ásg. i K.
- ↑ ul. F.
- ↑ [Jorundr konungr þa J2, Sp; konungr tf. F.
- ↑ hann þa tf. J2, Sp.
- ↑ Gyleygr Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [ul. J2, Sp; lýkr: ok lykr F.
- ↑ hinn er alle.
- ↑ um K.
- ↑ sål. K, F; latr J2, Sp.
- ↑ þa er alle (er Sp).
- ↑ sål. K, J2, Sp; hábíostr F.
- ↑ hꜹrva K; hurfu J2, Sp; hꜹrpo F.
- ↑ guðlaugs alle.
- ↑ um K.
- ↑ hꜹðno K (-u), J2, Sp; ꜹðno F.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18. J1; Fra Avn enom gamla J2, Sp; mgl. F.
- ↑ s. K, 18, J2, Sp; son F, J1.
- ↑ konungs tf. Sp.
- ↑ [eɴ engi F.
- ↑ [ok sat F; oc s. h. J2, Sp.
- ↑ er F, J2, Sp.
- ↑ voro F.
- ↑ i J2, Sp.
- ↑ Danmorc J2; Danmaurk Sp.
- ↑ [omv. J2, Sp; s. skr. K, 18, J2, Sp; son F; sonr J1.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ [at aullu J2, Sp (forskr.); of allt F.
- ↑ ꜹ́ní F; Aun de øvrr.
- ↑ margar J2, Sp.
- ↑ [omv. J2, Sp.
- ↑ [sål. K (ɔ: vɯ); v. vetr. ok xx. F; xx. vetr. J2, Sp.
- ↑ [ul. F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [sål. K; halfan þriðía tꜹg vettra F; xx. vetr J2, Sp.
- ↑ omv. J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ sål. K; vi tigr J2, Sp (y); sextvgr at alldri F.
- ↑ [hann gerði þa F; Avn gerþi þa J2, Sp.
- ↑ [ul. J2, Sp; ok blotaði F.
- ↑ blot̅ K; blotinn 18, J1; blotat F, J2, Sp.
- ↑ þau tf. J2, Sp.
- ↑ ul. K.
- ↑ efter Aun J2, Sp.
- ↑ [opt. fra F; ul. K. 18, J1; xx vetr J2, Sp.
- ↑ ǫli AM i K (f. Ásg.s oli).
- ↑ svið- F.
- ↑ sål. J1; s. K, 18, J2, Sp; son F.
- ↑ friþleifs F; friðleifs J2, Sp; konungs tf. J2, Sp.
- ↑ sål. F; Aun de øvrr.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [i it J2 i Sp.
- ↑ [sål. J1, Ásg. i K (vetra slettet af AM; mgl. i 18); v. vetr ok xx F; xx. vetr J2, Sp.
- ↑ eɴ tf. F.
- ↑ sål. F, J2, Sp; þar K.
- ↑ [vetra overstr. af AM i K; mgl. 18, J1; v. vetr ok xx. F; xx. vetr J2, Sp.
- ↑ til langlifis ser; hann J2, Sp.
- ↑ [blótaði ꜹn konungr F; þa tf. J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [a hveriom .x. vettrvm F.
- ↑ skylldi fylgia J2, Sp.
- ↑ [omv. J2; heite ul. Sp.
- ↑ nockvað J2, Sp og tf. or
- ↑ hafði blótat J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ eigi F.
- ↑ [omv. F, J2.
- ↑ [borinn a stoli F, J2, Sp.
- ↑ sål. K, J2, Sp; átta F.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ sål. K, J2, Sp; nívnda F.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ [ok (ul. J2, Sp) lifði hann F, J2, Sp.
- ↑ [ok-vetr: mgl. i K (Ásg), men tf. af AM; findes i 18, J1.
- ↑ sål. K. 18, J1; lebarn J2, Sp; lębarn F.
- ↑ ul. K, 18; hann alle øvrr.; efter a̅t (Ks skrivem.) er åbenbart ꜹ̅ oversprunget.
- ↑ ok F.
- ↑ [omv. F.
- ↑ blotið F.
- ↑ ul. F.
- ↑ kallat J2, Sp.
- ↑ se Leffler i Arkiv III 188-89, 277-78.
- ↑ ꜹ́n K, F; ꜹn J2, aun Sp.
- ↑ J2, Sp; um K, F.
- ↑ liɢia J2, Sp.
- ↑ sål. J2, Sp; aðal K (þ AM; aþal F; se K. Gísl. Yngl. 220-25.
- ↑ sveiðuðs K; sveiðors F; sveiðuʀs J2, Sp (r); jfr. K. Gísl. Yngl. 225.
- ↑ mækis J2, Sp; mø̨k F; mækil K.
- ↑ lut alle undt. Sp.
- ↑ miavara K; miovara F, J2, Sp; se K. Gísl. Yngl. 226.
- ↑ okreins K; oc hreins J2, Sp; at reíns F.
- ↑ riðor alle; se K. Gísl. Yngl. 226-29.
- ↑ Máttit K; mattið F, J2, Sp (d).
- ↑ [omv. J2, Sp.
- ↑ vm K; at F, J2, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, J1; Fra liflati Egils konungs J2, Sp; mgl. F.
- ↑ s. K, 18, Sp; son de øvrr.
- ↑ Sviþioðo F.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ [sål. alle undt. J2, Sp: Aun konunge raðagerþarmaðr oc.
- ↑ Ani alle (undt. Ásg. i K: An og Sp auni(?), men vistnok ved påvirkning af den lige foranstående dativ-form: ana, der må betragtes som en anomal form, da ordets form og böjning var så fremmed; K. Gíslason mente (i sine forelæsninger over Yng.tal). at ordet oprl. hed (Ánn-) Ǫ́nn, Æne, Ánar.
- ↑ sål. (med aks.) AM i K; sml. ófin i Málsh. kv. 155 hvor o-ets længde er betinget af versemålet.
- ↑ niðr tf. F, J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ hia F.
- ↑ [i brott J2, Sp; a brꜹt F.
- ↑ [toko þeir F.
- ↑ þar er F.
- ↑ [þat er Tunne J2, Sp.
- ↑ oc gaf J2, Sp.
- ↑ mikit 18, J1 (ur.)
- ↑ oþioðar liþ J2, Sp.
- ↑ lagu þeir J2, Sp.
- ↑ [Þeir lágo F; vı K; við 18, J1 (fejllæsn.).
- ↑ en stundum J2, Sp.
- ↑ heriað F.
- ↑ ok F.
- ↑ [með liði sínu at leita þeira J2, Sp.
- ↑ [hafði-nótt: la i bole sinu eina natt J2, Sp.
- ↑ felldu þar J2, Sp.
- ↑ Egill tf. K; udstr. af AM.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [ok fór-ófrið: ul. F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [sneroz menn F.
