Ragnarssona þáttr

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif
Original.gif


Noen spesialtegn vises ikke på iPhone/iPad.


Hauksbók


Her seger af Ragnars svnvm ok hversv margir konvngar erv komner af þeim


Finnur Jónsson og Eiríkur Jónsson


Det kongelige nordiske Oldskrift-selskab

København 1892-1896


Eftir davða Rings konvngs tok Ragnaʀ svn hans konvngdóm yfir Svia velldi ok Dana.[1] þa gengv margir konvngar a rikín ok logðv vnder.[2] En þvi at hann var vngr maðr ok syndiz[3] þeim hann[4] litt[5] fallin til radagerðar eða landstiornar.[6] þa var ein iarl i Vestra-Gavtlandi[7] er Herravðr het.[8] hann var iarl Ragnars konvngs.[9] manna var hann vitraztr ok hermaðr mikill.[10] hann atti eina dottor er Þora borgarhiortr var kollvð.[11] hon var allra kvenna friðvz þeira er konvngr hafþi spvrt til.[12] I(arlinn) faðir hennar hafði gefit henni ein yrmling i morgin giof hon fꝍddi hann fyrst i eski sinv.[13] En þersi ormr varð sva mikill vm siþir at hann la i kring vm skemmvna ok beit i sporð ser.[14] hann gerðiz þa sva olmr at menn þorðv eigi at koma ner skemvnni nema þeir er hanvm gafv mat eða þionadv iarls dottor en hann (at)[15] vxa vm dag.[16] Folkit ottaðiz miok ok vissv at hann mvndi[17] mikin skaða gera sva mikill ok olmr sem hann var þa orðin.[18] I(arl) strengði þa þers heit at bragar fvlli at hann skylldi þeim einvm manne gifta dottor sína Þorv er dræpi ormin eda þyrði at ganga til tals við hana fyri orminvm.[19] Ok er Ragnaʀ konvngr spyʀ þersi tiðindi þa feʀ hann i Vestra-Gavtland ok er hann atti skamt til biar íarlsins þa for hann í raggað[20] klæði brꝍkr ok kapv ok ermar a ok hottr.[21] þav klæði varv þꝍfd m sand ok tiorv.[22] ok tok í honð ser eitt mikit spiot en var gyrðr sverði ok geck sva ein fra sinvm monnvм ok til biar iarlsins ok skemmv Þorv.[23] Ok þegar ormrin sa at þar var komin vkvnnr maðr þa reistiz hann vpp ok bles eitri moti hanvm en hann skavt mote skilldinvm ok geck at hanvm diarflega ok lagði hann m spioti i hiartað ok siþan bra hann sinv sverði ok hio af orminvm hofvðit ok for þat sva sem segir i sogv Ragnars konvngs at hann feck siþan Þorv borgarhiort ok siþan lagpiz hann i hernað ok frelsti allt sitt riki.[24] hann atti |[25] m Þorv .íj. syni.[26] het annaʀ Eirikr en annaʀ Agnaʀ ok er þeir varv nockora vetra[27] gamlir þa tekr Þora sott ok andaðiz.[28] Siþan feck Ragnaʀ Aslavgar er svmir kalla Randalin dottor Sigvrðar Fafnis bana ok Brynilldar Bvdla dottor.[29] þav attv fiora syní.[30] Ivaʀ beinlavsi var ellztr þa Biorn iarnsiða þa Hvitserkr þa Sigvrðr.[31] þat var mark i avga hanvm at sva var sem ormr lægi vm sialldrið ok þvi var hann kallaðr Sigvrðr ormr i avga.[32]


