Völuspá (Hauksbók)

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk Latin
Denne teksten finnes i flere utgaver på følgende språk ► Original.gif Norsk.gif Dansk.gif Svensk.gif Faeroysk.gif Latin Cross.svg
Original.gif Norsk.gif Dansk.gif Svensk.gif Latin Cross.svg
Original.gif Norsk.gif Dansk.gif Svensk.gif
Original.gif Norsk.gif Dansk.gif Svensk.gif
Dansk.gif Svensk.gif
Dansk.gif Svensk.gif
Dansk.gif Svensk.gif
Dansk.gif Svensk.gif
Dansk.gif
Dansk.gif
Dansk.gif
Dansk.gif
Dansk.gif
Dansk.gif
Dansk.gif
Dansk.gif
Dansk.gif
Dansk.gif


Noen spesialtegn vises ikke på iPhone/iPad.


Hauksbók


Völuspá (Hauksbók)



Islandsk manuskript «NKS 1867 4to» fra 1700-tallet:
Odin

|[1] Hlioðs bið ek allar helgar kindir meiri ok minni mǫgu Heimdallar villtv at ek vafǫðrs vel fram[2] telia forn spiǫll fira þau er ek fremz[3] vm man.[4] Ek man iǫtna ꜳr vm borna þa er forðum mik fædda hǫfðu. niu man ek heima niu i uiðiur miǫtvið męran fyri molld neðan. Aar uar allda þar er Ymir bygði vara sandr ne[5] sior ne sualar vnnir iǫrð fannz ęfa ne vpp[6] himinn gap var ginnvnga enn gras ekki. Aaðr Bors synir biǫðum of yptu þeir er męran[7] Miðgarð skopu sol skeinn sunnan ꜳ salar steina þa uar grund groin grænum lauki. Sol uarp sunnan sinni mꜳna hendiinni[8] hægri of ioður sol þat ne uissi huar hon sali ꜳtti stiǫrnur þat ne uissu huar þær staði ꜳttu mꜳni þat ne uissi huat hann megins atti[9]. Þa gengu reginn ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilog goð ok um þat giettvz nott ok niðium nǫfn vm[10] gꜳfu morgin hetu ok miðian dag vndurn ok aptan ꜳrum at telia. Hittuz æsir ꜳ iða[11] uelli afls kostuðu allz freistuðu afla lǫgðu auð smiðuðu tangir[12] skopu ok tol giǫrðu. Tefldu i tvni teitir uorv var þeim uettugis vant[13] or gulli unz þriar komv þussa meyiar ꜳmatkar miǫk or iǫtvn heimvm. Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilug goð ok vm þat giættuz huerer skylldu duergar drottir[14] skepia or brimi bloðgv ok or Blains leggivm. Þar uar Moðsognir męztr of orðinn[15] duerga[16] allra enn Durinn annaʀ þeir manlikan mǫrg of giorðv duerga i iǫrðu sem Durinn[17] sagði. Nyi Niði Norðri Suðri Austri Vestri Alþiofr Dualinn. Naar ok Nainn Nipingr[18] Dainn. Ueggr Gand alfr Uindꜳlfr Þorinn. Bifvʀ Bafvʀ Bǫmbvʀ Nori ꜳn ok Onaʀ Ai Miǫðvitnir. Þrar ok Þrainn Þror Litr ok Vitr. Nyr ok Nyrꜳðr nv hefi ek rekka Reginn ok Rꜳð sviðr rett vm talða. Fili Kili Funndin[19] Nali Hefti Fili Hanaʀ ok Sviðʀ[20] Naar ok Nainn Nipingr Dáinn Billingr Bruni Billdr ok Buri Fror Fornbogi Fręg[21] ok Loni. Auruangr Iari Eikin skialldi mꜳl er duerga i Dualins liði liona kindum til Lofars telia þeim er sottu fra salar steini ǫrvanga siǫt til Iǫrv valla.[22] Þar[23] var Draufnir ok Dolgþraser[24] Hꜳr Haugspori Hlevargr Gloinn Skirfir Uirvir Skafiðr[25] Ai[26] Aalfr[27] ok Yngvi Eikinskialldi. Þat man æ vppi meðan ǫlld lifir langniðia[28] tal Lofars hafat. Vndz þriar[29] komu þvssa[30] [bruðir][31] ꜳstkir ok ǫflgir æser at[32] hvsi fvndu[33] ꜳ landi litt megandi Ask ok Emblv orluglausa ǫnd þau ne attu[34] oð þau ne hǫfðu lꜳ ne læti ne litv goða. ǫnd gaf Oðinn oð gaf Henir[35] lꜳ gaf Loðuʀ ok litu goða. Ask ueit ek standa heitir[36] Yggdrasill har[37] baðmr ausinn huita auri þaðan koma dǫggvar þęrs[38] i dala[39] falla[40] stendr æ yfir grænn Vrðar brunni. Þaðan koma meyiar margs vitandi[41] þriar or þeim sal er a þolli stendr Urð hetv eina aðra Uerðandi skꜳru ꜳ skiði Skulld hina þriðiu. þær log[42] logðu þær lif kuru allda bǫrnum ǫrlǫg at segia. Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilugh goð ok um þat gięttuz hverr hefði loft allt lęvi blandit ę(ða) ætt iǫtuns[43] Oðs mey gefna. Þorr einn þar uꜳ þrunginn moði hann sialldan sitr[44] er hann slikt of fregn[45] ꜳ genguz eiðar orð ok[46] særi mꜳl ǫll meginlig er ꜳ meðal voru.