- ↑ viðrtoku J2, Sp.
- ↑ oc setti J2, Sp; ok settv F.
- ↑ [omv. J2, Sp.
- ↑ ul. F, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. J2, Sp (þá altså acc.).
- ↑ heriaðo K, 18, J1; ok heriuðu F, J2, Sp.
- ↑ ul. F, J2, Sp.
- ↑ viðstoðu F.
- ↑ hernaði J2, Sp.
- ↑ sinom tf. F, J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [ul. J2.
- ↑ [i mot 18, J1; motí F, Sp.
- ↑ ul. F, J2, Sp.
- ↑ [omv. F.
- ↑ [attu þeir fleiri J2, Sp.
- ↑ [iafnan sígr F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [hellt til Danmerkr J2, Sp (forskr.).
- ↑ [efter frækna J2, Sp og skr. sǽ.
- ↑ ul. J2.
- ↑ [skatti af Svium til liðs ser F; Sviþioð J2, Sp.
- ↑ efter honum F.
- ↑ lið F.
- ↑ sviðioðar með heríɴ F.
- ↑ [omv. J2, Sp.
- ↑ þar J2, Sp.
- ↑ þa J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. J2, Sp.
- ↑ [riki sítt. eɴ F; við riki, en J2, Sp.
- ↑ heim J2, Sp.
- ↑ [omv. J2, Sp; giafir skr. alle.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ eíɴ F.
- ↑ sål. F, J2, Sp; þa de øvrr.
- ↑ Sviðioð F; Sviþioðu J2, Sp.
- ↑ nꜹckur tf. J2, Sp.
- ↑ ul. J2.
- ↑ varþ J2, Sp.
- ↑ [ø̨gr. þviat hann var alinn kapp samliga F.
- ↑ hꜹndum tf. J2, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ scogum J2, Sp.
- ↑ var tf. F.
- ↑ enn J2, Sp.
- ↑ [ul. J2, Sp.
- ↑ konungr F.
- ↑ ut a J2, Sp.
- ↑ við F; hirð- tf. J2, Sp.
- ↑ sål. alle. undt. K: hann
- ↑ a J2, Sp (og skr. ur. skóginim!).
- ↑ [varþ konungıíɴ F.
- ↑ hann J2, Sp.
- ↑ hans tf. J2, Sp.
- ↑ villdi F.
- ↑ sål. K; ɢriꝥ. F; griðungrinn J2, Sp
- ↑ sneyri J2, Sp.
- ↑ sål. K; ɢriꝥ. F; griðungrinn J2, Sp
- ↑ hæstzins J2, Sp (forskr).
- ↑ fellr J2, Sp.
- ↑ med art. J2, Sp.
- ↑ villdi F.
- ↑ sverþino F.
- ↑ sål. K; ɢriꝥ. F; griðungrinn J2, Sp
- ↑ [horníno F.
- ↑ konungínom F.
- ↑ sål. K; ɢriꝥ. F.
- ↑ ul. F.
- ↑ q. J2, Sp.
- ↑ sål. K; tyss J2, Sp; tyrs F.
- ↑ attvnga F.
- ↑ sål. K; flø̨ming F; flæmingr J2, Sp; se K. Gísl. Yngl. 229-30.
- ↑ sa er alle.
- ↑ vm K.
- ↑ ꜹstr K; hꜹst F; ꜹstmꜹrc J2, Sp.
- ↑ brotna J2, Sp.
- ↑ um K.
- ↑ [Om l. 1-4 se K. Gísl. Yngl. 231-32.
- ↑ hæfis K; hǫfis J2, Sp; hø̨fis F.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, J1; Fra falli ottars konungs J2, Sp; mgl. F.
- ↑ s. K, 18, J2, Sp; son F, J1.
- ↑ [tok ok konungdom F.
- ↑ Ásg. i K (udstr. af AM), ul. 18, J1.
- ↑ konung tf. F.
- ↑ konungr tf. J2, Sp.
- ↑ konungr tf. F.
- ↑ s. K, 18; svarar F; svaraþe J2, suȃʀ̑ Sp; sagþe J1; seigir 308.
- ↑ med sidste t begynder den egenlige norske afskrift af Jǫfraskinna; herefter betegner J1 altså denne; J2 anføres kun, hvor der er særlig grund dertil.
- ↑ sagði F, J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [omv. F, J1, Sp, der (J1, Sp) tillige ul.
- ↑ sviðjoðar F.
- ↑ hann tf. J1.
- ↑ uprásir J1, Sp.
- ↑ [fækk hann þar (sa Sp) J1, Sp.
- ↑ sín Sp.
- ↑ [i Austrveg at herja J1, Sp.
- ↑ konungr tf. F, J1, Sp og ul. kgr efter Fróði
- ↑ landi F, J1, Sp.
- ↑ steíg F.
- ↑ viðstǫðu J1, Sp.
- ↑ (ę 18); selunndi F; sælunnði J1; sælundi Sp.
- ↑ æyrasund J1, Sp.
- ↑ ok tf. J1, Sp.
- ↑ sva a leyðu J1, Sp; sva al eyða landit þar sem þeir komv. F og herefter kap. uden overskrift.
- ↑ vꜹttr K; vǫ́ttr 18; vǫttr 308; Uꜹ́ttr F; Vautr J1, Sp; uagtet navnet, som verset viser, umulig kan have været Vǫttr, er det dog muligt, at Snorre, hvad hdskrr. enstemmig antyder, har sagt Vǫttr.
- ↑ hann J1, Sp.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ for F.
- ↑ [i brot J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ þa J1, Sp.
- ↑ a F.
- ↑ fell F.
- ↑ [K; hverra tveggía F; huaʀatveɢia J1, Sp (r).
- ↑ liðít F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ af AM rettet i K til herioðum
- ↑ ul. F.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ [ǫllum-skipum: skipum aullum þeim J1, Sp; þeim skipum: omv. J1, Sp.
- ↑ AM retter i K til nǫnd
- ↑ ok tf. J1, Sp.
- ↑ þa F; ul. J1, Sp.
- ↑ hrafna F.
- ↑ af tré kraku F, J1, Sp.
- ↑ sendi K, 18.
- ↑ sviðjoðar F, J1.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ sꜹgðo F.
- ↑ q. J1, Sp.
- ↑ undir K, F; unndir J1, Sp.
- ↑ duganligr K.
- ↑ K; fi͛ J1; firi Sp; firi F.
- ↑ færi J1, Sp.
- ↑ vitz K, J1, Sp; víti F.
- ↑ [spáro F; [Om l. 5-8 se K. Gísl. Yngl. 232-34.
- ↑ fra ek alle.
- ↑ vatz F; uautz J1, Sp; vǫtz K.
