Saga Hálfdanar svarta (FJ 1900)

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif Norsk.gif Dansk.gif Svensk.gif
Original.gif Norsk.gif Svensk.gif
Original.gif
Original.gif


Noen spesialtegn vises ikke på iPhone/iPad.


Heimskringla I-IV


Saga Hálfdanar svarta


K. 1. Hálfdan bersk við Gandálf ok Sigtrygg[1]

[Hálfd. svart. Flat. Ó. Tr. k. 450; Fsk. k. 1; Hist. Norw. 103.]

Hálfdan var[2] vetrgamall, þá er faðir hans fell. Ása, móðir hans, fór þegar með hann vestr á Agðir ok settisk þar þegar[3] til ríkis[4] þess, er átt hafði[5] faðir hennar. [Þar óx upp Hálfdan ok var[6] brátt mikill ok sterkr ok svartr á hár; [hann var[7] kallaðr Hálfdan svarti. [Þá var hann xviii.[8] vetra, er hann tók konungdom á Ǫgðum; fór hann[9] þegar á[10] Vestfold ok skipti ríki við Óláf, bróður sinn[11]. Sama haust fór hann[12] með her á Vingulmǫrk á hendr Gandálfi konungi, ok áttu þeir margar orrostur ok hǫfðu ýmsir sigr, en at lykðum sættusk þeir[13], skyldi Hálfdan hafa Vingulmǫrk hálfa[14], sem áðr hafði haft Guðrøðr[15], faðir hans. Eptir þat fór Hálfdan[16] upp á Raumaríki ok lagði undir sik. Þat spurði Sigtryggr konungr, sonr[17] Eysteins konungs; hann hafði[18] atsetu á Heiðmǫrk ok hafði áðr [Raumaríki undir sik lagt[19]. Fór þá Sigtryggr konungr [með her[20] móti Hálfdani konungi ok var[21] þar orrosta mikil ok hafði Hálfdan[22] sigr: en er flótti[23] brast, þá[24] var Sigtryggr konungr lostinn ǫru undir [hǫndina vinstri[25], ok fell hann þar. Síðan lagði Hálfdan[26] undir sik alt Raumaríki. Eysteinn hét annarr sonr[27] Eysteins konungs, bróðir Sigtryggs konungs[28]; hann var þá[29] konungr á Heiðmǫrk. En er Hálfdan [var farinn[30] út á Vestfold, þá fór Eysteinn konungr með her sinn út á Raumaríki, lagði[31] þar þá víða land[32] undir sik.


K. 2. Orrosta Hálfdanar ok Eysteins[33]

[Hálfd. svart. Flat. Ó. Tr. k. 450.]

Hálfdan svarti spurði, at ófriðr var á Raumaríki; dró hann þá her saman ok fór [til móts við Eystein konung[34], ok áttu þeir orrostu, ok[35] hafði Hálfdan sigr, en Eysteinn flýði upp á Heiðmǫrk. Hálfdan konungr fór[36] með her sinn [eptir honum upp á Heiðmǫrk[37], ok áttu þeir[38] aðra orrostu, ok hafði Hálfdan sigr, en Eysteinn flýði norðr í Dala á fund Guðbrandz hersis: hann eflðisk þaðan at liði, fór síðan [um vetrinn[39] út[40] á Heiðmǫrk; hann hitti Hálfdan svarta í eyinni[41] miklu, er liggr í Mjǫrs; áttu[42] þeir þar orrostu; [þar fell mikit fólk[43] af hvárum tveggja[44], ok hafði Hálfdan[45] sigr; þar fell Guthormr, sonr[46] Guðbrandz hersis, er mannvænstr þótti vera á Uplǫndum; þá flýði [enn Eysteinn[47] norðr í Dala. Þá sendi hann Hallvarð skálk, frænda sinn, til[48] Hálfdanar konungs, at leita um sættir; en fyrir [frændsymi sakir[49], þá[50] gaf Hálfdan[51] upp Eysteini konungi hálfa Heiðmǫrk[52]. Hálfdan[53] lagði undir sik Þótn, ok þar sem Land heitir: [þá eignaðisk hann[54] ok Haðaland[55]; var hann þá ríkr[56] konungr.