|[47] Veit hon Heimdallar hlioð um folgit vndir heiðvǫnvm helgum baðmi ꜳ ser hon[48] avsaz[49] ǫrgum forsi af ueði ualfǫdrs uitu þer enn eða huat. Austr byr hin alldna i[50] iarnviði ok feðir þar fenris kindir verðr af þeim ǫllum einna nǫkkur tungls . . gari[51] i trǫllz[52] hami. fylliz fiǫrfi feigra manna ryðr ragna siǫt rauðum dreyra svǫrt verða[53] solskin um sumvr eftir ueðr ǫll ualynd uitu þer einn enn ęðr huat. Þat man hon folkuig fyrst i heimi er Gullueíg geirum studdi ok i hǫll Hꜳrs hana brendu þrysvar brendv[54] þrysvar brendv[55]. þrysvar borna. opt osialldan þo hon en lifir. Heiði hana hetv huars til hvsa kom ok vǫlu vel spa uiti hon ganda seið hon hvars[56] hvn kunni seið hon hvgleikin æ var hon angann illrar bruðar. Þa gengv regin ǫll a rǫk stola ginnheilvg goð ok vm þat giettvz huart skylldv æsir afrꜳð giallda eðr skylldv guðin ǫll gilldi eiga. Fleygði Oðinn ok i folk vm skaut þat var enn folkuig fyʀ i heími brotinn var borð ueggr borgar ꜳsa knaattu Vanir uig spa uǫllu sporna. Þa kna Vala vígbond snua helldr varu harðgior hǫft or þǫrmum þar sitr Sigyn þeygi vm sinum uer uel glyiut vitu þer enn eða huat. Geyr garmr miǫk fyri Gnupa helli festr man slitna enn freki renna framm se ek lengra fiǫlð kann ek segia um ragna rǫk rǫmm sigtiva. Sat þar ꜳ haugi ok slo hǫrpu gygiar hirðir glaðr Egðir gol yfir i galguiði fagr rauðr hani enn sa Fialaʀ[57] heitir. Gol yfir ꜳ́sum Gullin kambi sa uekr hǫlda at heria fǫðrs enn annaʀ gelr[58] fyrir[59] iǫrð neðan sot rauðr hani at sǫlum Heliar. Sal sier hon standa solu fiaʀi[60] Nastrondu[61] ꜳ norðr horfa dyʀ falla eitrdropar inn um liora sꜳ er vndinn salr[62] orma[63] hryggium. Ser hon þar vaða þunga strauma menn meínsvara ok morðvarga[64] ok þanz[65] annars glepr eyrna runa þar savg Nið hǫggr nai framgengna sleit[66] vargr vera vitu þer enn eða hvat. Geyr nu Garmr miok fyri Gn(ipa) h(elli). f(estr) man[67] sl(itna) enn[68] Bræðr munu beriaz ok at bǫnum verðaz munu systrungar sifium spilla hart er i heimi hordomr mikill skeggǫll skꜳlmǫlld skilldir klofnir. Uind ǫlld varg[69] ǫlld ꜳðr verǫlld steypiz grundir gialla gifr fliugandi man eingi mr ǫðrum þyrma[70]. Leika Mims synir en miǫtvðr kyndiz at hínu gamla Giallar horni hꜳtt blæss[71] Heimdallr[72] horn er ꜳ lopti męler Oðinn við Mims hǫfut. Skelfr Yggdrasils askr standandi[73] ymr hið alldna tre enn iǫtunn losnar hræðaz allir a helvegvm ꜳðr Surtar[74] þann[75] sevi of gleypir. Hvat er með ꜳsum hvat er með ꜳlfum[76] gnyr allr iǫtun heimr[77] æsir[78] eru ꜳ þingi stynia duergar fyri steindyrvm vegbergs uisir. uitv þer enn eða hvat.[79] Geyr nu Garmr miǫk[80] fyri Gnipa helli f(estr) m(an). Hrymr ekr austan hefiz[81] lind fyrir[82] snyz iǫrmungandr i iǫtvnmoði ormr knyr unnir enn ari hlakkar slitr nai niðfǫlr Naglfar losnar. Kioll ferr austan koma mvnu Mvspellz vm lǫgh lyðer enn Loki styrer farar[83] fiflmegir með freka aþrer[84] þeim er broðir Byleistz i[85] ferð. Surtr ferr sunnan[86] með[87] suiga levi[88] skinn af sverðe sol valtifa griotbiǫrg gnata enn[89] gifr hrata troða haler helveg enn himinn klofnar. Þa kemr Hlinar harmr annaʀ framm er Oðinn[90] ferr við vlf uega enn bani Belia biartr at Surti þar man Friggiar falla angann. Geyr nu Garmr miǫk fyri Gnipa helli f(estr) m(an). Ginn loft yfer linnr[91] neðan . . . atar of ser eðvm[92] mun Oðins son ormi męta vargs at[93] . . . Viðars broðir[94] . . . . . . . . . . . . . . . . . .