Davði Ragna(r)s[33] svna

Nv er synir Ragnars varv vaxnir þa herivðv þeir viða vm lond.[34] þeir brꝍðr Eirikr ok Agnarr forv i odrvm stað en i þridia stað forv þeir Ivaʀ ok þeir enir yngri brꝍðr hans m hanvm ok gerði hann rað fyri þeim þvi at hann var for vitri.[35] þeir logþv vndir sig Selvnd ok Reiðgotaland Eygota land ok Eyland ok oll sma lond i hafinv.[36] settiz þa Ivaʀ með envm yngrvm brꝍðrvm sinvm að Leiðrv a Selvndi ok var þat þo motí vilia Ragnars konvngs.[37] forv synir hans m hernaði allir þvi at þeir villdv eigi vfrægri vera en Ragnaʀ konvngr faðir þeira.[38] þat likaði Ragnar konvngi illa er synir hans helldv mote hanvm ok tokv skattlond hans moti hans vilia.[39] hann setti þann konvng yfir Vpp-Svia velldi er Eystein beli het ok bað hann halda þvi riki ser til handa en veria fyri svnvm sinvm ef þeir kallaði til.[40] Þat var eitt svmar er Ragnaʀ konvngr var farin m her i Avstr veg[41] at Eirikr ok Agnar synir hans komv til Sviþioðar ok helldv skipvm sinvm vpp i Login.[42] ge(r)ðv[43] þeir þa boð Eysteini konvngi til Vppsala at hann kiæme til þeira.[44] Ok er þeir fvndvz sagþi Eirikr at hann villdi at Eystein konvngr helldi Svia ʀiki vndir þa brꝍðr ok kvez þa fa vilia Borgilldar dottor hans ok segir at þa megv þeir vel hallda þvi ʀiki fyri Ragnari konvngi.[45] Eystein kvez þetta vilia[46] tia innan lanz hofþingivm ok skilþvz þeir sva.[47] Ok er E(ysteinn) konvngr bar þetta mal vpp þa vrðv allir landzmenn a þat sattir at veria landit fyri svnvm Ragna(r)s[48] ok dregz nv saman vvigr heʀ ok feʀ Eystein konvngr moti Ragnars svnvm ok er þeir finnaz verðr þar mikil orrosta ok verða nv synir Loðbrokar ofrliði born(ir)[49] ok fellr sva lid þeira brꝍðra at fatt eitt stoð vpp.[50] þa fell ok Agnaʀ en Eirikr varð handtekin.[51] Eystein konvngr bavð Eiriki grok sva mikit fe af Vppsala velldi fyri Agnar broðor sin sem sialfr villdi hann ok þar med dottvr sina þa er aðr hafþi hann beðit.[52] Eirikr villdi engar febꝍtr ok eigi konvngsdottor[53] ok eigi kvez hann vilia lifa eftir þann vsigr er hann hafþi fengit en þat kvez hann þiɢia vilia at hann kiosi ser sialfr davðdaga.[54] Ok af þvi at Eystein konvngr matti enga sætt fa af Eiriki þa iattar hann hanvm þat.[55] Eirikr bað at þeir tꝍki vndir hann spiotz oddvm ok hefi hann sva vpp yfir allan valin.[56] þa q(vað) Eirikr [Uil ek eigi boð fyri broðvr ne bavgvm mey kavpa Eystein kveða orðin Agnars bana heyra grætr eigi mig moðir mon ek ꝍfstr a val deyia ok geiʀ tre i gegnv(m)[57] giorr latið mik standa.[58] Ok aðr hann væri hafin vpp a spiotin þa sa hann ein mann riða mikit.[59] þa q(vað) hann [Þav berið orð eð efra erv avstr farar liðnar at meiʀ hafe mina mio Aslavgv bavga þa man merst af moði ef mik spyria davðan min stivpmoðir milldvm mogvm sinvm til segia.[60] Var nv sva gort at Eiriki var lypt vpp a spiotzoddvnvm ok do hann sva vppi yfir valnvm.[61] Ok er þersi tiðindi spyriaz vt a Selvnd til Aslavgar þa feʀ hon þegar a fvnd svna sínna ok segir þeim þersi tiðindi.[62] þeir Biorn ok Hvitserkr lekv tafl en Sigvrðr stoð at framan.[63] þa q(vað) Aslavg [Eigi mvndi yðar ef ér dꝍið fyʀi eitt missari[64] eftir vhefnt vera brꝍðra litt raðvmz þvi leyna ef lif hafa knætti Eirikr sitt ok Agnaʀ vbornir mer niðiar.[65] þa svaraði Sigvrðr ormr i avga [Þat skal þriggia vikna ef þig tregar moðir leið eigv ver langa leiðangr bvinn verda skal Vppsolvm eigi þo at ofr fe bioði ef ors dvga eɢiar Eysteinn beli rada.[66] þa q(vað) Biorn iansiða[67] [Dvga man hvgr ok hiarta i havksnorv briosti þot minnr vm þat mæli mani innan rifia eigi er ors i avgvm ormr ne franir snakar[68] brꝍðr gloddv mig minir |[69] man ek stivpsvnv þina.[70] þa svaraði Hvitserkr [Hyɢivm at aðr heítim að hefnt megi verða latvm ymsv illv Agnars bana fagna hrindvm hvf a rannir hoɢvm is fyri barði siam a hitt hverr sneckivr vaʀ[71] snemzt faim bvnar.[72] þa q(vað) Ivaʀ beinlavsi [Hafið offrhvga[73] ꝍrin[74] ok aræði bꝍði þers mvndi þa þvrfa at þra mikið fylgði bera man mik fyri bragna beinlavsan fram verða þo gat ek hond til hefnda at ek hvariga nyta.[75] Eftir þat drogv[76] Ragnars synir saman vvigan her ok er þeir varv bvnir þa forv þeir m skipa her til Sviþioðar en Aslavg drottning ferr m .xv. hvndrvdvm riddara landveg ok var þat folk allvel bvið.[77] siolf bar hon herklæði ok var formadr þers hers ok kallaðiz Randalin ok mꝍtaz þav i Sviþioð ok ræna ok brenna hvar sem þav fara yfir.[78] þetta spyʀ Eystein konvngr ok samnar her i moti þeim hverivm þeim manne er vigr var i hans ʀiki ok er þeir mꝍtaz verðr þar mikil orrosta ok fa Loðbrokar synir sigr en Eystein konvngr fell.[79] Ok spyrst þetta (ok)[80] verðr miog frægt.[81] Ragnaʀ konvngr þar sem hann var i hernaði spyʀ þetta ok likar storilla við svnv sina at þeir letv eigi hefndina biða hans ok er hann kom heim i ʀiki sitt þa segir hann Aslavgv at hann skal gera eigi minna frægdar verk en synir hans hofðv þa gert.[82] hefi ek nv flest allt þat riki aftr vnid vndir mik er minir forellris menn hafa att vtan England eigi ok þvi hefi ek nv latið gera knorrv .íj. i Lidvm a Vestfoll.[83] þvi at hans riki stod allt til Dofra fiallz ok Lidandisnes.