K. 3. Kvánfang Hálfdanar konungs[57]

[Hálfd. svart. Flat. Ó. Tr. k. 450; Fsk. k. 1 jfr. Flóam. init.; Ldn. 300. 325.]

Hálfdan svarti fekk [konu, er nefnd er Ragnhildr, dóttir[58] Haraldz gullskeggs; hann var konungr í Sogni. Þau áttu son, er Haraldr konungr gaf nafn sitt, ok fœddisk sá sveinn upp í Sogni með Haraldi konungi [móðurfeðr sínum[59]: en er Haraldr var orðinn ørvasi, [var hann sonlauss; þá[60] gaf hann Haraldi[61], dóttursyni sínum, ríki sitt ok lét hann taka til konungs; litlu síðarr andaðisk Haraldr[62]. Þann sama vetr andaðisk Ragnhildr[63], dóttir hans; eptir[64] um várit varð sóttdauðr Haraldr konungr ungi í Sogni; [hann var þá[65] x. vetra[66]. Þegar er Hálfdan svarti spurði andlát hans, þá byrjar hann ferð sína með [liði miklu[67] ok ferr norðr til Sogns; var þar [við honum vel[68] tekit; taldi hann þar til ríkis ok arfs eptir son sinn, ok[69] var[70] þar engi viðrstaða[71]; lagði hann undir sik [ríki þat[72]. Þá kom til hans Atli jarl inn mjóvi af Gaulum[73]; hann var vin Haraldz konungs; [konungr setti Atla jarl[74] yfir Sygnafylki at dœma þar landz-lǫg ok heimta [saman skatta. Hálfdan konungr fór þaðan til Uplanda[75].


K. 4. Orrosta Hálfdanar ok Gandálfs-sona[76]

[Hálfd. svart. Flat. Ó. Tr. k. 451.]

Hálfdan konungr fór um haustit út á Vingulmǫrk; þat var á einni nátt[77], er[78] Hálfdan[79] var á veizlu, at um miðnætti[80] kom til hans [sá maðr[81], er hestvǫrð [hafði haldit[82], ok sagði honum, at herr var kominn nær bœnum; konungr stóð [þegar upp[83] ok bað menn[84] vápna sik, [gengr þegar út ok fylkir[85]. Því næst kómu þar [synir Gandálfs[86], Hýsingr ok Helsingr, með lið mikit. [Varð þar orrosta mikil[87], en [fyrir því[88], at Hálfdan konungr var ofrliði borinn, þá[89] flýði hann til skógs[90] ok lét mart manna; þar fell Ǫlvir inn spáki, fóstrfaðir [Hálfdanar konungs[91]. Eptir þat dreif lið til Hálfdanar[92] konungs, fór hann þá at leita Gandálfs-sona, ok hittusk[93] á eiði við eyna[94] ok berjask þar[95]; þar fell Hýsingr ok Helsingr, en [bróðir þeira, Haki[96], kom á flótta. Eptir þat lagði Hálfdan konungr undir sik alla Vingulmǫrk, en Haki flýði í Álfheima.


K. 5. Hálfdan konungr fekk Ragnhildar[97]

[Hálfd. svart. Flat. Ó. Tr. k. 451; Fsk. k. 2, Ragn. sona þ. k. 5; Flóam. init.; Ldn. 300. 325; Fms. I, 2; Flat. I, 39; Sigurð. s. hjart.]