- ↑ F; .ȷȷ. J1, Sp; jarla K.
- ↑ F, J1, Sp; vigframað K.
- ↑ um K.
- ↑ K; uæg̅ J1, Sp (vegit J2); vegít F.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18; fra dauða aðils konungs J1, Sp; mgl. F.
- ↑ s. K, J1, Sp; son F, 18.
- ↑ ul. F.
- ↑ [konungdóm tók: konungr var J1, Sp.
- ↑ [konungr var eftir hann lengi F.
- ↑ varð tf. J1, Sp.
- ↑ vikingo(-u) F, J1, Sp.
- ↑ sa konungr F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ K, F, aluf J1, Sp; aløf 18; alǫf 308.
- ↑ rikia J1, Sp.
- ↑ [landi J1, Sp.
- ↑ [omv. F.
- ↑ bǫiar ꝁs Ásg. i K (rettet af AM); biǫarins(!) J1, Sp.
- ↑ strand F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ haufðu J1, Sp.
- ↑ herfangit F.
- ↑ faɴ F.
- ↑ [fannzk þat bratt J1, Sp.
- ↑ Yrsa J1, Sp.
- ↑ kona tf. F.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ K, 18.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. F.
- ↑ konungr J1, Sp; konungr tf. F.
- ↑ K; bruðlꜹp J1, Sp (hl); brvðkꜹp F.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K; ingen kap. i J1, Sp (sml. overskr. dér over k. 28); mgl. F.
- ↑ hleðro F.
- ↑ [omv. F.
- ↑ [sinn kost annan F.
- ↑ hann tf. F.
- ↑ K; drotn. J1, Sp; drottningo F.
- ↑ hleiðro J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ s. K; son de øvrr.
- ↑ ul. F.
- ↑ Danmerkr K, F; Danm͛ de øvrr.
- ↑ drotn. tf. J1, Sp (-ing).
- ↑ bondi F.
- ↑ ok tf. J1, Sp.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ heim J1, Sp.
- ↑ sviðjoðar F, J1, Sp.
- ↑ konungs tf. F.
- ↑ ul. F.
- ↑ [var hann F.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ upplennzka F.
- ↑ af J1, Sp.
- ↑ Aþils konungr ok ali konungr tf. J1, Sp.
- ↑ konungr tf. F.
- ↑ þessi F; þesi J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp; i sin afskrift (i AM 1eβ II fol. se anm. til l. 1- 7) skriver Arne til uden forkortelse.
- ↑ [ul. 18; konungs tf. F, J1, Sp.
- ↑ seri K; seyri F, J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [Aðils-F.vǫllu: se Hkr. (Unger). fort. IV-V; ý med aks. K; fyrisvollu Sp; Fyrisvꜹllvm F.
- ↑ goðum hestum F, J1, Sp.
- ↑ [omv. F.
- ↑ slongvir K; slóngvir F; slꜹngvir 18; slungnir J1, Sp.
- ↑ var tf. J1, Sp.
- ↑ [var þar alínn vndir F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ þa K, 18, 308 (ur- ).
- ↑ ul. F, J1, Sp.
- ↑ [omv. F.
- ↑ ꜹmð K; ꜹmd F; a uinð J1 (og ul. í); i auinð Sp.
- ↑ foti J1, Sp.
- ↑ [ul. F.
- ↑ hestrinn tf. J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ steínonom F; steinum Sp.
- ↑ [omv. F.
- ↑ Aþils J1, Sp.
- ↑ var F, J1, Sp; hann tf. F.
- ↑ [rikian J1, Sp.
- ↑ q. Sp (s. J1.)
- ↑ fra ek alle.
- ↑ K, F med v; fiorfi J1, Sp.
- ↑ K, Sp; uita J1; vítra F.
- ↑ K, J1, Sp; vø̨tr F.
- ↑ vm K.
- ↑ uiþ J1, Sp.
- ↑ således K; dralls J1, Sp (drasils J2).
- ↑ [oversprungne i F.
- ↑ ꜹr K, J1; aur Sp; ø̨ʀ F.
- ↑ ø̨gir F; ægis K, J1, Sp.
- ↑ K, F, Sp; bragning J1.
- ↑ vm K.
- ↑ dagsæll J1; dágsæll Sp.
- ↑ óla F.
- ↑ drengr F.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18; mgl. F, J1, Sp.
- ↑ s. K, 18, Sp; son F, J1.
- ↑ ul. J1.
- ↑ var J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ a Ásg. i K.
- ↑ sål. K, F; þa voro J1, Sp; ok 18 (ur.).
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ ef J1, Sp.
- ↑ aldr̄ K; alldri, alldri F; alldri J1, Sp (forskr.).
- ↑ rafti J1, Sp.
- ↑ aldr̄ K; alldri, alldri F; alldri J1, Sp (forskr.).
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18; mgl. F; ingen kap. J1, Sp.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ or F.
- ↑ sål. K, F; i 18, J1 og Sp skrives snarest marðey
- ↑ ok tf. F.
- ↑ sviðjoðar F, J1, Sp.
- ↑ heriaði J1, Sp.
- ↑ lofꜹnd K, 18; lofvnd F; lofunð J1, Sp.
- ↑ h. AM i K, 18; heitir Ásg. i K, F, J1, Sp.
- ↑ ul. J1.
- ↑ [um nott a ovart J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [ul. J1, Sp; viðtoku F.
- ↑ [hanum landit J1, Sp.
- ↑ var F.
- ↑ sakt J1, Sp.
- ↑ dꜹgvm J1, Sp.
- ↑ sål. F, J1, Sp; þa K, 18.
- ↑ varð F, J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ suium J1, Sp; ok var hann þa tf. J1, Sp.
- ↑ allt til J1, Sp.
- ↑ þa J1, Sp.
- ↑ q. J1, Sp.
- ↑ veit ek alle.
- ↑ lokinn J1, Sp.
- ↑ lofunde K, J1, Sp; lofðunngi F; [Om l. 1-4 se K. Gísl. Yngl. 234-36.
- ↑ at F.
- ↑ qvaþo K; kváðo F; kuoðo J1, Sp.
- ↑ brandvní F.
- ↑ þa er alle.
- ↑ necqvi K; nóckiu J1; nỏtkin Sp; nockvi J2, nokkví F.
- ↑ um K.
- ↑ Overskr. fra AM i K; mgl. F, J1, Sp.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ Svium F, J1, Sp.
- ↑ ul. F, J1, Sp; men se kap. 30.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ setti J1, Sp.
- ↑ hann tf. J1, Sp.
- ↑ i J1, Sp.
- ↑ Austrveigu J1, Sp.
- ↑ Yngvarr konungr J1, Sp.
- ↑ of F.
- ↑ [þar sem heitir J1, Sp; sem heítir F.
