Maríu jartegnir - Af Muselin

Fra heimskringla.no
Revisjon per 12. mai 2020 kl. 14:01 av August (diskusjon | bidrag) (Maríu jartegnir - Af Muselin)
(diff) ← Eldre revisjon | Nåværende revisjon (diff) | Nyere revisjon → (diff)
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif


Maríu jartegnir


Af Muselin


C. R. UNGER

Christiania 1871


B (Varianter fra A)


Af Muselin

Á dögum Theodosii keisara föður Leonis keisara, þá er Hillderikus var konungr í Frakklandi, þá gerðiz til heiðinn konungr, sá er Muselin hét, at leggia undir sik Miklagarð. Hann samnaði miklu liði, bæði skipaher ok landher, ok er hann kom til Miklagarðs, þá settiz hann um borgina með allan her sinn ok lagði at borginni. Ok árla einn morgin, þá er Muselin ætlaði, at lúðrar hans skylldi vekia fólkit [til orrostu[1], þá [gafz honum sú[2] sýn, at kona kom með liósi miklu ok skrýdd purpura or lopti ofan, ok með henni fiölði mikill manna [skrýddr hvítum skrúða[3]. Hon gékk umhverfis borgina ok flokkr hennar, ok þar gagnvart sem tialdbúðir konungs vóru, þá sýndiz honum, sem hon breiddi möttul sinn á borgarvegginn. Eptir þat leið hon upp í loptit, ok allt föruneyti hennar með henni. En við þessa sýn þá varð Muselin hræddr ok þóttiz skilia, at kona siá villdi gæta borgar þeirar. Síðan[4] bað hann borgarmenn inngöngu, ok var honum þat leyft, ok með honum þúsund riddara, ok ofraði hann þar miklu fé til heilagra staða, ok gaf keisara handsal sitt, at hann skylldi alldri á hans ríki ganga, ok fór Muselin heim við þat til rikis síns. En litlu síðar þá gaf Theodosius upp ríkit ok gerðiz munkr. En Leo son hans tók ríkit. Hann lét vígia Germanum til byskups, dýrligan mann ok heilagan, [en hann[5] setti þat, at þessi lutr félli eigi or minni, er en heilaga mær María leysti Miklagarð or svá miklum háska[6], at in annunciatione sancte Marie skylldu lærðir menn ok ólæðir syngia henni lofsöng í minning þessa atburðar, ok var þar gerr [til söngr, ok var þat[7] ymni, ok skylldu lærðir menn upp hefia, ok þá er þeir höfðu lokit[8] sínu versi, þá tóku ólærðir menn[9] ok sungu[10], ok gékk svá út ymninn, at sínu sinni sungu hvárir. Ok héllt þessu[11] Germanus[12] byskup um sína daga, ok hverr byskup eptir annan. Ok var þetta upptekit á einu þíngi í Nicea heraði[13] af .ccc. ok .xviii. byskupum, at um Grikkland[14] í hverri kirkiu væri þessi ymni sunginn í þá minning, er [borg þeira var leyst eða frelst, ok þökkuðu[15] frú sancte Marie lausn sína, ok hefr svá ymnann: Ave sponsa insponsata.




Fotnoter:

  1. [í atgöngu A.
  2. [gaf honum A.
  3. [skrýddir hvítum klæðum A.
  4. saal. A; Ok B.
  5. [saal. A; ok B.
  6. en þat var svá tilf. B.
  7. [einvirðis A.
  8. lyckt A.
  9. þat vers tilf. A.
  10. er þeim var til sagt, er syngia skylldi á millum þeira versa, er lærðir menn sungu tilf. A.
  11. svá A.
  12. Germanns i Ungers tekst.
  13. borg A.
  14. Girkland A.
  15. [borgin þackaði A.