Sigurðr hjǫrtr er nefndr konungr á Hringaríki[98], meiri ok sterkari, en hverr maðr[99] annarra; [allra manna var hann ok[100] fríðastr sýnum; faðir hans var Helgi inn hvassi, en móðir hans[101] Áslaug, dóttir Sigurðar orms-í-auga Ragnars sonar loðbrókar. Svá er sagt, at [þá var hann[102] xii. vetra[103], er hann drap Hildibrand berserk í einvígi ok þá xii. saman; mǫrg vann hann þrekvirki, ok er lǫng saga frá honum. Hann[104] átti ii. bǫrn; Ragnhildr hét dóttir hans; hon var allra kvenna skǫruligust; [hon var[105] þá á tvítøgs[106]-aldri, en[107] Guthormr[108] bróðir hennar[109] á ungmennis-aldri. En þat er [at segja frá dauða[110] Sigurðar, at hann reið [einn saman[111] út á eyðimerkr, [sem vanði hans var til[112]; hann veiddi stór dýr ok mannskœð; [lagði hann[113] á þat kapp mikit optliga[114]; en[115] er hann var langa leið[116] [riðinn, kom[117] hann fram í[118] [rið nǫkkur[119] í nánd[120] Haðalandi; þá kom þar móti honum[121] Haki berserkr með xxx. manna; [þar bǫrðusk þeir[122]; fell þar Sigurðr hjǫrtr, en [af Haka xii. menn[123], en sjálfr hann lét hǫnd sína ok hafði iii. sár ǫnnur. Eptir þat reið Haki[124] til bús Sigurðar ok tók þar[125] Ragnhildi, dóttur hans, ok Guthorm, bróður hennar, [ok hafði braut með sér[126] ok [fé mikit[127] ok marga dýrgripi, ok hafði heim á Haðaland; [þar átti hann bú stór[128]. Þá lét hann efna til veizlu ok ætlaði at gera brúðlaup til Ragnhildar, en þat dvaldisk, fyrir [því at[129] sár hans hǫfðusk illa. Haki Haða-berserkr lá í sárum um haustit ok ǫndurðan vetr, en of[130] jól var [á Heiðmǫrk Hálfdan konungr[131]; hann[132] hafði spurt ǫll þessi tíðendi. Þat var einn morgin snimma [er konungr var klæddr[133], [at hann kallaði[134] til sín Hárek gand, sagði, at hann skyldi fara yfir á Haðaland ok [fœra honum[135] [dóttur Sigurðar hjartar, Ragnhildi[136]. Hárekr bjósk ok hafði c. manna, stilti svá ferðinni, at þeir kómu yfir vatnit[137] í óttu ok[138] til bœjar Haka, tóku dyrr allar á[139] skála, [þar er menn[140] sváfu í; síðan gengu þeir til svefnbúrs þess, er Haki lá[141] í, ok brutu upp ok[142] tóku braut[143] Ragnhildi ok Guthorm, bróður hennar, ok alt fé þat, er[144] þar var, en þeir brendu skálann ok alla menn, þá er inni váru. Þeir tjǫlduðu vagn[145] allvegligan ok settu þar í Ragnhildi ok Guthorm[146], [fóru síðan[147] til íssins[148]. Haki stóð upp ok gekk eptir þeim um hríð, en er hann kom at vatsísinum, þá snøri hann niðr hjǫltum á sverðinu, en lagðisk á blóðrefilinn [ok stóð sverðit[149] í gǫgnum hann; fekk hann þar bana ok er hann þar[150] heygðr á vatsbakkanum. Hálfdan[151] konungr sá, er[152] þeir fóru um vatsísinn[153]; hann var[154] manna skygnstr; ok[155] hann sá vagn tjaldaðan, ok þóttisk hann[156] vita, at erendi þeira[157] myndi orðit vera[158], þat sem hann vildi; lét hann þá setja borð sitt ok sendi[159] menn víða um byggðina ok bauð til sín mǫrgum mǫnnum, ok var þar þann dag veizla góð[160], ok at þeiri veizlu fekk Hálfdan[161] Ragnhildar, ok var hon síðan rík drótning. Móðir Ragnhildar var Þyrni[162], dóttir Klakk-Haraldz konungs af Jótlandi, systir Þyri Danmarkar-bótar, er átti Gormr inn gamli[163], er þá réð Danaveldi[164].