- ↑ æstr J1, Sp.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ [varþ F; varð þa J1, Sp.
- ↑ enga Ásg. i K; e#773;g#773; og eͥ alle andre.
- ↑ viðstoðu J1, Sp.
- ↑ þar F.
- ↑ [omv. F.
- ↑ i J1, Sp; ul. F.
- ↑ við J1, Sp.
- ↑ um K.
- ↑ sóat K; soat F; sóit J1, Sp (jfr. sótt J2), se K. Gísl. Yngl. 236.
- ↑ sål. J1, Sp, F; hefði K.
- ↑ ok lios . . . (sål.) K; ok lios haumom J1, Sp; ok líos hófvm F.
- ↑ øfri F.
- ↑ K; fꜹllnum J1, Sp; fiollum F.
- ↑ gafni J1, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18; mgl. F, J1, Sp.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ sviðjóð F
- ↑ sviðjóð F
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ feðr F.
- ↑ a land tf. J1, Sp.
- ↑ of F.
- ↑ sviꝥ F; suiðioþv J1, Sp.
- ↑ konungr tf. F.
- ↑ vinsø̨laztr F; vinsælastr J1, Sp.
- ↑ suidjoð J1, Sp (ð).
- ↑ kostað J1, Sp; mikíɴ tf. F.
- ↑ F; byggia K; bygia J1, Sp (gg).
- ↑ [siðan F; rꜹðin skr. J1, Sp (au).
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ ryðia F, J1, Sp.
- ↑ fun(n)duz F, J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ viða tf. F, J1, Sp.
- ↑ [þessu vitt J1, Sp.
- ↑ landit F.
- ↑ land F.
- ↑ nogt F, J1, Sp.
- ↑ landz tf. J1, Sp.
- ↑ land byɢvíɴgar F.
- ↑ bø̨ta F.
- ↑ of F.
- ↑ ul. F.
- ↑ þat J1, Sp.
- ↑ [omv. F, J1, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, 308, mgl. F, J1, Sp.
- ↑ ifir J1, Sp.
- ↑ fiaðrunðalandi J1; fiarðundalandi Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [sål. J1, Sp (dog annarr hét A.) og Ásg. i K; her udstreget af AM, mgl. 18.
- ↑ [var-annarr: voro konungar a fiaðrinnda landi. yngvaʀ ok F.
- ↑ [heraðs konungar. Braut ǫnundr reð firir tiunda landi Ásg. i K, men dette er af AM rettet, som teksten nu er; sål. også 18; heraz konung sar(!). brꜹtaun. reð firi tiunda landi J1, Sp; heraz konungar brꜹt ꜹn̄ firi tívnda landi reð svípdagr blíndí F.
- ↑ var F, J1, Sp.
- ↑ konunga tf. J1, Sp.
- ↑ ul. J1, F, Sp.
- ↑ stór J1, Sp.
- ↑ K; þaɴíg F; tangat(!) J1, Sp (þ).
- ↑ [ok v. þ. J1, Sp; ul. F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [þa er komít var at miðiom vettri kom fiolment F.
- ↑ ul. J1, Sp; [þar komv þeir F.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ ul. F.
- ↑ við J1, Sp; við F.
- ↑ [hanum þotti F.
- ↑ [illt miog svá J1, Sp (ul. honum).
- ↑ af F, J1, Sp; þeir voro ví. vettra gamlír tf. F; sml. l. 2-3.
- ↑ ul. F, J1, Sp.
- ↑ [a brot ok J1, Sp; ul. F.
- ↑ fostrbroðir(!) J1, Sp, (ur,), hans; sins Ásg. i K.
- ↑ allilla J1, Sp.
- ↑ [ul. Ásg. i K.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ [er hann var osterkari i leikínom. eɴ alfr. yngvaʀꜱ .s. ok oþrotkari F; sonr-konungs: Ynguars .s. J1, Sp; s. skr. K, 18.
- ↑ sv͛ K; svͬ F.
- ↑ [svipdagr kvað þat vera mikla J1, Sp.
- ↑ steika J1; stekia Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ var J1, Sp.
- ↑ [híɴ grimmazti. ok verst skapluandar (a kludret) F.
- ↑ ul. F.
- ↑ konungr tf. F.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ son(!) F, J1, Sp.
- ↑ konungs tf. F.
- ↑ sål. F, J1, Sp; alg' AM i K, 18.
- ↑ [omv. F.
- ↑ alvell(!) J1, Sp (l).
- ↑ gefín tf. F.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ sviðjoðar F.
- ↑ [ingialdr konungr brykaup(!) J1, Sp (u).
- ↑ ok-hennar: iɴgialldr gerði brv́ðlꜹ́up til hennar. þegar er tímí er til þes F.
- ↑ Overskr. fra AM i K; mgl. F; ing. kap. i J1, Sp.
- ↑ [ul. F.
- ↑ kꜹlluð F; [ok-kallat: for þan veg er kallaðr J1, Sp.
- ↑ þar J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ J1, Sp; snia K, F.
- ↑ lakt J1, Sp.
- ↑ [þar hljóp J1, Sp; hlíop þa F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ fekk F.
- ↑ þar tf. F.
- ↑ [þat var bani ꜹnvndar konungs ok margra manna at skriðan hliop a þa J1, Sp.
- ↑ q. J1, Sp.
- ↑ K, F; vnder J1, Sp (uncr).
- ↑ Himinnsfjollum J1.
- ↑ K; of vęig J1, Sp (e); of vǿ̨gr F.
- ↑ K; eistrar J1, F, Sp. Den gamle form var vel Eista
- ↑ hrisings J1 (hrisungs J2, Sp).
- ↑ K; hreyrs F, J1, Sp.
- ↑ um K.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18; fra Ingiallde J1, Sp; mgl. F.
- ↑ s. K, 18; son F.
- ↑ [Þa tok konungdóm Ingialdr s. aunundar konungs ifir suium J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ sviðjoð F.
- ↑ [firi þvi at F.
- ↑ sviðjoð F.
- ↑ [omv. F.
- ↑ of F.
- ↑ [váru-Svíav.: þi at til vpsala sottv allir J1, Sp.
- ↑ inn riki tf. J1, Sp.
- ↑ [Siðan F.
- ↑ J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ F; r' J1, Sp.
- ↑ [Eftir þat F.
- ↑ skiptiz J1, Sp.
- ↑ rikit F.
- ↑ det første bogstav uklart i K; toku 18.
- ↑ þannig F; þanninn J1, Sp.
- ↑ sin J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ [ul. J1, Sp; sem fyʀ var sagt F.
- ↑ ø̨tlȃʀ̑ F.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ [kallaði hann þat J1, Sp
- ↑ [omv. F.
- ↑ rikismonnum F, J1, Sp.
