Guðrúnarkviða in þriðja

Velg språk	Norrønt	Islandsk	Norsk	Dansk	Svensk	Færøysk
Denne teksten finnes i flere utgaver på følgende språk ►

Eddukvæði
Sæmundar-Edda

GUÐNI JÓNSSON
bjó til prentunar

Guðrúnarkviða
in þriðja

Herkja hét ambótt Atla. Hon hafði verit frilla hans. Hon sagði Atla, at hon hefði sét Þjóðrek ok Guðrúnu bæði saman. Atli var þá allókátr. Þá kvað Guðrún:

1.

"Hvat er þér, Atli,

æ, Buðla sonr?

Er þér hryggt í hug?

Hví hlær þú æva?

Hitt mundi æðra

jörlum þykkja,

at við menn mæltir

ok mik sæir."

 

Atli kvað:

2.

"Tregr mik þat, Guðrún

Gjúka dóttir,

mér í höllu

Herkja sagði,

at þit Þjóðrekr

und þaki svæfið

ok léttliga

líni verðið."

 

Guðrún kvað:

3.

"Þér mun ek alls þess

eiða vinna

at inum hvíta

helga steini,

at ek við Þjóðrek

þatki áttak,

er vörðr né verr

vinna knátti.

 

4.

Nema ek halsaða

herja stilli,

jöfur óneisinn,

einu sinni;

aðrar váru

okkrar spekjur,

er vit hörmug tvau

hnigum at rúnum.

 

5.

Hér kom Þjóðrekr

með þría tegu,

lifa þeir né einir

þriggja tega manna;

hnöggt þú mik at bræðrum

ok at brynjuðum,

hnöggt þú mik at öllum

höfuðniðjum.

 

6.

Sentu at Saxa,

Sunnmanna gram,

hann kann helga

hver vellanda."

 

7.

Sjau hundruð manna

í sal gengu,

áðr kvæn konungs

í ketil tæki.

 

Guðrún kvað:

8.

"Kemr-a nú Gunnarr,

kallig-a ek Högna,

sékk-a ek síðan

svása bræðr;

sverði mundi Högni

slíks harms reka,

nú verð ek sjalf fyrir mik

synja lýta."

 

9.

Brá hon til botns

björtum lófa

ok hon upp of tók

jarknasteina:

"Sé nú, seggir,

sykn em ek orðin

heilagliga,

hvé sá hverr velli."

 

10.

Hló þá Atla

hugr í brjósti,

er hann heilar sá

hendr Guðrúnar:

"Nú skal Herkja

til hvers ganga,

sú er Guðrúnu

grandi vændi."

 

11.

Sá-at maðr armligt,

hverr er þat sá-at,

hvé þar á Herkju

hendr sviðnuðu;

leiddu þá mey

í mýri fúla.

Svá þá Guðrún

sinna harma.