|[95] [Sol][96] ter sortna sigr folld imar huerfa af himni heiðar stiornur [ge]isar[97] eimi ok alldrnari leikr hꜳr hiti við himin sialfan. Geyr [nu][98] Garmr miǫk fyri Gnipa helli festr man slitna enn freki r(enna). [Se]r[99] hon vpp koma ǫðru sinni iǫrð or ægi iðia græna falla forsar flygr ǫrn yfir sꜳ er aá fialli fiska veiðir. Hittaz æser a Iða velli ok um molldþinur matkan dęma ok minnaz þar a megin doma ok a Fimbultys fornar runar. Þa munu æser undrsamlegar gullnar tǫflur i grasi finna þærs i ꜳrdaga ááttar hǫfðv.[100] Munu osaanir akrar uaxa bols[101] man allz batna man Balldr koma. bua þeir Hǫðr ok Balldr Hroptz sigtoftir vel uelltifar[102] uítu þer enn eðr hvat. Þa kna Hęnir hlutvið kiosa er burir byggia bræðra Tueggia vind heim viðan vitv þer enn ęðr huat. Sal ser hon standa solu fegra gulli þaktan a Gimle þar skulo dyggvar drottir[103] byggia ok um alldr daga yndis niota. Þa kemr hinn riki at regin domi ǫflugr ofan sa er ǫllv ræðr. Kemr hinn dimi[104] dreki fliugandi naðr fraann neðan fra Niða berr sier i fiǫðrum flygr uǫll yfir Niðhoggr nai nv man hon[105] sǫkkvaz.


Inndeling i vers


Med versinndeling og nummerering fra Finnur Jónssons 1932-utgave av Vǫluspǫ́.

1.
Hlioðs bið ek allar
helgar kindir
meiri ok minni
mǫgu Heimdallar
villtv at ek vafǫðrs
vel fram telia
forn spiǫll fira
þau er ek fremz vm man.


2.
Ek man iǫtna
ꜳr vm borna
þa er forðum mik
fædda hǫfðu.
niu man ek heima
niu i uiðiur
miǫtvið męran
fyri molld neðan.


3.
Aar uar allda
þar er Ymir bygði
vara sandr ne sior
ne sualar vnnir
iǫrð fannz ęfa
ne vpp himinn
gap var ginnvnga
enn gras ekki.


