Fjörutíu Íslendinga þættir: Jökuls þáttr Bárðarsonar
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
||||
|
Jökuls þáttr Bárðarsonar
Þórleifur Jónsson gaf út
Reykjavík, 1904
Hákon jarl (Eríksson) hafði þá haldit liði sínu ór Þrándheimi ok farit á mót Ólafi konungi (helga) suðr á Mœri. Enn er konungr helt inn í fjörðinn, þá sótti jarl eftir honum. Kom þá til móts við jarl Kálfr Árnason ok fleiri menn, þeir er skildust við Ólaf konung; var Kálfi þar vel fagnat. Síðan helt jarl inn þangat at, sem konungr hafði uppsett skip sín í Róðrarfjörð í Valdal. Tók jarl þar skip þau, er konungr átti, ok lét fram setja skipin ok búa; váru þar menn skipaðir til skipstjórnar. Sá maðr var með jarli er Jökull hét, íslenzkr maðr, son Bárðar Jökulssonar ór Vatnsdal. Jökull hlaut at stýra Vísund, er Ólafr konungr hafði átt. Jökull orti þá vísu þessa:
- Hlaut’k frá Sult, enn sæta
- síð fregn at ek kvíða,
- ván erumk hreggs at hreini
- hlýrvangs, skipi stýra,
- því’s óstrætis átti
- Óleifr vala kleifar;
- gramr vas sjálfr á sumri
- sigri ræntr hinn digri.
Þar er hér skjótast af at segja, er síðar varð miklu, at Jökull varð fyrir liði Ólafs konungs, ok varð hann handtekinn, ok lét konungr hann til höggs leiða. Var vöndr snúinn í hár honum, ok helt á maðr. Settist Jökull niðr á bakka nökkurn. Þá réð maðr til at höggva hann. Enn er hann heyrði hvininn, réttist hann upp, ok kom höggit í höfuð honum, ok varð mikit sárit; sá konungr at þat var banasár; bað hann þá hætta. Jökull sat þá upp, ok orti vísu þessa:
- Svíða sár af mœði
- setit hef’k oft við betra
- und es á oss sú’s sprændi
- ótrauð legi rauðum;
- býss mér blóð ór hausi
- ben, té’k við þrek venjask,
- verpr hjálmgöfigr hilmir
- heiðsær á mik reiði.
Ok þá dó Jökull þegar.