[84] Aslavg svaraði morg langskip mattv þer hafa gera latið m verði þersa knaʀa vitv þer ok at storskipvm er ecki gott að hallda að Englandi sakir stravms ok vtgrynis ok er þetta ecki vitrlega raðit.[85] En allt að einv feʀ Ragnaʀ konvngr með þersvm knorrvm vestr til Englanz m .d. manna ok brytr bꝍði skipin v England en sialfr hann ok allr herr hans kom heill a land tekr hann nv að heria hvar sem hann ferr.[86] I þenna tima reð sa konvngr fyri Norðhvmrv landi er Ella het ok er hann spyʀ at herr er komin i ʀiki hans þa samnar hann miklv liði ok feʀ mote hanvm m vvigian her ok verðr þar orrosta mikil ok horð.[87] Ragnaʀ konvngr var ytz i silkihívp þeim er Aslavg gaf hanvm at skilnadi en þvi at landherrin var mikill sva at ecki mati[88] við halldaz þa fell nalega allt folk hans en hann geck sialfr vel fiorvm sinvm i gegnim fylking Ello konvngs en ecki iarn festi a silki skyrtv hans.[89] varð hann vm siþir handtekin ok setr i ein ormgarð ok villdv ormarnir ecki koma nær hanvm.[90] Ella konvngr sa at hann bitv eigi iarn vm dagín er þeir borðvz ok nv villdv eigi ormarnir granda hanvm þa let hann fletta af hanvm klæði þat er hann hafþi ytz haft vm dagin ok þegar hengv ormarnir a hanvm alla vega ok let hann þar lif sitt m miklvm ravstleik.[91] Ok er synir Ragnars konvngs spyria þersi tiðinði þa fara þeir vestr til Englandz ok beriaz við Ellv konvng ok af þvi at Ivaʀ villdi eigi beriaz ok ecki hans folk en landheʀin var drivgr þa fengv þeir vsigr ok flyðv til skipa ok forv við svabvið heim til Danmarkar en Ivaʀ var eftir i Englandi ok for a fvnd Ellv konvngs ok beiddiz af hanvm bota fyri foðvr sin.[92] ok fyri þvi at Ella konvngr sa at Ivaʀ villdi eigi beriaz m brꝍðrvm sinvm í mote hanvm þa þotte hanvm trvlegt at gera sætt við hann.[93] Ivaʀ bað konvng gefa hanvm sva mikit af landi i foðvr giolld sem hann breiddi yfir ena mestv olldvngs[94] hvð þvi at hann segir ser eigi vel mvnv fritt ad fara heim fyri brꝍðrvm sinvm.[95] Ello þotti þetta eigi vtrvligt ok bvndv þeir m þersv sætt sina.[96] tekr Ivaʀ nv hvdina rablavta ok lætr þenia sem merst ok siþan lætr hann rista hvðina i en miovazta streng ok klyfr siþan ser hvart harham ok holldrosv.[97] siþan lætr hann draga vm ein slettan voll ok marka þar vm vtan grvnd voll.[98] hann reisir þar a sterka borgar veɢi ok er sv borg nv kallað Iorvik.[99] hann vingaðiz við allt landzfolk ok merst við havfþingia ok sva kom at allir hofþingiar hetv hanvm trvnaði ok brꝍðrvm hans.[100] Siþan sender hann boð til brꝍðra sina ok segir at þa er meiri von at[101] þeir megi hefna foðvr sins ef þeir koma m her til Engl(an)dz[102]. Ok er þeir spyria þat bioða þeir her v́t ok[103] hallda til Engl(an)dz[104]. ok er Ivaʀ verðr þers vaʀ ferr hann þegar a fvnd Ellv konvngs ok segir at hann vill eigi leyna |[105] hann slikvm tiðindvm en segir at hann ma eigi beriaz mote brꝍðrvm sínvm en þo vill hann fara a fvnd þeira ok leita vm sættir.[106] konvngr þiggr þetta.[107] kemr Ívaʀ a fvnd brꝍðra sinna ok eɢiar þa at hefna foðvr sins ok ferr siþan aftr til Ellv konvngs ok segir at þeir erv sva olmir ok oðir at þeir vilia fyri hvetvetna fram beriaz.[108] konvngi syniz þetta en mersti trvleiki er Ivaʀ gerði.[109] ferr hann nv mote þeim brꝍðrvm með sin her.[110] Ok er þeir koma saman þa snervz margir havfþingiar[111] fra konvnginvm ok til Ivars.[112] varð konvngr þa borin ofrliði sva at mikill þori liðs hans fell en sialfr varð hann handtekin.[113] Ivaʀ ok þeir brꝍðr mintvz nv hversv faðir þeira var pindr letv þeir nv rista orn a baki Ellv ok skera siþan rifin oll fra ryɢinvm m sverði sva at þar vorv lvngvn vt dregin.[114] Sva segir Sigvatr skalld i Knvtz drapv [Ok Ellv bak at let hin er sat Ivaʀ ara Iorvik skorið.[115] Eftir þersa orrostv gerðiz Ivaʀ konvngr yfir þeim lvta Englandz sem hans frændr hofðv fyʀi att.[116] hann atti þa .íj. brꝍ(ðr)[117] frillv borna en annaʀ het Yngvaʀ en annaʀ Hvsto.[118] þeir pinvþv Iatmvnd konvng en helga eftir boði Ivars ok lagði hann siþan vndir sig hans ʀiki.[119] Loðbrokar synir forv vm morg lond með hernaði England ok Valland ok Frackland ok vt vm Lvmbarði.[120] En sva er sagt at þar hafi þeir framazt komið er þeir vnnv þa borg er Lvna heitir ok vm eina stvnd ætlvðv þeir at fara til Romaborgar ok vinna hana ok hefir þeira hernaðr frægstr verið vm oll norðr l(on)d[121] af danskri tvngv.[122] ok er þeir koma aftr i Danmork i ʀiki sítt þa skipta þeir londvm með ser.[123] tok Biorn iarnsiþa Vppsala ʀiki ok alla Sviþioð ok þat er þar til heyrir.[124] En Sigvrðr ormr i avga hafði Selvnd ok Skani ok Halland ok alla Vikina ok Agðir til Liðandis nes ok mikin þora af Vpplondvm en Hv(i)tserkr[125] hafdi Reiðgota land ok Vindland.[126] Sigvrðr ormr i avga (atti)[127] Blæiv dottor Ello konvngs.[128] þeira svn var Knvtr er kallaðr var Hávrða-Knvtr er ʀiki tok eftir foðvr sin i Sellvnd Skani ok Hallandi en Vikín hvarf þa vndan hanvm.[129] hann atti þan svn er Gormr het hann var heitin eftir fostra hans syni Knvtz fvndna.[130] hann hellt allt land af synvm[131] Ragnars meðan þeir varv i hernaði.[132] Gormr Knvtz svn var allra manna merstr ok sterkaztr ok en mersti atgervi maðr vm alla lvti en ecki var hann sva vitr sem verið hofðv enir fyʀi frændr hans.[133]