- ↑ F, J1, Sp; Algauti K, 18; jfr. ovf. 632.
- ↑ konungs tf. F, J1, Sp.
- ↑ Ingvarr K.
- ↑ K; fjaðriɴda- F; fiaðrvnða- J1, Sp.
- ↑ ul. K, 18.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [omv. F, J1, Sp.
- ↑ forsnjallr F.
- ↑ nø̨riki F; nerriki J1, Sp.
- ↑ (dog snarest: Sigvertr) K, J1, Sp (-ir); Sighvatr F; Sigvatr 18.
- ↑ attandalandi F.
- ↑ vii AM i K (ur.).
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ [var-sal: overspr. i F.
- ↑ [skipaði F, J1, Sp.
- ↑ vpsali J1, Sp (ur.).
- ↑ siðvandi J1, Sp.
- ↑ þa J1, Sp.
- ↑ sem F.
- ↑ [sa skylldi F.
- ↑ erfit tf. J1, Sp.
- ↑ skyldi tf. K (ur.).
- ↑ fvllit F.
- ↑ [sa skylldi F; sk. þa sa J1, Sp.
- ↑ bragarfulli J1, Sp.
- ↑ ok tf. F.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ Eftir þat F.
- ↑ [omv. J1, Sp; leiði(!) skr. F.
- ↑ [þar(!) er faðir hans hafði att J1, Sp (þat); fꜹðvr hans. þar sem hann var vanr iáfnlíga at sítía F.
- ↑ [omv. F.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ [sål. AM i K (f. Ásg.s Nú er her sva), 18, F; Sp (þar f. hér J1, Sp).
- ↑ [omv. 18; dýrs ul. J1, Sp.
- ↑ hofuðǿ̨tt F.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ míog tf. F.
- ↑ ul. F.
- ↑ folviðar F. Men skulde Folkviðar ikke være en fejl for Gautviðar jfr. 628 og 702?
- ↑ hylviðar Ásg. i K, 18.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. K, 18.
- ↑ [omv. F.
- ↑ eɴ F.
- ↑ ul. F, J1, Sp.
- ↑ [þessi riki oll J1, Sp.
- ↑ konungarnir F; þesir tf. J1, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, 308 (hiorv͛. -varðar 308); kvanfang hiorfarðar(!) konungs J1, Sp; mgl. F.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. F; ok suik þessi þa J1, Sp.
- ↑ þat tf. F.
- ↑ varhvga F.
- ↑ er Ásg. i K.
- ↑ [ylfíngr F.
- ↑ sviðjoð F.
- ↑ [myrkv́a fíorð F; myrkua fiorðr heitir J1, Sp; fjǫrðr mgl. K.
- ↑ þa tf. F.
- ↑ þat J1, Sp; [þetta boð þektiz hann F.
- ↑ i J1, Sp.
- ↑ [þa er J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [var þeim vel fagnat F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ sið(!) J1; siðuandi Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ þeim er J1, Sp.
- ↑ skylldo F.
- ↑ hvar K, 18; hv́ȃʀ̑ F; hvár J1; haur Sp.
- ↑ voro F; yrði J1, Sp.
- ↑ var 18, 308.
- ↑ log vikinga F og tf. log(!).
- ↑ ul. F.
- ↑ K, Sp; -dryckior F; -drykkivm J1.
- ↑ sål. K; hiorv. 18; hiorvar F; hioruarþ' J1, Sp.
- ↑ gagnvert F.
- ↑ [hans menn allir F.
- ↑ gestom F.
- ↑ kvenna F, J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ fyllti K, 18.
- ↑ [geck hon F.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ [Siðan selldi hon F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [ul. F; ganga ok J1, Sp.
- ↑ s. K; sagði F; kvað J1, Sp.
- ↑ AM i K, J1, Sp; e̅g̅ F, Ásg. i K.
- ↑ ul. F, J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ vón alle (vǫn F).
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ hælldr tf. J1, Sp.
- ↑ sål. K, J1, Sp; Hildig͛ F.
- ↑ of F.
- ↑ konungarnir J1, Sp.
- ↑ hittaz F.
- ↑ [ul. F.
- ↑ ul. F, J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp; vpp tf. F.
- ↑ [Sogðo svmir at honvm F.
- ↑ [styrkr mikill J1, Sp.
- ↑ verðr J1, Sp.
- ↑ [ok þotti þetta raðligt vera F.
- ↑ sål. AM i K; Hildig͛ alle.
- ↑ brulł K, 18, bruðlaup F, J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. F, J1, Sp.
- ↑ [með ser at varðveita F; at varðveita J1, Sp.
- ↑ Overskr. fra J1; orrosta i Sviþioð AM i K, 18; mgl. F, Sp.
- ↑ v́ti tf. F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ hefir J1, Sp.
- ↑ [hann hafði F.
- ↑ [mágar spyrja þat F.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ [Granmarr konungr átti F.
- ↑ v́pp tf. F.
- ↑ [herínom F.
- ↑ þo F.
- ↑ orrostan F.
- ↑ [var hín harþazta F.
- ↑ ok J1, Sp.
- ↑ bariz F.
- ↑ flyðo J1, Sp.
- ↑ sål. K, J1 (vnd); fjaðrinndalandi F; fiadrundalandi Sp.
- ↑ nø̨riki F; nerriki J1, Sp (nerr-).
- ↑ attandalandi F.
- ↑ þessum F.
- ↑ þeir tf. F.
- ↑ varð J1, Sp.
- ↑ [Iɴɢ͛. konungr var staddr nꜹðvliga. feck hann morg sár F.
- ↑ ul. F.
- ↑ [baðir synir hans F.
- ↑ sål. F, J1, Sp; hylviðr K, 18.
- ↑ ferr J1, Sp.
- ↑ við sina J1, Sp.
- ↑ F efter ótrúr; ul. J1, Sp.
- ↑ ul. J1.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ [þviat F.
- ↑ ul. F, J1, Sp.
- ↑ milli J1, Sp.
- ↑ þa F, J1, Sp.
- ↑ þaɴig F; sva J1, Sp.
- ↑ þa tf. J1, Sp.
- ↑ [omv. F.
- ↑ þeiʀa J1, Sp.
- ↑ [ok J1, Sp.
- ↑ sål. F, J1, Sp; sættiz K, 18; þeir tf. J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ konungarnir F.
- ↑ [ok þeir híttaz F; ul. J1, Sp.
- ↑ [sål. K, J1 (-i =) Sp; með ser F.
- ↑ [Ingjaldr konungr, Granmarr kgr ok Hiorvarþr kgr J1, Sp; ul. F.
- ↑ [friþr skylldi F; friðr sá omv. J1, Sp.
- ↑ milli J1, Sp.
- ↑ [þrir konungar lifði. inɢ͛. ꝁ. ɢw ꝁ. hiorvͬ. ꝁ. F.
