Fjörutíu Íslendinga þættir: Kvæði Gisls Illugasonar

Velg språk	Norrønt	Islandsk	Norsk	Dansk	Svensk	Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ►

Fjörutíu Íslendinga þættir

Kvæði Gisls Illugasonar

Brot ór erfikvæði eftir Magnús konung berfætt

Þórleifur Jónsson gaf út
Reykjavík, 1904

---

1. Ungr framdi hann sik,

þá's alendr vildu

lofsælan gram

landi ræna

Indar faxa;

enn jöfurr sótti

Báleygsviðu

með blám hjörvi.

2. Ýtti ór Ósló

til Egils fundar

lofðungr liði

lands at krefja;

fylgdu ræsi

ok Rygir sunnan

linns láð gefendr

ór lögum tvennum.

3. Sjá knátti þá

siklings flota

vel vígligan,

vanan sigri,

es fyr Yrjar

í aga miklum

óþrotligt lið

árar knúði.

4. Átti hilmir

húsþing við sjó,

þat vas fyr innan

Örvarhamra;

bjósk at brenna,

enn búendr flýðu,

stórráðr konungr

af Staði útan.

5. Raufsk við róstu,

rymr varð í her

helmingr Egils,

við Hlaðir útan;

máttu-t hersar

fyr Hlaða-drottni

láðgöfguðum

landi ráða.

6. Hyrr sveimaði,

hallir þurru,

gekk hár logi

um heruð þeira;

sjá knátti þar,

er salir fellu,

landráð konungs,

um liði Þóris.

7. Sættisk síðan,

siðr batnaði,

hugfullr konungr

við hatendr sína;

þann gat bragningr

es búendr áttu

rétt ráðspakir

rekkum launat.

8. Gramr vann görvan

(enn glatat þjófum)

kaupmönnum frið,

þann's konungr bœtti;

svá at í Elfi

öxum hlýddi

flaust fagrbúin

fírum at skorða.

9. Tók fyr Skíði,

enn skatar flýðu,

jöfra œgir

Ívistar gram;

hafði fylkir

sá's fram tæði

Lögmann kounug

í liði sínu.

10. Ættlöndum vann

eyja-dróttar

fólkvörðr und sik

fjórum þrungit,

áðr enn hitti

sá's hamalt fylkti,

veðr-smiðr Viðurs

valska jarla.

11. Háðum hildi

með Haralds frænda

Önguls við ey

innanverða;

þar's af reiði

ríkis vendir

konungr ok jarlar

kapp sitt brutu.

12. Margan höfðu

Magnúss liðar

björtum oddi

baugvang skorit;

varð hertoga

hlíf at springa

kapps vel skiput

fyr konungs darri.

13. Böðkennir skaut

báðum höndum,

allr vá hilmis

herr prúðliga;

stukku af álmi,

þeim's jöfurr sveigði,

hvítmýlingar,

áðr Hugi felli.

14. Höfðu seggir,

þó vas sókn lokit

heimför þegit

af höfuðsmanni;

landsmenn litu

yfir liði göfgu

segl sjá-drifin

sett við húna.

15. Vágr þrútnaði,

enn vefi keyrði

steinóðr á stag

storðar galli;

braut dýrr dreki

und Dana-skelfi

hrygg í hverri

hafs glymbrúði.

16. Blár œgir skaut

búnum svíra,

gjálfr hljóp í gin

gollnu höfði;

skein af hausum

sem himins-eisa

döglings dreka

djúps valfasti.

17. Framdisk síðan

á Svía-drottni

austr frá Elfi

Upplanda-gramr;

liðskelfir tók

ór lögum Gauta

fiðmtán heruð

fránni eggju.

18. Reið fólkhvötuðr

fyrst í gegnum

safnað Svía

sigri hnugginn;

málmr dreyrigr varð

á meðal hlaupa

hauss ok herða

hans andskota.

19. Helmerki blés,

enn Huginn gladdisk,

fránu höfði

feðr Sigurðar;

þann sá'k fylki

með frama mestum

snörpu sverði

til sigrs vega.

20. Fylgda'k frœknum,

sem'k framast kunna,

Eysteins föður

í Atals-drífu;

oft brá'k hjörvi

með Haralds frænda

vanr vásfórum,

þar's vega þurfti.