K. 6. Frá draumum Ragnhildar[165]

Erik Werenskiold:
Ragnhildr drótning dreymði drauma stóra.

[Ragnhildr drótning[166] dreymði drauma stóra; hon[167] var spǫk at viti: sá var einn draumr hennar[168], at hon þóttisk vera stǫdd í grasgarði sínum ok[169] taka þorn einn [ór serk sér[170], ok[171] er hon helt á[172], þá óx hann svá, at þat varð teinn einn[173] mikill, svá at annarr endir tók[174] jǫrð niðr[175] ok varð brátt rótfastr, [ok því næst var brátt annarr endir trésins[176] hátt í loptit[177] upp[178]; því næst sýndisk henni tréit[179] svá mikit, at hon fekk varla sét yfir upp; þat var[180] furðu digrt; inn nezti hlutr trésins var rauðr sem blóð, en þá[181] leggrinn [upp fagrgrœnn, en upp til limanna snjóhvítt[182]; þar[183] váru kvistir af[184] trénu margir[185] stórir, sumir ofarr, en sumir neðarr; limar trésins váru svá miklar, at henni þóttu dreifask um allan Nóreg ok enn[186] víðara.


K. 7. Draumr Hálfdanar[187]

[Hálfd. svart. Flat. Ó. Tr. k. 451 fin., 452; Fsk. k. 2. 3.]

[Hálfdan konungr[188] dreymði aldri: honum þótti þat undarligt, ok bar[189] þat[190] fyrir þann mann, er nefndr er Þorleifr inn[191] spaki, ok leitaði ráða, hvat[192] at því [myndi mega[193] gera. Þorleifr sagði, hvat hann gerði, ef hann forvitnaði [at vita[194] nǫkkurn hlut, at hann fœri í svínabœli[195] at sofa, ok brásk honum[196] eigi draumr[197], - ok[198] konungr gerði þat ok birtisk honum draumr þessi, honum sýndisk, at[199] hann væri allra manna bezt hærðr ok var hár hans alt í[200] lokkum, sumir síðir[201] til jarðar, sumir í miðjan legg, sumir á kné, sumir í[202] mjǫðm, sumir[203] miðja síðu, sumir[204] á háls, en sumir ekki meir en sprotnir upp ór hausi sem knýflar, en á lokkum hans var hvers kyns litr, en einn lokkr sigraði alla með[205] [fegrð ok[206] ljósleik [ok mikilleik[207]. [Þorleifi sagði hann þann[208] draum[209], en hann[210] þýddi svá, at mikill afspringr myndi [af honum koma[211] ok [myndi sá[212] lǫndum ráða með miklum veg ok þó eigi allir með jammiklum[213], en einn myndi sá af hans ætt koma, at[214] ǫllum myndi meiri ok œðri[215], ok [hafa menn þat fyrir satt[216], at sá lokkr jartegnði[217] [Óláf konung inn helga[218]. [219]Hálfdan konungr var vitr[220] maðr[221] ok sannenda[222]-maðr[223] til[224] jafnaðar ok setti lǫg ok helt[225] sjálfr, ok [lét aðra halda, svá[226] at eigi mætti ofsi steypa lǫgunum: [hann gerði[227] ok[228] sjálfr saktal[229] ok skipaði[230] bótum hverjum eptir sínum burð ok metorðum[231]. Ragnhildr drótning ól son[232]; var sá[233] vatni ausinn ok nefndr[234] Haraldr; hann var brátt mikill ok inn fríðasti: óx hann þar upp ok gerðisk brátt[235] íþróttamaðr mikill[236], vel viti borinn; móðir hans unni honum mikit, en faðir hans minna.


