Lausavísur: Hrómundr halti og Þórbjörn þyna (B1)
Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
---|---|---|---|---|---|---|
Denne teksten finnes på følgende språk ► | ||||||
ved
Finnur Jónsson
1912-1915
Hrómundr halti og Þórbjörn þyna
Islændere, begge d. o 955
(»Hrafnaspá«)
(o. 955)
- 1. Út heyrik svan sveita
- sára þorns, es mornar
- brǫ́ð vekr borginmóða,
- bláfjallaðan gjalla;
- svá gól fyrr, þás feigir
- folknǫ́rungar vǫ́ru,
- gunnar haukr, es gaukar
- Gauts bragða spǫ́ sǫgðu.
- 2. Hlakkar hagli stokkinn
- hræs es kømr at sævi,
- móðr krefr morginbráðar,
- mǫ́r valkastar bǫ́ru;
- svá gól endr, þás unda
- eiðs, af fornum meiði
- hræva gaukr, es haukar
- hildinga mjǫð vildu.
1. Heyrik út bláfjallaðan sára þorns sveita svan gjalla; brǫ́ð vekr borginmóða es mornar; svá gól gunnar haukr fyrr, es Gauta bragða gaukar sǫgðu spǫ́, þás folknǫ́rungar vǫ́ru feigir = Derudefra hører jeg den sortfjædrede ravn skrige; når det dages, vækker byttet den; så skreg ravnene engang för, da, de varslede om, at krigere skulde dø.
2. Hagli stokkinn valkastar bǫ́ru mǫ́r hlakkar, es kømr at hræs sævi; móðr krefr morginbráðar; svá gól hræva gaukr endr af fornum meiði, þás [es] eiðs haukar vildu unda mjǫð hildinga = Den haglbestænkte ravn skriger af glæde, idet den kommer til (det udgydte) blod; ophidset kræver den sin morgenføde; således skreg ravnene fordums i det gamle træ, da de krævede krigernes blod.