August Malmström: Kong Ellas sendebud foran Ragnar Lodbroks sønner


Af Gormi konvngi

Gormr tok konvngdóm eftir foðvr sin.[134] hann feck Þyri er kollvð var Danmarkar bot dottor Klackharallz er konvngr var í Ívtlandi.[135] en er Haralldr var andaðr þa tok Gormr þat ʀiki allt vndir sig.[136] Gormr konvngr for með her yfir allt Ivtland ok eyddi ollvm nes konvngvm allt svðr til Sles ok sva van hann mikið af Vind landi ok margar orrostor atti hann við Saxa ok gerðiz hann en rikazti konvngr.[137] hann atti .íj. syni het en ellri Knvtr en Haralldr en yngri.[138] Knvtr var allra þeira manna fegrstr er menn hafa seð.[139] konvngr vnni (hanvm)[140] vm fram hvern man ok þar m oll alþyða. [141] hann var kallaðr Dana ast.[142] Haralldr liktiz i moðor æt sina ok vnni moðer hans hanvm eigi minna en Knvti.[143] Ivaʀ[144] en beinlavs(i)[145] var lengi konvngr i Englandi.[146] hann atti ecki barn þviat hann var sva skapaðr at hanvm fylgði engi girnd ne ast en eigi skorti hann spekt eða griok varð hann ellidavðr a Englandi ok var þar heygðr.[147] þa varv allir Loðbrokar synir davðir.[148] Eftir Ivaʀ tok konvng dom i Englandi Aðalmvndr.[149] hann var broðor svn Iatmvndar ens helga ok kristnaði hann viða England.[150] hann tok skatta af Norðhvmrv landi þvi at þat var heiðit.[151] ef(tir)[152] hann tok konvngdom svn hans er Adalbrigt het.[153] hann var goðr konvngr ok varð gamall.[154] ofarliga a hans dogvm kom Dana heʀ til Englandz ok varv formen hersins Knvtr ok Haralldr synir Gorms konvngs.[155] þeir logðv vndir sig mikið ʀiki i Nordhvmrv landi þat er Ivaʀ hafþi att.[156] Ada(l)brigt[157] konvngr for moti þeim ok bordvz þeir fyri nordan Kliflond ok fell þar mart af Donvm[158] ok nockvrv siþaʀ gengv Danir vpp við Skarða borg ok borðvz þar ok fengv sigr.[159] siþan forv þeir svðr til Iorvikr ok geck þar vndir þa allt folk ok vgðv þeir þa ecki ad ser.[160] ok ein dag er heitt veðr[161] var forv menn a svnd ok sva sem konvngs synir varv a svndi millim skipanna lvpv menn af landi ofan |[162] ok[163] skvtv a þa.[164] var þa Knvtr lostin avrv til bana ok tokv þeir likit ok flvttv vt a skip.[165] ok er landz menn spyria þetta samnaz þeir saman sva at siþan fá Daner engar vppgongvr sakir samnaðar landz manna ok fara siþan heim aftr til Danmarkar.[166] Gormr konvngr var þa a Ivtlandi ok[167] er hann spvrði þersi tiðinði þa hne hann aftr ok sprack af harme annan dag eftir at iamlengð.[168] þa[169] tok konvngdom eftir hann yfir Dana velldi Haralldr svn hans.[170] hann tok fyrstr trv́ ok skirín[171] sinna ættmanna.[172]


