Fjörutíu Íslendinga þættir: Kvæði Ívars Ingimundarsonar

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif


Fjörutíu Íslendinga þættir

Kvæði Ívars Ingimundarsonar

Sigurðar-bálkr slembidjákns

Þórleifur Jónsson gaf út
Reykjavík, 1904




1. Óx í œsku
við Aðalbrikti
. . . . . .


2. Vas með jarli
afkárlyndum
vargs verðgjafi
vestr í eyjum,
unz siklingar
sóknar hvatir
fóstra Þorkel
. . . rufu.


3. Sótti síðan
Sigurðr af eyjum
dýrr at ráðum
Davíð konung;
vas með vísa
Viljams bani
fleinþinga-samr
fimm misseri.


4. Þótti dýrum
Davíðs liðum
öngr maðr kominn
œðri þangat,
bœtti vísi
verðungar lið,
hafði ungr konungr
almanna lof.


5. Ól hertogi
hrafna í fjörðum,
skulfu skeyti,
í Skota blóði;
þar’s fyr jöfri.
austan komnum,
morðáls metendr,
merki báru.


6. Bar Sigurði
sigr at hendi,
ór orrustu
inn frá Stauri;
háði hilmir
hervíg fjögur
skýrstr at öllu
í Skotaveldi.


7. Vann Róms götu
ræsir Þrœnda
fœti farna,
sá’s frama drýgði;
sótti síðan,
ok syndum hrauð,
hers oddviti
helga dóma.


8. Sótti breiða
borg Jórsala
örr oddviti
út í löndum;
áðr í vatni,
því’s vígði Guð,
Sigurðr af sér
syndir þvægi.


9. Gerðu skýrslu
um Skjöldungs kyn
fimm biskupar
þeir’s tramarst þóttu;
svá bar raunir,
at ríks konungs
þess vas hinn mildi
Magnús faðir.


10. Létu síðan
súðvigg búin,
œstisk œgir
útan ór Grikkjum;
sótti Frakka
fremdar ræsir,
áðr Saxa sjót
Sigurðr kannaði.


11. Helt snarr konungr
snekkju einni
vígligr um ver
vestr í eyjar.


12. Tóku síðan
Sigurð til landa
Hörðar ok Sygnir
at Harald fallinn;
svörðusk margir
menn á þingi
buðlungs syni
í bróður stað.


13. Risu við vísa
vestan komnum
Þrœndir ok Mœrir
þeir’s þrifum níttu;
brugðusk höldar
í huga sínum
mennsku mildum
Magnússsyni.


14. Drifu til reipa
í róðu veðri
reyndir at risnu
ræsis þegnar;
urðu seggir
segls at gæta;
þá vas svalt á sæ,
enn sumir jósu.


15. Skók veðrvita
í vátum byr
gulli glæstan
um grams skipi;
klökkar urðu,
enn konungr stýrði,
snekkju sneisar
of Sigurði.


16. Hratt hvasst skipi
í hvötu veðri
röst ríðandi
ok rammir straumar;
festu seggir
snekkju langa
kynstórs jöfurs
við Kalmar-nes.


17. Sér framliga
friðar leitaði
ilrjððr ara
við Jóta gram.


18. Mœtti Vindum
sá’s vega þorði
sókndjarfr Sigurðr
suðr við Erri.


19. Hrauð ungr konungr
átta snekkjur,
vargr gein um val,
Vinda ferðar;
hné fyr eggju
óþjóðar lið.


20. Enn lét aðra
austr fyr Mœri
gramr geirþorinn
gunni háða;
neytti vápna,
þá’s Vindr hnigu,
örr oddviti
öðru sinni.


21. Vann í Elfi
þar’s jöfurr barðisk,
fall fólkskara
til föðurleifðar;
skulfu skeyti,
skot mögnuðusk,
hnigu hringviðir
hvárratveggja.


22. Vann leyfðr konungr
af liði Þóris
þrjú skip hroðin
í þeiri för;
settu undan
Ólafs liðar
þeir’s ór Elfi
eltir váru.


23. Helt á Lista
lofðungr skipum
örr fyrr Agðir
austan af Nesjum;
hné hersa kyn,
herr vas í landi,
brunnu bygðir
fyr buðlungi.