4.
Aaðr Bors synir
biǫðum of yptu
þeir er męran
Miðgarð skopu
sol skeinn sunnan
ꜳ salar steina
þa uar grund groin
grænum lauki.


5.
Sol uarp sunnan
sinni mꜳna
hendiinni hægri
of ioður
sol þat ne uissi
huar hon sali ꜳtti
stiǫrnur þat ne uissu
huar þær staði ꜳttu
mꜳni þat ne uissi
huat hann megins atti.


6.
Þa gengu reginn ǫll
ꜳ rǫkstola
ginnheilog goð
ok um þat giettvz
nott ok niðium
nǫfn vm gꜳfu
morgin hetu
ok miðian dag
vndurn ok aptan
ꜳrum at telia.


7.
Hittuz æsir
ꜳ iða uelli
afls kostuðu
allz freistuðu
afla lǫgðu
auð smiðuðu
tangir skopu
ok tol giǫrðu.


8.
Tefldu i tvni
teitir uorv
var þeim uettugis
vant or gulli
unz þriar komv
þussa meyiar
ꜳmatkar miǫk
or iǫtvn heimvm.


9.
Þa gengu regin ǫll
ꜳ rǫkstola
ginnheilug goð
ok vm þat giættuz
huerer skylldu duergar
drottir skepia
or brimi bloðgv
ok or Blains leggivm.


10.
Þar uar Moðsognir
męztr of orðinn
duerga allra
enn Durinn annaʀ
þeir manlikan
mǫrg of giorðv
duerga i iǫrðu
sem Durinn sagði.


11.
Nyi Niði
Norðri Suðri
Austri Vestri
Alþiofr Dualinn.
Naar ok Nainn
Nipingr Dainn.
Ueggr Gand alfr
Uindꜳlfr Þorinn.


12.
Bifvʀ Bafvʀ
Bǫmbvʀ Nori
ꜳn ok Onaʀ
Ai Miǫðvitnir.
Þrar ok Þrainn
Þror Litr ok Vitr.
Nyr ok Nyrꜳðr
nv hefi ek rekka
Reginn ok Rꜳð sviðr
rett vm talða.


13.
Fili Kili
Funndin Nali
Hefti Fili
Hanaʀ ok Sviðʀ
Naar ok Nainn
Nipingr Dáinn Billingr
Bruni Billdr ok Buri
Fror Fornbogi
Fręg ok Loni.
Auruangr Iari
Eikin skialldi.


14.
Mꜳl er duerga
i Dualins liði
liona kindum
til Lofars telia
þeim er sottu
fra salar steini
ǫrvanga siǫt
til Iǫrv valla.


15.
Þar var Draufnir
ok Dolgþraser
Hꜳr Haugspori
Hlevargr Gloinn
Skirfir Uirvir
Skafiðr Ai.


16.
Aalfr ok Yngvi
Eikinskialldi.
Þat man æ vppi
meðan ǫlld lifir
langniðia tal
Lofars hafat.


17.
Vndz þriar komu
þvssa [bruðir]
ꜳstkir ok ǫflgir
æser at hvsi
fvndu ꜳ landi
litt megandi
Ask ok Emblv
orluglausa.


18.
Ǫnd þau ne attu
oð þau ne hǫfðu
lꜳ ne læti
ne litv goða.
ǫnd gaf Oðinn
oð gaf Henir
lꜳ gaf Loðuʀ
ok litu goða.


19.
Ask ueit ek standa
heitir Yggdrasill
har baðmr ausinn
huita auri
þaðan koma dǫggvar
þęrs i dala falla
stendr æ yfir grænn
Vrðar brunni.


20.
Þaðan koma meyiar
margs vitandi
þriar or þeim sal
er a þolli stendr
Urð hetv eina
aðra Uerðandi
skꜳru ꜳ skiði
Skulld hina þriðiu.
þær log logðu
þær lif kuru
allda bǫrnum
ǫrlǫg at segia.


25.
Þa gengu regin ǫll
ꜳ rǫkstola
ginnheilugh goð
ok um þat gięttuz
hverr hefði loft allt
lęvi blandit
ę(ða) ætt iǫtuns
Oðs mey gefna.