K. 8. Stolit vistum[237]

[Hálfd. svart. Flat. Ó. Tr. k. 453; Ágr. init. (udg. s. 97-8).]

Hálfdan konungr [var á jólavist á Haðalandi[238]. Þar varð[239] undarligr hlutr[240] jóla-aptan, þá[241] er menn váru til[242] borða gengnir, ok var þat[243] allmikit[244] fjǫlmenni, at[245] þar hvarf [vist ǫll[246] [af borðum[247] ok alt mungát: [sat konungr[248] hryggr eptir, en hverr annarra sótti sitt heimili, en til þess at konungr mætti víss verða, [hvat þessum atburð olli[249], þá[250] lét hann taka Finn einn, [er margfróðr var[251], ok [vildi neyða hann[252] til saðrar[253] sǫgu ok píndi[254] hann ok fekk[255] þó eigi[256] af honum. Finnrinn [hét þannug mjǫk til hjálpar, er Haraldr var, sonr hans[257], ok Haraldr bað honum eirðar[258] ok fekk[259] eigi, [ok hleypði Haraldr[260] honum [þó[261] í brot at óvilja[262] konungs ok fylgði honum sjálfr. Þeir kómu þar farandi[263], er[264] [hǫfðingi einn[265] helt veizlu mikla[266], ok var þeim [at sýn þar vel fagnat[267], ok er þeir hǫfðu [þar verit[268] til várs, þá [var þat einn dag, at hǫfðinginn mælti[269] til Haraldz: »furðu mikit torrek [lætr faðir[270] þinn sér at, er ek tók vist nǫkkura [frá honum í vetr[271]; en ek mun [þér þat launa[272] með feginsǫgu. Faðir þinn er nú[273] dauðr ok skaltu[274] heim fara[275], muntu þá[276] fá [ríki þat[277] alt, er hann[278] hefir átt, ok þar með skaltu eignask allan Nóreg«.


K. 9. Dauði Hálfdanar svarta[279]

[Hálfd. svart. Flat. Ó. Tr. k. 456; Fsk. k. 4; Ldn. 326; Hist. Norw. 103.]

Hálfdan svarti [ók frá[280] veizlu á Haðalandi, ok bar svá til leið hans, at hann ók um vatnit Rǫnd; þat var um vár; þá váru[281] [sólbráð mikil[282]; en er [þeir óku[283] um[284] Rykinsvík[285] - [þar hǫfðu verit[286] [um vetrinn[287] nautabrunnar, en er mykrin[288] hafði fallit á ísinn, þá[289] hafði þar grafit um í sólbráðinu[290] -, en er konungr ók þar um, [þá brast[291] niðr[292] íssinn, ok týndisk þar Hálfdan konungr ok [lið mikit[293] með honum; þá var hann fertøgr[294] at aldri; hann hafði verit allra konunga[295] ársælstr[296]. Svá mikit gerðu menn sér[297] um hann, [at þá er þat spurðisk, at[298] hann var dauðr, ok lík hans var flutt á Hringaríki ok var þar til graptar ætlat, þá fóru ríkismenn af Raumaríki ok af[299] Vestfold ok Heiðmǫrk ok beiddusk allir at hafa líkit[300] með sér ok heygja í sínu fylki, ok þótti[301] þat vera[302] árvænt, þeir[303] er næði. En þeir sættusk svá[304], at líkinu var skipt í fjóra staði, ok var hǫfuðit lagit[305] í haug at Steini á Hringaríki, en hverir fluttu heim sinn hluta[306] ok heygðu, ok eru þat alt kallaðir Hálfdanar-haugar.