- ↑ ef F, J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ æki J1, Sp.
- ↑ [Siþan for(!) F.
- ↑ Overskr. fra AM i K; ok Hjǫrvarðs konungs tf. 18, 308; brenna Granmars konungs ok hiorv J1; ul. Sp, F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ hann tf. F.
- ↑ ul. J1.
- ↑ uæitzł (= veitzlur) J1; væizli(!) Sp.
- ↑ eyiu J1, Sp (forskr.).
- ↑ den første vokals kvantitet er usikker.
- ↑ h. K, 18; heitir F, J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ kom F.
- ↑ [a einni nótt með her sinn F, J1, Sp.
- ↑ husit ok konungana J1, Sp.
- ↑ konungarnir F; [þeir haufdu at J1, Sp.
- ↑ [omv. J1, Sp (fyrir).
- ↑ s. K; son F, J1, Sp, 18.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [setti J1, Sp.
- ↑ [omv. F, J1, Sp.
- ↑ hans J1, Sp.
- ↑ þa J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ milli J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [omv. F.
- ↑ [omv. F, J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [Kona iɴɢ͛. konungs het gꜹthilldr. hon sendi F.
- ↑ [kona-til: Olaf son sin J1, Sp.
- ↑ sinum J1, Sp.
- ↑ [var hann F.
- ↑ s. K, 18; son F, J1, Sp.
- ↑ flæita J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ sål. AM i K (for roð); gꜹðrꜹði F; guðrǫði J1, Sp.
- ↑ J1, Sp; skaplík de øvrr; [hann var skaplikr K, 18 (ur.).
- ↑ foður F; fauþur J1, Sp.
- ↑ [hon reð J1, Sp.
- ↑ [at guðr̄. J1, Sp.
- ↑ rað tf. F.
- ↑ goðrøði AM i K (for roð); goðrꜹði 18; gvðrꜹði F; guþrǫði J1, Sp, som tf. konungi
- ↑ bonda F.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18; mgl. F; fra liflati Ingialldz konungs J1, Sp.
- ↑ drap F.
- ↑ AM i K (f. roð); guðrꜹþar 18; gvðrꜹðar F; guðfr̄. J1, Sp.
- ↑ dregr F.
- ↑ siðan F, J1, Sp.
- ↑ þa J1, Sp; ul. F.
- ↑ komin J1, Sp.
- ↑ reínínngi F.
- ↑ [a væitzlu ær hæitir a rꜹningi (rǽ Sp) hann spvrði þa J1, Sp.
- ↑ [var F.
- ↑ konungr tf. F, J1, Sp.
- ↑ [til hafa F, J1, Sp.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ [kostr syɴ at leɢiaz F.
- ↑ ul. F, J1, Sp.
- ↑ viðfrægt J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp; [ul. F.
- ↑ [allt folk inni J1, Sp; folk allt íɴí F.
- ↑ ok asu tf. F, J1, Sp.
- ↑ kuað J1, Sp.
- ↑ i fiorvan K; i fior van J1, Sp; ifiorván (v rettet fra n) F.
- ↑ K, J1, Sp; reíníɴgí F.
- ↑ þa er alle.
- ↑ K, F; listum J1, Sp (ly- J2).
- ↑ goðkynn̅g̅ J1, Sp; goðꝁg K, F.
- ↑ gognom K; gꜹgnvm J1, Sp; gøgnom F.
- ↑ steig K, J1, Sp; stoð F; [Om l. 5-8se K. Gísl. Yngl. 236-42.
- ↑ yrðr F, J1, Sp.
- ↑ sangeyrvaztr J1, Sp; saɴgeraztr F; siallgætastr K.
- ↑ [Om l. 1-4 se K. Gísl. Yngl. 242-43.
- ↑ eɴ F.
- ↑ um K.
- ↑ villdi F, J1, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K; mgl. 18, F; fra Iuari hinum viðfaðma J1, Sp.
- ↑ híɴ tf. F.
- ↑ [Suia velldi allt lagði vndir sig Ivaʀ viðfaþmi ok J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ fimta F, J1, Sp.
- ↑ siðan tf. F, J1, Sp.
- ↑ in illraða J1, Sp; konung F.
- ↑ [omv. F.
- ↑ [at langfeðgvm mati J1, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, J1, Sp; mgl. F.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ [ul. F.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ a ne. riki tf. J1, Sp.
- ↑ sål. F, J1, Sp; sia K, 18.
- ↑ [ul. J1, Sp; jfr. amn. 1 til l. 9.
- ↑ norðr J1, Sp.
- ↑ or F.
- ↑ er J1, Sp.
- ↑ h. K, 18; heitir F, J1, Sp.
- ↑ [ok rvddo F.
- ↑ ul. F.
- ↑ sål. F; byggia K, 18; bygðu þar J1, Sp.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ ok tf. F.
- ↑ þat K.
- ↑ orv J1, Sp.
- ↑ allgoþir J1, Sp.
- ↑ land-kostir F.
- ↑ [til sviþioðar F.
- ↑ ryddi F.
- ↑ [spurðisk-markir: Sviar spyrþu til Olafs þa J1, Sp.
- ↑ [omv. J1, Sp.
- ↑ sål. AM i K; solveig alle øvrr.
- ↑ [sål. J1, Sp; d. S. K ( AM: „corr. e.“), 18 (ved rett.); ul. F.
- ↑ [d. sꜹlua halfdanar s. (ɔ: sonar) F.
- ↑ or J1, Sp.
- ↑ son F; s. alle øvrr.
- ↑ olof F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ nerriki J1, Sp (neri-).
- ↑ solveig F.
- ↑ Halfdan F, J1, Sp.
- ↑ moðurbroðr (det samme?) J1, Sp (ð').
- ↑ Overskr. fra J1, Sp; fra Halfd. hvitbein AM i K (men overstreget med rødkridt); Fra Olafi tretelgio ok Halfdani hvitbein 18; mgl. F.
- ↑ v́t laga F.
- ↑ [omv. F.
- ↑ land- F.
- ↑ Vermlandi J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. F; þangat J1, Sp.
- ↑ [þa svlltr ok hallø̨ri mikit F.
- ↑ [likaði Svium þat F.
- ↑ AM i K, F, J1, Sp; mundi Ásg. i K, 18.
- ↑ ud. art. J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp; [Þvi nø̨st drogo sviar F.
- ↑ [ok foru F, J1, Sp.
- ↑ blotuðu F, J1, Sp.
- ↑ q. J1, Sp.
- ↑ Den fortolkning af dette vers, som E. Wadstein har givet i Aarbb. 1891 s. 371-82, kan jeg - når bortses fra orðet ǫlgylðir - ikke gå ind på.
- ↑ sål. K, F; vag J1, Sp.