26.
Þorr einn þar uꜳ
þrunginn moði
hann sialldan sitr
er hann slikt of fregn
ꜳ genguz eiðar
orð ok særi
mꜳl ǫll meginlig
er ꜳ meðal voru.


27.
Veit hon Heimdallar
hlioð um folgit
vndir heiðvǫnvm
helgum baðmi
ꜳ ser hon avsaz
ǫrgum forsi
af ueði ualfǫdrs
uitu þer enn eða huat.


40.
Austr byr hin alldna
i iarnviði
ok feðir þar
fenris kindir
verðr af þeim ǫllum
einna nǫkkur
tungls . . gari
i trǫllz hami.


41.
Fylliz fiǫrfi
feigra manna
ryðr ragna siǫt
rauðum dreyra
svǫrt verða solskin
um sumvr eftir
ueðr ǫll ualynd
uitu þer einn enn ęðr huat.


21.
Þat man hon folkuig
fyrst i heimi
er Gullueíg
geirum studdi
ok i hǫll Hꜳrs
hana brendu
þrysvar brendv
þrysvar brendv.
þrysvar borna.
opt osialldan
þo hon en lifir.


22.
Heiði hana hetv
huars til hvsa kom
ok vǫlu vel spa
uiti hon ganda
seið hon hvars hvn kunni
seið hon hvgleikin
æ var hon angann
illrar bruðar.


23.
Þa gengv regin ǫll
a rǫk stola
ginnheilvg goð
ok vm þat giettvz
huart skylldv æsir
afrꜳð giallda
eðr skylldv guðin ǫll
gilldi eiga.


24.
Fleygði Oðinn
ok i folk vm skaut
þat var enn folkuig
fyʀ i heími
brotinn var borð ueggr
borgar ꜳsa
knaattu Vanir uig spa
uǫllu sporna.


35.
Þa kna Vala vígbond
snua helldr varu harðgior
hǫft or þǫrmum
þar sitr Sigyn
þeygi vm sinum
uer uel glyiut
vitu þer enn eða huat.


44.
Geyr garmr miǫk
fyri Gnupa helli
festr man slitna
enn freki renna
framm se ek lengra
fiǫlð kann ek segia
um ragna rǫk
rǫmm sigtiva.


42.
Sat þar ꜳ haugi
ok slo hǫrpu
gygiar hirðir
glaðr Egðir
gol yfir i galguiði
fagr rauðr hani
enn sa Fialaʀ heitir.


43.
Gol yfir ꜳsum
Gullin kambi
sa uekr hǫlda
at heria fǫðrs
enn annaʀ gelr
fyrir iǫrð neðan
sot rauðr hani
at sǫlum Heliar.


38.
Sal sier hon standa
solu fiaʀi
Nastrondu ꜳ
norðr horfa dyʀ
falla eitrdropar
inn um liora
sꜳ er vndinn salr
orma hryggium.


39.
Ser hon þar vaða
þunga strauma
menn meínsvara
ok morðvarga
ok þanz annars glepr
eyrna runa
þar savg Nið hǫggr
nai framgengna
sleit vargr vera
vitu þer enn eða hvat.


Geyr nu Garmr miok
fyri Gn(ipa) h(elli).
f(estr) man sl(itna).


45.
Enn Bræðr munu beriaz
ok at bǫnum verðaz
munu systrungar
sifium spilla
hart er i heimi
hordomr mikill
skeggǫll skꜳlmǫlld
skilldir klofnir.
Uind ǫlld varg ǫlld
ꜳðr verǫlld steypiz
grundir gialla gifr fliugandi
man eingi maðr
ǫðrum þyrma.


46.
Leika Mims synir
en miǫtvðr kyndiz
at hínu gamla
Giallar horni
hꜳtt blæss Heimdallr
horn er ꜳ lopti
męler Oðinn
við Mims hǫfut.


47.
Skelfr Yggdrasils
askr standandi
ymr hið alldna tre
enn iǫtunn losnar
hræðaz allir
a helvegvm
ꜳðr Surtar þann
sevi of gleypir.


48.
Hvat er með ꜳsum
hvat er með ꜳlfum
gnyr allr iǫtun heimr
æsir eru ꜳ þingi
stynia duergar
fyri steindyrvm
vegbergs uisir.
uitv þer enn eða hvat.