Noter:

  1. Overskr. fra K; Heʀ hefr upp saugv fra halfdani konungi suarta faudur haʀaldz konungs hins harfagra J1, Sp; mgl. F. Til kap. 1 findes ingen overskrift i hdskrr., undt. i 308 og Ups., den, der her er anbragt.
  2. þa tf. F og ul. þá foran er
  3. ul. F.
  4. a ꜹgðom tf. F.
  5. skr. 2 gg. i F. der også tf. haralldr
  6. [halfdan ox þar v́pp var hann F.
  7. [omv. F.
  8. [hann var xíx. F.
  9. þa tf. F.
  10. íɴ a F.
  11. sva sem fyʀ er ritað tf. F (ɔ: Yngl. s. s. 845-7).
  12. ul. F.
  13. ok tf. F.
  14. sål. F; hafa J1, 18 (i margen: „corrigenda membr. halfa“); mgl. K.
  15. gvðrꜹðr F; guðr. de øvrr.
  16. konungr tf. F.
  17. son F; s. de øvrr.
  18. þa tf. F.
  19. [lagit vɴðir sig rꜹ́ma riki F.
  20. [ul. F og tf. i
  21. varþ F.
  22. konungr tf. 18, Ups.
  23. flóttíɴ F.
  24. ul. F.
  25. [vinstri hond F.
  26. ul. F.
  27. son F; s. de øvrr.
  28. ul. F.
  29. ul. F.
  30. [konungr kom (ikke skrevet hvor varianten er fra.)
  31. ok l. F.
  32. ul. F.
  33. Overskr. fra J1, 18, Ups (der har orrostur ); mgl. F.
  34. [a rꜹmariki a hendr eysteini konungi F.
  35. ul. F, 18.
  36. þa tf. F.
  37. [upp a Heiðmork eptir honum F (og J1, 18), der ul. upp
  38. þar tf. F.
  39. [ul. F.
  40. ul. K.
  41. ey híɴí F.
  42. ok atto F.
  43. [ok fell mart manna F.
  44. tveɢíom F.
  45. konungr tf. F
  46. son F; s. de øvrr.
  47. [omv. F og tf. konungr efter E.
  48. a fvnd F.
  49. [omv. F (-semi).
  50. ul. F.
  51. konungr tf. F
  52. sva sem þeir frø̨ndr hofðo fyʀ átt Eɴ tf. F.
  53. konungr tf. F
  54. [ul. F.
  55. þviat hann heriaði viða tf. F.
  56. ok allrikr F.
  57. Overskr. fra J1, 18 (der ul. konungs); mgl. K, F.
  58. [ragnhilldar. dottor F.
  59. [ul. F.
  60. [konungr var ꜹrvasi (sål. skr. også J1) at alldri þa atti hann ongan son. ok F.
  61. ul. K.
  62. gvllskeɢr F.
  63. Raghildr F.
  64. þa var hann F.
  65. [þa var hann F.
  66. gamall tf. F.
  67. [omv. F.
  68. [vel við honum F.
  69. ul. F.
  70. varð 18.
  71. motstaða F.
  72. [omv. F.
  73. gulom (ikke oppgitt fra hvilket håndskrift.)
  74. [setti konvngr hann F.
  75. [skatta til handa konungi. for þa konungr til vpplanda i riki sítt F.
  76. Overskr. fra J1, 18, Ups; mgl. K, F.
  77. nótt F.
  78. þar sem F.
  79. konungr tf. F.
  80. miðnatt K.
  81. [omv. F.
  82. [hellt F.
  83. [omv. F.
  84. hirðmenn sína F.
  85. [Siþan gengr hann v́t igarðíɴ ok fylkti F.
  86. [omv. F.
  87. [ok tokz þegar orrosta F.
  88. [fyrði J1, 18, Ups.
  89. ul. F.
  90. skogar F.
  91. [hans K.
  92. ul. F.
  93. þeir tf. K.
  94. eyia J1, 18, Ups.
  95. ul. F.
  96. [Haki broðir þeira F.