Fall Sigvrðar hiartar

Sigvrðr ormr[173] i avga ok Biorn iarnsiþa ok Hvitserkr hofþv heriað viða vm Frackland.[174] þa sneri Biorn heim til rikis sins.[175] Eftir þat[176] barðiz Avrnvlfr keisari við þa brꝍðr ok fell þa af Donvm ok Norðmonnvм .c. þvsvndraða.[177] þar fell þa Sigvrðr ormr i avga ok Gvðroðr[178] het annaʀ konvngr er þar fell.[179] hann var svn Olafs Ríngs svnar Ingiallz svnar Inga svnar Rings svnar er Ringa ʀiki er við kent.[180] hann var svn Dax ok Þorv drengia moðor.[181] þa(v)[182] attv .ix. syni ok er af þeim komin Doglinga ætt.[183] Helgi hvassi het broðir Gvðroðar hann hafþi brott or orrostvnni merki Sigvrðar orms i avga ok sverð hans ok skiolld.[184] hann for heim til Danmarkar m sinv liði ok fann þar Aslavgv moðor Sigvrðar ok sagði henni tidindin.[185] þa kvað Aslavg visv [Sitia veiði vitiar vals a borgar halsvm bavl er þat hefir vm hafnað hrafn Sigvrðar nafní blasi nyti níotar nás i spán at hanvm of snemma let Oðin alf valmeyiar deyía.[186] En af þvi at Hávrða-Knvtr var vngr þa var Helgi þar m Aslavgv lengi til landvarnar.[187] Sigvrðr ok Blæia attv dottor hon var tvibvra við Havrda-Knvt.[188] Aslavg gaf henni nafn sitt ok fꝍddi hana vpp siþan ok fostraði hana (hennar)[189] feck siþan Helgi hvassi.[190] þeira svn var Sigvrðr hiortr.[191] han var allra þeira manna friðaz(tr)[192] ok merstr ok sterkaztr er menn hofðv seð.[193] þeir varv iamgamler Gormr Knvtz svn ok Sigvrðr hiortr.[194] En er Sigvrðr var .xíj. vetra þa drap[195] hann berserk þann i einvigi er Hilldibrandr het ok þa .xíj. saman.[196] Eftir þat gifti Klackharalldr hanvm dottor sina er Ingibiorg het.[197] þav attv .íj. born Gvðþorm ok Ragnilldi.[198] Þa spvrði Sigvrðr að Froði konvngr fodvr broðir hans var davðr for hann þa norðr til Norex ok gerðiz konvngr yfir Ringa ʀiki ætleifð sinni.[199] fra hanvm er long saga þvi at hann van margs kyns þrekvirki.[200] En þat er að segia fra liflati hans at hann reið vt a eyði merkr að veiða dyr sem vanði hans var til ok kom þar moti hanvm Haki Haðaberserkr með .xxx. manna alvapnaðra ok barðiz við hann.[201] þar fell Sigvrdr ok hafþi drepið aðr .xíj. menn en Haki konvngr hafþi latið hond[202] sina hꝍgri ok hafði þo .iíj. sár onnvr.[203] Eftir þat reið Haki konvngr m sinvm monnvм[204] a [Rínga ʀiki[205] til Steins sem bv Sigvrðar var ok tok brott Ragnilldi dottor hans ok svn[206] hans[207] Gvðþorm[208] ok mikið goðs annok flvtti heim með ser a Haðaland ok litlv siþaʀ let[209] hann efna til veizlv mikillar ok ætlaðe at gera brvllavp sítt en þat dvalþiz þvi at sar hans hofþvz ilia.[210] Ragnilldr var þa .xv. vetra gomvl en Gvðþormr .xíííj. vetra.[211] leið sva havstið ok vetrin fram vm iol at Haki lá i sarvm.[212] þa var Halfdan[213] konvngr svarti a Heiðmork at bvvm sinvm.[214] hann sendi Harek gand ok m hanvm .c. manna ok forv þeir yfir vm is[215] a[216] Miors a Haðaland a eini nott ok komv i dagan[217] a bꝍ Haka konvngs ok tokv allar dyʀ a[218] þeim[219] skála er hírðmenn svafv í ok siþan gengv[220] þeir til svefnskemmv Haka konvngs ok tokv þar[221] Ragnilldi ok Gvðþorm broðor hennar ok allt[222] þat fe er þar var ok hafa brott með ser.[223] þeir[224] brendv skalan ok þar inni i alla hirðina[225] ok fara siþan brott.[226] En Haki konvngr stoð [vpp ok][227] klæði[228] sig ok geck eftir þeim vm rið ok er hann kom at vazisinvm þa sneri han niðr hiolltvnvm[229] a sverðinv ok lagðiz a bloðrefilin[230] ok[231] feck þar bana ok er þar heygðr a |[232] vazbackanvm[233]. Halfdan konvngr sa at þeir okv[234] [yfir][235] isin m vagn[236] tialldaðan ok þottiz vita að þeira erindí mvndi orðit hafa slikt[237] sem[238] [hann][239] villdi[240]. let[241] hann þa senda boð vm alla bygð ok bavð til ollv stormenne a Heiðmork ok gerði þan[242] dag [mikla][243] veizlv.[244] gerði hann þa bravllavp til Ragnilldar ok vorv þav saman siþann[245] marga daga.[246] þeira svn var Haralldr konvngr[247] enn[248] harfagri er fystr varð einvallz konvngr yfer ollvm Norege[249].