49.
Geyr nu Garmr miǫk
fyri Gnipa helli
f(estr) m(an).


50.
Hrymr ekr austan
hefiz lind fyrir
snyz iǫrmungandr
i iǫtvnmoði
ormr knyr unnir
enn ari hlakkar
slitr nai niðfǫlr
Naglfar losnar.


51.
Kioll ferr austan
koma mvnu Mvspellz
vm lǫgh lyðer
enn Loki styrer
farar fiflmegir
með freka aþrer
þeim er broðir
Byleistz i ferð.


52.
Surtr ferr sunnan
með suiga levi
skinn af sverðe
sol valtifa
griotbiǫrg gnata
enn gifr hrata
troða haler helveg
enn himinn klofnar.


53.
Þa kemr Hlinar
harmr annaʀ framm
er Oðinn ferr
við vlf uega
enn bani Belia
biartr at Surti
þar man Friggiar
falla angann.


54.
Geyr nu Garmr miǫk
fyri Gnipa helli
f(estr) m(an).


55?
. . .
Ginn loft yfer
linnr neðan . . .


56.
. . .
atar of ser eðvm
mun Oðins son
ormi męta
vargs at . . .
Viðars broðir . . .


57.
[Sol] ter sortna
sigr folld imar
huerfa af himni
heiðar stiornur
[ge]isar eimi
ok alldrnari
leikr hꜳr hiti
við himin sialfan.


58.
Geyr [nu] Garmr miǫk
fyri Gnipa helli
festr man slitna
enn freki r(enna).


59.
[Se]r hon vpp koma
ǫðru sinni
iǫrð or ægi
iðia græna
falla forsar
flygr ǫrn yfir
sꜳ er aá fialli
fiska veiðir.


60.
Hittaz æser
a Iða velli
ok um molldþinur
matkan dęma
ok minnaz þar
a megin doma
ok a Fimbultys
fornar runar.


61.
Þa munu æser
undrsamlegar
gullnar tǫflur
i grasi finna
þærs i ꜳrdaga
ááttar hǫfðv.


62.
Munu osaanir
akrar uaxa
bols man allz batna
man Balldr koma.
bua þeir Hǫðr ok Balldr
Hroptz sigtoftir
vel uelltifar
uítu þer enn eðr hvat.


63.
Þa kna Hęnir
hlutvið kiosa
er burir byggia
bræðra Tueggia
vind heim viðan
vitv þer enn ęðr huat.


64.
Sal ser hon standa
solu fegra
gulli þaktan
a Gimle
þar skulo dyggvar
drottir byggia
ok um alldr daga
yndis niota.


65.
Þa kemr hinn riki
at regin domi
ǫflugr ofan
sa er ǫllv ræðr.


66.
Kemr hinn dimi
dreki fliugandi
naðr fraann neðan
fra Niða
berr sier i fiǫðrum
flygr uǫll yfir
Niðhoggr nai
nv man hon sǫkkvaz.




Noter:

