Flokkr um Erl. Skj.
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
Udvalg af norske og islandske skjaldekvad ved Finnur Jónsson
G.E.C. Gads Forlag - København 1929
Flokkr um Erlingr Skjalgsson
1.
Út réð Erlingr skjóta
eik, sás rauð hinn bleika,
(iflaust es þat) jöfri,
arnar fót, at móti;
skeið hans lá svá (síðan)
siklings í her miklum
(snarir börðusk þar sverðum)
síbyrð við skip (fyrðar).
2.
Rakkr þengill hjó rekka,
reiðr gekk hann of skeiðar,
valr lá þröngt á þiljum,
þung vas sókn fyr Tungum;
bragningr rauð fyr breiðan
borðvöll Jaðar norðan,
blóð kom varmt í víðan
(vá frægr konungr) ægi.
3.
Öll vas Erlings fallin,
ungr fyr norðan Tungur
skeið vann skjöldungr auða,
skipsókn við þröm Bóknar;
einn stóð sonr á sínu
snarr Skjalgs, vinum fjarri,
í lyptingu lengi
lætrauðr skipi auðu.
4.
Réð eigi grið, gýgjar,
geðstirðr, konungs firða
skógs þó at skúrir þyrrit,
Skjalgs hefnir sér nefna;
en varð keri virði
víðbotn né kømr síðan
glyggs á gjalfri löggðan
geirs ofrhugi meiri.
5.
Öndurða bað, jarðar,
Erlengr, sás vel lengi
geymði lystr, né lamðisk
landvörn, klóask örnu,
þás hann at sig sönnum
(sá vas áðr búinn) ráða
(ats) við Útstein hizi
Áleif of tók málum.
6.
Erlingr fell, en olli
allríkr skipat slíku
(bíðrat betri dauða)
bragna konr með gagni;
mann veitk engi annan,
allbrátt at fjör látit,
enn sás allan kunni
aldr fullara at halda.
7.
Áslákr hefir aukit,
es vörðr drepinn Hörða
(fáir skyldu svá) foldar,
frændsekju (styr vekja);
ættvígi má eigi
(á líti þeir) níta,
frændr skyli bræði bindask
bornir (mál hin fornu).
8.
Drakk eigi ek drekku
dag þann, es mér sögðu
Erlings tál, at jólum
allglaðr, þess es réð Jaðri;
þess mun dráp of drúpa
dýrmennis mér kenna,
höfuð bárum vér hæra
(hart morð vas þat) forðum.
9.
Erlingr vas svá jarla
átt es skjöldungr mátti
Áleifs mágr at œgði
alldyggs sonar Tryggva;
næst gaf sína systur
snarr búþegna harri
Ulfs feðr (vas þat) aðra
(aldrgipta) Rögnvaldi.
10.
Erlingi, varð engi
annarr lendra manna,
örr, sás átti fleiri
orrostur, fjölkostigr ;
þrek bar seggr við sóknir
sinn, þvít fyrst gekk innan,
mildr, í marga hildi,
mest, en ór á lesti.