  97. Overskriften fra J1, 18 (hvor også den fra Ups. findes i margen); Sijþara quanfäng Halfdanar köngs suarta, er hann feck Ragnhilldar. dottur Sigurþar Hiartar Ups.; mgl. K, F.
  98. hann var tf. F.
  99. ul. F.
  100. [hann var ok manna F.
  101. var tf. F.
  102. [sigurðr var þa F.
  103. gamall tf. F.
  104. Sigurþr F.
  105. [omv. F.
  106. tvitogs K; tvitvgs J1, F.
  107. ul. F.
  108. h. (= hét) tf. F.
  109. hann var tf. F.
  110. [sagt fra at ferð F.
  111. [einsaman K.
  112. [ul. F.
  113. [omv. F.
  114. iafnan F og tf.: Þat var eíɴ dag. at sigurþr reið eíɴ saman vt a merkr. sem vandi hans var til.
  115. Ok F.
  116. hrið F.
  117. [comiɴ reið K.
  118. ul. J1.
  119. [rioðr nokk' F; ryð skr. J1 (= ruð? rigtigere?).
  120. nandir K, F.
  121. sål. F, Ups; ul. de øvrr.
  122. [ul. F.
  123. [xii. menn af Haka F.
  124. v menn sína tf. F.
  125. í brꜹ́t F.
  126. [ul. F.
  127. [omv. F.
  128. [sål. F; mgl. i de øvrr.
  129. [þat K; at F.
  130. vm F.
  131. [halfdan k'onungr a veízlo á heiðmork F.
  132. ok 18, Ups.
  133. [ul. K.
  134. [kallaði hann F.
  135. [fǿ̨r mer F.
  136. [Ragnhildi, dottur Sigurðar hjartar F.
  137. vꜹtnin F.
  138. ul. F.
  139. ok K (ur.).
  140. eim er huskarlar F.
  141. svaf K, F.
  142. ul. F.
  143. i brot K, F.
  144. sem F.
  145. eíɴ tf. F.
  146. b. hennar F.
  147. [ok foro F.
  148. tf. F.
  149. [sva at sverþit stoð F; (sverð K).
  150. ul. F.
  151. haʀ J1 (ur.).
  152. at F.
  153. þviat tf. F.
  154. allra tf. F.
  155. ul. K, F.
  156. ul. F.
  157. hareks tf. F.
  158. hafa Ups; ul. F.
  159. senda F.
  160. mikíl ok pryðilíga ger F.
  161. konungr tf. F.
  162. þyrni K; þyʀnȷ J1; þyʀin (eller -ni eller -m) 18; þyrrin Ups; þorny F.
  163. i þaɴ tíma tf. F.
  164. i þaɴ tíma tf. F.
  165. Overskr. fra J1, 18, Ups. 308; mgl. K, F.
  166. [forkortet i K, F, J1; Ragnhildi drotningu 18, Ups, 308.
  167. eɴ hon F.
  168. er hana dreymþi F.
  169. þottiz tf. F.
  170. [sål. K, F; ok serks ser J1; ok (lata tf. med anden hånd over l.) serk sinn 18; ok läta i serk sinn Ups.
  171. F.
  172. hanum tf. F.
  173. ul. F.
  174. í tf. F.
  175. ul. F.
  176. [eɴ aɴaʀ endir tok F.
  177. lopt F.
  178. Ok tf. F.
  179. treð K.
  180. ok tf. F.
  181. ul. F.
  182. [límarnar hvítar sem sníar F.
  183. sål. 18, Ups;K, J1; þa F.
  184. a F.
  185. ok tf. F.
  186. myklu tf. F.
  187. Overskr. fra J1, 18, Ups; mgl. F, K.
  188. [fork. i alle. undt. Ups. (og 308): H. kong
  189. var J1.
  190. ul. F.
  191. ul. F.
  192. er tf. F.
  193. [mø̨tti F.
  194. [ul. F.
  195. svinabol K.
  196. þa tf. F.
  197. draumar K.