Noter:

  1. Punktum er tilf.
  2. Punktum er tilf.
  3. Noget afbleget.
  4. Noget afbleget.
  5. Noget afbleget.
  6. Punktum er tilf.
  7. Noget afbleget.
  8. Punktum er tilf.
  9. Punktum er tilf.
  10. Punktum er tilf.
  11. Punktum er tilf.
  12. Punktum er tilf.
  13. Punktum er tilf.
  14. Punktum er tilf.
  15. Mgl. i hdskr.
  16. Punktum er tilf.
  17. Skr. mv | mdi
  18. Punktum er tilf.
  19. Punktum er tilf.
  20. Sikkert sål. (ɔ: rǫgguð klæði).
  21. Punktum er tilf.
  22. Punktum er tilf.
  23. Punktum er tilf.
  24. Punktum er tilf.
  25. 105b
  26. Punktum er tilf.
  27. Skr. to gange (sidste g. vetra).
  28. Punktum er tilf.
  29. Punktum er tilf.
  30. Punktum er tilf.
  31. Punktum er tilf.
  32. Punktum er tilf.
  33. r mgl. i hdskr.
  34. Punktum er tilf.
  35. Punktum er tilf.
  36. Punktum er tilf.
  37. Punktum er tilf.
  38. Punktum er tilf.
  39. Punktum er tilf.
  40. Punktum er tilf.
  41. Herpå tilföjes (dittogr. fejl): m her sin
  42. Punktum er tilf.
  43. r mgl. i hdskr.
  44. Punktum er tilf.
  45. Punktum er tilf.
  46. Det sidste i er tilf. over linjen.
  47. Punktum er tilf.
  48. Først skr. ragnar (som nom.), hvorpå s (langt) er skrevet igennem r.
  49. ir mgl. i hdskr.
  50. Punktum er tilf.
  51. Punktum er tilf.
  52. Punktum er tilf.
  53. Det første o skr. over linjen.
  54. Punktum er tilf.
  55. Punktum er tilf.
  56. Punktum er tilf.
  57. m mgl. i hdskr.
  58. [Verset bör skrives:
    Vilkat boð fyr bróður,
    né baugum mey kaupa,
    (Eystein kveða ordinn
    Agnars bana) heyra.
    Grætr eigi mik móðir,
    monk øfstr of val deyja,
    ok geirtré í gǫgnum,
    gǫrr, látið mik standa.
    Jeg vil ikke høre tilbud for min broder eller købe mø for ringe; man siger at E. har dræbt A. Ingen moder begræder mig; jeg er rede til at dø sidst oppe over valen og lade spydskafterne gennembore mig.
  59. Punktum er tilf.
  60. [Verset bör skrives:
    Þau berið orð et øfra
    (eru austrfarar liðnar),
    at meir hafi mína
    mjó, Áslaugu, bauga;
    þat mon mest af móði
    ef mik spyrja dauðan,
    mín stjúpmóðir mildum
    mǫgum sínum til segja.
    Bærer til lands de ord til A., at hun den slanke herefter skal besidde mit gods; mine østerledstog er forbi; det er det sörgeligste, min stemoder harmfuld kan meddele sine gavmilde sönner, når de (af hende) hører min død.
  61. Punktum er tilf.
  62. Punktum er tilf.
  63. Punktum er tilf.
  64. Det sidste s er i hdskr. rettet fra a.
  65. [Punktum er tilf.; Verset bör skrives:
    Eigi myndi yðvar,
    ef ér dœið fyrri,
    eitt missari eptir
    óhefnt vera brœðra;
    lítt ráðumk því leyna,
    er líf hafa knætti
    Eiríkr sitt ok Agnarr,
    óbornir mér niðjar.
    Ikke vilde I brødre have været et halvår uhævnede, hvis I var døde først; det lægger jeg ikke skjul på, hvis E. og A., hvis moder jeg dog ikke er, var i live (og I døde).
  66. [Punktum er tilf.; Verset bör skrives:
    Þat, skal þriggja vikna,
    ef þik tregar, móðir
    - leið eigum vér langa -
    leiðangr búinn verða;
    skal Uppsǫlum eigi,
    þótt ófafé bjóði,
    ef oss duga eggjar,
    Eysteinn beli ráða.
    I løbet af 3 uger - det er en lang vej, vi skal -, skal en leding blive istandbragt, hvis det er det, du er bekymret for; Eysteinn bele skal ikke råde for Upsala, selv om han tilbyder os en meget stor sum, hvis æggene står os bi.
  67. Således.
  68. Over k er der anbragt et forkortelsestegn for er (ir).
  69. 106a
  70. [Punktum er tilf.; Verset bör skrives:
    Duga man hugr ok hjarta
    í hauksnǫru brjósti,
    þótt minnr of þat mæli,
    manni innan rifja;
    eigi er oss í augum
    ormr né fránir snákar,
    brœðr glǫddu mik mínir,