- ↑ hiɴ er K; hinn er J1, Sp; mgl. F.
- ↑ sål. K, J1, Sp; viðar F.
- ↑ olafs K, F; oł ꝁg J1, Sp.
- ↑ sål. Svb. Eg. Lex. poet.: viðjar; ælgylþis J1, Sp (aul-); hólgylðír F; hofgylþir K.
- ↑ gloðfjalgr J1, Sp (her o rettet til a); glaðfjalgr K, F.
- ↑ gꜹrvar K; gautuar J1, Sp; gøyʀ var a F.
- ↑ lestí F.
- ↑ J1, Sp; sonar K, F.
- ↑ J1, Sp, F (-tz); fiorniotz K.
- ↑ J1, Sp, F; Svá K.
- ↑ át konar(?) J1, Sp; áttkonr K, F.
- ↑ K, J1, Sp; at F.
- ↑ fvɴo F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [ul. F.
- ↑ fleira J1, Sp; myklo fleíra F.
- ↑ matti J1, Sp.
- ↑ ok þat olli hallø̨ríno tf. F; jfr. anm. til 11-12.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ þeir þa J1, Sp.
- ↑ þeir tf. F, J1, Sp.
- ↑ [omv. F.
- ↑ vm J1, Sp.
- ↑ komv J1, Sp.
- ↑ en F, J1, Sp.
- ↑ ok F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ [hann þat fylki J1, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18 (som tf. hvitbein), J1, Sp; mgl. F; -dani fuldt udskr. i J1, Sp.
- ↑ F, Sp; Halfdā AM i K; Halfð J1.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ varþ J1, Sp.
- ↑ [omv. F, J1, Sp.
- ↑ sål. K (ø̨); guðrꜹð F; guðreþ J1, Sp.
- ↑ míog F.
- ↑ ok F, J1, Sp.
- ↑ [Siðan var hann F.
- ↑ h. K; heitir F, J1, Sp.
- ↑ Scęreið AM i K (f. sær-); skęreið F; ul. J1, Sp.
- ↑ sål. F, J1, Sp; skirissal K.
- ↑ q. J1, Sp.
- ↑ [ul. F.
- ↑ J1, Sp; hyʀ K, F.
- ↑ soccmiðlendr K; sꜹkkmiðlendr F; sꜹkmiðlendr J1, Sp (au).
- ↑ sål. K, J1 (-varðs J2), Sp; at háll varps F.
- ↑ F, J1, Sp; scírissal K.
- ↑ um K.
- ↑ brynalfr F.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18; ingen kap. i J1, Sp; mgl. F.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [undir sik Vermaland F, J1, Sp.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18, 308; fra eysteini konungi J1, Sp; mgl. F.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ [var konungr F.
- ↑ ul. Ásg. i K.
- ↑ [ul. Sp.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ af F, J1, Sp.
- ↑ ul. F, J1, Sp.
- ↑ þar firir J1, Sp.
- ↑ er nefndr J1, Sp.
- ↑ sin F.
- ↑ ok tok F; ok toku J1, Sp.
- ↑ [þat sem F; slikt sem J1, Sp.
- ↑ [ul. F.
- ↑ [klæði-strandhǫgg: ul. J1, Sp.
- ↑ [ok foro brꜹt J1, Sp.
- ↑ [þa Eysteinn konungr J1, Sp.
- ↑ brꜹtu J1, Sp.
- ↑ [hann tok J1, Sp.
- ↑ of F.
- ↑ [Eysteinn konungr sat J1, Sp (og altså punktum foran).
- ↑ [omv. F.
- ↑ hanum J1, Sp.
- ↑ ok lꜹst J1, Sp.
- ↑ skipinv J1, Sp.
- ↑ [bar sva til at beítí asíɴ lꜹst konungíɴ F.
- ↑ af oðrv skípino tf. F.
- ↑ [ok varþ þat F.
- ↑ boʀo K, 18; bórro F.
- ↑ hann tf. F.
- ↑ ár eyriɴí F; [ul. J1, Sp.
- ↑ q. J1, Sp.
- ↑ fw K; ꝼͥ F, Sp; ul. J1; f' J2.
- ↑ byleistz K, F (í); blylestz J1, Sp (by- J2).
- ↑ meyir J1, Sp.
- ↑ en J1, Sp.
- ↑ ny J1, Sp.
- ↑ vndir F.
- ↑ reks J1, Sp; reiks K, F.
- ↑ braddi J1, Sp; branði F.
- ↑ þar er K, J1, Sp; þa er F.
- ↑ komr J1, Sp; kemr F. Herefter tf. J1, Sp: menn hans naðv likino ok var hann heygdr a borro.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18; fra halfdani konungi J1, Sp; mgl. F.
- ↑ s. K, 18. J1, Sp; son F, 308.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. F.
- ↑ ul. F.
- ↑ [mönnum sinum i mala F.
- ↑ gafv J1, Sp.
- ↑ [a mati (el. matt) J1, Sp (mat).
- ↑ ul. J1.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ sål. F, J1, Sp, 18 (ved rettelse); endelig har K vestmꜹrom, men over mꜹrom har Ásg. selv skrevet folld
- ↑ ok þar J1, Sp.
- ↑ ul. Ásg. i K, 18.
- ↑ baʀo K, 18; boʀo F; boʀv J1, Sp (boru).
- ↑ q. J1, Sp.
- ↑ hveðr yngs J1.
- ↑ þa er K, J1, Sp, F.
- ↑ Halfdan K; Halfdan F; Halfð J1, Sp.
- ↑ sa er K, F, J1, Sp.
- ↑ a holti K; i hollti F; hokum J1; holtum J2, Sp.
- ↑ um K.
- ↑ [Om l. 6-8 se K. Gísl. Yngl. 243-45.
- ↑ bvðlvngs F.
- ↑ boʀoe K; borror J1, Sp; boʀv í F.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18; fra Guðroðe konungi J1, Sp; mgl. F.
- ↑ Guðreyðr K, 18; Gvðrꜹðr F; Gvðreðr J1, Sp (ỏ).
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ Ok F.
- ↑ Gvðrꜹðr F.
- ↑ gꜹfugláti J1, Sp.
- ↑ [alfhillde d. alfvarins J1, Sp.
- ↑ s. alle.
- ↑ [ul. F.
- ↑ [Alfheimr var þa kalł milli J1, Sp (kallaðr).
- ↑ guðreyðr K, 18; ɢvðr' F; ɢ̅ʀ̅ J1, Sp; konungr tf. F, J1, Sp.
- ↑ [het J1, Sp.
- ↑ [omv. J1, Sp; konungs-þeir: haralldz konungs híns granrꜹða. at F.
- ↑ guðr. tf. J1, Sp.
- ↑ konungr J1, Sp.
