Haustlöng

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif Norsk.gif Dansk.gif Svensk.gif
Original.gif


Carmina Scaldica


Udvalg af norske og islandske skjaldekvad ved Finnur Jónsson
G.E.C. Gads Forlag - København 1929


Þjóðolfr enn hvinverski
Haustlöng


1.
Hvé skal, galla, gjöldum
gunnveggjar brú leggja
raums, es rökkum sœmi
raddsveifar, Þorleifi?
Týframra sék tíva
trigglaust of far þriggja
á hreingöru hlýri
hildar fats ok Þjaza.

2.
Segjöndum fló sagna
snótar ulfr at móti
í gemlisham gömlum
glamma ó- fyr -skömmu.
Settisk örn, þars æsir,
ár (Gefnar) mat báru
(vasa byrgi-Týr bjarga
bleyði vændr) á seyði.

3.
Tormiðluðr vas tívum
-tálhreinn meðal- beina.
Hvat kvað hapta snytrir
hjalmfaldinn því valda.
Margspakr of nam mæla
már valkastar báru
(vasa Hœnis vinr hánum
hollr) af fornum þolli.

4.
Fjallgylðir bauð fyllar
fet-Meila sér deila
(hlaut) af helgum skutli
(hrafn-ásar vinr blása).
Vingrögnir lét vagna
vígfrekr ofan sígask,
þars vélsparir váru
varnendr goða farnir.

5.
Fljótt bað foldar dróttinn
Fárbauta mög Várar
þekkiligr með þegnum
þrymseilar hval deila.
En af breiðu bjóði
bragvíss at þat lagði
ósvífrandi ása
upp þjórhluti fjóra.

6.
Ok slíðrliga síðan
svangr - vas þat fyr löngu -
át af eikirótum
okbjörn faðir Marnar,
áðr djúphugaðr dræpi
dolg ballastan vallar
hirði-Týr meðal herða
herfangs ofan stöngu.

7.
Þá varð fastr við fóstra
farmr Sigvinjar arma,
sás öll regin eygja,
öndurgoðs, í böndum;
loddi rá við ramman
reimuð Jötunheima,
en holls vinar Hœnis
hendr við stangar enda.

8.
Fló með fróðgum tívi
fangsæll of veg langan
sveita nagr, svát slitna
sundr Ulfs faðir mundi.
Þá varð Þórs of rúni
(þungr vas Loptr of sprunginn)
málunaut, hvat's mátti,
miðjungs friðar biðja.

9.
Sér bað sagna hrœri
sorgœran mey fœra,
þás ellilyf ása,
áttrunnr Hymis, kunni;
Brunnakrs of kom bekkjar
Brísings-goða dísi
girðiþjófr í garða
grjóf-Níðaðar síðan.

10.
Urðut brattra barða
byggvendr at þat hryggvir;
þá vas Ið- með jötnum
-unnr nýkomin sunnan.
Gættusk allar áttir
Yngvifreys at þingi
(váru heldr) ok hárar
(hamljót regin) gamlar,

11.
unz "hrunsæva hræva
hund öl-Gefnar fundu
leiðiþir ok læva
lund öl-Gefnar bundu".
"Þú skalt véltr, nema vélum
- vreiðr mælti svá - leiðir,
mun stœrandi mæra
mey aptr, Loki, hapta".

12.
Heyrðak svá, þat (síðan
sveik opt ásu leikum)
hugreynandi Hœnis
hauks fló bjalfa aukinn,
ok lómhugaðr lagði
leik- blaðs -reginn fjaðrar
ern at öglis barni
arnsúg faðir Marnar.

13.
Hófu skjótt, en skófu,
sköpt, ginnregin, brinna,
en sunr biðils sviðnar
- Sveipr varð í för - Greipar.
Þat's of fátt á fjalla
Finns ilja brú minni.
Baugs þák bifum fáða
bifkleif at Þórleifi.

14.
Eðr of sér, es jötna
ótti lét of sóttan
"hellis bior á hyrjar"
haug Grjóttúna "baugi".
Ók at ísarnleiki
Jarðar sunr, en dunði,
- móðr svall Meila blóður -
mána vegr und hánum.

15.
Knáttu öll (en) Ullar
(endilág) fyr mági
(grund vas grápi hrundin)
ginnunga vé brinna,
þás hafregin hafrar
hógreiðar framm drógu
(seðr gekk Svölnis ekkja
sundr) at Hrungnis fundi.

16.
Þyrmðit Baldrs of barmi
(berg) solgnum þar dolgi,
(hristusk björg ok brustu,
brann upphiminn) manna.
Mjök frák móti hrøkkva
myrkbeins Haka reinar,
þás vígligan, vagna
vátt, sinn bana þátti.

17.
Brátt fló bjarga gæti
- bönd ollu því - randar
(ímun-) fölr und iljar
íss (vildu svá -dísir).
Varðat höggs frá hörðum
hraundrengr þaðan lengi
trjónu trolls of rúna
tíðs fjöllama at bíða.

18.
Fjörspillir lét falla
fjalfrs ólágra gjalfra
bölverðungar Belja
bolm á randar holmi.
Þar hné grundar gilja
gramr fyr skörpum hamri,
en berg-Dana bægði
brjótr við jörmunþrjóti.

19.
Ok hörð brotin herju
heimþingaðar Vingnis
hvein í hjarna mœni
hein at Grundar sveini,
þar svát, eðr í Óðins
ólaus burar hausi,
stála vikr of stokkin
stóð Eindriða blóði,

20.
áðr ór hneigihlíðum
hárs öl-Gefjun sára
reiði-Týs hit rauða
ryðs hœliböl gœli.
Görla lítk á Geitis
garði þær of farðir.
Baugs þák bifum fáða
bifkleif at Þórleifi.


Tjodolv fra Kvine (Þjóðólfr ór Hvini), norsk skald, hirdskald hos kong Harald Hårfagre. I Ynglingatal regner Tjodolv opp kongene av Ynglingeætten i Uppsala og deres etterkommere i Norge. I skjolddråpen Haustlöng beskriver han dekorasjonene på et skjold med avbildning av mytene om jotnen Tjatses botføring av gudinnen Idunn og av guden Tors kamp med jotnen Rogne. Kildetekst: SNL