  198. ul. F.
  199. sem F.
  200. með K.
  201. sva at tok tf. F.
  202. a K.
  203. eða F.
  204. eigi lengra. eɴ tf. F
  205. við F.
  206. [ul. K; með tf. F.
  207. [ul. K.
  208. ul. K.
  209. [Þeɴa drꜹm sagði hann Þorleifi spaka F.
  210. Þorleifr F.
  211. [koma af honum F.
  212. [mundo hans ø̨tt menn F.
  213. iafnri frø̨gð F.
  214. er F.
  215. frǿ̨gari F.
  216. [hyɢia menn þat F.
  217. iarteíní F.
  218. [inn helga Olaf konung F.
  219. herefter kap. i F uden overskr.
  220. vizko F.
  221. mikill tf. F.
  222. sål. J1 (-inda K); saɴynda F.
  223. ul. F.
  224. ok F.
  225. gǿ̨tti F.
  226. [þrysti ollvm til at gø̨ta. ok F.
  227. [omv. F.
  228. ul. F.
  229. skaktal J1, K, 18.
  230. hann tf. F.
  231. metnaði F.
  232. ok tf. F.
  233. sveíɴ tf. F.
  234. kallaðr F.
  235. þegar F.
  236. snimma ok F.
  237. Overskr. fra J1; Matar hvarf Hälfdanar kongs Ups; mgl. K, F, 18.
  238. tok iola veízlo a hꜹrða landi F.
  239. þa tf. F.
  240. at burðr F.
  241. ul. F.
  242. her slutter lakunen (fra. 841) i K, så at teksten herefter er K's egenlige tekst.
  243. þar F.
  244. mikit J1.
  245. ul. J1.
  246. [omv. J1.
  247. [ul. J1.
  248. [omv. F.
  249. [ul. J1.
  250. ul. F.
  251. [marg froþan J1.
  252. [neyða J1.
  253. sannrar J1, F.
  254. pina J1.
  255. fekz J1.
  256. eki J1.
  257. [sål. K (s.); bað ser hialpar harald konungs son F; bað haʀ. hialpa ser J1.
  258. friþar F.
  259. fekz J1.
  260. [har̄. hleypti F; þa leifði haʀ̄ vngi J1.
  261. þa F.
  262. [brꜹt at fara at óleyfi J1.
  263. ul. F.
  264. sem F.
  265. [omv. F.
  266. eína mikla F; ul. J1.
  267. [þar vel fagnat at syn F; fagnat: F, J1; fengit K, 18.
  268. [omv. J1, 18.
  269. [mælti hǫfðinginn eíɴ dag F.
  270. [gerir F.
  271. [i vetr fra honum J1.
  272. [þat launa þer F.
  273. ul. F.
  274. nu tf. F, J1.
  275. ok tf. F.
  276. ul. F, J1.
  277. [omv. J1.
  278. faðir þíɴ F.
  279. Overskr. fra F og 18, Ups (der dog bægge har konungs for svarta); tynnðr h. ꝁ J1.
  280. [tok F; for fra J1.
  281. var F.
  282. [solbraþir miklar J1.
  283. [hann ok J1.
  284. yfir F, J1.
  285. ryninsvik J1.
  286. [þa hofðu þar verit F, J1.
  287. [ul. F; efter nautabrunnar J1.
  288. mykín F, J1.
  289. ul. F.
  290. solbraþíɴí F.
  291. þar tf. J1.
  292. [brast F.
  293. [omv. F, J1.
  294. fertǫgr K; fertugr F, J1.
  295. ul. K, 18, Ups.
  296. arsælastr F, J1, 18, Ups.
  297. at tf. F.
  298. [þa er J1.
  299. sål. F, 18, Ups, J1; ul. K.
  300. lik konungs J1.
  301. ul. F.
  302. ul. J1.
  303. þeim F, J1; at þeir Ups.
  304. ul. F.
  305. lagt F, J1.
  306. lutt J1.