Fjörutíu Íslendinga þættir: Kvæði Gisls Illugasonar

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif


Fjörutíu Íslendinga þættir

Kvæði Gisls Illugasonar

Brot ór erfikvæði eftir Magnús konung berfætt

Þórleifur Jónsson gaf út
Reykjavík, 1904




1. Ungr framdi hann sik,
þá's alendr vildu
lofsælan gram
landi ræna
Indar faxa;
enn jöfurr sótti
Báleygsviðu
með blám hjörvi.


2. Ýtti ór Ósló
til Egils fundar
lofðungr liði
lands at krefja;
fylgdu ræsi
ok Rygir sunnan
linns láð gefendr
ór lögum tvennum.


3. Sjá knátti þá
siklings flota
vel vígligan,
vanan sigri,
es fyr Yrjar
í aga miklum
óþrotligt lið
árar knúði.


4. Átti hilmir
húsþing við sjó,
þat vas fyr innan
Örvarhamra;
bjósk at brenna,
enn búendr flýðu,
stórráðr konungr
af Staði útan.


5. Raufsk við róstu,
rymr varð í her
helmingr Egils,
við Hlaðir útan;
máttu-t hersar
fyr Hlaða-drottni
láðgöfguðum
landi ráða.


6. Hyrr sveimaði,
hallir þurru,
gekk hár logi
um heruð þeira;
sjá knátti þar,
er salir fellu,
landráð konungs,
um liði Þóris.


7. Sættisk síðan,
siðr batnaði,
hugfullr konungr
við hatendr sína;
þann gat bragningr
es búendr áttu
rétt ráðspakir
rekkum launat.


8. Gramr vann görvan
(enn glatat þjófum)
kaupmönnum frið,
þann's konungr bœtti;
svá at í Elfi
öxum hlýddi
flaust fagrbúin
fírum at skorða.


9. Tók fyr Skíði,
enn skatar flýðu,
jöfra œgir
Ívistar gram;
hafði fylkir
sá's fram tæði
Lögmann kounug
í liði sínu.


10. Ættlöndum vann
eyja-dróttar
fólkvörðr und sik
fjórum þrungit,
áðr enn hitti
sá's hamalt fylkti,
veðr-smiðr Viðurs
valska jarla.


11. Háðum hildi
með Haralds frænda
Önguls við ey
innanverða;
þar's af reiði
ríkis vendir
konungr ok jarlar
kapp sitt brutu.


12. Margan höfðu
Magnúss liðar
björtum oddi
baugvang skorit;
varð hertoga
hlíf at springa
kapps vel skiput
fyr konungs darri.


13. Böðkennir skaut
báðum höndum,
allr vá hilmis
herr prúðliga;
stukku af álmi,
þeim's jöfurr sveigði,
hvítmýlingar,
áðr Hugi felli.


14. Höfðu seggir,
þó vas sókn lokit
heimför þegit
af höfuðsmanni;
landsmenn litu
yfir liði göfgu
segl sjá-drifin
sett við húna.


15. Vágr þrútnaði,
enn vefi keyrði
steinóðr á stag
storðar galli;
braut dýrr dreki
und Dana-skelfi
hrygg í hverri
hafs glymbrúði.


16. Blár œgir skaut
búnum svíra,
gjálfr hljóp í gin
gollnu höfði;
skein af hausum
sem himins-eisa
döglings dreka
djúps valfasti.


17. Framdisk síðan
á Svía-drottni
austr frá Elfi
Upplanda-gramr;
liðskelfir tók
ór lögum Gauta
fiðmtán heruð
fránni eggju.


18. Reið fólkhvötuðr
fyrst í gegnum
safnað Svía
sigri hnugginn;
málmr dreyrigr varð
á meðal hlaupa
hauss ok herða
hans andskota.


19. Helmerki blés,
enn Huginn gladdisk,
fránu höfði
feðr Sigurðar;
þann sá'k fylki
með frama mestum
snörpu sverði
til sigrs vega.


20. Fylgda'k frœknum,
sem'k framast kunna,
Eysteins föður
í Atals-drífu;
oft brá'k hjörvi
með Haralds frænda
vanr vásfórum,
þar's vega þurfti.