24. Dreif til skógar
fyr sköldungi
landmanna lið,
þar’s logar brunnu;
vöktu drengir
með dörr roðin
blóð Benteini
áðr bana fengi.


25. Fátt eitt fylgir
furu háleyskri
svipar und segli
sinbundit skip.


26. Þann vas hinn næsta
naðra deyði
hugfullr konungr
með Háleygjum;
olli falli
feðga þriggja
úlfs angrtöpuðr
út í Vágum.


27. Þat vas hit næsta
norðr í Vágum
vápna-skifti
es Viljalmr fell.


28. Mœtti síðan
suðr við Byrðu
gramr gunnþorinn
Glœsirófu;
olli stillir
Styrkárs bana,
bar benþiðurr
blóðga vængi.


29. Veitti vísi
fyr Valsnesi
sökn snarpliga
Svína-Grími;
hann lét missa
mildings-nefa
hœgri handar
áðr hjaldr lykisk.


30. Mœtti Finni
fremdargjörnum
örr oddviti
austr á Kvildrum;
létu nýtan
naddveðrs-boða
Úlfs arfþegja
öndu týna.


31. Vann fyr Mœri
mildingr taka
Héðin höndum
ok hans liða;
hann lét Kálfi
kringlu-auga
heldr harðliga
heiftir goldnar.


32. Herskildi fór
harri Sygna
allt hið ytra
eyjar ok strandir.


33. Sjá knátti þar
fyr Sigurði
bitra branda,
brynjur höggnar,
skarða skjöldu,
sköft blóðroðin,
veðrblásin vé
of vegendum.


34. Fýstisk sunnan
Sigurðr á lesti
með lítit lið
lönd at sœkja:
bjósk með honum
til herfarar
margs andvani
Magnús konungr.


35. Helt þrim tugum
þjóðnýtr konungr
snekkjum sunnan
við sókn búinn;
uggðu lýðir
lið Sigurðar;
lék skjöldr við skjöld
á skipum vísa.


36. Fóru leyfðir
með liði miklu
Haralds hróðr-synir
herstefnu til
þá’s at mildum
Magnússyni
atróðr á sjó
Ingi knúði.


37. Hraut í stöngum
þar’s hildingar
við víg vanir
vápna neyttu;
friðr slitnaði
frænda á millum;
guðr geisaði,
gekk hildr saman.


38. Stundu seggir,
stál roðnuðu,
skaut bjartr konungr
báðum höndum;
hörð spjót bitu,
benjar sviðu,
herskip hruðusk
hvárratveggja.


39. Flugu hundruðum
herstefnu til
sárgögl um sjó
sveita at drekka,
eyddu oddar
jöfurs fulltrúum;
morð miklaðisk,
þá’s Magnúa fell.


40. Flýðu Jótar
átján skipum,
þeir’s Sigurði
sunnan fylgdu;
raufsk ræsis lið,
þá’s ríkr konungr,
vanr vásförum,
vápna neytti.


41.Hrauðsk und jöfri,
austan komnum,
(bitu slög suðrœn)
snekkja með stöfnum;
þá’s skjöldungs son
af skipi sínu,
sóknfœrr á sjá
sunds kostaði.


42. Varð á vatni
víkingr tekinn,
sás’ manna vas
mestr fullhugi.


43. Þat tel’k illa
es jöfurr skyldi
kynstórr koma
í kvalar slíkar;
tekr Sigurði
síðan engi
maðr röskvari
um meðalkafla.


44. Söng salltara,
meðan Sigurð píndu
jöfurs óvinir,
ýta drottinn;
bað fyr brögnum
böðfrœkn jöfurr,
þeim’s vellskata
veittu píslir.


46. Frá’k at léti
líf sitt konungr,
þá’s salltara
sungit hafði;
vildi ganga
gramr til skriftar,
enn því þjóðkonungr
þeygi náði.