Brynhild på helferd

Velg språk	Norrønt	Islandsk	Norsk	Dansk	Svensk	Færøysk
Denne teksten finnes i flere utgaver på følgende språk ►

Edda-Kvæde
Norrøne fornsongar
(Andre utgåve, 1928)

På nynorsk ved
Ivar Mortensson-Egnund

Brynhild på helferd

Då Brynhild var dåi, laga dei tvo bål, det eine for Sigurd, det brann fyrst. Men Brynhild vart brend på eit anna eit, og ho var på ei vogn som var klædd med drustelege tjeld. So er det sagt at Brynhild kom køyrande etter helvegen og fór gjenom eit tun, der det budde ei gyger.

1.
GYGRI kvad:
"Du fær ikkje fara
fram gjenom mine
gard-grunnar
og grjot-hellerar.
Vyrk ditt arbeid
ved veven stelle
høvde deg betre
enn ei hugsnikje vera.

2.
Kva vil du frå Valland
vitja min heim,
di øse-kolle,
som all stad vildrar?
Vil du det vita?
Vargar hev du
med mannablod mett,
meinfull i hugen."

3.
BRYNHILD kvad:
"Kva skal berge-bruri
so beisk meg møte,
um eg hev vori
på viking ferder?
Av oss tvo eg trur
at eg vert hævast
når menneskja granskar
gløgt vårt ættmål."

4.
GYGRI kvad:
"Du var Brynhild,
Budles dotter,
til mein vart du bori
i mannaheimen.
For Gjuke-lyden
du lukka øydde
og grunnane grov
undan garden deira."

5.
BRYNHILD kvad:
"Eg sanning deg segjer,
sitjande her,
um du, vitlause tøkja,
vil vita greide,
kor Gjuke-sønene
gjekk innpå meg,
maktstal elsken
og meinsvør gjørde meg.

6.
Hugdjerve konge
hamane tok
til oss åtte systrar,
under eik dei løynde.
Eg var vetrane tolv,
um du vita det lyster,
då eidar meg batt
til unge gramen.

7.
Hild under hjelm
heite eg fekk,
då ung i Lymdalom
endå eg sveiv.

8.
Gamle kjempa
i God-tjod-landet,
Hjelm-Gunnar, eg
til Hel lét gange,
gav siger til unge
bror åt Auda,
då vart Odin
ov-vreid på meg.

9.
Han meg stengde med skjoldar
i skate-lunden,
raude og kvite,
han i rad dei sette;
einast den fekk slite
svevnen tunge,
som aldri reddhug hev kjent
risa i bringa.

10.
Kringum min salen,
mot sud hann horver,
lét han logar
leike høgt;
og einaste han
fekk yver der ride,
som førde meg gull
som Fåvne åtte.

11.
På Grane han reid,
gull-øydaren
der som fosterfar min
førde styret;
umfram alle
eine tottest, druste, djerve,
dana-kongen.

12.
I same sengi
sov me tryglegt,
som han ein bror
meg boren vøre;
ingen av oss
i åtte næter
lagde armen
um annans hals.

13.
Men eg neist vart av Gudrun,
Gjukes dotter,
at sovi eg hadde
i Sigurd sitt fang.
Det, eg då fekk vita,
vild' eg aldri høyrt,
at med svik dei sprengde
min sæle kjærleik.

14.
I alder og æve
vil ætter fødast
til sut og saknad
og strevsamt yrke.
Men saman svive
og skiljast aldri
skal Sigurds og eg.
Søkk no, gyger!"