- ↑ foro J1, Sp.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [sin æyrendislok J1, Sp.
- ↑ [Nokkurv siðaʀ F.
- ↑ guðrꜹðr K; forkortet 18, F.
- ↑ siá F og tf. ok; [enn gꜹðr. konungr skꜹt skipum a vatn litlu siþar J1, Sp.
- ↑ [omv. F, J1, Sp.
- ↑ ok kom F; þar tf. J1,Sp.
- ↑ vm nótt F.
- ↑ [veitti þegar J1, Sp.
- ↑ at J1, Sp.
- ↑ [a bø̨ haralldz konungs. ok veíttí þar vpp rás F.
- ↑ har͛. konungr F.
- ↑ [bǿ̨íɴ F.
- ↑ [er-hann: haʀ. konungr gek þegar J1, Sp.
- ↑ [omv. F.
- ↑ er F, J1, Sp.
- ↑ [þa var með honum J1, Sp.
- ↑ ok varþ F.
- ↑ liðmunr J1, Sp (lið͛).
- ↑ [eɴ liðz. mvnr var all mikill F.
- ↑ [omv. F.
- ↑ konungr tf. F, J1, Sp.
- ↑ sål. F, J1, Sp; gyðr K, 18.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ þar tf. J1, Sp.
- ↑ guðreyðr J1, Sp; forkortet i de øvrr.
- ↑ [konungs dottur J1, Sp.
- ↑ brvðlꜹp F; bł J1, Sp.
- ↑ þre vetr J1, Sp.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ K; fork. i de øvrr.
- ↑ [þar voro þa J1, Sp.
- ↑ drvknir(!) F; [ul. J1, Sp.
- ↑ [eit kvelld J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ i moti J1, Sp (mot).
- ↑ efter lagðe J1, Sp; konungíɴ F.
- ↑ bana sar J1, Sp.
- ↑ of F.
- ↑ morgininn F.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ [sa maðr J1, Sp; [er-sá: varþ sa maðr F.
- ↑ [þar var J1, Sp.
- ↑ ok J1, Sp.
- ↑ þetta F.
- ↑ væri J1, Sp.
- ↑ q. J1, Sp.
- ↑ guðrøðr K; gvdredr J1, Sp; gvðrꜹðr F.
- ↑ en J1, Sp; hiɴ K, F.
- ↑ sa er fyr (ꝼͥ J1, Sp, F) alle.
- ↑ vm ráþ K; vmrað J1, Sp, F.
- ↑ ǫlom K; ꜹlum J1; aullum Sp; élum F.
- ↑ J1, Sp; heiptrǫct K; heiptrǫ́k F; se K. Gísl. Yngl. 245-47.
- ↑ lꜹnnsigr J1, Sp.
- ↑ en J1, Sp; hiɴ K; híɴ er F.
- ↑ lóm gerði F.
- ↑ [aso (á K) áʀ K, F; asv aʀ J1, Sp.
- ↑ K; of F; at J1, Sp.
- ↑ K; baʀ J1, Sp; báʀ F.
- ↑ um K.
- ↑ Overskr. fra AM i K, 18; fra olaui konungi J1, Sp; mgl. F.
- ↑ riki ok tf. F.
- ↑ feðr F.
- ↑ ul. F.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ ul. K, 18.
- ↑ [ok sterkaztr ok mikill vexti F.
- ↑ þeir J1, Sp.
- ↑ [toku J1, Sp.
- ↑ vingvlmork alle.
- ↑ ul. F, J1, Sp.
- ↑ eígnaðiz F.
- ↑ [ul. J1, Sp.
- ↑ s. K, 18, J1, Sp; son F.
- ↑ rikia J1.
- ↑ ul. J1, Sp.
- ↑ ul. F.
- ↑ her ophører AMs rettelser i K med tegnet [; bl. 48b forekommer der efter er menn voro til (Halfd. s. s. 9510) et - senere halvt - udvisket tegn ], som uden tvivl svarer til det første, og det så meget sikrere, som der i margen på bægge steder (af Arne eller Ásgeir) er anbragt et og det samme tegn: ᴛ. Hermed er uden tvivl en lakune i K betegnet. I 18 hedder det i margen: Deest et membranæ puræ 2 folia impacta og der tilföjes med anden hånd: Qvæ hic deficiunt in alia membrana reperta. Denne alia membrana er sikkert nok Jöfraskinna (jfr. „Msc. W.“ et par steder i margen i 18). Ks oprindelige tekst er, da også Peringskiölds udg. udfylder lakunen med J, altså at anse for tabt.
- ↑ guðreyþar J1, Sp; guðrꜹðar F; konungr tf. F.
- ↑ konungr tf. F.
- ↑ vest folld F.
- ↑ vestra F.
- ↑ iðra F.
- ↑ [at Geirstöðum atsetu F.
- ↑ s. F; q. J1, Sp.
- ↑ Versets 5-8 findes også i Óláfs þáttr Geirstaða-álfs í følgende hdskrr: Flat. (udg. II, 6), AM 61 fol; 73 A fol. (Fms. IV, 2.9-30).
- ↑ þos J1 (þros K), Sp; þvrs F.
- ↑ naði F.
- ↑ oł J1 (Olafr K), Sp; olafr F og alle øvrr.
- ↑ J1, Sp, F, 61; upsa Flat; vfsa 73.
- ↑ [J1, Sp, F; víða frægr Flat. 61, 73.
- ↑ of J1, Sp (K).
- ↑ vestrmari73.
- ↑ Til l. 8 tf. Flat. endnu 2 linjer:
- goðum líkr
- ok Grenlands fylki.
- ↑ Findes også i Flat., 61, 73.
- ↑ [sål. 61; vigmiðlung J1, Sp; vigniðiong F; uigs fromozstum Flat.; vígfrỏmuzstum 73.
- ↑ [um viða naði 61; af viða teðí 73; uard at grande Flat.
- ↑ nu liggr alle.
- ↑ sea tf. Flat.
- ↑ sål. J1, Sp, F; orpinn Flat., 73, 61 (uo-).
- ↑ Ingen kap. i J1, Sp; overskr. mgl. F.
- ↑ s. J1, Sp; son F.
- ↑ ul. F.
- ↑ feðr F.
- ↑ [ul. F.
- ↑ veit ek alle.
- ↑ J1, Sp, K; bezt F.
- ↑ blam alle.
- ↑ sva at alle.
- ↑ rꜹgvaldr J1; raugnvaldr Sp, J2; ʀognvaldr F.
- ↑ heiðum hár J1, Sp; heiðom hǿ̨ʀi F.
- ↑ of heítíɴ er F; of hæitum (-in̄ J2) deʀ J1, Sp.
- ↑ F tilf. endnu to linjer:
- ok mílld geðr
- markar drottíɴ.