Hálfsrekkaljóð
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
Sæmundar-Edda
GUÐNI JÓNSSON
bjó til prentunar
Hálfr konungr fór til ríkis síns ór hernaði. Þeir fengu storm mikinn í hafi. Skip þeira varð ekki ausit. Þá var þat ráðs tekit at hluta mann fyrir borð, en þess þurfti eigi, því at hverr bauð sínum félaga fyrir borð at fara. En er þeir stigu fyrir borð, þá mæltu þeir: "Strálaust er fyrir stokkum." En er Hálfr konungr kom til Hörðalands, þá fór Ásmundr konungr á fund hans ok gerðist hans maðr ok sór honum eiða ok bauð honum til veizlu ok hálfu liði hans. En annan morgin er konungr bjóst ok sagði, at helmingr liðs skyldi eftir vera á skipum, kvað Innsteinn:
- 1.
- "Upp mundum vér
- allir ganga,
- skatna beztir,
- af skipum várum,
- láta brenna
- bragninga sveit
- ok Ásmundar lið
- aldri týna."
Konungr kvað:
- 2.
- "Vér skulum hálfir
- herjar þessa
- sáttir sækja
- frá sjó neðan.
- Ásmundr hefir
- oss of boðna
- hringa rauða
- sem hafa viljum."
Innsteinn kvað:
- 3.
- "Sér eigi þú allan
- Ásmundar hug,
- hefir fylkir sá
- flærð í brjósti.
- Mundir þú, þengill,
- ef vér því réðim,
- mági þínum
- mjök lítt trúa."
Konungr kvað:
- 4.
- "Ásmundr hefir
- oss of unnit
- margar tryggðir,
- sem menn vitu.
- Mun-at góðr konungr
- ganga á sáttir
- né gramr annan
- í griðum véla."
Innsteinn kvað:
- 5.
- "Þér er orðinn
- Óðinn til gramr,
- er þú Ásmundi
- allvel trúir.
- Hann mun alla
- oss of véla,
- nema þú víti
- viðsjár fáir."
Konungr kvað:
- 6.
- "Æ lystir þik
- æðru at mæla,
- mun-at sá konungr
- sáttir rjúfa.
- Gull eigum þar
- ok gersimar,
- hringa rauða,
- frá hans búum."
Innsteinn kvað:
- 7.
- "Hálfr, dreymði mik,
- - hyggðu at slíku, -
- at logi léki
- of liði váru,
- illt væri þar
- ór at leysask.
- Hvat kveðr þú, þengill,
- þann draum vita?"
Konungr kvað:
- 8.
- "Gefa mun ek hverjum
- hjálm ok brynju
- frækna drengja,
- er fylgja mér.
- Þat mun at líta
- sem logi brenni
- skjöldungs liði
- of skarar fjöllum."
Innsteinn kvað:
- 9.
- "Enn dreymði mik
- öðru sinni:
- Hugðak á öxlum
- elda brenna.
- Gruna tek ek nokkut,
- at þat gott viti.
- Hvat kveðr þú, þengill,
- þann draum vita?"
Konungr kvað:
- 10.
- "Hrynja um herðar
- þeim, er hamalt fylkja,
- grams verðungu,
- gylldar brynjur.
- Þat mun á öxlum
- öðlings vinum
- ljóst at líta,
- sem logi brenni."
Innsteinn kvað:
- 11.
- "Þat dreymði mik
- þriðja sinni,
- at vér í kaf niðr
- komnir værim.
- Eiga mun allstórt
- um at véla.
- Hvat kveðr þú, þengill,
- þann draum vita?"
Konungr kvað:
- 12.
- "Fulllangt er sjá
- fíflskapr talaðr,
- vera kveð ek ekki
- undir slíku.
- Seg þú enga,
- svá at heyri,
- drauma þína
- í degi síðan."
Innsteinn kvað:
- 13.