    mank stjúpsonu þína.
    Mod og hjærte, det som er indenfor en mands ribben i hans uforfærdede bryst, vil stå ham bi, skönt han lidet taler derom; der er hverken orm eller skinnende snoge i mine öjne (ɔ: som i den lige foran så stortalende Sigurds), men jeg husker dine stesönner; (disse) mine brødre glædede mig.
  71. tilf. over linjen med nedvisningstegn (først skr. v͛).
  72. [Punktum er tilf.; Verset bör skrives:
    Hyggjum at, áðr heitim,
    at hefnt megi verða,
    látum ýmsu illu
    Agnars bana fagna,
    skjótum húf á hrannir,
    hǫggum ís fyr barði,
    sjám á hitt, hverr snekkjur
    várr snemst fái búnar.
    Lad os nöje overveje sagen, för vi lover noget, forat hævnen kan fuldbyrdes. Lad os lade Agnars banemand møde adskillige ulykker. Lad os skyde skibene ud på bølgerne, lad os hugge isen foran stævnene; lad os se, hvem af os først bliver færdig med at sætte sine skibe i stand.
  73. Således.
  74. synes rettet fra et andet bogstav.
  75. [Verset bör skrives:
    Hafið ofrhuga œrinn
    ok áræði bæði;
    þess myndi þá þurfa,
    at þrá mikit fylgði;
    bera mon mik fyr bragna
    beinlausan framm verða;
    þó gatk hǫnd til hefnða,
    at hváriga nýtak.
    I har både mod og dristighed nok; det vilde da behøves, at megen udholdenhed fulgte med; man vil blive nødt til at bære mig, benløse mand, frem foran mændene; jeg har fået en hånd til hævn (ɔ: ånd og kløgt), skönt ingen af mine (legemlige) hænder er brugelig.
  76. g er i hdskr. rettet fra d.
  77. Punktum er tilf.
  78. Punktum er tilf.
  79. Punktum er tilf.
  80. Mgl. i hdskr.
  81. Punktum er tilf.
  82. Punktum er tilf.
  83. Punktum er tilf.
  84. Punktum er tilf.
  85. Punktum er tilf.
  86. Punktum er tilf.
  87. Punktum er tilf.
  88. Tilf. over linjen med to nedvisningstegn.
  89. Punktum er tilf.
  90. Punktum er tilf.
  91. Punktum er tilf.
  92. Punktum er tilf.
  93. Punktum er tilf.
  94. d er i hdskr. rettet fra v.
  95. Punktum er tilf.
  96. Punktum er tilf.
  97. Punktum er tilf.
  98. Punktum er tilf.
  99. Punktum er tilf.
  100. Punktum er tilf.
  101. Noget afbleget.
  102. an mgl. i hdskr. Punktum er tilf.
  103. Noget afbleget.
  104. an mgl. i hdskr. Punktum er tilf.
  105. 106b
  106. Punktum er tilf.
  107. Punktum er tilf.
  108. Punktum er tilf.
  109. Punktum er tilf.
  110. Punktum er tilf.
  111. f er rettet fra hdskrs ð.
  112. Punktum er tilf.
  113. Punktum er tilf.
  114. Punktum er tilf.
  115. Punktum er tilf.; [Verset bör skrives:
    Auk Ellu bak
    at lét hinns sat
    Ívarr ara
    Jórvík skorit.
    Auk Ivarr, hinns sat at Jórvík, lét skorit bak Ellu ara (dat). Og Ivar, han som herskede i York, ristede (blod-)ørn på Ellas ryg.
  116. Punktum er tilf.
  117. ðr mgl. i hdskr.
  118. Punktum er tilf.
  119. Punktum er tilf.
  120. Punktum er tilf.
  121. on mgl. i hdskr.
  122. Punktum er tilf.
  123. Punktum er tilf.
  124. Punktum er tilf.
  125. i mgl. i hdskr.
  126. Punktum er tilf.
  127. Mgl. i hdskr.
  128. Punktum er tilf.
  129. Punktum er tilf.
  130. Punktum er tilf.
  131. Således (= svn-).
  132. Punktum er tilf.
  133. Punktum er tilf.
  134. Punktum er tilf.
  135. Punktum er tilf.
  136. Punktum er tilf.
  137. Punktum er tilf.
  138. Punktum er tilf.
  139. Punktum er tilf.
  140. Mgl. i hdskr.
  141. Punktum er tilf.
  142. Punktum er tilf.
  143. Punktum er tilf.
  144. v er tilföjet over linjen.
  145. i mgl. i hdskr.
  146. Punktum er tilf.
  147. Punktum er tilf.
  148. Punktum er tilf.
  149. Punktum er tilf.
  150. Punktum er tilf.
  151. Punktum er tilf.
  152. tir mgl. i hdskr.
  153. Punktum er tilf.
  154. Punktum er tilf.
  155. Punktum er tilf.
  156. Punktum er tilf.