  1. 20a; Denne side beg. med 1½ nu lidet læselige linjer; vi har heraf ment at kunne læse: ſkoꝛnom(?) keflit allt ok rift a ſk<ıollð m keflis enðanvm i vigðv vatni ... ver gongum heiman (?)
  2. Der er muligvis en streg over a (altså framm).
  3. r er tilf. over linjen muligvis med nedvisningstegn.
  4. Punktum er tilf.
  5. Meget afbleget.
  6. pp Meget afbleget.
  7. Meget afbleget.
  8. Først skr. hendinni, hvorpå et i synes at være tilföjet efter d.
  9. Synes at være skr. således.
  10. Næppe um.
  11. ꜳ iða meget utydeligt; dog er iða sikkert, undt. ð (Bugge læser d).
  12. tan meget svagt.
  13. va meget svagt.
  14. d meget svagt.
  15. Meget utydeligt.
  16. d Meget utydeligt.
  17. du Meget utydeligt.
  18. n (det første) ligeledes.
  19. En lang streg over n og ð må vistnok (sml. Bugge) opfattes sem en forkortelsesstreg over n.
  20. Således, ikke med d.
  21. frę utydelige.
  22. Punktum er tilf.
  23. Utydeligt.
  24. Det forreste r er tilf. over linjen med nedvisningstegn.
  25. fiðr meget svagt.
  26. Svagt.
  27. Snarere end ꜳlfr.
  28. niðia meget svagt.
  29. Sikkert, skönt bogstaverne er lidt udgnedne; der er sikkert intet raderet.
  30. Meget svagt.
  31. Næsten fuldstændig forsvundet; her synes der at være raderet.
  32. Meget svagt.
  33. Svagt.
  34. Svagt.
  35. Næppe hę-.
  36. Svagt.
  37. Eller hꜳr.
  38. ę eller e usikkert.
  39. Meget utydeligt.
  40. Meget utydeligt.
  41. di utydeligt.
  42. Ikke lög.
  43. tuns utydeligt.
  44. Meget utydeligt.
  45. Der er intet fordoblingstegn over n.
  46. Skr. to gange, den sidste gang overstreget langt senere (i forr. årh.).
  47. 20b
  48. Forkortelsestegnet meget utydeligt.
  49. av utydeligt.
  50. Utydeligt.
  51. De første bogstaver på enkelte træk (i t og v?) nær ulæselige.
  52. Snarere således end tro-.
  53. Utydeligt.
  54. ren utydeligt.
  55. þryſvar brend er overstregede med en sort streg (fra forr. årh.?).
  56. h er i hdskr. rettet fra k.
  57. fia utydeligt.
  58. elr utydeligt.
  59. Utydeligt, men sikkert.
  60. ʀi utydeligt, men sikkert.
  61. Næppe ꜳ.
  62. a og r utydelige.
  63. Meget utydeligt.
  64. r (i var) kan ikke skelnes.
  65. En fordoblingsstreg over n er der næppe.
  66. it utydeligt.
  67. m utydeligt.
  68. Herefter læser Bugge: f.; vi kan dog her intet mere skelne i slutn. af lin.
  69. Næppe varg.
  70. a utydeligt.
  71. Kun det første s er tydeligt.
  72. Noget utydeligt.
  73. Noget utydeligt, særlig de tre første bogstaver.
  74. Det sidste r næppe læseligt; det øvrige sikkert.
  75. Sikkert sål.
  76. Sikkert sål.
  77. Utydeligt.
  78. Utydeligt.
  79. Punktum usikkert.
  80. Geyr-miök meget utydel., men sikkert.
  81. Næppe med ę.
  82. Forkortelsestegnet ikke ganske sikkert; der står i hvert fald ikke -ir.
  83. Det sidste bogstav meget utydeligt eller snarere uformeligt; mulig z?.
  84. Det kan ikke læses aller; ordet er tydelig skrevet aþ'er; men mulig foreligger der her en fejlskrift, da en sådan skrivemåde ellers er uhørt her. Vi formoder, at skriveren først har villet skrive (og skrevet) aþr (= aðr), men rettet dette ved at tilføje er; der er intet spor til en rettelse til aller.
  85. Utydeligt.
  86. Utydeligt.
  87. m utydeligt.
  88. Bugge læser lęvi, men vi skimter ikke böjlen i e.
  89. Utydeligt.
  90. Sikkert således.
  91. Snarest at læse således; i hvert fald begynder ordet med l, giörð står der ingenlunde.
  92. Alle disse bogstaver: atar-eðvm er mer eller mindre usikre.
  93. Disse to ord (henimod linjens slutning) temmelig sikre; lige efter at står der intet bogstav.
  94. Usikkert. Resten (omtr. 2 linjer) er for os ulæselig, og dog har vi forsøgt at læse den under forholdsvis meget gunstige betingelser. Af det følgende vers læser Bugge endnu: munu halir al . . . . . . .. ydia. I Arkiv f. nord. fil. II 123 mener Bugge efter vargs at at kunne öjne da (ɔ: dauða).
  95. 21a
  96. Afrevet.
  97. ge afrevet.
  98. Afrevet.
  99. Se afrevet.
  100. Punktum er tilf.
  101. Sikkert således.
  102. Bugges bemerkning, at det ser ud, „som om afskriveren selv har villet rette dette til ualtifar“ er korrekt. Det første l er gjort meget tykt og løber sammen med e; af det andet l er den øverste del ikke lige og synes senere tilföjet; t er også uformeligt og synes rettet, mulig fra e; formodenlig har afskriveren først skrevet uelreif-.
  103. d er beskadiget.
  104. Synes at være skrevet således.
  105. Over h et forkortelsestegn, som her synes uden betydning.