- "Hlýði Hrókar
- ok herr konungs
- orðum mínum,
- Útsteinn þriði:
- Göngum allir
- upp frá ströndu,
- kunnum ekki
- konungs mál of þat."
Útsteinn kvað:
- 14.
- "Konung látum vér
- keppinn ráða
- fyrir í fólki
- um farir várar.
- Hættum, bróðir,
- svá at honum líki,
- fjörvi okkru
- með frömum vísi."
Innsteinn kvað:
- 15.
- "Hlítt hefir fylkir
- í förum úti
- mínum ráðum
- mörgu sinni.
- Nú kveð ek engu,
- er ek mæli,
- hlýða vilja,
- síz hingat kómum."
Hálfr konungr gekk upp til bæjar Ásmundar konungs með helming liðs síns. Þar var fyrir fjölmenni mikit. Veizla var kappsamlig ok drykkr svá sterkr, at Hálfsrekkar sofnuðu fast. Ásmundr konungr ok hirðin lögðu eld í höllina. En sá, er fyrst vaknaði af Hálfsrekkum, sá höllina nær fulla af reyk. Hann mælti: "Rjúka mun um hauka vára nú," sagði hann. Síðan lagðist hann niðr ok svaf. Þá vaknaði annarr ok sá, at höllin logaði, ok mælti: "Drjúpa mun nú vax af söxum." Sá lagðist niðr. Ok þá vaknaði Hálfr konungr. Hann stóð upp ok vakti liðit ok bað þá vápnast. Þeir hlupu þá á veggina, svá at af gengu nafarnar af timbrstokkunum. Þá kvað Innsteinn:
- 16.
- "Rýkr um hauka
- í höll konungs,
- ván er, at drjúpi
- vax af söxum.
- Mál er gulli
- ok gersimum,
- hjálmum skipta
- með Hálfsrekkum.
- 17.
- Hins fýsi ek nú,
- at Hálfr vaki;
- eru-t af eklu
- eldar kyndir.
- Áttu, menbrjótr,
- mági þínum
- grimmlunduðum
- gjafir launa.
- 18.
- Hrindum heilir
- hallar bjóri.
- Nú taka súlur
- í sundr þoka.
- Æ mun uppi,
- meðan öld lifir,
- Hálfsrekka för
- til hertoga.
- 19.
- Hart skulum ganga
- ok hliða ekki við,
- verðr vísis lið
- at vega með söxum.
- Þeir skulu sjálfir
- á sér bera
- blóðgar benjar,
- áðr braki létti.
- 20.
- Snúizk snarliga,
- snyrtidrengir,
- út ór eldi
- með auðbrota.
- Engi er ýta,
- sá er æ lifir.
- Mun-at baugbroti
- við bana kvíða."
Svá er hér sagt, at Hálfr konungr ok Hálfsrekkar kæmist út ór eldinum ok Hálfr konungr felli fyrir ofrefli liðs ok sveit hans. Innsteinn kvað, er konungr var fallinn:
- 21.
- "Hér sá ek alla
- einum fylgja
- jafnröskliga
- öðlings syni.
- Hittumk heilir,
- þá heðan líðum,
- er-at léttara
- líf en dauði."
Þá kómu Hálfsrekkar til orrustu, þeir sem við skip höfðu verit. Þar fell mikill hlutr Hálfsrekka. Orrustan helzt allt til nætr, áðr Innsteinn fell. Innsteinn kvað:
- 22.
- "Hrókr er fallin
- með hertoga
- frækn at fótum
- fólks oddvita.
- Eigum Óðni
- illt at gjalda,
- er hann slíkan konung
- sigri rænti.
- 23.
- Ek hefi úti
- átján sumur
- fylgt fullhuga
- flein at rjóða.
- Skalk-at annan
- eiga dróttin
- gunnar gjarnan
- né gamall verða.
- 24.
- Hér mun Innsteinn
- til jarðar hníga
- horskr at höfði
- hers oddvita.
- Þat munu seggir
- at sögum gera,
- at Hálfr konungr
- hlæjandi dó."