  157. l mgl. i hdskr.
  158. Noget afbleget.
  159. Punktum er tilf.
  160. Punktum er tilf.
  161. ð rettet fra hdskrs g.
  162. 107a
  163. Noget afbleget.
  164. Punktum er tilf.
  165. Punktum er tilf.
  166. Punktum er tilf.
  167. Noget afbleget.
  168. skrevne sammen i hdskr. Punktum er tilf.
  169. Noget afbleget.
  170. Punktum er tilf.
  171. Således, men sikkert fejl for skírn. Punktum er tilf.
  172. Punktum er tilf.
  173. o er skr. over linjen og r (2) er rettet fra et andet bogstav (i?) og ligner mest i.
  174. Punktum er tilf.
  175. Punktum er tilf.
  176. Noget afbleget, men sikkert således.
  177. Punktum er tilf.
  178. Rettet fra hdskrs gavð-.
  179. Punktum er tilf.
  180. Punktum er tilf.
  181. Punktum er tilf.
  182. v mgl. i hdskr.
  183. Punktum er tilf.
  184. Punktum er tilf.
  185. Punktum er tilf.
  186. Punktum er tilf.; [Verset bör skrives:
    Sitja [veiðivitjar
    vals([‘de som søger (?) det bytte, der består af faldne (valr)’, ravnene.) á borgar halsum;
    bǫl 's þat, hefr of hafnat
    hrafn Sigurðar nafni;
    blása [nýtinjótar
    nás([‘ligets nyttende nydere’, ravnene.) í spán(blasa í spán synes at betyde omtr. det samme som ‘at skyde en hvid pind efter’.) at hánum;
    ofsnimma lét Óðinn
    [alf valmeyjar(‘Valkyrjens - kampens alv’ = kriger.) deyja.
    Ravnene sidder (og vænter) på borgens höje; men ravnen, - det er en stor ulykke - må (nu) undvære (og savne) Sigurds navn (ham, som hed S.). Ravnene behøver ikke at vænte på ham (mere), ti for tidlig lod Odin den kriger dø.
  187. Punktum er tilf.
  188. Punktum er tilf.
  189. Mgl. i hdskr.
  190. Punktum er tilf.
  191. Punktum er tilf.
  192. tr mgl. i hdskr.
  193. Punktum er tilf.
  194. Punktum er tilf.
  195. d er i hdskr. rettet fra l.
  196. Punktum er tilf.
  197. Punktum er tilf.
  198. Punktum er tilf.
  199. Punktum er tilf.
  200. Punktum er tilf.
  201. Punktum er tilf.
  202. Noget utydeligt.
  203. Punktum er tilf.
  204. Noget beskadiget på grund af en rift i perg.
  205. -ga og det følg. ord noget utydel.
  206. Noget utydeligt.
  207. Noget utydeligt.
  208. gvð- i linjens slutn. noget utydeligt, men sikkert.
  209. Punktum er tilf.
  210. Punktum er tilf.
  211. Punktum er tilf.
  212. Punktum er tilf.
  213. d er i hdskr. rettet fra et andet bogstav.
  214. Punktum er tilf.
  215. Noget utydeligt.
  216. Noget utydeligt.
  217. g beskadiget ved en rift.'
  218. Noget utydeligt.
  219. Noget utydeligt.
  220. gv beskadiget ved en rift.
  221. Meget utydeligt.
  222. t beskadiget ved en rift.
  223. Punktum er tilf.
  224. Noget utydeligt.
  225. n beskadiget ved en rift.
  226. Punktum er tilf.
  227. Så godt som ulæseligt.
  228. Således.
  229. hi meget utydeligt, t beskadiget ved et lille hul på perg.
  230. fil beskadiget ved en rift.
  231. beskadiget ved en rift.
  232. 107b
  233. Punktum er tilf. Hele denne side er meget afbleget, i midten mørk og slidt; flere steder aldeles ulæselig.
  234. Noget afbleget.
  235. Så godt som ulæseligt, men der kan næppe have stået noget andet.
  236. va meget utydeligt.
  237. kt meget utydeligt.
  238. Meget utydeligt.
  239. Så godt som ulæseligt, men der kan næppe have stået noget andet.
  240. vill- meget utydeligt. Punktum er tilf.
  241. Noget utydeligt, men sikkert.
  242. Næppe þann.
  243. Så godt som ulæseligt, men der kan næppe have stået noget andet.
  244. Punktum er tilf.
  245. Således.
  246. Punktum er tilf.
  247. Noget utydeligt, men sikkert.
  248. Meget utydeligt i linjens slutning, men synes dog at stå der (eller en?).
  249. Efter dette ord er resten af linjen tom; nogen overskr. til det følgende stykke er aldrig bleven skr.