Markus' Evangelium
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
1, 1 (W. 181). Þetta er upphaf guðspjalls dróttins várs Jesu Krists sonar guðs.
5, 25-34; smlgn. Luk 8, 43-48 (H. I 575). Var í þessu liði ein blóðsjúk kona - -, sú er blóðfallssótt píndi um 12 ár, svá at læknar máttu henni enga bót vinna. - - Hón mælti þá með sjálfri sér: Heil mun ek verða sóttar minnar, þótt ek snerta at eins trefr klæða Jesu. En þá er hón gerði sem hón sagði, kendi hón sik þegar alheila. Jesus mælti þá: Nökkurr snart mik. Lærisveinar hans mæltu: Hvat er þat undarlegt, þóat þér þikki, sem nökkut snerti þik, þar sem öllum megin þrøngva oss flokkar. En Jesus svaraði: Senniliga snart mik einnhverr, þvíat ek kenda, at þeim veittist heilsugjöf af mér. En er hann leit um sik at sjá, hverr sá væri, varð konan óttafull ok fell til fóta hánum segjandi hánum sína hugsan ok tiltæki, ok at hón var heil vorðin. Dróttinn mælti þá til hennar: Dóttir, trúa þin halp þér, far þú í friði ok ver heil sóttar þinnar.
_(14598300480).jpg)
6, 18 (W. 13). Jóan sagði, at engum manni væri lofat at hafa bróður-konu sína.
6, 22-24 (W. 13). Herodes mælir við meyna: Kjóstu þá þú vill at leiks-launum, ok mun ek veita þér þótt þú vilir hálft ríki mitt. Mærin rennr þá til móður sinnar ok leitar ráðs undir hana hvers biðja skyldi - -. Þess skaltu biðja kvað hón at þér sé fœrt höfuð Joáns baptiste á diski. Mærin kyss þetta.
6, 24-25 (P. 848). Mærin spurði móður sína, hvers hón skyldi beiða. En hón svaraði: Bið hann gefa höfuð Joáns baptista. Fór hón síðan á fund konungsins ok mælti: Ekki læt ek mér annat líka en þú látir mér diski fœra höfuð Jóáns baptista.
6, 23-29 (U. 144-145). Þá sór konungr þess, at hann myndi veita henni þá bœn, er hón bæði fyrsta, þó at hón beiðisk hálft ríki hans. En hón rann þegar til móður sinnar ok mælti: Hvers skal ek biðja? En Herodias svaraði: Enskis annars en höfuð Johannis baptiste. Þá gekk mær fyrir konong ok mælti: Þess vil ek biðja þik, at þú gefir mér á diski höfuð Johannis baptiste. Þá varð konungr úglaðr fyrir sakar eiðs sins ok vildi hann eigi verða heit sitt, heldr sendi hann menn til myrkvastofu ok bauð at höggva höfuð af Johanne baptista. En þá er þat var gørt, þá fœrðu þeir höfuð meyju á diski, en hón fœrði móður sinni. En er lærisveinar Johannis frágu andlát hans þá kómu þeir ok tóku líkam hans ok lögðu í gröf.
9, 7 (U. 89). Sjá er sonr minn, er ek ann vel, hánum skulu þér hlýða.
9, 29 (U. 28). Þetta kyn djöfla má eigi á braut rekask nema fyrir bœn ok föstur.
11, 24 (H. I 660). Satt segi ek yðr, at allir hlutir þeir er þér biðit, þá trúit þér því, at þér munit øðlast af guði.
11, 25 (H. II 354). Þá er þér standit á bœn, fyrilátit af öllu hjarta bræðrum yðrum, ef þér eigit nökkut saknæmt við þá.
13, 37 (W. 62). Þat er yðr segi ek, öllum segi ek: Vakið ér.
14, 27-31 (P. 161). Jesus - - mælti - - við postola sína: Allir munu þér við mik styggjast á þessarri nótt, þvíat þat er ritit: Drepinn mun hirðirinn, ok munu dreifast sauðirnir. Petr svaraði: Aldri mun ek styggjast við þik þó at allir styggist aðrir. Jesus svaraði: Satt segi ek þér, Petrus, at þú munt þrysvar neita mér á þessarri nótt, áðr hani gali tvisvar. Petr svaraði: Þó at ek ætla at deyja með þér, dróttinn, þá munda ek eigi neita þér.
16, 1-7 (B. 151). María Magdalena ok María móðir Jakobs Salomas dóttir, þær keyptu jurtir at smyrja líkama Jesú; kómu þær snemma dróttins-dags morgin til grafar Jesú at upprennandi sólu, ok mæltu þær með sér: Hverr mun velta steini frá durum leiðisins fyrir oss? Þá litu þær til, ok var hann frá - - oltinn; steinninn var harðla mikill. Þá gingu þær í leiðit ok sáu engil sitja til hœgri handar hvítu klæði skrýddan ok hræddust þær. Engillinn mælti við þær: Eigi skulut þér hræðast; þér leitið Jesú ens nadversku ok ens krossfesta, upp reis hann, eigi er hann hér, komit þér ok sjáit stað þann, er hann var niðrlagðr. Farit ok segit lærisveinum hans ok Petro, at [hann mun koma, ok fara fyrir yðr í Galileam. Þér munuð hann sjá þar sem hann sagði yðr[1].
- (U. 116). Maria Magdalena ok aðrar nöfnor hennar tvær fóru með ilmöndum smyrslum til grafar drottins ok vildu smyrja líkam hans. En þær kómu snemma þessa dags at upprunninni sólu ok sá þær engil guðs sitja til högre handar er þær kómu til grafarennar ok ræddusk þær. En engillinn mælti við þær: Eigi skulu þér hræðask, þvíat þér leitið Jesum ens krossfestu, eigi er hann hér, upp reis hann. Fari þér ok segið lærisveinum hans ok Petro, at [hann man koma fyrir yðr í Galileam[2], þar munu þér hann sjá, sem hann sagði yðr.
16, 14-20 (B. 22). Ihesus vitraðisk uppsitjundum 11 lærisveinum ok ávítaði þá of ótrú ok harðleik hjarta, þvíat þeir trúðu eigi þeim er þeir sá hann opp hafa risit. Ok mælti hann við þá: Farit ér of allan heim ok boðit guðspjalls orð allri skepnu. Sá mun hjálpask er trúir, en sá fyrdœmask er eigi trúir. Jarteinir munu fylgja þeim er trúa. Í nafni mínu munu þeir á braut reka djöfla ok mæla nyjum tungum ok taka hoggorma ok þeim mun eigi granda þótt þeir drekki dauðfœrandi eitr, hendr munu þeir leggja yfir sjúka menn ok munu heilir verða. En er dróttinn Ihesus hafði þetta mælt, þá var hann uppnuminn til himins ok sitr hann til hœgri handar guðs. En þeir fóru ok kendu trú horvetna, en dróttinn vann með þeim ok styrkti mál þeira atfylgjundum táknum.
Fotnoter:
